dinsdag 24 mei 2016

Duizendschonen



Ieder mens heeft zo zijn of haar voorkeuren. Waarom kun je met de een wel door de deur en vind je de ander een labbekak of een koekenbakker. Geen idee waarom dat is, maar dat het zo is, is duidelijk. Daarom zijn er oorlogen en andere ellende omdat we mekaar naar het leven staan. Jammer eigenlijk dat we als mens dit vermogen hebben en nog meer jammer is het dat al die knappe koppen die voortdurend in allerlei laboratoria de meest ingewikkelde dingen verzinnen en daarmee de vooruitgang zoals dat netjes heet aan de gang houden, nog steeds niet in staat zijn om dat gen in ons uit te roeien. Ik zou het fijn vinden als er naast de onderzoeken voor al die ellendige ziektes ook onderzoek gedaan wordt naar dit gen en dan direct een methode vinden om dat gen lam te leggen. Dat zou de wereld een stuk mooier maken. 

In de dierenwereld is dit gen waarschijnlijk ook actief want ook dieren kunnen mekaar behoorlijk naar het leven staan. Dat zal ongetwijfeld ook te maken hebben met verschillende soorten hormonen en territoriumdrift, maar ook dieren zijn geen lieverdjes. Ik bedoel als damesspin je partner als diner gebruiken nadat hij je net een orgasme heeft bezorgd en je eitjes bevrucht heeft, vind ik niet getuigen van enige beschaafdheid. Sterker nog het is hoogst onbeleefd. En aardig al helemaal niet.

In de plantenwereld komt het stukken minder voor. Natuurlijk er zijn van die opdringerige types die zich in grote getale uitzaaien in je border en daarbij andere planten platwalsen maar vergeleken bij de mensen en de dierenwereld komt dat toch stukken minder voor. Ik heb echt nog nooit twee planten in mijn tuin met elkaar op de vuist zien gaan. Het blijft hooguit bij wat duwen en voordringen. Daar zouden wij mensen nog wat van kunnen leren. 

Ook al wil ik helemaal niet zo zijn toch betrap ik me erop dat ik ook zo mijn voorkeuren heb. Het most niet maggen, zou mijn oma gezegd hebben, maar het gebeurt gewoon. Met de ene mens heb je nu eenmaal meer klik dan met de ander. Het ene dier is knuffelbaar en bij het andere zou je het wel uit kunnen schreeuwen van ellende. 

Met planten is dat minder, maar ook daar is de een me meer lief dan de ander. Er zijn maar weinig planten en bloemen die me niet kunnen bekoren, behalve dan van die stekelige types zoals distels, maar de stekels van een roos neem ik alweer voor lief. Zo raar is het met de mens gesteld. Afgelopen zaterdag kreeg ik van mijn echtgenoot een prachtig boeket met daarin een wit, lief bloemetje en rose pioenrozen. Nu, vier dagen later zijn de pioenen helemaal opengegaan en staan te stralen in hun vaas. Prachtig om te zien en heerlijk om van te genieten, wat ik volop doe. 

Vanmiddag uit mijn werk moest ik even een pakje afgeven bij een pakjesafgeefpunt (mooi scrabble woord) en nog even een boodschapje doen. Daarbij passeerde ik de bloemenwinkel. Sowieso vind ik het altijd leuk om even een blik te werpen op een bloemenwinkel of bloemenstal. Al die mooie kleuren daar word ik altijd blij van. Vanmiddag stonden er voor de winkel emmers met bosjes duizendschonen. Ik ben dol op duizendschonen. Zulke dappere bloemetjes die zoveel kleur brengen. Niet alleen in de vaas maar ook in de tuin. Deze bosjes stonden naar mij te lonken en riepen me zachtjes toe, we kosten nog geen 2 euro het bosje neem nou een bosje mee. Eerst negeerde ik die roepende stemmetjes nog want er staat immers nog een prachtig boeket pioenrozen en liep dapper de grootgrutter binnen om sla, haarverstevigingsmousse, tampons en een stokbrood te kopen. Toen ik die afgerekend had bleek dat er een foutje was gemaakt. De tampons waren in de aanbieding en de korting was niet verrekend bij de zelfscankassa. Het meisje van de klantenservice herstelde de fout en drukte mij twee euro in de hand. Met die twee euro moest ik langs de duizendschonen om weer bij de auto te komen. Tja..

Natuurlijk ging ik overstag en kocht ik alsnog die duizendschonen. Nu staan ze hier te stralen in de vaas en verdeel ik eerlijk mijn bewondering over de pioenen en de duizendschonen want ik wil geen hommeles in huis, maar pais en vree. Vooralsnog staan zowel de pioenen als de duizendschonen blij in hun vaas en lijkt een ruzie nog heel ver weg. Mijn eigen kleine wereld is daarmee net weer een tikkie mooier! 

3 opmerkingen:

  1. Oh... duizendschonen ... De aanblik voert me ver terug in de tijd. Zeker meer dan 35 jaar. Mijn vader had ze toen in de tuin en soms knipten we er een bosje van af voor in de vaas. Ze hebben zulke mooie bloemblaadjes. Als ik buiten zat kon ik daar 'uren' naar kijken!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Groot gelijk, genieten maar!
    Groetjes,
    Akkelien

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ik ook heb ze nu ook al weer een poosje in de tuin ,zo als de laagblijvers als de snij bloem geweldig die mooie kleuren en ze worden veel gebruikt bij de avond vierdaagse ik vind z net als jij prachtig ,geniet er ook elke dag weer van .
    liefs,Johanna

    BeantwoordenVerwijderen