vrijdag 26 oktober 2012

SMS

Het was prachtig weer vanmorgen dus ik besloot op mijn vrije dag iets leuks met mezelf te gaan doen. Alle gezinsleden hadden andere bezigheden dus ik kon lekker doen en laten waar ik zin in had. Zo kwam het dat ik even voor elf uur in de auto zat op weg naar Amstelveen om lekker even over de markt te lopen. Op de A9 reed een blauwe auto voor mij. Deze chauffeur had een ietwat rare rijstijl. Zwalkend van rechts naar links over 2 banen. Op een gegeven moment was de snelheid 80 km en dus gaf ik gas om er voorbij te gaan. Helaas keek de betreffende chauffeuse, ja het was een mevrouw, meer op haar mobiel dan op de weg en hup weer een zwalk naar links. En daar reed ik dus. Gelukkig kon ik remmen, er zat niets achter mij en gebeurde er niks. Toen ik haar uiteindelijk in kon halen zag ik dat ze echt met haar mobiel bezig was. En daar kan ik nou toch zo pissig over worden. Wie haalt het nou in zijn/haar bolle kop om in de auto achter het stuur te zitten sms'en. En dit gebeurt dus veel vaker. Laatst een taxibusje, ook met een dame achter het stuur, dat kinderen vervoert. Deze dame was ook meer met de haar telefoon bezig dan met het verkeer. Stel jouw kind zit bij zo'n mens in de auto en die tut hola zit even te sms'en met haar man of ie even de kip uit de vriezer wil halen en boem aanrijding omdat ze niet oplet! Jouw kind hartstikke gewond of erger nog dood. En dat allemaal door zo'n stom mobieltje. Moeten wij dat met zijn allen nu goed vinden? Ik ben heus niet roomser dan de paus en bel ook wel in de auto, maar wel handsfree. Dus eigenlijk hoop ik dat het nieuwe kabinet de boetes voor niet handsfree bellen of sms'en in de auto naar 1000,00 per overtreding zet, zodat iedereen het uit zijn hoofd laat om tijdens een autoritje te sms'en. En daarbij ook nog een verplichte taakstraf om in verzorgingstehuizen als vrijwilliger mee te draaien. Kunnen ze die oudere mensen meteen leren sms'en. Die zitten toch niet meer op de weg! Gelukkig kwam het nog goed met mijn dag. In Amstelveen scheen de zon en was het vrolijk op de markt! Zonder sms'ende medeweggebruikers kwam ik veilig weer thuis. Tot grote blijdschap van de rest van het gezin, anders hadden zij nu niet aan de appeltaart gezeten!

donderdag 11 oktober 2012

Herfstzon

Eigenlijk zou een mens per dag het weer moeten uitkiezen wat het beste bij die dag past. Neem nou vandaag, een vrije dag maar ik moet met mijn neus in de boeken want over drie weken moet ik iets inleveren. Tijd zat maar ik heb liever wat tijd over dan dat ik te laat ben. En juist op zo'n dag laat het weer zich van zijn beste kant zien. Had het nu gestormd en geregend dan was ik vol overgave achter mijn laptopje gekropen en had e.e.a. natuurlijk een twee drie op papier gestaan. Nu schijnt de zon volop en de herfstkleuren in de tuin roepen uitnodigend. Kom, kom naar buiten! Ik weersta de verleiding en ga aan het werk. Dan gaat de bel. De aardappelman! En terwijl ik in de deuropening wacht tot hij de piepers aflevert ruik ik de herfst. Dan toch maar even naar buiten. Met een goed excuus want er moeten boodschappen gehaald worden en in ons mooie nieuwe winkelcentrum wordt vandaag de Douglas geopend. Goede reden om toch maar even op de fiets te stappen en met de wind in de haren even naar het dorp te karren. Het is heerlijk buiten, mijn hoofdpijnhoofd knapt er helemaal van op. De nieuwe Douglas met het vertrouwde personeel van de vorige eigenaar is mooi en het is gezellig om die dames weer te zien. Ik trakteer mezelf op een nieuw nagellakje en wordt verwend met nieuwe luchtjes. ( de proefjes dus, niet dat ik nu een uur in de wind stink). De boodschappen even doen en dan weer terug naar huis. Niet te hard fietsen om zo nog even langer te kunnen genieten. Wat worden de bomen in de laan al prachtig! Helaas net te laat, de brug gaat open. De Carolina uit Hattem ligt geduldig te wachten tot ze er door kan. Meerdere mensen verzamelen zich voor de slagboom en allemaal staan we geduldig te wachten en van de zon te genieten. De tram komt aanrollen en schuift zachtjes rammelend over het kruispunt. Daarachter rijdt stapvoets een lijkauto. Het plaatje klopt, want ook de dood hoort bij deze prachtige dag. De brug is helemaal open en de Carolina vaart erdoor, grijze permanentjes kijken vanachter de raampjes naar ons, wachtenden voor de brug. Een enkeling zwaait en wij zwaaien terug. Ze zijn een dagje uit en ik hoop dat ook zij genieten. Als de brug weer dicht is fiets ik langzaam naar huis. Een broodje eten en nee dan niks geen excuses meer! In de boeken! Alhoewel misschien kan ik straks de was wel buiten hangen! Beste mensen van de Meteoconsult en het KNMI wilt u het volgende week donderdag alstublieft heel hard laten regenen? Alleen graag niet om 10.30 uur want dan moet ik naar de tandarts!