Crea 2021 de X van ... Xantippe

De X van Xantippe

De weledelgeboren lady Xantippe

Een dame van stand met aangezicht

Die hield van wippen

En nee, dit wordt géén schunnig gedicht

Hoewel ik me als een dame moet gedragen

Dacht Xantippe een beetje sip

Vul ik toch het liefst een deel van mijn dagen

in de speeltuin met zitten op de wip

Met mijn voeten stevig op de grond

Zet ik stevig af, de wip schiet dan omhoog 

En boem, de lucht in met mijn kont

Zo voelt het of ik even vloog!

Het probleem is voor een dame van mijn stand

Wippen op een wip doe je niet alleen

Je pakt niet zomaar iemand bij de hand

En vraagt ga je met mij naar de speeltuin heen

Als je vraagt, zeg wil je even met mij wippen

Dan kijken mensen je aan of je gek geworden bent

Maar een oneerbaar voorstel komt niet over mijn lippen

Zelfs niet voor een lekkere vent

Wippen in je eentje is dus niets gedaan

Dus maakte Xantippe in de speeltuin de schommel tot haar favoriet

Want die kun je in je eentje aan

En met wippen lukt dat dus niet!

De W van Wachten

De W van Wachten

Tot de blauwe plekken weggetrokken zijn

mijn hand weer voelt alsof hij van mij is

de hechtingen eruit mogen

en tot die tijd gedogen

dat de tijd een beetje omgaat

ik mijn werk een beetje loslaat

gewoon wachten tot het over is!

Crea 2021 De W van........Willem Waterrat

De W van Willem Waterrat

Iedereen weet, een waterrat

Die houdt van leven in het nat

Maar Willem Waterrat tienduizend achtentachtig

Vond al dat water niet zo prachtig

Als zijn moeder de binnenboel moest doen of de ramen wassen

Dan moesten Willem en zijn broertjes naar buiten verkassen

Terwijl zijn broers dan vlotten gingen bouwen of in het water spelen

Zat Willem zich op de kant, wat kleumerig, te vervelen

Voor water moest je niet bij Willem wezen

Hij zat liever binnen een goed boek te lezen

Maar ja daar aan de waterkant

Heb je niet zo snel een bibliotheek bij de hand

Op een dag was Willem het zat

Hij pakte zijn boeltje en vertrok naar de stad

In de stad, bij een park, in een heel mooi oud straatje

Zag Willem een huis met net onder de drempel een gaatje

En voor dat gaatje stond een bankje met een huismuis er op

Ze kreeg Willem in het oog en vroeg, zeg wat doe je hier mop?

Ik heb mijn ouderlijk huis verlaten daar bij de beek

Ik hou niet van water, ik zoek een bibliotheek

Nou zei de huismuis, dan ben je hier aan het goede adres

Want in dit huis staat een boekenkast van zeker een meter of zes

Kom binnen, dan zet ik een kopje thee

En neem je later op een rondleiding mee

Het is een heel fijn huis, met een keuken, douche en wc

Fijne plekjes genoeg, doe er je voordeel mee

En dat deed Willem, hij heeft een fijne plek ingericht

Onder de plint vlak bij de haard met de boekenkast in het zicht

En daar woont hij nu heel gelukkig en tevreden

Regelmatig drinkt hij koffie met de huismuis van beneden 

Doet een boodschapje bij de bakker op de hoek 

En brengt zijn dagen door met het lezen van een boek

Maar zijn moeder mist hem vreselijk, in het huisje bij de beek

dus gaat Willem op visite, zondags om de week

Op zo’n zondag kookt moeder Waterrat dan speciaal

Macaroni met kaas, Willems lievelingsmaal

s’avonds na het eten leest Willem zijn broers een verhaaltje voor

En gaat er dan weer gauw vandoor

Lekker naar de boeken in zijn eigen huis

Want onder het plintje bij de haard voelt hij zich thuis!

Toon is Terug!

Dit voorjaar hadden we frequent bezoek van poes Toontje van de achterbuurvrouw, maar ineens was het afgelopen met de visite! Ze was nog één keertje in de tuin, maar was heel schichtig en kwam niet eens even een kopje geven. Wij vonden dat best gek en we denken dat ze ergens binnen is geweest waar ze niet zo'n goede ervaring had. 

Enfin de zomer ging voorbij en zo af en toe zag ik haar op het dak van de buren lopen en ik kwam haar een keer tegen toen ik even naar de brievenbus liep om een kaart te posten. Ik riep haar en ze nam een reuzensprong over het plantsoentje heen en ik kreeg veel kopjes en knuffels en ze liep zelfs een stukje mee naar de post. 

Vorige week zat ik te werken (nog steeds vaak thuis) toen ik uit mijn ooghoeken een grijze schim voorbij zag schuiven in de tuin. De laatste tijd is dat eigenlijk altijd houtduif Dollie. Die houdt de boel als een soort van portier een beetje in de gaten sinds ik de silo's en de korfjes weer heb gevuld met zaden, vetbollen en nootjes. Ze is zelfs in staat om een horde kauwen te verjagen. Dat gaat dan met een hoop lawaai en gefladder, maar Dollie houdt de wind eronder en op deze manier krijgen de kool- en pimpelmezen, het roodborstje en de vink allemaal kans om van het lekkers te snoepen. 

Dit keer was Dollie nergens te bekennen en was het Toontje die door de tuin kuierde en toen ik op het raam tikte kwam ze aanrennen en sprong ze op de vensterbank. Ik deed de achterdeur open en ze kwam kopjes geven en knuffelen, maar ze kwam nog niet binnen. 

Vanmiddag was ze er weer en toen ik nu de deur opendeed kwam ze meteen naar binnen alsof het haar huis is en ze alleen even een ommetje had gemaakt. Mevrouw ging uitgebreid liggen op de lekker warme vloer en begon haar voeten en haar staart te wassen. 

Toen die schoon genoeg waren kregen mijn enkels allemaal kopjes en toen ging juist mijn telefoon en terwijl ik naar het malheur luisterde van de beller en peptalk gaf, bleef Toontje maar om mijn voeten heen draaien en wilde op mijn schoot springen. Toen dat niet lukte miauwde ze een paar keer hard, beet zachtjes in mijn grote teen en wandelde toen weer naar buiten alwaar ze me ging zitten aanstaren vanaf de vensterbank. 

Het gekke beest! En toch ben ik blij dat ze terug is, want zeg nou eerlijk zoveel liefde daar kan een mens toch geen weerstand aan bieden! 

Nu maar hopen dat Dollie haar niet verjaagd! 😆

Rupsjenooitgenoeg!

In augustus hadden wij een aantal logees! Een aantal planten van mijn broer en schoonzus toen zij met vakantie waren. Het waren perfecte logees! Ze vroegen weinig aandacht, stonden tevreden op hun plekje, waren blij met met wat ik ze te eten en te drinken gaf en stonden gewoon mooi te wezen! 

Een van die planten had ik bovenop mijn mooie apothekerskast uit Hongarije gezet en dat stond zo gezellig dat ik heel stiekem even dacht, die krijgen ze niet meer terug! Maar ja dat is niet aardig en als ik tegen mijn broer en schoonzus had gezegd dat ik hem zo mooi vond dat ik hem wilde houden hadden ze dat waarschijnlijk ook nog goed gevonden, maar dat is niet netjes natuurlijk. Bovendien zat er een donkerblauwe pot om, die mooi in hun interieur staat, maar niet in de onze. 

En dus ging de plant samen met zijn broers en zusjes netjes terug. Een kale plek bleef over en ook mijn echtgenoot die zich doorgaans niet met de planten bemoeit (hij heeft vele andere talenten) vond het een beetje kaal. 

Toen een week of wat een andere plant het loodje legde togen wij een week of wat later naar het tuincentrum en kochten een nieuwe plant ter vervanging, maar ook een nieuwe plant voor op de kast met een mooi bijpassende pot.

Thuis zetten wij de planten op hun plek en gingen daar van genieten. Tot zover alles goed en iedereen tevreden! Tot vorige week! Toen moest ik iets uit de kast hebben en zag ik allemaal zwarte vlekjes op de vloer. Het leken wel inktspatten. Bij nadere inspectie zaten er ook wat vlekjes op de kast en toen we nog hoger keken bleek dat de nieuwe plant vol met zwarte bolletjes zaten.

Die bolletjes deden een spelletje, wie het eerst bij de rand van het blad was liet zich vallen en spatte uit elkaar op de vloer! En daar hadden wij dus geen toestemming voor gegeven. 

Mijn man haalde de plant van de kast en niet alleen zaten er overal zwarte bolletjes maar was hij ook behoorlijk aangevreten bovenop! Vanmiddag wikkelden we de plant in een plastic zak en gingen verhaal halen bij de plantendokter in het tuincentrum. 

Die keek er naar en constateerde dat er een rups in zat! Getverdemme! Nu zijn rupsen nuttige beesten en ik wens ze het beste toe, maar heb liever niet dat ze mijn plant opvreten en de boel onder poepen. Want die zwarte bolletjes waren gewoon rupsenpoep! Bah Bah Bah!

De afgelopen weken zat er dus een rups zich helemaal vol te eten terwijl ik in diezelfde kamer gewoon aan het werk was, tv zat te kijken of zelf zat te eten. Dat beest at wel netjes want geknaag, geknor of geboer hebben we niet gehoord. 

Van de plantendokter mocht de plant niet meer mee naar huis. We kregen een nieuwe plant en samen met ons liep hij de kas in om een mooie uit te zoeken. Eentje zonder rups! 

Althans dat hoop ik nu maar! 

Verse "ouwe" taart!

Afgelopen dinsdag was ik jarig. Dat heb je nu eenmaal zo eens per jaar en dit jaar had ik mij voorgenomen om eens vrij te nemen op mijn verjaardag. S'morgens een beetje uitslapen en dan al naar gelang hoe het weer zou zijn iets leuks doen. Dat was het plan. 

Maar ach het liep anders. Het is druk op het werk en we hebben flink wat openstaande vacatures en ik mag me daarmee bemoeien. Dat is een leuk onderdeel van mijn werk omdat je veel nieuwe en vaak leuke mensen ontmoet. Als de sluitingsdatum van de vacature verstreken is dan maken we een briefselectie en de manager kiest dan uit wie zij of hij op gesprek wil laten komen en diegene krijgt dan een uitnodiging. 

Eén zo'n manager vroeg mij vorige week of ik samen met hem de gesprekken op dinsdag kon doen en toen ik zei, nou liever niet, want dat is mijn verjaardag en ik ga dan eens lekker vrij, jarig zitten te zijn! Daar was hij niet blij mee en toen begon hij aan zijn smeekbede of ik alsjeblieft toch wilde komen want het was de enige dag dat hij ruimte had in zijn agenda en er moest echt snel een nieuwe medewerk(st)er worden gevonden, dus ach toe alsjeblieft? Dan kom je gewoon je verjaardag hier vieren?

Nu kan ik het met deze manager erg goed vinden (ik heb hem ooit zelf aangenomen) en ik ben de beroerdste niet dus ik gaf toe. Oké ik kom. Gelukkig waren er ook kandidaten die wilde komen en dus reisde ik jarig en wel af naar Utrecht! De auto was ook nog versierd, want de heren van de groenvoorziening waren s'morgens al om kwart over zeven present om de heggen te scheren (van uitslapen was dus sowieso niets gekomen) en die hadden met een bladblazer het afgevallen blad gezellig tegen de auto aangeblazen. Nou ja, toch leuk, slingers van groene blaadjes over de zijkant. Al moet het fordje nu wel in bad. 

In Utrecht miezerde, regende en woei het hard, maar binnen brandde de kachel en zaten wij in het Grand Café met uitzicht op het park en de fontein, die extra zijn best deed. De eerste kandidaat meldde zich en de manager haalde koffie voor ons allemaal en kwam terug met een grote doos. Met taart!

Een verjaardagstaart! Ik ben niet snel perplex, maar nu was ik dat wel. Wat een ontzettend lief gebaar. Het was een joekel van een taart en dus kregen de sollicitanten ook een stukje aangeboden en alle collega's van die vestiging natuurlijk ook. Een paar collega's hadden met veel lol de foto uitgezocht en inderdaad hoop ik op mijn ouwe dag er nog zo vrolijk bij te lopen. Alleen die sigaar hadden ze mis! 😀 Maar dan ben je toch een ongelooflijke bofkont met zulke collega's!

De rest van de taart kreeg ik mee naar huis en ik ging nog even langs mijn vader om samen met hem een taartje te eten en ook nog een stuk achter te laten. Thuis waren dochter en echtgenoot en waren er bloemen bezorgd. Echt jarig. 

S'avonds belde Arthur. Hij zat naast zijn vader op de bank, keek me recht aan met een ondeugende twinkel in zijn ogen en zei toen: Feliciteerd! Gekkie oma! 

Het was geen vrije maar wel een mooie dag!