Zaterdag - De Dag!

Zaterdagmorgen ging al om half acht de wekker. Dat is best vroeg voor een zaterdag, maar ach als je zoon trouwt dan kijk je niet op een uurtje eerder uit je bed.

Dochter, schoonzus, nichtje en ik gingen met de bruid met de trein naar Agen. De heren van ons gezelschap gingen met de gom naar de feestlocatie, want die moest nog versierd worden. Om 8.49 uur zaten wij met z'n vijven in een luxe TGV die ons van Toulouse in een uurtje naar Agen bracht. In Frankrijk mag je niet overal trouwen. Alleen in je eigen woonplaats of in de woonplaats van je ouders, vandaar de keuze voor Agen.

Het regende een beetje maar in Agen was het gelukkig droog en brak de zon door. Op het station stond de moeder van de bruid ons al op te wachten. Dat is een ontzettend leuk mens en de begroeting was dan ook allerhartelijkst. In gezwinde spoed stekkerden wij als een sliert kippen achter de bruid aan door zeg maar de stationsstraat naar de kapper. Daar stonden ze al met z'n tweeën op ons te wachten en werden bruid en dochter direct naar de stoelen begeleid. Zij zouden immers nog doorgaan naar de beautysalon voor de make-up.

Bij de coiffeur. Als paasei!

Wat een belevenis was dat om daar op een zaterdagmorgen bij zo'n Franse kapper te zitten. Het gaat allemaal net wat anders dan hier. Hier krijg je een jasschort voor en daar trek je hem aan en na het wassen krijg je een papieren handdoek om je hoofd als een soort paasei! Schoonzus en ik lagen dubbel van het lachen. Gelukkig had mijn kapster hier afgelopen donderdag foto's gemaakt van mijn kapsel en kon ik laten zien hoe het een beetje moest zitten, want hoe leg je zo iets uit in het Frans? Het kwam allemaal goed.

Toen bruid en dochter naar de make-up vertrokken en wij uiteindelijk ook klaar waren gingen we naar het huis van moeders. Die had daar een paar heerlijke snacks klaar staan zodat we nog even wat konden eten voor we ons om moesten kleden. Een heel relaxed moment.

Ondertussen kwamen er berichten uit Toulouse dat de gom was aangekleed, de rest van de mannen ook en dat ze allemaal in de bus onderweg waren. Met de auto is dat algauw 1,5 uur. Om half drie reden ze voor en stapten de dames in en reden wij alvast met de gom naar het stadhuis. Bruid kwam met haar vader. Bij het stadhuis hadden zich al flink wat gasten verzameld en net toen de bruid gearriveerd was begon het te regenen. Gelukkig konden we direct naar binnen en mochten we de trappen beklimmen op naar de grootste en de mooiste trouwzaal. Volgens goed Frans gebruik wordt een huwelijk waarop het regent op de dag een heel gelukkig huwelijk en daarom kregen we het advies om ons geen zorgen te maken over de regen. Nou dat is prettig om te weten al weet ik zeker dat een zonnig huwelijk ook heel gelukkig kan zijn!

De bruidegom blijft een Amsterdammer!

Het bruidspaar nam plaats op hun stoelen en de gasten zetten zich op hun plaatsen en het wachten was op de ambtenaar. In dit geval was het niet de burgemeester zelf maar zijn rechterhand. Hij was nog jong, droeg een donkerblauw kostuum en had daarover heen een sjerp in de kleuren van de Franse vlag. Zo'n trouwerij gaat daar zo'n beetje hetzelfde als hier behalve dat ze elkaar niet de rechterhand geven, maar van beiden klonk een overtuigende Oui!

Dat was een bijzonder moment. Twee stralende mensen, waaronder onze eigen zoon die graag met elkaar verder willen. Gelukkig had ik een bril op zodat mijn waterige ogen niet erg opvielen en niemand die de brokken in mijn keel zag!

Na de voltrekking joeg de bode ons zo'n beetje de zaal uit. Het mens had waarschijnlijk zin in het weekend - logisch - maar buiten kwam het even met bakken naar beneden en het gezelschap liet zich dus niet zomaar wegsturen. Na wat heftige discussies met wat Franse familieleden mochten we in de hal toch nog even wachten tot de bui wat afgezakt was.

De trouwzaal.

Bij de huwelijksvoltrekking was de ene oma van de bruid aanwezig. Zij is al 96 jaar oud en was zo blij dat ze er bij kon zijn. De andere oma is 92 jaar oud en zij woont in een buitenwijk van Toulouse. Daarom zou het feest daar vlak bij zijn zodat beide oma's een deel van het huwelijk konden meemaken. Het bruidspaar werd door de vader van de bruid naar Toulouse gereden en ons gezelschap klom weer in de bus om weer richting Toulouse te gaan. We hadden lekkere, feestelijke muziek aanstaan en werden best gek aangekeken toen we de stad uitreden. Nu had onze huurbus een Duits kenteken dus je zag de mensen denken: Gekke Duitsers! haha

De feestlocatie lag ergens buiten een dorpje vlakbij Toulouse en daar werden we ontvangen met champagne en lekkere hapjes. Daar konden we kennis maken met de rest van de Franse familie. Ooms, tantes, neven en nichten, onze schoondochter is ruim bedeeld met familie. Nu waren wij ook best met een aardig groepje want ook mijn schoonfamilie en vrienden van de Gom uit Amsterdam waren overgekomen. Een klein Frans neefje van twee jaar oud zag mijn neefje van tien en pakte zijn hand om met hem naar de kippen te gaan kijken die achter een hek gezellig liepen te scharrelen. Zonder woorden begrepen ze elkaar. Zo lief om te zien.

Rond negen uur begon het diner. Heerlijk was het. Tussen de gangen door werden er spelletjes gedaan waarbij er telkens uitleg werd gegeven in twee talen zodat we allemaal mee konden doen. Ik moest nog een verhaal voorlezen over een koets, koetsier, paarden en wielen waarbij iedereen in de koets zat die dat onderwerp vertegenwoordigde zich met stoel en al moest omdraaien als zijn woord genoemd werd. Het werd een zooitje en van het lachen kon ik bijna niet meer voorlezen.

Man en ik hielden onze speech, om de beurt een zin, eerst in het Nederlands door man en daarna ik in het Frans en we kregen luid applaus. Na het diner wat rond middernacht was afgelopen begon het feest en werd er gedanst. In een aparte ruimte lagen allemaal gekke hoedjes, brillen, sjaals en pruiken. Mensen konden zich verkleden en dan werd er een polaroid foto gemaakt die allemaal aan het bruidspaar werden overhandigd later. Heel erg grappig. We hebben ontzettend gelachen en dan valt de taalbarrière helemaal weg.

Het feest duurde tot de kleine uurtjes en om vijf uur in de ochtend gingen de laatste gasten met een taxi naar het hotel. Ik had geen voeten meer, maar wat een geweldige dag was het. We hadden maar een paar uur om te slapen want zondag om twaalf uur werden we alweer op de feestlocatie verwacht voor de brunch!

Zo gaat dat daar! Wordt vervolgd!

De moeder van de gom. Met hoed!