donderdag 22 november 2012

Goed Nacht Goed

Eigenlijk weet je diep in je hart al lang dat je er iets aan moet doen. Als je s'morgens je bed uitrolt en je loopt langs de gangspiegel schrik je je telkens weer het lazarus. Je weet eigenlijk wel dat je het je huisgenoten niet langer kan aandoen. En dat jij en alleen jij je nou eens over dat punt heen moet zetten en in actie moet komen. Doe er wat aan zeg je steeds maar weer. En dan zucht je en dan denk je, ja ik ga er wat aan doen. Maar niet vandaag! En ook niet morgen! Want het is lastig en je hebt je neus al zo vaak gestoten. Dan ondernam je die actie en werd het toch niet weer wat je er van dacht. Of het lukte wel maar niet zoals je het bedacht had en dan was de teleurstelling en de schaamte nog veel groter. Toch weet je dat het moet. Het zou gewoon wel weer eens leuk zijn om niet eerder dan je man naar bed te moeten en heel diep onder de dekens te moeten kruipen en dan s'morgens als een dief in de nacht er als eerste weer uit te sluipen voor dat die schat van je zijn ogen open doet! En bedenk je nou eens, want zelfs het huwelijk van Dr. Phil is aan het wankelen en dat kan jou ook gebeuren. Alleen maar omdat jij te belazerd bent om actie te ondernemen. Ook voor de kinderen zou het beter zijn. Die hoeven zich dan niet meer te pletter te schamen als er al eens een keer iemand komt logeren. Dus actie is gewenst. Maar iedereen weet als je dat tegen je zin doet wordt het niks. Eigenlijk moet het gewoon op je pad komen. En laat het vandaag nou eens zo'n dag zijn? Na het huis een grote beurt te hebben gegeven begaf ik mij naar het winkelcentrum voor de noodzakelijke boodschappen. Daar had ik geen zin in maar het moest! Dus liep ik even bij een winkel naar binnen waar ze truien in de aanbieding hadden. 1 halen, 2 betalen of zo iets. Dus even kijken. Je weet maar nooit. Ineens hoorde ik een zacht stemmetje dat mijn naam riep. Joehoe we hangen hier hoor. Nieuwsgierig als ik ben ging ik op het stemmetje af! En warempel achter in de winkel, hing een hele familie. Keurige types. nette kleur, donkerblauw met hier en daar een piepklein bloemetje, puik modelletje! En de juiste maat en een prijs waarvan ik dacht hoe is het mogelijk? Maar ja zo gauw gaf ik mij niet gewonnen. Zal wel scheef zijn, of de bovenkant goed en de onderkant te klein. (heb ik al eens gehad). Dus passen dan maar. Het kon niet beter. Zat als gegoten. En nu hangt hij hier. Ben er zo nog maar beduusd van dat het op een ordinaire donderdag in november in een kwartier tijd gewoon gelukt is. In een kwartier tijd een heel huwelijk gered! Ik ben zo blij met mijn nieuwe pyjama. En ik hoop mijn huisgenoten ook!

maandag 19 november 2012

Ontvriend

Ik ben ontvriend. Ja en zult u misschien zeggen. Is dat nou zo erg? Er zijn ergere dingen in de wereld. Klopt maar deze actie komt van mijn bloedeigen dochter van 15. Wat of ik heb gedaan? Nou toen zij gepost had dat ze een 8,3 voor haar economie had gehaald tijdens haar eerste schoolexamen heb ik het in mijn botte kop gehaald om dat bericht te liken en er bij te zetten: Hier een trotse moeder, goed gedaan meis. En ja daar is ze nu zo boos over dat ze me direct ontvriend heeft. Woest kwam ze naar beneden rennen waarom ik dat gedaan had. Met de meest vreselijke blik in haar ogen alsof ik er op had gezet dat zij het meest vreselijke kind op de wereld is. Dus heeft mevrouw radicale maatregelen getroffen. Ik snap heel goed dat zij zich te pletter voor mij schaamt. Ik bedoel zij is 15, bloedmooi, slim en slank. Ik ben 46, lelijk, dom en dik. Daarom bemoeide ik me niet met haar Facebookpagina. Zo af en toe als er, na uren tutten voor de spiegel, weer een prachtige profielfoto was geplaatst dan  klikte ik wel eens Vind Ik Leuk aan. En dat vond ik dan ook echt leuk, ze is mijn kind, ik hou van haar dus mag je dat als moeder best laten weten toch? Toen die 8,3 in beeld verscheen was ik ook oprecht trots op haar, want ik wist hoe hard ze er voor hard geleerd. Dus dacht ik dan mag ik dat ook best op Facebook zeggen. Maar nee het mocht dus niet. Het leek wel alsof ik er iets had op gezet van superstomme trut, maar een 8,3 ben je nu helemaal belatafeld. Maar goed ik ben nu dus ontvriend. En nu weet ik ook niet zo goed of ik bij weer een goed cijfer het nog wel gewoon mag zeggen. Ik ben trots op je! Want stel dat dat niet zo is? Voor je het weet wordt je ontmoederd? Nou lekker dan! En dat ontmoederen gaat toch al in een rap tempo, want sinds ze kleedgeld heeft hoef ik niet meer mee met kleding kopen. Dat doet ze met vriendinnen. Zelfs een ritje naar de Primark waar we eens naar toe zouden gaan doet ze liever met een vriendin. In de herfstvakantie had ik vrijgenomen om samen iets leuks te doen, maar nee sorry mam, ik heb al afgesproken met mijn vriendinnen. Het is hard voor mijn moederhart, maar ik moet er maar in berusten. Ze wordt groot en wil haar eigen leven leiden. En dat hoort natuurlijk ook zo. Ze moet haar vleugels uitslaan en zelfstandig worden en dat gaat ook niet met een moeder die steeds maar in je nek loopt te hijgen. Dus, ja ik moet op mijn plek! Hup naar je bescheiden rol op de achtergrond. En wachten, gewoon wachten tot je weer eens een keer in beeld komt! Dat moment zal vast toch nog wel weer een keertje komen. Toch? Daar moet ik dan maar op vertrouwen. Maar waarom krijg ik dan die brok in mijn keel niet weggeslikt?

zondag 4 november 2012

Breicafe

Ik heb het al eens eerder gezegd; ik kan er niks aan doen maar ben nu eenmaal een huismus. Ik ga graag de deur uit om te werken hoor! Heerlijk vind ik dat zo s'morgens alleen in de auto op weg naar Almere. Altijd op de Hollandse Brug even naar het water kijken. Het is eigenlijk altijd mooi! Ik vind het ook gezellig om even naar de stad te gaan, een beetje winkelen, mensen kijken en een terrasje te pikken. Of even naar de markt, gewoon even lekker snuffelen en allerlei lekkers mee naar huis nemen. Een avond met familie of vrienden, gezellig! Als je met me uit eten wilt? Heerlijk! Alleen dan wel naar een restaurant waar nog echt gekookt wordt. Want daar waar ze uit zakjes en pakjes koken hoef ik niet te zijn! Het klinkt arrogant en zo bedoel ik het niet, maar dan kan ik het thuis zelf beter! En sinds ik een vaatwasmachine heb is dat ook geen argument meer! Die afwas! En toch, ik geef het eerlijk toe, het allerliefste ben ik thuis. Gewoon in mijn eigen hut, alleen of met het gezin. Truttig ja! Schamen Nee! Het is lekker om op je eigen bank te hangen met een goed boek en je daarin helemaal te verliezen. Of fijn een beetje aanrommelen in de keuken en iets lekkers koken. Een beetje het Libelle gevoel! Alhoewel ik met die Libelle wel een beetje klaar ben. Als je vrouwen met maat 42 al volslank noemt waar blijven we dan! Maar dit geheel terzijde. Wat ook heel truttig is maar waar ik van kan genieten is een beetje breien! Ja ik heb dat vroeger thuis van mijn mams geleerd. Mijn oma was coupeuse en kon prachtige kleding naaien. Ook was ze handig met de haak- en breinaalden. Mijn moeder ook en zo kwam het dat er vroeger thuis altijd wel gehandwerkt werd. Heel gezellig om met een brei- of haakwerkje bij onze snorrende gaskachel met de kat op schoot. Dat was dan weer niet zo handig want die kat ging met de draden spelen. In de jaren 80 was het zelf truien breien helemaal in. Met de meest ingewikkelde motieven. Daarna was het een poosje uit de mode en moest je vooral niet hardop zeggen dat je breien leuk vond want je werd dan toch een beetje aangekeken alsof je rijp was voor een psychiater. En nu? Nu is het weer helemaal hip. Je hebt de leuktste breiblogs, ja heus, op internet en de gezelligste wolwinkels fleuren het net op. Ook in de stad en op de markt tref je weer wol- en handwerkwinkels aan. Dus mag ik weer lekker los met de pennen. Ik heb er niet zo heel veel tijd voor maar een simpel werkje wat je zo weer even oppakt is te doen. En wat nu zo lekker is, het helpt om te ontspannen. Je kunt er lekker bij zitten mijmeren en je maakt je hoofd leeg. De afgelopen 2 jaar als ik weer eens naast manlief in het AMC zat heb ik wat afgebreid. Zeker met een moeilijk telpatroon helpt dat om de tijd door te komen en de zenuwen in bedwang te houden. En dat brengt me dan weer op een idee. De zorg wordt alsmaar duurder en voor geestelijke zorg moet je een hoop bijbetalen dus is mijn advies, als je een beetje in de put zit, (dus niet zo erg dat je perse naar een psych moet) ga dan lekker naar het breicafe. Is ook goed voor de economie als je er nog een drankje bij neemt. Al breiende maak je je hoofd leeg en al pratende met de andere breiende bezoekers kun je je sores kwijt. Voor iedereen geschikt. Ja mannen voor jullie ook! Hebben jullie nooit van die poppen- en kerstballen breiende heren Anne en Carlos gehoord? Nee? Nou google maar even! En hoor ik anderen nu zuchten dat kan ik niet! Hoezo? Jullie kunnen de prachtigste presentaties in mekaar draaien, goede marketing plannen maken etc maar met een bolletje wol en 2 pennen komen jullie niet ver? Slechte smoes. Op youtube staan hele leuke filmpjes die het je zo leren. Nee ik wil jullie niks door de strot duwen maar ik denk dat mijn plan goedkoop, makkelijk uitvoerbaar en een goede aanvulling om de crisis mee op te lossen is. Want wat doen we met al die breisels? Aantrekken, kan de kachel ook een tikkie terug en als we er allemaal in lopen, loopt niemand voor schut! Ik zal Mark en Diederik eens bellen!