zondag 12 januari 2014

Rozenblaadje

Toen wij vanavond de trap in het metrostation afliepen naar het perron zag ik daar op een trede een rozenblaadje liggen. Het lag daar zielig en alleen kleur te geven aan de saaie grijze traptreden. Het lag er denk ik nog maar pas, want het was nog niet vertrapt en lelijk. Jammer eigenlijk dat zo'n mooi rood blaadje daar nu eigenlijk terecht moest komen en niet met zijn broers en zusjes mee mocht naar de eindbestemming. Wat zou dat eigenlijk geweest zijn de eindbestemming?  Ik kan er niks aan doen maar er gaat dan een verhaaltje leven in mijn hoofd terwijl ik op de metro stond te wachten.

Was een verliefde jongeman op weg naar zijn geliefde met een of met een bos rode rozen om haar gewoon te vertellen dat zij de allermooiste of de allerliefste voor hem is? Of was hij op weg om haar op zijn knieen op een romantisch plekje ten huwelijk te vragen. En dat dat ene rozenblaadje een enorm slecht humeur had en helemaal geen zin had in al die romantiek en dus terplekke besloot achter te blijven in het metrostation?

Het zou natuurlijk ook heel goed kunnen dat die jongeman een ruzie goed wilde maken en dat de tegenpartij hem toen met de bos of met de enkele roos een draai om de oren heeft verkocht, waardoor dat ene rozenblaadje in zijn kraag terecht kwam en toen hij hard het metrostation in rende om aan haar woede en de doorns te ontkomen op de traptrede is gedwarreld. 

Het zou natuurlijk ook kunnen dat een pasgeboren vader zijn vrouw en de kersverse baby uit het OLVG ging ophalen en van de zenuwen en blijdschap zijn rozen heeft laten vallen en dus met een wat verfomfaaide bos bij de kraamvrouw aankwam.

Het kan natuurlijk ook een dame geweest zijn die het graf van haar minnaar ging bezoeken en eindelijk een roos voor hem mee kon nemen. Bij de begrafenis zelf was dat onder de neus van de weduwe niet passend geweest. Het lieve mens, nog vol van verdriet en nog een beetje pissig ook omdat die minnaar haar niets had nagelaten, een beetje uitgleed op de metrotrap waardoor de roos ook ten val kwam en dat ene blaadje achter bleef. 

Of dat ene blaadje was enorm avontuurlijk en had helemaal geen zin om met zijn broers en zusjes in een lelijke vaas een week rechtop te staan en mooi te wezen. Die wilde de stad in, op zoek naar actie en dacht komaan ik neem de metro en ga op stap! 

Misschien was er gisteren wel een huwelijk in de Stopera waarbij het bruidspaar bij het verlaten van het stadhuis op een confettiregen van rozenblaadjes is getracteerd en dat dat ene rozenblaadje door de wind het station is ingeblazen terwijl de gemeentereiniging de rest van de familie roos op uiterst vakkundige wijze in de goot is in geveegd waarna het gemeentekarretje alles heeft opgezogen. Je kunt zeggen wat je wil van de gemeentereiniging maar zelfs op zondag zijn deze jongens in hun strakke gele pakken met hun bezem en hun kar actief. Vanmiddag had het niet veel gescheeld of ik was zelf opgeveegd in de Kalverstraat samen met een hoop andere winkelende mensen. Die jongens nemen hun veegwerk uiterst serieus en dan maak je als rozenblaadje weinig kans. 

Gelukkig had het rozenblaadje op de trap daar allemaal geen weet van. Dat lag daar heel tevreden mooi te wezen. Waar het naar toe had gemoeten zal ik nooit weten en lang tijd om er over na te denken was er ook al niet, want de metro kwam eraan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten