donderdag 3 november 2016

The day after..........

Natuurlijk bleek het helemaal geen pijn te doen die 50. Sterker nog het werd een geweldige dag.

Om acht uur s'morgens zou ik op de parkeerplaats van het kantoor mijn collega treffen waarna we samen naar een vestiging in Goutum zouden afreizen. Mijn collega's op kantoor keken dan ook vreemd op toen ik me toch, met een tas vol taart, op de tweede verdieping meldde. Maar ach ik was wat te vroeg en bedacht me de taart maar even boven te brengen in plaats van het in de auto te laten staan. Er klonken verschrikte kreten en er werd gauw iets weggemoffeld. Wel hingen er al diverse slingers met het getal 50 prominent aanwezig. Na diverse felicitaties werd ik vriendelijk verzocht weer op te donderen :-).

Op weg naar Friesland waren er zomaar ineens prachtige regenbogen in de lucht. Een schitterend gezicht en het voelde alsof mijn moeder daarboven in de "hemel" de slingers voor me had opgehangen. Tussen de buien door arriveerden we in Friesland en begaven we ons naar kantoor. Ook daar weer felicitaties en werden we meegenomen naar de ruimte waar het overleg zou plaatsvinden en waar de andere deelnemers ons opwachtten. Ik wist niet wat ik zag, ook hier alles versierd! Ik kreeg een prachtig boeket bloemen en toen het overleg begonnen was zwaaide de deur open en kwam weer een andere collega binnen met taart. Een taartje van Oranjekoek met een kaarsje. Wat een ontvangst!



Na het overleg weer terug naar Almere en daar waren inmiddels alle versierselen voltooid. Gelukkig hadden ze niet mijn portret met levensgroot 50 erop door het hele pand en in de lift verspreid, maar was alleen mijn werkplek versierd. Dat was best feestelijk werken zo. Van alle kanten kwamen de felicitaties en kreeg ik cadeautjes. Wat een geweldige collega's heb ik toch. Ik had drie soorten gebak gemaakt. Perentaart, worteltaart en chocoladebananenmuffins en het ging er grif in. De worteltaart had ik nog niet eerder gemaakt maar wat was die lekker zeg. Voor herhaling vatbaar. 

Vanuit het thuisfront had ik inmiddels het verzoek gekregen te appen als ik in de auto stapte. Daar heb ik me natuurlijk keurig aan gehouden. Bepakt en bezakt met bloemen en een tas vol cadeautjes stond ik voor de deur. Nog best lastig om de voordeur open te maken als je armen zo vol zijn, maar uiteindelijk zwaaide de deur open en het ontvangstcomité, (bestaande uit man en dochter) wat zich stiekem achter de deur had verschanst, barstte los in Lang zal ze leven!! Ook nu weer knuffels en een prachtig boeket bloemen. 

Alle bloemen werden zorgvuldig in een emmer water geparkeerd en ik mocht mijn jas uittrekken en toen ging de deur naar de huiskamer open. De kamer was versierd met ballonnen en slingers en op de tafel, voor de gelegenheid in het midden gezet, lagen 50 cadeautjes. VIJFTIG CADEAUTJES!


Wat geweldig en wat een verwennerij! Mijn broer en gezin wipten even aan met een groot boeket bloemen en ook mijn vader kwam even feliciteren. Fijn om ze even te zien. Daarna zijn we lekker de stad in gegaan en hebben we op het Rembrandtplein heerlijk gegeten. Eenmaal thuis nog een lang facetime gesprek met zoon vanuit Frankrijk en dat maakte het compleet. Het was een geweldige dag.
Nu zit ik hier  tussen de bloemen lekker op te bank te haken met zicht op al die cadeautjes en ik voel me zo rijk!!


50 is zo gek nog niet!

2 opmerkingen:

  1. Wat ontzettend leuk! Dank je wel dat je een verslag met ons deelt, ik was al heel benieuwd! En wat mooi: van die regenboogslingers <3
    Groetjes,
    Akkelien

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zooooooooo, dat is niet ongemerkt voorbij gegaan!
    Je bent heerlijk verrast en verwend, en misschien zit je er nog wel van bij te komen. De napret is toch ook altijd erg leuk, vind ik.
    Fijne zondag, groetjes v. Elizabeth

    BeantwoordenVerwijderen