Less Kerst Stress

Veertien december vandaag, normaal gesproken om deze tijd zoek ik me een versuffing in de Kerst Allerhande, de Delicious en al die andere bladen met kerstrecepten. Dan liggen de kookboeken en de tijdschriften van het vorige jaar om mij heen en overal plak ik van die handige post-it briefjes om eindelijk gevonden recepten weer terug te kunnen vinden. Net zo lang tot ik punthoofd heb en een kerstmenu bij elkaar heb gesprokkeld wat iedereen die komt eten kan bekoren. 

Dan moeten de kerstcadeautjes nog worden ingekocht, het kersttafelkleed gewassen en gestreken (het gaat na kerst schoon de kast in maar komt er altijd gekreukeld weer uit) en moeten er bijpassende servetten gescoord worden. Ondertussen moet er ook nog gewerkt worden, zijn er afdelingsetentjes en is er de kerstlunch op kantoor waar ook nog wat voor gemaakt moet worden. Als het dan eindelijk 24 december was geworden had ik wallen onder mijn ogen en wilde het liefst direct naar bed. Dat laatste is natuurlijk overdreven, maar hectisch waren al mijn decembermaanden sinds ik het huis uit was. 

Dit jaar zit ik knus op de bank en haak mijn laatste lapjes voor mijn deken (nog eentje en dan is het af), de Kerst Allerhande en de Delicious heb ik alleen nog maar even doorgebladerd en verder zal het me een zorg zijn wat we gaan eten met de kerst. En dat is echt niet uit onverschilligheid, maar omdat we dit jaar kerst in Frankrijk gaan vieren bij zoon en schoondochter.

Ook is het niet zo dat ik dan maar onverschillig de boel aan hen overlaat, want ik zou graag helpen met boodschappen doen, maar dat wordt een beetje lastig om dat de dag voor kerst allemaal nog te doen. Schoondochter houdt van koken en zij heeft aangegeven dat ze alles al in huis haalt en er zelfs voor zorgt dat in ons huurappartementje alles aanwezig zal zijn voor een ontbijtje. Hoe lief is dat. 

Natuurlijk wil ik graag de stoofpeertjes koken, maar ik kan ze moeilijk in een tupperware'tje onder mijn arm meenemen het vliegtuig in. Dat vinden ze bij de douane niet goed. Flauwekul eigenlijk want als we met de auto zouden gaan kan ik dozen vol stoofperen meenemen zonder dat er een haan naar kraait. In de grote koffer die meegaat durf ik het ook niet te stoppen, want stel dat er iets mis gaat dan zit alles onder de stoofperen en ruik ik tijdens het eerste kerstdiner bij zoon en schoondochter niet naar Chanel nummer 5, maar naar l'eau de stoofpeer! Geen beste beurt als je voor het eerst haar familie gaat ontmoeten. 

Niks aan te doen. Ik geniet maar van mijn stressloze kerst. Ik hoef alleen nog maar wat cadeautjes te scoren en te zorgen dat de koffer gepakt wordt, mijn goede humeur meenemen, paspoort, fatsoenlijke jurk en schone sokken en klaar is het. Voor de zekerheid zal ik mijn schort ook meenemen zodat ik natuurlijk wel kan assisteren in die Franse keuken. 

Ik heb maar besloten er van te genieten. Schoondochter houdt van koken dus er komt straks vast een heerlijk kerstdiner op tafel en het is zo en zo natuurlijk heerlijk om mijn kind weer eens te kunnen knuffelen. 

Volgend jaar komen ze (als ze willen) gewoon hier en ga ik weer in de ren je rot stand. Maar nu even niet. Nu maak ik me alleen druk welke kleur nagellak er nog mee moet. En prakkezeer ik nog over welk haakwerkje er mee gaat. De deken in aanbouw blijft thuis, want die ga ik hier in elkaar zetten en de rand er aan maken, maar ik wil toch wel wat te haken meenemen. We zijn daar vijf dagen dus er zal vast wel een uurtje over schieten om wat te haken. Tenslotte is het vakantie! Maar wat gaat er mee? Aan welk project ga ik nu dan beginnen? Oeps toch een tikkie stress!