Sneeuw

En alweer sneeuwt het. Was het vanmorgen allemaal nog prachtig groen, nu dwarrelen er weer grote dikke vlokken naar beneden. De tuin verandert weer in een winters sprookje. Ik geef toe het is een prachtig gezicht, maar ik ben er wel een beetje klaar mee! De mussen ook. Zij schuilen in mijn (nep)kamperfoelie struik en kijken me vanuit hun schuilplaats verwijtend aan. Alsof ik er wat aan kan doen. De pinda's en de vetbollen hebben alweer een aardige witte muts op en ik snap dat die beesten de pest in hebben. Met dit weer wil ik ook geen koud eten, maar een lekkere warme hap! Zal straks nog maar even wat brood voor ze snijden. Als ik het een beetje opwarm in de magnetron vinden ze me misschien weer lief. Persoonlijk vind ik sneeuw het mooiste op een kerstkaart of op de televisie. Tuurlijk ik zie de schoonheid van mijn tuin en van zo'n witte wereld, gadegeslagen vanachter een treinraampje heus wel. Maar als je erdoor moet is het een ander verhaal. De stoepen en de wegen spekglad, met gevaar voor eigen leven en met schoenen aan je voeten waar je nog niet dood gevonden in wil worden begeef je je op weg en maar hopen dat je geen smakkerd maakt en wat breekt. Niet alleen wil ik graag mijn eigen ledematen heel houden, het zou me vreselijk slecht uitkomen om wat te breken, maar ook wil ik hier graag het trottoir heel houden. Als ik ten val kom dan vindt de gemeente dat niet leuk. Ik ook niet want de kosten van zo'n stoep repareren berekenen ze door en daar zit je dan al sjaggerijnig te wezen met een ledemaat in het gips en komt er zo'n rekening van de gemeente op de mat. Wordt je niet blij van. Dus als het kan blijven we maar binnen en maken we het daar maar gezellig. Al breiend verlang ik naar de lente, mooie groene weides met dartelende lammetjes, rose bloesems aan de bomen en ontluikend groen. Tulpen die fanatiek staan te bloeien en zachtjes staan te wiegen in het lentewindje. De mussen en de mezen die af en aan vliegen om een nest te bouwen en die me dan vertellen hoe verliefd ze zijn op Piet of Truus Mees of Mus. De was die zachtjes wappert in de wind en die dan zo lekker ruikt als je staat te strijken. Zucht..... Het is nog lang geen lente. De tuin wordt almaar witter, er ligt zeker al weer een cm of drie. Nou ja niks aan te doen. Ik ga maar eens koekjes bakken. Doe ik tenminste nog iets nuttigs. En alvast mijn sneeuwschoenen en mijn ziektekostenpolis maar eens opzoeken.