dinsdag 30 juli 2019

Summertime

Summertime, and the living is easy........

Onlangs reed ik op een zonnige, zondagmiddag naar mijn dochter om haar even op te pikken van haar werk toen ik het prachtige liedje Summertime van Ella Fitzgerald en Louis Armstrong op de radio hoorde.

En sinds de afgelopen week toen ons landje stevig was toegestopt onder een enorme deken van hitte zoemde dat dat deuntje en vooral de woorden: the living is easy steeds door mijn hoofd, want het leven een beetje "easy" nemen was eigenlijk het enige dat je kon doen met die hitte. Terwijl ik helemaal niks te klagen had want ik mocht gewoon lekker werken en bij ons op kantoor staat de airco aan. Hoewel het een gewoon kantoor is en er dus geen overledenen worden opgebaard staat de  airco altijd op standje goed koelen. Enfin zo blijven we goed geconserveerd! 😃

Thuis was het een iets ander verhaal, maar omdat we een plavuizen vloer hebben met vloerverwarming waar in de winter warm water door de buizen gaat en in de zomer koud water, was het daar met een ventilator ook nog best te doen. Zeker de eerste dagen van de week toen het vroeg in de avond al wat afkoelde en we buiten konden eten en tot de schemering inviel en de muggen ons kwamen plagen was het best te doen allemaal.

Een soort van vakantiegevoel met lekker een hapje eten maken op de BBQ en daarna op het gemakje wat zitten haken of een boek lezen. Met recht; the living is easy!

Eind van de week werd dat wat anders en was het in de slaapkamer niet te harden onder ons platte dak.  We hebben toen onze matrassen naar beneden gehaald en in de kamer geslapen. Een soort van kamperen in je eigen huis. Nu haat ik kamperen, maar met alle gemakken van een huis om je heen was dat goed te doen.

Inmiddels is het hele huis weer aardig koel en slapen we weer gewoon boven en konden we ook weer lekker buiten eten totdat we zonet verjaagd werden door een kort maar gemeen hard buitje. Alles was in een ommezientje kletsnat. Wel weer lekker voor de tuin natuurlijk.

Die tuin heeft ondertussen best een jasje uitgedaan door het weer. Eerst waren we natuurlijk een week weg en hoewel dochter tussendoor nog een keer goed had water gegeven zijn er toch enkele potplanten die het loodje hebben gelegd, helaas. Dit weekend is het koeler dus gaan we maar even lekker in de tuin werken. De zomer is nog lang niet voorbij dus wil ik nog kunnen genieten van m'n bloemen.

Terwijl ik vanavond lekker zat te haken viel mijn oog op de potten in het verlengde van mijn zicht zag ik dat de kleuren van mijn sjaal helemaal in stijl zijn met de bloemen.


De oranje afrikaantjes en de paarse petunia's matchen mooi....

... bij de kleuren van de sjaal. Hij schiet al lekker op!

Vandaag heb ik een paar collega's besmet met dit patroon virus. Het was niet zo druk dus dronken we op het gemakje een kop koffie en hadden het over haakzaken. Gezellig hoor zo'n praatje tussen het werk door. Inmiddels zijn er flinke plannen gemaakt, kleuren gecheckt, twijfels beslecht en diverse bollen Unicat besteld.

Dat we nog maar veel mogen haken deze nummertime! (and te living is stil easy.........)

donderdag 18 juli 2019

Het nieuwe haken

Afgelopen vrijdag hand ik weer handfysio- en ergotherapie. Met mijn haakwerk in mijn tas ging ik de deur uit, uitgezwaaid door Arthur die het helemaal niet leuk vond dat ik even wegging.

Na de nodige oefeningen met mijn humeurige duim werd ik overgedragen aan de ergotherapeut. Een vrolijke dame die aan kwam zetten met een snijplank, diverse messen en een brok klei. Snijles! Hoe hou je nu het beste een mes vast en hoe belast je het gewricht dan van die duim. Nou dat bleek nog best lastig want een mens is een gewoontedier. Sta je er wel eens bij stil hoe je bestek of een pen vasthoudt? Ik normaliter niet en het is nog knap lastig om als je iets gewend bent dat anders aan te pakken.

Enfin na de snijles kwam het leuke gedeelte. De haakles. Eerst moest ik laten zien hoe ik mét spalk haak en daarna zonder de spalk. Met spalk haken kan ik verbazingwekkend goed. Ik kan er ruim een uur achter elkaar mee haken zonder een centje pijn. Goed nieuws natuurlijk al moet ik wel opletten dat het klittenband van dat ding zo goed aansluit dat het niet kan "haken" aan mijn garen want dat wordt dan niet zo mooi. Natuurlijk is het de bedoeling dat ik straks weer zonder die spalk alles kan doen en dus ook haken, breien en alle andere dingen die een mens nu eenmaal met de handen doet.

Dus moest ik voor het oog van de therapeute haken zonder spalk en daar bleek ik niet de juiste duimgreep aan te houden. We hadden nog een gezellig gesprek over het haken zelf, dat ze ook wel wilde leren, het garen en het patroon en ondertussen leerde ze mij hoe ik mijn duim het beste kan houden zonder dat hij daar humeurig van wordt. Dat valt nog niet mee kan ik vertellen. Het huiswerk dat ik meekreeg was dan ook veel oefenen maar niet overbelasten.

Toen ik thuis kwam stond Arthur al op me te wachten. We hadden nog twee uurtjes om nog flink te knuffelen, een toren te bouwen en een boekje te lezen. Ook was er nog tijd om wat te eten maar toen was het toch echt tijd om de spullen in de auto te laden en naar Schiphol te vertrekken. Daar had Arthur zoveel te zien dat hij helemaal geen tijd had om afscheid te nemen en dat was maar goed ook want als hij dan was gaan huilen omdat ze weggingen dan had ik het ook niet droog gehouden.

Thuis vonden we de restanten van de duplo, het croissantje en het andere speelgoed. Snel was alles weer opgeruimd, maar het was best even stil in huis. Gelukkig kunnen we terugkijken op twee heerlijke weken waar we fijn voor hem konden zorgen en heerlijk van hem hebben genoten.

En nu gaat het leven weer zijn gewone gang, weer lekker aan het werk en in de avonduren goed oefenen met de Raspberry shawl. Niemand die straks kan zeggen dat ik mijn oefeningen niet heb gedaan. Mijn duim vind het nieuwe regime nog lastig en sputtert nog wat tegen, maar dan verpak ik hem in de spalk en haak dat het een lieve lust is. Het schiet lekker op nu er niet een klein mannetje steeds aan een draadje komt trekken.


zondag 7 juli 2019

Ledikantje

Achter ons bed staat een ledikantje sinds twee dagen. En in dat ledikantje slaapt onze kleinzoon. Om zijn ouders een paar nachten doorslapen te gunnen slaapt hij bij ons op de kamer en precies aan het voeteneind van ons bed past dat ledikantje.

Het is een heel oud ledikantje want mijn moeder heeft er voor het eerst in geslapen in 1940. Haar beide broertjes hebben nooit het levenslicht mogen aanschouwen en dus heeft het ledikantje jarenlang in de opslag gestaan totdat ik werd geboren. Toen ik uit de wieg was gegroeid heeft mijn vader het opgeknapt en heb ik en hebben mijn zusje en broertje er in geslapen.

Daarna hebben mijn zoon en dochter er in geslapen als ze bij opa en oma waren en ook mijn neefjes en nichtjes hebben er in gelegen. Een echt familieledikantje dus. Toen Arthur zich aankondigde hebben we het ledikantje weer van zolder gehaald bij mijn vader. Het is makkelijk in en uit elkaar te zetten en nu slaapt Arthur er in als hij in Nederland is.

Toen we vrijdagavond van Schiphol thuis kwamen en de kleine man wat gegeten had heb ik hem in bad gedaan want hij was helemaal vies en plakkerig van de reis en de hitte in Marseille. Je kon zowat spinazie kweken in dat lekkere nekje van hem. Helemaal schoon en geurend naar de Zwitsal kwam hij uit bad. Natuurlijk hadden we hem het bedje laten zien en hij had zelf alvast zijn knuffels er in gegooid. Na het bad een fles en een verhaaltje en toen ging hij naar bed. Hij draaide zich op zijn zij en met zijn knuffel in zijn arm viel hij direct in slaap.

Het is zo leuk om zelf in je bed te liggen en zijn lieve slaapgeluidjes te horen. S'nachts komt hij nog voor een fles. Thuis is het zo warm dat hij ook midden in de nacht dorst heeft, maar na een fles gaat hij weer liggen en slapen. Dat was een paar weken geleden nog wel anders, maar nu gaat het slapen gelukkig een heel stuk beter.

En als hij dan s'morgens wakker wordt dan praat hij eerst tegen zijn knuffels en tegen zich zelf voordat hij gaat staan in zijn ledikantje en ons ziet. Ik was al wakker en hoorde hem rommelen voordat hij ging staan. Hij zegt geen oma tegen mij maar roept me met A-ie. Gek kind!

Maar goed hij was blij me te zien en wat heerlijk zo'n vrolijk mannetje nog even tussen ons in. Het huis is een puinhoop en de gebroken nachten zijn even wennen, maar oh wat een rijkdom zo'n klein mannetje om je heen! Ik geniet!

woensdag 3 juli 2019

Groeten uit Marseille


En daar gingen we hoor zaterdagavond, weliswaar met vertraging maar toch naar Marseille. Arthur sliep natuurlijk allang toen we aankwamen, maar het was een blij weerzien de volgende morgen.  Het is hier bloedje heet en dat maakt dat we een lekker rustig tempo hebben. Het is heerlijk om de hele dag en nacht (zodat zijn ouders ook eens kunnen doorslapen) bij hem te zijn en voor hem te zorgen. We bouwen torens, lezen boekjes, gaan met hem naar het speeltuintje en maken pret terwijl hij op het balkon in zijn badje zit. De eerste dag dat papa zonder hem wegging was wel even huilen. Hij begreep er niets van. Hoezo gaat papa alleen weg, hij brengt me toch altijd naar de crèche? Tja als je 16 maanden bent dan is het begrip van vakantie nog niet aanwezig. Gelukkig was hij snel getroost.

Het is me helaas niet gelukt om het vestje af te breien voor Ties. Sinds een week loop ik met een spalk om mijn duim op advies van de handchirurg. En dat breit niet handig.


Haken daarentegen gaat met dat ding wel prima en omdat het toch prettig is om een handwerkje om handen te hebben dook ik voor vertrek in mijn bak met voorraad en kwam een bol unicat vuurvogel tegen. Katoen dus prima geschikt voor het weer in Marseille. Op internet googelde ik een patroon van een niet te moeilijke sjaal et voila daar was de Raspberry shawl.

Arthur vond haken dat geweldig. Die bol met garen met felle kleurtjes is voor hem als een knuffelbeer en hij stond er dan ook uitgebreid mee te knuffelen en vond het maar niks dat hij hem moest inleveren. Wel weer leuk is dan helpen de draad uit het midden van de bol te helpen trekken. Het is een leuk en makkelijk patroon en fijn om te doen als hij slaapt. Want de rest van de dag is het genieten van en met hem, want ook als hij zelf aan het spelen is dan is het zo leuk om naar hem te kijken, daar kan het leukste haakwerk niet tegenop!