Zand, glitter, taai en koekjes!

Vannacht werd ik wakker van de regen die tegen de ruiten sloeg. Dat is niet erg als je lekker in je warme bed ligt dus ik draaide me nog eens even om. Terwijl ik probeerde weer naar dromenland af te reizen dacht ik aan het zand wat hier nu al weken voor de deur ligt en ik hoopte vurig dat de regen dat ellendige zand nu eens goed zou wegspoelen.

Toen ik vanmorgen vroeg de deur uitging regende het nog steeds en het zand lag er ook nog. Sinds de mannen van de KPN begin december de straat hebben opengemaakt om glasvezelkabels te leggen word ik gek van het laagje zand dat ze achterlieten. In december was ik natuurlijk veel thuis aan het werk en zag ik de mannen ijverig aan het werk. Ik was zelfs wel blij met ze want de stoep was net voor onze deur hier en daar een beetje ingezakt en dat hadden de heren keurig dichtgemaakt. Er lag weer een strak straatje toen ze klaar waren. Wel een straatje met veel, heel veel zand!

Eerst dacht ik nog, ach dat loopt wel in en hup klaar. Maar nee dat deed het niet. Het is van een verschrikkelijk soort zand dat zich ligt te verkneukelen op jouw stoep en als ze je zien aankomen lopen dan verzamelen ze zich en ze klampen zich wanhopig aan je vast en ze nestelen zich onder je schoenen en gaan dan met zijn allen met je mee naar binnen.

Je schoenen vegen aan de mat helpt niet, al sta je daar een uur te stampen en te vegen, zij houden zich vast. Pas als je één stap op de plavuizen hebt gedaan laten ze zich allemaal vallen en dan rennen (of rollen) ze zo snel als ze kunnen richting keuken, toilet en huiskamer! En dat geknoers onder je voeten daar kan ik dus niet tegen! Gek word ik er van. Er valt niet tegen aan te stofzuigen of te dweilen.

Helemaal niet toen na nieuwjaar de mannen weer terugkwamen en de stoep weer open ging. Daar was het zand schorriemorrie weer. Zucht.

En nu hebben ze dus vrienden gekregen hier in huis! Dochterlief is een paar dagen thuis en had een galafeest. Daar moest ze een jurk voor hebben en dus had ze er een paar online besteld en hier af laten leveren. Daar zat een jurk tussen vol met glitters! GLITTERS!

En die jurk paste ze dus boven op de overloop voor de grote spiegel! En die glitters dachten; komaan het is niet gezellig om alsmaar op een jurk te zitten, wij willen avontuur! En ze sprongen met zijn allen op de vloerbedekking van de overloop! Een paar brutaaltjes wandelden direct naar de trap en keken over de rand en zagen daar beneden dus een paar zandkorrels liggen die aan de stofzuiger waren ontsnapt! Enfin het werd een gelukkig huwelijk! Voor hen dan, niet voor mij!

Zand én glitters, een vreselijke combinatie! En het is een taaie strijd om ze het huis uit te krijgen, maar ik laat me niet kisten. We blijven stofzuigen en dweilen!

Het enige zand waar ik dus geen hekel aan heb zijn zandkoekjes! Geïnspireerd door Heel Holland Bakt had ik zondag al weer eens een lekker koekjes recept opgezocht. Dat vond ik ooit op het blog van Teunie van Eenvoudig Leven.

Vanmiddag had ik een taaie middag op kantoor. Dat heb je wel eens en toen ik naar huis reed en daar nog steeds al dat zand voor de deur vond ondanks de regenbuien van vandaag was ik er helemaal klaar mee. En wat doet een mens dan?

Zandkoekjes bakken!

De volle trommel vond al gretig aftrek bij mijn man, dochter en mijn vader die een vorkje kwam meeprikken vanavond. Ze zijn dan ook erg lekker en erg bros! Dus nu knarst er niet alleen zand en glitter onder mijn voeten, maar dus ook koekkruimels! Nou morgen maar weer de stofzuiger aan het werk zetten!