Snelweg

Vanmorgen tufte ik op mijn gemakje naar kantoor toen ik bijna van de weg af werd gereden. Ik moest invoegen op de A1 en een vette BMW stormde op mij af,  nam bijna een hapje van mijn bumper en stoof toen van de A1 naar de A9. Ik word daar altijd pislink van maar dat heeft natuurlijk niet zoveel zin. Die vent was allang weg en ik zal nooit en te nimmer mijn middelvinger opsteken, maar ik heb wel een heel lelijk woord geroepen wat ik hier niet zal herhalen.

Terwijl ik verder reed vroeg ik mij af hoe het komt dat mensen zich zo slecht gedragen in het verkeer. Toen ik namelijk in mijn spiegels keek en in de dode hoek was meneer BMW nog in geen velden of wegen te bekennen, pas toen ik ingevoegd had zat hij ineens achter me en dus moet hij heel hard hebben gereden. Prima maar duw mij dan niet bijna van de weg. De patjepeeër! Waarom toch zo snel. Had meneer haast omdat hij vannacht bij zijn minnares was blijven slapen en hij nu voor het ontbijt thuis moest zijn? Of moest hij heul nodig naar het toilet en was hij naarstig op zoek naar een hotel waar hij zijn behoefte kon doen? Of was het een belangrijke chirurg die zich als een gek naar het AMC haastte om een leven te redden. In het laatste geval vergeef ik hem zijn actie. Als hij dat leven maar gered heeft. Helaas zal ik het nooit weten. Dat is jammer want ik ben nogal nieuwsgierig.

Met die snelwegen is trouwens wel iets geks aan de hand, want ze zijn al een poosje bezig om een nieuwe weg aan te leggen tussen IJmere en Almere, wat op zich natuurlijk een heel goed idee is, maar wat ook gekke dingen met zich meebrengt. Het is me al twee keer gebeurd dat de weg zoals hij op vrijdagochtend nog was op maandagochtend heel anders is. Zo moeten we op de A1 sinds een paar weken in een bocht onder een tunnel door en vorige week maandag hadden ze op de A6 afslag 3 ineens helemaal verlegd. Dan denk je toch dat je nog niet helemaal uitgeslapen bent en ben je ineens je richtinggevoel kwijt. Voor je het weet zit je in Groningen. Ook niet erg maar je moet ook weer terug. Gelukkig was het na de tweede dag al weer heel gewoon.

Blijkbaar doet zo'n wegverandering wel wat met automobilisten want voor dat de bocht in de A1 er was reden mensen keurig rechtdoor op de snelweg. Geen centje pijn, maar nu wordt er voor die bocht  paniekerig geremd. Want een bocht is blijkbaar eng. Natuurlijk is er altijd wel iemand die of zit te maffen of op zijn telefoon zit te loeren waardoor er net een pietsie te laat geremd wordt en jawel daar zijn er weer twee aan het zoenen of gaat het gelukkig maar net goed. Ik neem tegenwoordig elke morgen mijn engel mee en zet die op mijn schouder. 

Door al dat gerem wordt het een zooitje en de borden file gaan al knipperen. Tot aan Muiden rijden we stapvoets. Belachelijk eigenlijk. Dat kost mij allemaal tijd. Ik moet verdorie nu een kwartier eerder mijn bed uitklimmen om zonder file naar Almere te rijden. Het moet niet gekker worden. 

Bovendien heb ik de obstakels dan nog niet gehad want in Almere wordt er ook druk gewerkt aan hun deel van de weg. Zo kwam het laatst dat ik dacht, verrek dat viaduct was er vrijdag toch nog niet? Bij dat viaduct zijn ze nog druk bezig met zand aanvoeren. De zandwagens rijden af en aan en om dat allemaal in goede banen te leiden staan er verkeersregelaars. Die laten mij stoppen en de zandwagens erdoor. Ik heb diep respect voor een verkeersregelaar. Je zult er maar staan zo in de wind, kou, regen en viezigheid, want die zandwagens dat zijn geen nette jongens die laten nog wel eens wat vallen en maken er een zooitje van op de weg. 

Zo ook vanmorgen zag ik de verkeersregelaar. Alleen hij regelde niks. Midden op de kruising stond hij met zijn hoofd naar beneden en het leek alsof hij sliep. Er kwam een zandwagen van het talud afdenderen en gelukkig stopte hij en gaf een stoot op de claxon. De arme verkeersregelaar schrok zich wezenloos, donderde bijna om in de prut op de weg en om zich staande te houden deed hij maar even een dansje. Wij, de automobilisten die daar stonden te wachten en de zandwagenman keken onze ogen uit. 

Het valt niet mee hoor om fatsoenlijk op je werk te komen.

Ik was blij dat ik er bijna was, op naar de koffie. Snel weg!