zondag 28 april 2019

Tuinpraatje

Was het vanmorgen nog erg sombertjes, juist toen het huis en ik schoon waren en ik de tuin in wilde om de gister gekochte plantjes in de potten te zetten, brak de zon door. Wat een cadeautje!

Dacht ik gisteren nog dat ik 10 tray'tjes met 6 plantjes had gekocht, bleek vanmiddag dat ik niet goed had gekeken want er zaten in elke tray 10 plantjes. Dus had ik 100 plantjes te verwerken. Alleen maar leuk hoor.

Elk jaar maak ik met potten eenjarigen leuke hoekjes in de tuin. Althans ik vind het leuk! Zo is er in ons kleine tuintje altijd kleur en altijd wat te kijken. Soms zaai ik in februari zelf wat eenjarig spul en soms koop ik het gewoon en hou ik de aanbiedingen van de tuincentra en bouwmarkten in de gaten. Anders wordt het wel een dure hobby. Vorig jaar hadden we op zaterdag nog marktkoopman Wim met zijn planten. Die had elke week wel wat leuks in de aanbieding en zo ging het heel geleidelijk, maar helaas Wim is Weg.



Het is een vredig werkje, die plantjes poten en de potten zo schikken dat het hoekje naar mijn zin wordt en dat de kleuren goed tot hun recht komen. Terwijl ik zo bezig was vlogen pa en ma koolmees op en neer om steeds maar lekkere dingen voor hun kroost aan te dragen. Het vogelhuisje hangt aan de schuur en daaronder staat het bankje en daarnaast weer een heel oud bistrostoeltje (het valt zowat van ellende uit elkaar) maar met wat oude plankjes op de zitting doet het al jaren dienst als plantenstandaard. Als ik daar de potten neerzette, hoorde ik het gekwetter van de jonge vogels in het nest. Zo schattig!



Pa en ma waren niet bang voor me en waren hard aan het werk. Ik niet, ik deed het lekker op mijn gemakje. Ondertussen genieten van al het moois wat al bloeit of bijna bloeit. Er staan nog een heleboel tulpen hun best te doen en een ooievaarsbek brengt al kleur met hardroze bloemetjes.

De sieruien piepen nu boven de vaste planten uit en bij eentje zag ik een piepklein paars bloemetje open gaan. Ik heb ze dit najaar voor het eerst geplant en had de moed al opgegeven dat ze ook opkwamen tot ineens een paar weken geleden ze er ineens toch waren. Ik kan niet wachten tot ze echt bloeien.


Ook de sering doet weer zijn best. De grote, zware trossen met paarse pracht zijn nu helemaal open en geuren heerlijk. Alleen daarom al is het fijn om in de tuin te zijn.

Niet alle plantjes hebben al een plek gekregen want de lucht betrok en werd aardig donker. Er komt een bui. Buienradar bevestigde dat dus heb ik de boel maar opgeruimd. Van de week wel weer verder. Het is na het werk nu lekker lang licht en donderdag heb ik een dagje vrij gepland. Komt goed.

En dan ga ik nu een pannetje aspergesoep koken en nog lekker wat vlaggetjes omhaken. Zo lekker zo'n zondag!

zaterdag 27 april 2019

Vlaggen op Koningsdag!

Er liepen hier diverse plannetjes voor Koningsdag en zoals dat meestal gaat ging er geen een van hen in werking maar liep het totaal anders.

In eerste instantie zouden we een dagje met mijn vader naar de Veluwe gaan alwaar hij een stacaravan heeft. Nu hij zelf niet kan rijden kan hij er niet eventjes naar toe dus hadden we bedacht hem als verrassing mee te nemen en dan later die dag lekker in het dorp een terrasje pikken met een hapje eten toe. Helaas werd gedurende de week het weerbericht alleen maar somberder.

Ook bleven nicht (14) en neef (11) toch graag een nachtje logeren. Zij zouden alleen vrijdagavond bij ons zijn omdat hun ouders naar het theater moesten maar een avond was niet genoeg. Ze wilden blijven tukken, uitslapen en een lekker ontbijtje.

Dus lieten we alle plannen maar varen en had ik bedacht dat ik op deze regendag nu eindelijk eens verder kon met de vlaggen voor de vlaggenlijn. Best wel toepasselijk op Koningsdag. Paps zou dan gewoon lekker komen eten. Maar wie schetste onze verbazing toen we vanmorgen wakker werden met de zon! Af en toe kwam er wel een wolk voor en het waaide behoorlijk, maar het was droog en de zon scheen.

Na het beloofde uitslapen, ontbijt, oranje tompoes en naar de Koning en zijn gevolg in Amersfoort kijken, werden nicht en neef weer opgehaald en keken manlief en ik elkaar aan. Nu het droog was wilden we er toch wel even uit, maar ja Amsterdam in was niet zo'n goed idee. Veel te druk. Gelukkig viel toen net een pak met reclame op de mat. Normaal heb ik daar een hekel aan maar nu zat er bovenop een folder van een bouwmarkt met een plantjes actie. Vijf tray'tjes parkgoed voor 5 euro! Dus 30 plantjes!

Vader gebeld of hij mee wilde naar de bouwmarkt annex tuincentrum in Amsterdam Zuidoost en dat wilde hij. Dus paps ingeladen en wij een prettig uurtje stukgeslagen. Heerlijk hoor zo neuzen tussen al die plantjes. En aangezien ik heel wat potten te vullen heb met eenjarigen was dit een mooi buitenkansje.

Paps vertelde dat hij eigenlijk toch graag wel even Amsterdam in had gewild maar dat hij het toch niet aandurfde met die arm in die sling want stel je voor dat ze tegen me aanlopen. Nee toch maar niet, maar jammer was het wel zuchtte hij. Waarop mijn man het stuur van ons fordje omgooide (wel voorzichtig natuurlijk) en zo zetten wij koers naar Amsterdam Oost. Daar zit een gezellig restaurant met uitzicht op de Middenweg en daar hebben wij heerlijk met zijn drietjes een drankje gedaan en uiteindelijk een hapje gegeten. Zo kon hij toch nog een beetje naar de reuring van de stad kijken zonder dat er tegen zijn arm aangelopen werd. Het was heel gezellig en lekker!

Toch had ik nog geen steek gehaakt en dat was ik wel van plan. Toen ik paps weer thuis gebracht had en hem geholpen had met douchen ben ik thuis op de bank gekropen en het laatste vlaggetje gehaakt. Ik legde ze op een mooi stapeltje en toen bleek dat ik er een paar een toertje te kort had en die heb ik bijgewerkt. Nu heb ik 28 kale vlaggetjes en kan ik starten met er een randje omheen haken.

Verder lijkt het me leuk om onder elk vlaggetje nog een kwastje te hangen en daar heb ik een beetje mee zitten pielen maar dat werd een erg slordig kwastje en behoeft nog wat meer oefening.
Morgen hoop ik op wat droge uurtjes met het liefste een beetje zon zodat de pas gekochte plantjes in de potten kunnen en dan kan ik s' avonds verder met de vlaggen, want nu moeten ze maar eens af!

Al met al was het tóch een leuke koningsdag!


maandag 22 april 2019

Mantelzorgen

Toen vorige week zaterdag bleek dat mijn vader zijn bovenarm dus gebroken had, werd ons direct in het ziekenhuis gevraagd hoe we de zorg gingen doen. De arts die dit vroeg keek me een tikkie streng aan, want zo zei ze, uw vader is wel alleen. Ja alsof ik dat niet wist. Duh....

Ik keek haar recht aan en met mijn krakende stem zei ik haar dat dit geen enkel probleem zou worden. Hij heeft drie kinderen die allemaal in hetzelfde dorp wonen en we zouden dat gewoon met elkaar regelen. Zoals we gewend zijn dat te doen in ons gezin. Heeft er iemand hulp nodig, dan doen we dat. Dat is heel gewoon voor ons!

Ze keek me aan en zei, nou dat is mooi, maar aan de blik in haar ogen zag ik dat ik het niet geloofde. Ze had het mis want nog geen half uur daarna hadden zus, broer en ik het geregeld. Zus doet de was, broer stofzuigt het hele huis en doet andere noodzakelijke klusjes en ik doe de badkamer, keuken en toiletten. En verder regelen we het zo dat hij elke avond bij één van ons eet. Tot en met 19 mei hebben we het eetschema al helemaal gepland. Ook de volwassen kleinkinderen helpen een handje, op een dag dat een van de kinderen niet voor eten kan zorgen gaat er één of meerdere kleinkinderen naar opa om voor hem te koken. Doen ze zomaar uit zichzelf. Toppertjes!

Gelukkig kan hij zich wel zelf aan en uitkleden, allemaal in een heel rustig tempo maar het gaat. Wassen bij de wastafel lukt ook nog maar douchen gaat niet. Zal ik daar de huisarts voor bellen vroeg mijn vader, om te vragen of de thuiszorg een keer in de week kan komen? Ja kun je doen, zei ik maar als je het niet vervelend vindt dan wil ik je ook wel even helpen hoor, zei ik. Vervelend vroeg mijn vader? Hoezo vervelend? Nou ik zie je dan toch in je blootje?

Pa lag in een deuk. Nou dat heb je toch wel meer gezien, dat maakt mij niet uit! En zo kwam het dat ik hem vorige week voor het eerst onder de douche hielp. Het was even een dingetje. Niet zozeer om hem bloot te zien, want ach billen zijn billen, maar wel omdat ik het natuurlijk niet gewend ben om iemand te douchen. Een ouder iemand dan, want Arthur doe ik natuurlijk wel zo nu en dan in bad of onder de douche.

In eerste instantie stonden we te hannesen met de hoogte van de kraan, want de haren moesten ook gewassen worden, maar ik niet. Ik wilde graag een beetje droogblijven en vooral ik wilde hem geen pijn doen. Want je wil niet weten hoe paars die arm en schouder zijn. Dus ook het wassen van zijn rug en schouders en het afdrogen moet allemaal heel voorzichtig. Het helpt natuurlijk ook niet dat pap zijn hoorapparaat uit heeft en ik nog bijna geen stem heb en we dus amper kunnen communiceren in die badkamer vol stoom. Soms word ik toch nat en dan lachen we er maar om.

Inmiddels is er een paar keer gedoucht en worden we er handiger in. Hij vindt het heerlijk om even te douchen en van gene is allang geen sprake meer, al was dat de eerste keer natuurlijk best even gek. Hoevaak heb ik jou niet onder de douche gedaan zei pap, toen je nog een klein grietje was en nu sta je mij als ouwe vent te douchen. Ach het is fijn dat het zo kan en laten we hopen dat het straks, als het bot weer genezen is, je het allemaal weer zelf kan.

Door mijn prille mantelzorgtaken heb ik nog meer respect gekregen voor mensen die dit altijd doen, in hun werk of jaren lang voor ouders of anderen. Petje af hoor! En wat ben ik blij dat ik goed contact heb met mijn broer en zus en dat we dit echt samen kunnen doen!

Onze moeder bekijkt ons van haar wolk en ziet dat het goed is. En is vast heel trots!





zaterdag 20 april 2019

Rare week!

De ene week is de andere week niet, maar afgelopen week was een rare week. Hij begon afgelopen zaterdag! De hele dag had ik al het gevoel dat er een legertje kleine mannetjes met akelige harpoentjes in mijn keel een veldslag deden en terwijl ik zat te bedenken hoe ik die kleine ettertjes kon overtuigen om op te hoepelen, ging de telefoon. Mijn vader!

Die was die dag met de trein naar Maastricht geweest om asperges te halen! Nu ik deze zin zo opschrijf klinkt dat bespottelijk, maar paps heeft een NS kaart met een aantal dagen vrij reizen en op die dagen gaat hij het liefst zo ver mogelijk om de treindag goed te benutten. Vooraf wordt er altijd een plan gemaakt en een doel gesteld. Nu was het doel lekker naar Maastricht, kopje koffie op een terras en daar dan asperges kopen. Tot zover liep het plan gesmeerd maar op de terugweg kwam er een klink in de kabel, want bij het verlaten van Amsterdam CS struikelde hij over een rijplaat - ze zijn daar nog al aan het werk - en kwam ten val op zijn schouder. Dat vinden 81 jarige schouders niet leuk.

Paps stond echter weer op en vervolgde zijn weg, ging nog even langs de Bijenkorf voor een boodschapje en toen begon arm/schouder toch wel erg pijn te doen. Naar huis dan maar in plaats van een hapje eten in de stad. Thuisgekomen pakte hij de telefoon en belde mij.

Lang verhaal kort, huisartsenpost gebeld en die vertrouwden het niet en dus hup naar het AMC. En zo zaten wij die zaterdagavond een beetje bibberig op de uitslag van de foto's te wachten. En inderdaad zat er een breuk in zijn bovenarm, net onder zijn schouder. Gelukkig een "nette" breuk en hoefde er niet geopereerd te worden. Met een Sling om zijn arm mochten we hem weer mee naar huis nemen, alwaar een pannetje troostsoep stond te wachten. Arme papa.

Ondertussen was het legertje in mijn keel niet van plan om op te hoepelen en veroverden voor de aardigheid ook mijn stem. Dat was lastig maandag op mijn werk, waar ik juist die dag veel gesprekken had. S'avonds kwam er dan ook niet meer dan gepiep en gekras en zat ik voor de TV te kijken hoe de Notre Dame in brand stond. Het is een gebouw en er waren geen doden gevallen zo hield ik me voor, maar toch was ik er verdrietig om. Zo'n mooi gebouw met al die prachtige kunst helemaal in de fik en ik voelde dan ook hevig mee met onze schoondochter, geboren Parisienne, die appte dat ze erg verdrietig van de beelden werd.

Dinsdagavond moest Ajax natuurlijk spelen in Turijn. Een spannende avond en mijn Ajaxhart hoopte er maar het beste van. Wat een spannende wedstrijd en wat was het stil op straat hier aan de rand van Amsterdam! Wel raar om zonder stem naar zo'n wedstrijd te kijken, juichen bij een doelpunt was niet aan de orde, maar de blijdschap was niet minder toen na 90 minuten bleek dat Ajax in de halve finale zit.

Gelukkig kon ik gister weer een beetje praten en weer eens een dagje naar kantoor. Thuiswerken is prachtig en fijn dat het kan, maar na drie dagen was ik het wel zat. Veel gezelliger met collega's samen.

Voordeel van dat thuiswerken is wel dat ik getuige was van een koolmees-echtpaar dat een van de vogelwoningen heeft gehuurd en daar nu in blijde verwachting is van een aantal minimeesjes. Pa Koolmees vliegt af en aan.

En nu is het paaszaterdag. Een dag met wat voorbereidingen alvast voor het paasdiner morgen. Dan eten we onderander asperges. Maar deze komen niet uit Maastricht!



Afbeeldingsresultaat voor asperges

donderdag 11 april 2019

Opgepast!

Ik had de weken en dagen afgeteld maar eindelijk zat ik vorige week vrijdag tevreden in mijn stoel op rij 21 in het vliegtuig. Met naast me mijn lieve echtgenoot en onder in de buik van het vliegtuig de koffer met de verjaardagscadeautjes voor dat kleine mannetje.

Zoon en schoondochter moesten gewoon werken en dus was Arthur op de crèche en zo kwam het dat de taxi ons van de luchthaven naar een plek dicht bij de crèche bracht alwaar we onze zoon ontmoetten en daarna samen Arthur van de crèche gingen halen. Hij was blij toen hij zijn vader zag, maar stomverbaasd toen hij achter papa opa zag staan. Je zag hem denken: Huh wat doen die mensen hier? Gelukkig vond het het al snel leuk en liet hij zich door opa oppakken en knuffelen. Hij had zijn Nijntje trui aan en oh wat stond hem dat schattig.

Toen zijn mama er was werd het de hoogste tijd om eindelijk de cadeautjes uit te pakken. Het is niet alsof hij geen speelgoed heeft hoor, hij kan een winkeltje beginnen maar toch vielen onze presentjes in de smaak. Toen werd het tijd voor een hapje eten voor meneertje en daarna in bad. Via FaceTime zijn we vaak getuige van zijn badavonturen maar in het echt is het veel leuker. Zeker als je een nieuw bootje hebt gekregen van opa en oma die ook echt kan varen in het bad. Dikke pret!

Nog leuker is het dat je nieuwe slachtoffers hebt die je lekker nat kan spetten. Arthur vindt niks leuker dan zijn badspeelgoed met water en al het bad uit te kieperen en zoveel mogelijk mensen en spullen nat te maken. Nog grotere pret en wat is het dan leuk dat je als oma daarbij staat om dat kleine lieve lijfje te bekijken en die schaterlach te horen. Het weekend kon al niet meer stuk.

Helaas werden we zaterdagmorgen wakker met regen en die hield zowat de hele dag aan. Dus werd het binnenspelen, maar ach wat maakte dat uit. Torens bouwen, voorlezen, liedjes zingen en tussen de bedrijven een tukje doen (Arthur) en zo kwamen we de dag wel door. Zondag scheen de zon weer en was het plan om naar het park te gaan, maar helaas werd het kleine mannetje ziek en dan is het toch het prettigste om thuis te blijven. Dat vond Arthur ook en kroop om beurten bij ons op schoot om een dutje te doen.

Maandag leek het wat beter te gaan en dus ging hij naar de crèche en gingen manlief een dagje toerist spelen. De oude haven in Marseille is een schilderachtig plekje en is in de vorm van een U. Aan de rechterzijde van zee af gezien staat er boven op de heuvel een basiliek: De Notre Dame de la Garde en telkens als we in Marseille waren was er het plan om deze te bezoeken maar het was er nog niet van gekomen.

Dus wandelden we maandag naar de oude haven en dronken daar eerst een kopje koffie en namen toen Le Petit Train naar de basiliek. Normaal gesproken krijg ik echtgenoot met geen tien paarden in zo'n treintje, maar ja lopend die berg op was ook zo wat en vanuit het treintje kreeg je nog een mooi ritje langs de kust. Dus vooruit met de geit.



En het was mooi! Het voelde als vakantie. Eenmaal terug in de haven lunchten we op het terras in de zon. Eind van de dag haalden we Arthur weer van de crèche samen met onze zoon en hadden we een gezellige laatste avond want dinsdag gingen we weer terug naar Amsterdam.

Ik heb in het weekend nog drie vlaggetjes kunnen haken. Nog twee te gaan en dan kan ik om allemaal een contrasterend randje haken en ze aan elkaar maken. Aan veel handwerken kom je niet toe met zo'n kereltje om je heen, maar dat is helemaal niet erg. Wij zijn daar tenslotte voor een groot deel voor hem.

Vijf dagen volop oma geweest, vier nachten voor hem gezorgd (pfhoe was wel weer even wennen steeds je bed uit) maar volop genoten. Gisteren nog een afkickdagje en vandaag weer gewerkt. Was ook wel weer lekker.

En nu weer aftellen naar de volgende keer dat we hem zien.