Wandelingetje

Vanmorgen wandelde ik op mijn dooie akkertje naar de kapper. Het was weer eens zo'n slapeloze nacht geweest en nee ik lag niet te grienen om mijn halflege nest, maar Klaas Vaak en ik zijn gewoon niet zulke goede vrienden. Vannacht was het extreem lawaaierig op het dorp omdat het jaarlijkse festijn er deze week is en dat trekt allerlei jongelui uit de buurgemeenten aan die dan s'nachts allemaal weer terug fietsen of scooteren en daarbij dan behoorlijk wat lawaai maken. 

Nu heb ik die slapeloze nachten al sinds mijn vroege jeugd en dat gaat vast nooit meer veranderen. Ik berust me er meestal maar in en verzin dan s'nachts hele verhalen die ik de volgende ochtend na een klein hazenslaapje weer vergeten ben, wat jammer is want anders had ik allang een roman kunnen schrijven. Knus in mijn warme bedje verzin ik vaak recepten, lees ik soms bij een klein lichtje de columns van Sylvia Witteman waar ik dan zo om moet lachen dat slapen helemaal niet lukt of ik lees de columns van Martin Bril die vaak zulk mooi taalgebruik ten berde brengt dat slapen daarna ook niet meer lukt omdat ik dan over die mooie zinnen na lig te denken. Als zelfs een beetje doezelen niet lukt dan verzin ik dat alle andere mensen nu wel lekker liggen te slapen en bedenk ik me hoe die er bij liggen. Dat Max en Willen in hun Aerdenhoutse villa knus lepeltje lepeltje liggen in hun blootje en dat Mark Rutte zo'n kekke geruite pyjamabroek aan heeft. In de tijd van Balkenende verzon ik altijd een geruite pyjama tot aan de strot dicht geknoopt met kameelharen pantoffels naast het bed. Altijd een goed middel om toch nog een beetje slaap te krijgen. 

Tijdens mijn wandelingetje naar de kapper in het glanzende zonlicht was ik dus nog niet echt scherp. Het is zaterdag dus dat geeft niks. Aan het einde van de straat passeerde ik het plastic inzamelingsstation. Aan de tuut bovenop, waar de vrachtwagen het ding uit de grond trekt in in zijn laadbak kiepert, hing een enorme plastic zak met enorm grote, lege plastic flacons wasmiddel. Een litertje of 10 per fles ging er gemakkelijk in schatte ik, maar dat kan natuurlijk helemaal verkeerd zijn want cijfers en ik zijn geen goede combinatie. Al wandelend vroeg ik mij af wie er nu zulke grote flacons wasmiddel gebruikt en hoelang doe je er dan over om zoveel flessen te verzamelen. Grote gezinnen waarschijnlijk of de man van de wasserette. Dat kan natuurlijk ook. Lijkt me ook heel erg zwaar om een scheutje wasmiddel uit zo'n immense fles in het bakje van je machine te mikken. 

Even verderop trof ik bovenop de heg een rood/witte verkeerszuil. Zo'n geleidebord wat wordt gebruikt als er een stuk weg tijdelijk wordt afgezet. In de verste verte was er geen afzetting te bekennen en toch lag dit bord een beetje zielig boven op de de struiken die met elkaar een heg vormen. Die struiken vonden dat niet prettig en ik overwoog om het bord er af te tillen, maar toen ik dichterbij kwam woei er een exorbitante kotslucht in mijn neus die me bijna de adem benam. Waarschijnlijk had iemand overgegeven op het bord en het toen op de heg gesmeten. Leek me een nogal een omslachtige exercitie maar goed als mensen daar blij van worden dan moeten ze het maar doen. Al is het wel een beetje zonde van en zielig voor de heg. 

Bijna bij de kapper aangekomen passeerde ik een vuilnisbak. Zo'n kloeke vuilnisbak die de gemeente bij het winkelcentrum heeft geplaatst in de hoop dat de rotzooi ook daadwerkelijk in de bak gemikt wordt in plaats van op de grond. Dat hadden de dorpsgenoten ook gedaan want de bak zat propvol, maar uit zijn grote grijze mond stak een bos zalmkleurige rozen. Nog gewikkeld in cellofaan en ook de lila strik was nog helemaal in tact. De rozen keken mij zielig aan en riepen zachtjes neem ons mee. Maar daar begon ik niet aan, ten eerste moest ik naar de kapper en ten tweede wist ik niet wat voor viezigheid er nog meer in de vuilnisbak zat, dit met de kotslucht nog vers in het geheugen. Bovendien waarschijnlijk waren het helemaal geen aardige rozen, vast krengen van rozen met de meest akelige stekels en een penetrante geur want wie is er anders zo gek om een bos mooie rozen in de vuilnisbak te kieperen? 

Bij de kapper, ontspannen onder het laken en een kopje koffie onder handbereik, dacht ik na over deze bijzondere zaken die ik zomaar tegenkwam op een simpel wandelingetje naar de kapper. Komt vast doordat ik amper geslapen heb dacht ik nog, dat maakt dat je het allemaal niet zo helder ziet. Of ik heb het gedroomd, maar thuis in de spiegel zag ik dacht ik echt naar de kapper was geweest.