zondag 16 februari 2014

Handwerkbeurs

Een tijdje terug viel er een mail in mijn box dat er een handwerkbeurs zou plaatsvinden in februari in Zwolle. Dus ik naar mijn mams, die heeft mij het handwerken met de paplepel ingegoten en zei haar Mam wat vindt je er van, denk je dat je dat alweer kunt, zo'n middagje op een beurs rondscharrelen? Mams lag in december nog in het ziekenhuis met een hartinfarct, maar de medicijnen doen hun werk en zelf wil ze niks liever dan weer alles gewoon doen wat ze altijd deed, maar dan met wat rustpauzes ertussen. Er moet vooral niet gezeurd worden want daar houdt mijn mams niet van. Mijn voorstel werd dus met gejuich ontvangen en wat dacht ik wel niet, natuurlijk kon ze dat aan! Dus wij vanmorgen in de auto op weg naar Zwolle. Het was prachtig weer, blauwe lucht, grote witte wolken, groene weilanden met vredig grazende schapen en wat gakkende ganzen daarin. Kortom alle ingredienten waren aanwezig om er een mooie dag van te maken. En dat deden we. 

We hebben genoten van alles wat de beurs ons te bieden had. Wat was er veel te zien! Er zaten kantklossende dames te demonstreren hoe ze goochelden met al die klosjes. Na wat klosjes heen en weer gegooid te hebben en wat spelden op een kussentje geprikt  ontstond er zo maar een mooi kantje! Er zaten twee dames in een stand met op de achterwand een paar donkerbruine quilts (lappendekens) die zo donker en somber waren dat ik even dacht op de uitvaartbeurs te zijn beland. De dames trokken er allebei ook een gezicht bij of hun laatste uurtje was geslagen en ze dus allebei maar alvast een lijkwade hadden genaaid. Gek genoeg hadden ze weinig aanloop bij hun standje! Er waren vrolijke dames die lustig zaten te borduren en onderwijl te kwekken, zoals het dames betaamt die een dagje met elkaar op stap zijn. Er liepen mannen tussen, ja echt mannen, met grote rugtassen om de schouders en met gezichten die vertelden dat ze eigenlijk veel liever naar het voetballen of naar de kroeg of naar allebei waren gegaan, dan met de bolletjes wol van hun echtgenotes te sjouwen. En ik snap dat, want kom op nou medezusters, een paar bolletjes wol kunnen wij toch zeker zelf wel dragen. We zagen de prachtigste borduurpakketten met klaprozen, vossen, vogels en noem maar op. Aangeprezen door een kloeke Duitse dame. Er was een meneer die een naaimachine demonstreerde die wel honderdduizend borduurpatroontjes helemaal zelf kon maken. Het was meer een naaiende en bordurende computer, want met zo'n ouderwetse naaimachien had dit ding niets van doen. Jammer was wel dat dat apparaat iets van drieduizend euries kostte, waardoor ook daar de klandizie niet storm liep. We zagen leuke, zacht pluizende garens in schattige kleurtjes, wol gemaakt van brandnetels en dat  was zo hard dat je je heel goed kon voorstellen dat die brandnetels ontzettend de pest erin hadden om tot wol verwerkt te zijn en dus nog niet uitgeprikt waren. We zagen gezellige katoentjes, waar leuke dekentjes van gehaakt waren en er waren ook bolletjes wol in neon kleuren, zo fel dat de zonnebril daar in die hal ineens even nodig was. 

Het allerleukste aan zo'n beurs is het mensen kijken. En op deze beurs al helemaal omdat dit natuurlijk voor de echte diehard handwerkliefhebbers onder ons de ultieme gelegenheid was om de eigengemaakte creaties te tonen. We zagen een dame in een zelfgepunnikte jurk in de meest wonderlijke kleuren. Dat snap ik want toen ik vroeger punnikte maakte ik daarbij ook de restjes wol van mijn moeder op en werd het een kleurrijke sliert. Ik bedacht maar even niet hoeveel punnikuurtjes er in die jurk zitten. Maar misschien heeft haar man (die naast haar liep) wel dapper meegepunnikt. Sommige mensen doen er echt alles aan om hun huwelijk goed te houden. Ik zag een mevrouw met een hes van vilt waar ik me bij afvroeg hoe ze in dat ding gekomen was en vooral hoe ze dat weer uitkreeg? Maar wie weet, wellicht was ook hier een behulpzame man aanwezig. Er waren ook dames in prachtig gebreide truien en vesten, zo mooi dat meneer Armani  en andere modekornuiten daar best wel eens jaloers op kunnen worden. Helaas liep er ook een meneer tussen met een door zijn vrouw gebreide trui die niet zo goed gelukt was. Die trui dan, want die vrouw liep trots te stralen naast haar eigengemaakte creatie, terwijl haar man alleen maar ongelukkiger ging kijken met zijn scheve trui aan! Ik stel me dan zo voor dat daar thuis alvast wat harde woorden over zijn gevallen. Zo van: Nee Henk je mag vanmiddag niet naar de voetbal je gaat met mij mee in mijn eigengebreide trui naar de handwerkbeurs. Even later zag ik die man zo'n sombere lijkwade quilt afrekenen en dan hoop je er maar het beste van. 

Met een klein tasje met daarin een streng wol en wat borduurstofjes en patroontjes zochten wij eind van de middag de auto weer op. We hadden een gezellige middag, maar toen we thuis kwamen waren ineens onze mannen weg. Voetbal kijken. In de kroeg! :-)

Muness Tower mixed magenta
Deze foto is van www.wereldwol.nl waar ik vanmiddag garen en patroon heb gekocht. Is hij niet prachtig?

5 opmerkingen:

  1. Hij is zeker prachtig,maar dat lijkt me moeilijk!
    Ik ben benieuwd,je laat hem toch wel zien als hij af is?
    Groetjes Anne-Marie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb genoten van je verslag, ik zag je lopen met vele patronen en een bol garen in je tas .

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het is weer geweldig om te lezen, vooral het einde haha.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een heerlijk verhaar van jou Anne ,ik heb er van genoten .
    ik hoop dat ik het ook kan plaatsen nu .
    veel plezier met je handwerken en je stukjes schrijven hier .
    ik ben er blij mee .
    liefs xxxx Johanna

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Gezellig zitten lezen en genieten.
    plezier met breien.

    Liefs Lianne

    BeantwoordenVerwijderen