Tenen, Teen, Teentjes

Zonder tenen kom je in het leven niet ver. Je hebt ze nodig bij het lopen want ze zorgen voor balans en evenwicht. Nu heb je tenen en tenen, van mooie verzorgde tenen in een slippertje of onverzorgde, gribus tenen waar de vellen bij hangen in zo'n zelfde slippertje. Ik hoef hier vast niet verder over uit te weiden want nu het hoogzomer is hebben we daar vast allemaal (helaas) wel beeld bij en die beelden zijn vaak niet zo prettig. 

Maar goed die tenen dus, je hebt ze nodig en zijn belangrijker dan je denkt. Ik denk wel eens dat je daarom een teen knoflook door een gerecht moet doen omdat één zo'n teen vaak net dat beetje extra smaak geeft wat een heel gerecht oppept. Al moet je er wel van houden natuurlijk, van die tenen! 

En waarom nu dit betoog over tenen? Nou ik had gisteren weer de allerliefste teentjes te logeren. De kleinzonen kwamen een nachtje slapen en babyvoetjes hebben natuurlijk de allerliefste teentjes. Toen Arthur heel klein was zagen we hem natuurlijk niet zo vaak, maar als we hem zagen dan deed ik altijd het tenenspelletje met hem. Als hij dan net uit bad kwam dan droogde ik zijn teentjes af en vroeg, heb jij nog tenen? En dan telde ik ze en elk teentje kreeg een kusje. 

Heel grappig was dat dit zo'n gewoonte werd dat als we hem dan weer zagen hij uit zichzelf al zijn voetje toestak om het tenenspelletje te doen. Inmiddels is hij 7 en heeft hij stevige jongensvoeten, waarmee hij hard kan rennen en goed kan voetballen en is hij uitstekend in staat om zijn eigen voeten af te drogen. Dus dat spel wordt niet meer gespeeld. 

Maar zijn kleine broertje heeft nog wel van die lieve voetjes met kleine ronde teentjes en sinds zijn geboorte speel ik datzelfde spelletje met hem. En ook hij vindt het zo leuk dat hij te pas en te onpas me een voet onder de neus duwt om zijn teentjes te tellen en te kussen. Dat ze dan soms een beetje zanderig zijn mag de pret niet drukken. Inmiddels moeten na de tenen ook zijn vingers geteld en gekust worden. Het is een mooi ritueel waar we allebei van genieten totdat ook hij te groot is. 

Vrijdagavond zat meneertje hier in bad en dat vindt hij heerlijk. Het werd dan ook een groot spetterfestijn en ik zit dan op de badrand om hem in de gaten te houden en dat betekent dat ik ook nat gespetterd wordt. Dat is natuurlijk het allerleukste. Toen het water te koud werd tilde ik hem eruit, wikkelde hem in een handdoek en droogde dat kleine lieve, naar Zwitsal ruikende, lijfje af. Zo ook zijn tenen. En natuurlijk moest er geteld en gekust worden, maar ach zijn grote teen was wat gehavend. 

Hij had er een paar dagen geleden iets op laten vallen, daar was ik al over geïnformeerd en kreeg een foto van de gehavende teen.  De nagel was blauw en hij had een wondje, wat nu al weer aan het genezen was, maar blijkbaar vond hij dat er toch extra aandacht voor deze zielige teen moest komen en dat deze teen dus extra kusjes nodig had. Nou dat verzoek kon ik zeker voor hem inwilligen. 

En wat is nu het moraal van dit tenen verhaal? Dat elke teen, van groot of klein, een beetje zorg en aandacht nodig heeft! 

Bloghop van de maand juli: Huisdieren

Het is alweer tijd voor de bloghop van de maand juli. Deze bloghop is bedacht door Elizabeth en gaat deze maand over je favoriete huisdier(en)! 

Hebben jullie even? Want dat is natuurlijk mijn lieve grijze (of eigenlijk blauwe zoals zijn kleur officieel heet) kater Tim. In de volksmond ook wel Timmie of Toetie genoemd! 

Alweer bijna twee jaar geleden haalde ik hem uit het asiel, 16 maanden oud en al twee huisjes versleten omdat hij daar blijkbaar geplaagd werd door kinderen. Toen ik zijn foto op de website van dierenasiel.com zag werd ik op slag verliefd en toen ik samen met mijn dochter voor zijn deurtje stond - hij woonde in het asiel het bovenste appartementje van een drielaags flatgebouwtje - wist ik zeker dat het liefde op het eerste gezicht was en dus ging hij mee van Meppel naar de rand van Amsterdam. 

Wat was hij in het begin schuw en bang van alle harde, onbekende geluiden. Mannenstemmen vond hij eng, de vuilnisauto in de straat was eng, de glazenwasser was doodeng, maar algauw wende hij in zijn nieuwe huis en werd mijn liefde beantwoord. 

En nu, bijna twee jaar later, kan hij nog steeds wel schrikken van een onverwacht hard geluid, maar nu komt hij kopjes geven aan mijn zoon en broer en als de glazenwasser komt dan ligt hij in zijn mandje op de vensterbank zijn werk te beschouwen. 

Als ik thuis werk dan is hij graag in de buurt, bemoeit zich met mijn mail door over mijn toetsenbord te lopen en als ik in een teamsmeeting zit dan luistert hij mee en als hij het saai vindt dan gaapt hij hartgrondig. 

Hij is dol op Face-time gesprekken, als hij het deuntje van een binnenkomend FaceTime gesprek hoort op mijn telefoon dan komt hij aangerend en gaat hij achter me op de leuning van de bank mee zitten kijken wie mij blieft te spreken. Is het mijn dochter, zijn absoluut favoriete persoon dan tikt hij op mijn arm en moet ik de telefoon dichterbij houden en geeft hij kopjes aan het scherm. Laatst had ik een supervisie gesprek van de opleiding en toen kwam hij ook meekijken. 

Tim is een echte knuffelkont geworden - wel alleen als hij dat wil - en hij weet met zijn verschillende miauwen precies aan te geven wat hij wil. Hard en dwingend miauwen is spelen op de trap. Hij ligt halverwege op de trap, ik gooi een balletje omhoog dat hij vangt en dat mept hij dan weer naar beneden. Als ik niet meteen aan het verzoek voldoe, er moet nu eenmaal ook wel eens gewerkt worden en ik kan nu eenmaal niet midden in een gesprek zeggen, sorry mijn kat wil spelen dus ik moet ons gesprek beëindigen, dan gaat hij steeds harder en dwingender miauwen. 

Heeft hij trek in zijn snackje dan komt hij om mijn benen draaien en miauwt dan heel lief en zacht en probeert me mee te krijgen naar de keuken en gaat dan voor de kast zitten waar de snackjes liggen. 

Arthur is dol op hem en heel lief voor hem en hij mag hem ook aaien. Laurens is idolaat van hem, maar Tim vindt Laurens alleen leuk als hij slaapt. Dan gaat hij bij hem in de buurt liggen om op hem te passen. Laurens houden we dus uit zijn buurt en we leren hem dat hij zachtjes moet doen, maar dat is nog een beetje moeilijk als je pas 22 maanden bent. 

Het kattenluik geeft hem de vrijheid om naar buiten te gaan wanneer hij maar wil en kan uren in de tuin doorbrengen, in de border heeft hij tussen de planten bij de rozenstruik een plekje gecreëerd waar hij heerlijk ligt te chillen. Je ziet hem gewoon genieten. En als hij geniet dan geniet ik ook!

Ik kan nog wel een uurtje doorkletsen over mijn favoriete huisdier, maar laat ik jullie niet vervelen. Het is waarschijnlijk wel duidelijk dat ik stapeldol op hem ben!