Sinds ik vorige week woensdag het bericht in mijn mailbox kreeg dat ik geslaagd ben voor mijn scriptie ben ik een beetje op een rose wolk aan het zweven. Eerst waren er nog tranen met tuiten, want hoe blij en opgelucht ik ook was, er was ook direct het besef, dit kan ik niet meer aan mijn moeder vertellen. En dat hakte er even in. Ik was op kantoor toen het verlossende mailtje kwam en werd direct door mijn naaste collega's gekust en geknuffeld, dat hielp wel om de tranen te drogen en de blijdschap de overhand te laten krijgen. Toen ik s'avonds thuis kwam werd ik opgewacht door mijn lieve echtgenoot met twee prachtige boeketten bloemen. De eerste van hem en ons kroost en de tweede van mijn vader, die manlief had ingeschakeld, omdat hij er zelf niet was op dat moment en hij vond dat er bloemen moesten komen. Hoe lief is dat allemaal? Nou heel lief en alweer reden om de tranen te laten vloeien.
Maar genoeg gejankt want eigenlijk kon ik van pure vreugde wel een rondedansje maken. Het is klaar! Het is gedaan! In september 2012 startte ik met deze opleiding. Mijn manager had er al eerder op aangedrongen dat ik dit moest gaan doen, maar ik had steeds geroepen, ben je gek dat is veels te moeilijk dat kan ik allemaal niet. Toch ging ik van start en ik zie me nog de eerste les binnenstappen. Een beetje bleek om de snuit want ik vond het spannend.
Mijn studiegenoten waren allemaal dames en allemaal dames met een pittige baan op niveau en allemaal al een HBO-diploma op zak. De meeste dames heel aardig, maar ook een paar van die hete-aardappel-achter-in-de-keel-types met allemaal blablabla........
Daar kwam ik aankakken. Ik voelde mij zo dom daar in het begin. Totdat de docent begon met de les en ik dacht, verrek ik snap het. Tuurlijk de slimme dames met hun managementfuncties hadden vaak veel sneller een analyse klaar op een vraagstuk of probleem dan ik, maar wat gaf het dat ik er in gedachten eerst een rondje om heen moest lopen en dan pas met een oplossing kwam. Ik had dan wel niet dat HBO papiertje, maar wel een bak aan werkervaring in de praktijk en dat bleek ook wat waard.
Toen ik dat had bedacht voelde ik me daar steeds meer op mijn gemak en uiteindelijk werd het een hecht groepje en hadden we niet alleen plezier met elkaar, maar hielpen elkaar ook met de lesstof en het maken van de Businesscases. Zelfs de hete aardappels waren aardig koud geworden! Na zes modules met een voldoende te hebben afgesloten wachtte nog de eindscriptie. Een onderwerp was snel gevonden, maar toen moest ik nog aan de bak om het onderzoek te doen, er iets zinnigs van zeggen en vinden en dat allemaal in een begrijpelijk verhaal gieten. Het was een leuke, maar helse klus. Met een goed resultaat dus. Binnen een paar weken valt er nu een diploma in de bus en sluit ik ruim twee jaar studeren, naast het runnen van een gezin en het hebben van een baan, af. Het was pittig, ik heb het soms vervloekt, maar nu voelt het alsof er twintig kilo van mijn schouders af is.
De moraal van dit verhaal? Een mens kan vaak veel meer dan je zelf denkt. Het is dus fijn als er mensen zijn die in je geloven en tegen je zeggen. Ga het maar doen. Je kunt het. Het maakt dus niet uit of je op zo'n opleiding binnenkomt als manager dit of dat, het gaat om wat je zelf meebrengt. De wil om er iets van te leren. Ik ga nu snel mijn schoenen weer aantrekken, voordat iemand roept; zeg je loopt ernaast, maar ik geniet nog even van mijn rose wolk en het feit dat ik nu weer echt vrije tijd heb.
Nooit gedacht
stil gezwegen
niet verwacht
maar toch gekregen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten