Vanmorgen om 07.15 liep ik naar mijn ouderlijk huis. Terwijl ik het kruispunt overstak hoorde ik twee heren luidkeels ruzie maken. Twee stratenmakers die mot hadden over een touwtje wat blijkbaar niet recht lag. Aan mij heb je in zo'n geval niks want ik zie zulks niet en ik had ook geen zin om me er mee te bemoeien. Ik hou niet van ruzie.
In het ouderlijk huis ging ik nog even op mijn "eigen plekje" op de bank zitten en nam in gedachten afscheid van wat altijd een fijn en liefdevol thuis was en waar het nu een rommel is en de ziel zonder zijn bewoners is verdwenen. Alle mooie herinneringen heb ik opgeborgen in mijn hoofd en hart.
Om klokslag half acht reed er een vrachtwagentje voor waaruit drie potige heren klommen. De heren van "De Ontruimer" die vandaag het huis helemaal leeg gaan halen. Alle spullen die voor ons van waarde zijn hebben we de afgelopen weken weggehaald. Heel veel spullen hebben een nieuw leven gekregen.
De neef van de buurman die binnenkort gaat trouwen werd heel blij met de wasmachine, de droger, de vaatwasser en de magnetron. De buurman zelf wilde het zonnescherm graag hebben en alle handdoeken zijn naar de dierenambulance Amsterdam gegaan, zij kunnen die heel goed gebruiken.
De tegeltjes uit het toilet met de favoriete spreuken van mijn moeder hangen nu in het huis van mijn nichtje. Mijn neef kon in zijn nieuwe huis de koelkast en de vriezer goed gebruiken. Als ik binnenkort een taartje ga eten bij mijn dochter dan doe ik dat van een gebaksbordje van mijn moeder. De grote, eiken tafel waaraan we zo vaak samen met de hele familie hebben gezeten staat binnenkort in een andere vorm in het nieuwe huis van mijn zoon en zullen we aan die zelfde tafel weer nieuwe mooie herinneringen maken. Het leuke is dat mijn zoon dit nog met mijn vader besproken heeft en dat hij dat zelf ook een heel mooi idee vond.
Aan het eind van de dag is het hele huis leeg en volgende week leveren we de sleutel in bij de woningbouwvereniging. Het is goed zo, we sluiten een hoofdstuk!
En toch is het een beetje weemoedige dag. Dat is logisch, maar het komt ook omdat we deze week op mijn werk bericht kregen dat een nog jonge collega gestorven is. Dat hakt er best in, zeker bij zijn team en zo stond ik gistermorgen een herdenkingsplekje in te richten op het kantoor waar hij werkzaam was, dronk ik een kop koffie met zijn collega's en haalden we mooie herinneringen aan hem op.
Is er nog wel eens wat leuks? Jazeker zijn er leuke dingen. Bijvoorbeeld dat mijn leidinggevende met zwangerschapsverlof is gegaan en dat wij als team hadden besloten om haar uit te zwaaien met een mand vol leuke dingen. Voor mijn bijdrage aan de mand breide ik een paar slofjes. Ik had nog een mooi bolletje witte babywol en het is altijd een leuk werkje om dat te breien. Samen met een handcrème maakte ik er een gezellig pakketje van.