Trots en glorie

Na het heerlijke weer van afgelopen week zag ik met angst en beven het pinksterweekend tegemoet want als we het weerbericht moesten geloven dan kon de winterjas wel weer uit de kast. Maar zoals dat vaak gaat, een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest en bleek het alleszins mee te vallen. Vandaag viel er hier overdag in ieder geval geen spatje regen en de wind hield zich redelijk goed. Gelukkig maar want mijn trots en glorie, mijn seringenboom staat in volle bloei en oh wat ruikt hij lekker. Zijn zoete parfum gaat door de hele tuin en de wind blaast de geur de straat in.

Een perfecte middag om de tuin eens in te gaan en alle planten die we vorige week zaterdag kochten en waar ik nog geen tijd voor had gehad om ze op de plaats van bestemming te zetten eens een goed plekje te geven. Een paar vaste planten kregen een plekje in de border. Een zachtlila phlox met wit randje bleek wel erg allenig te staan en ik denk dat ik nog een broertje of een zusje voor hem haal. Een witte lijkt me wel mooi, dan kunnen ze samen uitgroeien tot een flinke bos. Verder had ik nog wat eenjarigen die mijn etagère mochten opfleuren. De winterviolen en de bergthee waren wel aan vervanging toe en elk jaar is het weer een feest om te zien hoe die kleine plantjes uitgroeien tot een zee aan bloemen die over de etagère heenvloeien. Vorig jaar heb ik niks aan de tuin gedaan omdat hij toch op de schop ging, maar ik heb mijn blommetjes erg gemist. Dit jaar haal ik de schade dus mooi in.

Woensdag werd onze nieuwe tuinset bezorgd en dus moesten we een ander plekje vinden voor ons houten bankje. Tegen de schuur aan is er s'avonds als ik uit mijn werk kom vaak net nog een streepje zon. Meestal is het de moeite niet waard om een stoel uit de schuur te halen en van die laatste tien minuten te genieten, maar dat gaat nu anders worden met het bankje tegen de schuur. Daarom heen mijn oude Franse bistrostoeltje, al half vergaan maar met een plankje op de zitting nog prima in staat om wat potten te dragen. De viooltjes zijn bijna uitgebloeid en die vervang ik als ze helemaal op zijn door witte of creme tabaksplantjes. Dat vind ik toch zulke leukerdjes. De pioenroos die ik vorig jaar van mijn tante kreeg omdat hij bij haar veels te groot werd in de tuin lijkt het bij ons best naar de zin te hebben. Er zitten dikke knoppen in en ik hoop maar dat ze niet verdrogen maar dat ik straks mag genieten van die prachtige bloemen. De lelietjes van dalen bloeien ook in hun pot, want anders woekeren ze de hele tuin door die brutaaltjes. Zij hebben een heel speciaal plekje in mijn hart want ik heb ze ooit van mijn moeder gekregen. 
Mijn moeder was dol op deze heerlijk geurende bloemetjes, ze had ze in haar bruidsboeket en achter onze stacaravan waar veel schaduw was bloeide ooit een polletje. Het is daar bosgrond en geen camping dus we mochten er geen tuintje van maken, maar deze lelietjes waren er dus ineens. En elk jaar werden het er meer tot groot geluk van mijn moeder. Toen het er zoveel waren dat we best wat konden plukken kreeg ik ook een paar polletjes en elk jaar komen ze op en heb ik er veel plezier van. Het werd een heerlijke pinkstermaandagmiddag in ons postzegeltje. Nu maar hopen op veel zon de komende weken zodat ik na het werk nog even een paar toertjes kan haken op mijn bankje tussen mijn blommetjes.