De beste wensen!

Op deze tweede dag van 2020 wil ik jullie graag een heel goed, gelukkig, gezellig en gezond jaar toewensen.

Dat jullie maar mooie dromen mogen hebben waarvan een aantal ook echt uitkomen, dat je geen geldzorgen hebt, dat je goed in je vel zit, dat je tevreden bent, dat je trots bent op je zelf, dat je mag genieten van kleine dingen en natuurlijk ook van grote dingen en dat je maar mooie handwerken mag maken.

En, dit is geheel eigen belang, dat jullie maar gezellige blogjes mogen schrijven. Kortom ik wens jullie een:

2 januari is de laatste jaren een beladen dag. Vandaag is het precies 5 jaar geleden dat mijn lieve mama overleed. In mijn optiek is verdriet iets wat je mee moet nemen in je levensrugzak en als je zo'n groot verlies lijdt dan schuurt dat verdriet in je rugzak en prikt het in je rug en doet het letterlijk pijn. Na verloop van tijd vindt het een plek in je rugzak en neem je het makkelijker met je mee, maar soms gebeurd er iets waardoor de boel in je rugzak weer even verschuift en het opnieuw pijn doet. Inmiddels heeft het verdriet om mijn mams een goede plek gevonden in mijn rugzak en gaat het makkelijk met me mee, maar ik mis haar ontzettend!

En toch dat wat ze me heeft geleerd en wat ze voor me was dat is niet weg. De liefde is er nog altijd en ook dat neem ik met me mee. Soms zijn er gebeurtenissen waar ik direct van weet hoe ze zou reageren en dan kan ik nog steeds samen met haar lachen. Ook dat is niet weg en dat is mooi.

Zo gaat ze met me mee, met mij, onze kinderen en mijn broer en zus. Zelfs Arthur kent haar want toen hij afgelopen zomer haar foto zag, ging hij er voor staan, keek aandachtig en wees toen met zijn vingertje naar zijn borst en toen weer naar haar foto en riep: mama! Zij maakt ook onderdeel uit van zijn bestaan en heeft onze zoon hem al verteld wie ze was. Zo zal ze altijd bij ons blijven en zal ze onderdeel uitmaken van ons geluk.