vrijdag 25 september 2015

Sjans!

Vandaag had ik een dagje vrij. Hoewel ik  veel van mijn werk hou is zo'n dagje tussendoor erg fijn.

Eerst een beetje uitslapen, want dat alleen al is een genot op zo'n vrije dag. Dat je de wekker niet hoeft te zetten. Uiteindelijk wordt je toch wakker op de gewone tijd maar dat is niet erg, want alleen al het beseffen op dat moment dat je er niet uit hoeft is al een super moment. Dat je je nog even heerlijk onder je dekbedje kunt vlijen en nog gezellig even naar dromenland kunt. Dat alleen al maakt een vrije dag geslaagd. 

Eind van de middag had ik een afspraak met de schoonheidsspecialiste voor groot onderhoud. Ik weet het, het is een hele opoffering, maar het moet. Anders slaat het verval wel erg hard toe. Gelukkig heb ik een hele lieve schoonheidsspecialiste bij wie het goed toeven is en die met haar gouden vingertjes mijn verlepte wangetjes en het plooirokje boven mijn bovenlip weer tot de orde roept. Terwijl ik dan met een masker op mijn kop verwoede pogingen doe om te ontspannen neemt ze mijn voeten in de houdgreep en pedicuurt zij ze tot poezelige zachte voetjes. Ik weet het, het is een hel! :-)

Tussen het uitslapen en de schoonheidsspecialiste moest ik op de boodschap. Normaal doen we dat op zaterdag maar morgen ben ik vrijwilliger voor de Amref loop die we op het werk organiseren. Met mijn slechtgehumeurde knieen kan ik niet lopen, maar als vrijwilliger kan ik best mijn steentje bijdragen. 

Zodoende ging ik vandaag naar het dorp alwaar de slager lichtelijk van de leg was door mijn komst. Terwijl hij de riblappen in blokjes sneed (daar ga ik van de week goulash van maken) vroeg hij ietwat zorgelijk of ik dan morgen niet kwam. Je zou haast denken dat zo'n slager naar mijn komst uitkijkt op de zaterdag. Nee slager alle boodschappen doen we vandaag.  Toen ik af moest rekenen en zijn tevreden lachje zag begreep ik zijn zorg pas. Tenslotte moet zo'n man ook leven. 

Bij de grootgrutter dwaalde ik door de paden en dat was inderdaad een heel verschil met de zaterdag, want dan ontstaan er nog wel eens files in de gangpaden en die bleken er op de vrijdag niet te zijn. In het gangpad tussen de koffiemelk en de chocolade bleek wel een kleine verkeersopstopping. Ik moest even wachten tot een mevrouw haar favoriete pakje koffiemelkcupjes van de onderste plank had gevist. Ik had alle tijd dus bleef geduldig wachten tot ik er bij kon. Achter mij kwam ook een karretje tot stilstand. De bestuurder van dit vehikel, een aardige man zo te zien, verhief zijn stem en zong heel hard mee met het liedje wat op dat moment door de winkel klonk. Al zingend keek hij mij olijk aan. Ik moest daar wel een beetje om lachen en toen zei hij: ja mevrouw ik zing speciaal voor u! 
Waarop ik nog meer moest lachen en zei, nou dat gebeurt me niet vaak. En wat zei die leuke man toen? Hij zei, dat kan ik me niet voorstellen,  gaf me een vette knipoog en ging er vandoor met zijn kar. Mij verbluft achterlatend tussen de koffiemelk en de chocolade. 

Ik had sjans! Met een grote glimlach reed ik de boodschappen naar huis en met een nog grotere glimlach fietste ik even later naar de schoonheidspecialiste. Ineens bleken de rimpels minder diep. Heerlijk hoor zo'n vrije dag!

2 opmerkingen:

  1. Heerlijk hè? Een vrije dag,uit kunnen slapen,sjans hebben en ook nog lekker verwend bij de schoonheidsspecialiste wat wil je nog meer?

    Groetjes Anne-Marie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. O la la, het was wel raak die dag!
    Misschien straalde je ongemerkt wel iets uit...

    BeantwoordenVerwijderen