woensdag 16 september 2015

Herrie!

Doorgaans ben ik een vredelievend mens! In het verkeer gedraag ik me als een dame, echt ook al word ik zowat van de weg afgedrukt ik zal nimmer boos toeteren of mijn middelvinger opsteken. Wil er iemand in de file op het laatste moment invoegen, zodat hij/zij niet een uur in de rij hoeft te staan, ik laat hem of haar ertussen. Ik ben echt de beroerdste niet. 

Ook in een winkel zal ik niet in woede uitbarsten als er iemand voordringt en snel boos zul je me niet krijgen. 

Maar........

Woest kan ik worden als ik s'avonds net in mijn warme bedje lig, de ogen al een beetje geloken zijn en op het punt sta (of lig) een beetje weg te doezelen en er gaan een aantal mensen op straat een kletsverhaal staan houden. Geluid dringt s'nachts veel verder en als ze dat net onder mijn raam doen dan klinkt dat alsof er een versterker aanstaat. Niet fijn en niet handig. 

Toch heb ik ondervonden dat het maar beter is om je tandenknarsend onder je dekbed en je kussen te begraven dan er iets van te zeggen. Toen ik een tijdje terug het raam opengooide en heel hard sssttt sssttt riep viel dat volledig in verkeerde aarde. De jongelui die stonden te ouwehoeren waren vies beledigd omdat ze dachten dat ik kssst kssst riep. Boos riepen ze dat ze geen honden waren. 

Tja en dan moet je naar beneden om daar aan de deur je excuses aan te bieden en natuurlijk heb je niet net je meest mooie pyjama aan. Nee altijd net dat oude kreng waar je er niet in uit ziet, sterker nog niet dood in gevonden wil worden, maar die wel het allerlekkerste zit. Enfin, uitgelegd dat je geen hond wilde wegjagen en dat ze best mogen praten en lachen, maar niet onder mijn slaapkamerraam omdat ik wil slapen en of ze dus ZACHTJES willen doen. 

Die jongelui, je overbuurjongens, liggen natuurlijk in een deuk om jouw vertoning en aanvaarden je excuses en beloven ook zachtjes te doen, wat ze prompt weer vergeten en je zoekt je bed weer op. Dan duurt het nog uren voor je eindelijk de slaap vat. 

Tussendoor schrik je nog even op uit een sluimer van loeiende sirenes, want als je zo dicht tegen een grote stad aan woont is het ook s'nachts nooit helemaal stil. Waarom de brandweer s'nachts trouwens door een dorp met loeiende sirenes moet rijden terwijl er geen kip op straat is is mij een raadsel, maar dat zullen die brandweerjongens wel gewoon leuk vinden. 

Uiteindelijk val je in slaap en schrik je je te pletter van de wekker die voor je gevoel veels te vroeg af gaat. Zo'n nacht moet je dus niet te vaak hebben en eerlijk is eerlijk soms is het heerlijk als het tegen bedtijd plenst van de lucht want dan weet je zeker dat er niet geouwehoerd wordt op straat. 

Dat zijn de avondgeluiden en de nacht. Nu is er een nieuw fenomeen bijgekomen. De bellende fietser om pak em beet zes uur in de ochtend. Ja echt ZES uur. Je hoort hem in je slaap al van verre aankomen. De fiets loopt een beetje aan en er wordt keihard gebeld. Daarbij bedoel ik niet dat de fietser continu met zijn fietsbel klingelt, nee hij belt met een telefoon. Deze man, komende uit een ver buitenland blèrt keihard in zijn telefoon en dat klinkt als een taal uit een Afrikaans land (dat weet ik niet zeker want mijn talenkennis reikt niet zo ver en zeker niet om zes uur in de ochtend). Hij praat heel hard en daar word ik wakker van. Ver voordat mijn wekker gaat. 

Daar wordt ik pisnijdig van want om dat uur wil ik nog slapen. Hoe ga je zo'n man op zo'n fiets dus ook duidelijk maken dat het wat zachter moet. Om die man dat te vertellen moet ik dus dik voor zessen mijn bed uit, douchen en aankleden want anders schrikt hij zich rot van mijn pyjama, en dan aan het begin van de straat gaan zitten wachten tot hij komt. Hij komt echter niet elke morgen dus de kans is aanwezig dat ik dan voor niks zit te wachten. Ander probleem is dat ik zijn taal niet beheers en dat ik dus geluk moet hebben dat hij Nederlands of Engels spreekt. 

Ik heb wel eens gedacht om een emmer water naast mijn bed te zetten en dat uit het raam te werpen op het moment dat hij langs belt. Eh fietst. Probleem 1 is dat ik niet goed kan mikken, probleem 2 is dat ik die emmer water natuurlijk vergeet als ik s'nachts naar het toilet moet en dus of de emmer omgooi of er instap. Dat is beide niet handig. Ook is het natuurlijk helemaal niet aardig om iemand nat te gooien en zijn telefoon te verdrinken. Geen optie dus. 

Ik ben bang dat de enige optie verhuizen is naar het platteland. Maar daar heb je weer andere geluiden en dan moet ik alleen want ik krijg mijn man met geen tien paarden naar het platteland. Eens een stadsmens, altijd een stadsmens. Nee het leven is soms helemaal niet eenvoudig. Zucht.......

2 opmerkingen:

  1. Hahahaha, wat een schrijftalent heb je! Hoe kan ik jouw blog volgen want dit soort stukjes wil ik zeker vaker lezen :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank voor je compliment Pauline, Ik denk dat je me kunt volgen via blogger. Groetjes Annemarie

    BeantwoordenVerwijderen