Lekker op weg......

Ik ben lekker op weg met de Nijntje trui voor Arthur. Dat moet ook wel want over minder dan een maand viert meneertje zijn eerste verjaardag en dan krijgt hij hem cadeau. Ik hoop maar dat hij hem mooi vindt. In ieder geval knuffelt hij graag met de kiekeboe Nijn die in zijn bedje ligt. Daar hebben we in november samen nog de grootste lol mee gehad dus dat zal wel goed komen.

Overigens zou de trui al goed bij hem kleuren want vanavond kregen we een foto van Arthur met een flinke blauwe buil op zijn hoofd. Een kindje op de crèche was tegen hem aangevallen en omdat onze kleine man nog erg wankel op de beentjes is (hij doet nu wat wiebelstapjes los) kletterde hij best hard tegen de grond met een blauwe plek en buil als gevolg. Toen zoon hem kwam ophalen had hij er al geen last meer van, maar de leidster van de crèche was nog best geschrokken. Ach ja door te vallen leer je weer opstaan. Al had ik hem nu toch wel even graag willen knuffelen.

Ik brei dit truitje met de Roma van Scheepjeswol. Een lekker zacht acrylgaren wat prettig werkt en fijn aanvoelt. Er zijn heel veel kleuren van en ik had naast de blauwe, de witte en de rode ook een grijze kleur besteld omdat ik in eerste instantie de Nijn in de tuinbroek wilde maken, maar die paste dus niet. Maar met dat grijs en de resten van deze trui kan ik altijd nog een andere trui maken.

Ook met dit patroon moet ik een heel klein beetje smokkelen anders komen de oren niet uit en dan wordt het wel een rare Nijn. Voor de bal moet ik nog eens in mijn voorraad snuffelen of ik een restje geel en groen heb (kleuren die ik eigenlijk zelden gebruik) en anders moet ik maar eens kijken of ik wat bolletjes bij kan kopen. Dat komt uiteindelijk wel weer van pas.

Als ik zo lekker bezig ben is het jammer dat de avond al weer bijna om is. Morgen weer vroeg uit de veren dus nu nog gauw even mijn lunch klaar maken en dan gauw mijn mandje opzoeken.

Welterusten!

Tussen Kunst en Antiek

Vorige week las ik in een tijdschrift een klein berichtje over een Kunst en Antiekbeurs in de Grote Kerk in Naarden dit weekend. En dat leek me wel eens leuk.

Mijn eega en ik hebben er tegenwoordig lol in om door kringloopwinkels en antiek en curiosawinkels te struinen en zo'n kunst en antiekweekend is dan net een stapje verder. Bovendien is het een mooie tijdsbesteding op een regenachtige zondagmiddag. Je moet toch wat als de kinderen de deur uit zijn en je wil je huwelijk een beetje goedhouden. (grapje).

Dus stapten wij vanmiddag in ons Fordje en togen naar Naarden. Dat is hier amper 20 minuten vandaan en het is een wondermooi stadje. Jammer van die regen maar gelukkig was het droog toen wij van de parkeerplaats op de vestingwallen naar de Grote Kerk stekkerden.

Van te voren wisten we natuurlijk wel dat zo'n beurs hele andere koek is dan een kringloopwinkel en dat we misschien best iets moois zouden aantreffen maar dat dit hoogstwaarschijnlijk niet bij onze spaarpot paste. Nu dat was ook zo!

Aan de kerk waren grote witte tenten vastgemaakt alwaar de pret begon. Niet alleen veel van de koopwaar was antiek maar een groot gedeelte van de bezoekers ook!

Naast hele mooie dingen die we zagen, veel schilderijen en ook veel zilverwerk (waar ik veel van hou) was het ook heel leuk om mensen te kijken. Keurig opgedofte, tot in de puntjes geklede en gemake-upte dames schreden daar door de kerk. Met aan hun zijde al even keurige heren met een keurig strikje om den nek of een choker. Zo'n slab voor oudere heren die in hun overhemd worden gestopt. Die stonden dan weer keurig te keuvelen met een glaasje witte wijn in den hand over een detailtje zus en een detailtje zo op een schilderij en hielden de boel op in het gangpad. Kostelijk om naar te kijken.

Natuurlijk waren er ook heel gewone simpele mensen, zoals een struise dame met een vrolijk rood, warrig kapsel in een spijkerbroek met scheur op de knie die tegen een chique dame verkondigde dat zij en haar man veel van kunst hielden en dat ze soms best wat wilden kopen, maar dan moesten ze het allebei mooi vinden en ze moesten er voor gespaard hebben.

Ik werd een klein beetje verliefd op een zilver suikerpotje en bijbehorend melkkannetje. Ergens uit 1820. Best strak en met een mooi sierlijk randje aan de onderkant. Prachtig om naar te kijken, alleen toen ik het prijskaartje zag werd de liefde  direct in de kiem gesmoord. Bijna € 5000,00! Tja dat is geen partij voor mij.

Het was een mooie middag daar in Naarden en we hebben hele mooie dingen gezien, maar natuurlijk niks gekocht. Het allermooiste om naar te kijken was nog een zeer oud echtpaar. Ze liepen eerder tegen de negentig dan tegen de tachtig en liepen beiden wat krom. Piekfijn gekleed, echt om door een ringetje te halen schuifelden ze door de kerk en stonden stil voor een groot schilderij waar ze hand in hand van stonden te genieten.

Dus nu hebben mijn eega en ik afgesproken dat wij als we ook zo oud zijn nog eens naar zo'n beurs gaan. Tegen die tijd hebben we dan vast wel wat gespaard!

Nieuwe Nijn!

Vlijtig breidde ik afgelopen weekend aan het achterpandje van de Nijntje trui voor Arthur. Het is inmiddels bijna af en vooruitlopend op de voorkant bedacht ik me dat ik niet had gekeken of het patroon van Nijntje in de tuinbroek wel zou passen.

Met het maken van het achterpand heb ik keurig alle toeren bijgehouden en dus ben ik maar eens gaan tellen en helaas bleek mijn vermoeden juist. Deze Nijn zou niet passen of zij zou met hele rare oren op de trui terecht komen. En hoewel Arthur nog niet kan praten hoorde ik hem in gedachten wel denken. Zo van; nou oma dat is wel een hele rare Nijn, die lijkt helemaal niet op de knuffel van Nijntje die in mijn bedje ligt. Tja hoe dit nu op te lossen?

Het internet maar eens op voor een ander patroontje want ik had echt geen zin om het achterpand uit te halen en groter te maken. Dat heeft ook niet zoveel zin want dan kan Arthur het nog niet aan en tegen de tijd dat het past is het in Marseille al weer veel te warm voor truien.

Gelukkig vond ik een nieuw patroontje van Nijntje met de bal en die past wel en gaat hem dus worden. Dan brei ik volgend jaar wel een nieuwe trui met Nijntje in de tuinbroek.

Vanavond is er even brei rust want vanmiddag moest ik het vonnis ophalen bij de arts of het botje in mijn hand nu wel of niet gebroken is. Gelukkig is dat niet het geval. Wel is de boel van binnen nog gezwollen en gekneusd, maar dat gaat vanzelf weer over. Ik kon de goede man wel zoenen. Heb ik niet gedaan natuurlijk, maar oh wat was ik opgelucht.

Nog een beetje oppassen maar ik mag alles weer doen met die hand. Zo fijn! Arthur krijgt zijn trui en ik ga eens kijken of de data van de breicursus passen in mijn agenda.

Grijs en grauw, maar ook blauw!

Op Facebook zag ik bovenstaande tekst voorbij komen en daar zat ik eens over na te denken op deze grijze en grauwe zaterdag. Ik denk dat er een hele grote kern van waarheid in zit. Misschien is het een goede tip voor psychologen en psychiaters om dit eens voor te leggen aan hun clienten. Waarmee ik natuurlijk niet wil beweren dat handwerken de oplossing is voor iemand met (ernstige) psychische klachten, want dan zal een mooi draadje en een paar breinaalden echt niet de oplossing zijn. Maar het zal misschien wel helpen voor mensen die veel stress hebben en daar last van hebben. Of gewoon voor mensen die wat ontspanning zoeken.

In elk geval weet ik zeker dat het mij wel helpt. Als ik na een drukke werkdag s'avonds lekker even bezig kan zijn met een brei- of haakwerkje ontspant me dat enorm. Het grote voordeel is ook nog eens dat als ik zo met een draadje bezig ben ik helemaal geen zin heb om te snoepen en dat is tijdens het lezen nogal eens anders.

Maar goed zo'n grauwe grijze zaterdag moet je toch een beetje gezellig doorbrengen. De boodschappen hadden we al bijtijds in huis en toen rees na de lunch de vraag; wat zullen we eens gaan doen? Het oorspronkelijke plan was om even langs onze favoriete kookwinkel in Hilversum te gaan om te zien of ze daar in de sale nog een staafmixer hadden voor een zacht prijsje, maar met de regen die met bakken uit de lucht kwam werd dat plan al rap naar een ander keertje verplaatst.

Hoewel ik mijn staafmixer best mis, dochter heeft de vorige meegenomen toen ze uit huis ging omdat ik dacht ach wat gebruik ik dat ding nou en dat bleek toch tegen te vallen, heb ik het er niet voor over om in de regen door een winkelstraat te leuren.

Thuis is het ook gezellig. Zeker met het uitzicht op een grote bos prachtige oranje/gele tulpen die ik gister van mijn vader kreeg en het gekwetter van de vogels in de tuin die zich niks van de regen aantrekken.

Eigenlijk een uitgelezen middag om eens heerlijk een paar toertjes te breien aan de trui voor Arthur. Het is zo fijn dat dit nu weer kan, want of dat botje nu wel of niet gebroken is, breien en haken kan ik weer. Geen uren achter elkaar nog maar dat hoeft ook niet. Gewoon heerlijk op de bank, kopje thee erbij, muziekje op en gaan met die banaan.

Een heerlijke zaterdagmiddag en zeker nu ik weet dat het gelijk staat aan yoga. Ben ik toch goed bezig geweest!

De eerste........

Het is al weer 10 januari 2019 en dit is pas mijn eerste blog van het nieuwe jaar. Nu weet ik niet tot wanneer je iemand een gelukkig nieuwjaar mag wensen - de één zegt tot en met de zesde en de ander roept tot de vijftiende - maar volgens mij kun je iemand het gehele jaar door altijd het beste wensen en daarom wens ik iedereen die dit leest een vrolijk, gezellig, gelukkig en vooral een gezond 2019 toe.


Dat waren de wensen en verder hoop ik natuurlijk dat we kunnen genieten van de mooie, kleine dingen in het leven en lekker mogen handwerken.

Ik heb mooie handwerkplannen voor 2019. Allereerst wil ik een Nijntje trui breien voor Arthur. Als ik een beetje mijn best doe dan lukt het om hem voor zijn eerste verjaardag, eind februari, af te hebben. Ook wil ik graag een kant breiwerkcursus volgen in een van mijn favoriete handwerkwinkels in de Amsterdamse Jordaan.

De trui voor Arthur is vanavond opgezet en daarvan heb ik inmiddels het boordje van het achterpandje klaar. Of hij ook echt af gaat komen voor eind februari en of de handwerkcursus door kan gaan weet ik pas aanstaande dinsdag. Dan krijg ik namelijk de uitslag van de ct-scan die vanmiddag van mijn hand is gemaakt en hoor ik of het scaphoid botje niet gebroken is.

Op de donderdagavond voor kerst ben ik namelijk languit gevallen in de Amstelstraat in Amsterdam en je raadt het al, met mijn volle (niet geringe gewicht) bovenop mijn pas gerepareerde hand terechtgekomen. Een gênante vertoning en super lastig zo vlak voor kerst als je een diner voor 12 man moet klaarmaken en loge's hebt. Enfin dat is allemaal in orde gekomen maar bij de controle afgelopen maandag was er op de foto's iets te zien en omdat de chirurg twijfelde moest ik mijn pootje door de scan laten halen. De kans is groot dat er niks aan de hand is, maar ze nemen geen risico.

Ik had nog nooit gehoord van dat Ieniemienie botje maar het schijnt wel een lastpak te zijn die doorgaans niet zo goed geneest. Ik las al verhalen over ruim 10 tot 12 weken gips! Pff daar moet ik niet aan denken. Met gips kun je natuurlijk niet breien en nog heel veel meer dingen niet, maar die gedachtes stop ik nog maar even weg.

Ondertussen geniet ik nog maar even na van de kerstvakantie en waar we zo genoten hebben van 10 dagen met dat kleine mannetje doorbrengen. De kerst hebben ze in Amsterdam gevierd, waarbij schoondochter helaas al weer de 1e kerstdag terug moest omdat ze de tweede dag moest werken. Arthur en zijn papa bleven bij ons en met zijn vieren zijn wij de vrijdag na de kerst naar Frankrijk teruggegaan. Eerst naar Toulouse voor een verjaardag van de stiefmoeder van schoondochter en het weekend met de trein - heel comfortabel - met zijn vijven terug naar Marseille.

Oudjaarsdag moesten zoon en schoondochter allebei werken en hebben wij opgepast omdat de crèche die dag gesloten was. Het waren heerlijke dagen zo met zijn allen en nu we Arthur de afgelopen maanden wat vaker hebben gezien merk je dat de band veel steviger wordt en hij ons echt leert kennen. Afgelopen week toen we aan het facetimen waren herkende hij ons en begon meteen te brabbelen. Echt heel leuk. Als hij nog net wat groter is dan kan ik hem voorlezen via FaceTime.
Maar zover is het nog niet. Ik kan nog uren doorgaan hoe leuk en lief hij is en hoe ik van hem geniet en wat een lol ik al samen met hem kan maken ook al is hij pas tien maanden, dat zal ik maar niet doen.

Nog een dagje werken en dan is het alweer weekend! Ook wel weer lekker, een gewoon ritme!