Gebiedsverbod!

Vanmorgen werd ik wakker met een akelige hoofdpijn. Deze had ik niet besteld en stuurde hem subiet weer terug naar waar hij vandaan kwam. Het moet niet gekker worden om zomaar onaangekondigd op de stoep te staan. Ik gaf hem dus een gebiedsverbod! Enfin hij liet zich niet zo makkelijk verjagen als ik had gehoopt en daardoor kwam het dat we wat later op de zaterdagse boodschap gingen dan gebruikelijk. 

Onderweg vertelde mijn echtgenoot zo langs zijn neus weg dat hij in het winkelcentrum even een boodschap moest doen waarbij mijn aanwezigheid niet gewenst was. Ik wilde hem al verbaasd vragen waarom dat zo was toen er een lichtje ging branden. Natuurlijk, ik ben woensdag jarig en daar moet hij natuurlijk een cadeautje voor kopen. Nou prima toch dan doe ik de boodschappen en we zien mekaar ergens wel weer. Zo gingen we ieder ons weegs.

Als eerste dook ik de Action in. Dat is een hele gevaarlijke winkel want het is er spotgoedkoop en je koopt (lees ik koop) er dus altijd meer dan je van plan bent. Nu had ik keurig een lijstje gemaakt want omdat ik woensdag ook op kantoor mijn verjaardag vier en daarbij mijn lieve collega's trakteer op wat lekkers, moet er ook gebakken worden. Gisteravond heb ik de recepten uitgezocht voor de baksels die ik wil maken en voor de carrotcake (klinkt leuker dan worteltjestaart) had ik geen goede vorm. Nu dan is een bezoekje aan de Action zeker gerechtvaardigd want die hebben vormen voor een prikkie. 

En inderdaad kocht ik alles wat op mijn lijstje stond. Plus nog een nieuw broodmandje, vier dikke kaarsen, een nieuw blocnote en een superhandige meelzeef. Het ding kostte nog geen 2 euro en daar heb ik dinsdag bij het bakken een hoop plezier van. Blij liep ik met mijn aankopen naar de auto. Nog geen echtgenoot te bekennen. Op naar de grootgrutter dus maar. 

Dinsdagmiddag ga ik alle baksels maken maar wilde daar vandaag wel alle ingrediënten voor meenemen. Net stond ik voor de vitrine met smeer- geraspte en allerhande kazen me een ongeluk te zoeken naar een pakje mon chou toen er een luid operagezang losbarstte. Achter mij zat aan de grote koffietafel, die de grootgrutter in de winkel heeft gezet en waar de clientèle gratis koffie kan lurken, een gigantische Italiaanse familie. Een echte Nonna met een sjaal nonchalant om het hoofd gedrapeerd a la Sophia Loren zat met haar echtgenoot en diverse andere familieleden aan de koffie en smikkelden er wat lekkers bij alsof ze doodgenoeglijk in hun eigen huiskamer zaten in plaats van die overvolle Appie. Het zag er knus en gezellig uit.

Grootvader, met een markante kop en een woest uitziende snor, was ondertussen in een aria uitgebarsten en toen hij mijn verwonderde blik zag kreeg ik een dikke, vette knipoog. De charmeur. Hij had best een mooie stem, maar hier en daar ging het wel een tikkie vals. Daar was mijn nog niet geheel hoofdpijnloze hoofd niet van gediend en toen ik eindelijk de mon chou had gevonden haastte ik me naar een ander gangpad alwaar ik mijn echtgenoot tegen het lijf liep. Hij had een boodschappentas bij zich waar ik niet in mocht kijken. Alsof ik dat zou doen? 

Thuis mocht ik na het opruimen van de boodschappen me niet naar de bovenverdieping begeven. Mooie boel is dat. Eerst een winkelverbod, toen een tasverbod en nu een etageverbod. Ik zette een kopje thee en kroop met de Libelle op de bank. Boven mijn hoofd klinken er nu allerlei geluiden alsof er flink gedoehetzelfd wordt. Wat is die man in vredesnaam aan het doen?

Ik hoop toch echt niet dat hij een Sara voor mij aan het maken is en dat ik woensdag verrast wordt door deze dame levensgroot in de voortuin. Dan krijgt zij ogenblikkelijk een gebiedsverbod!