maandag 26 augustus 2019

Fryslân Boppe

Die man van mij heeft vaak hele goede ideeën. Zo ook het idee om er eens een weekendje op uit te gaan. Zo kwam het dat we vrijdag aan het eind van de ochtend in ons Fordje stapten en via de A6 en de Ketelbrug (die gelukkig geen kuren had) naar Friesland reden.

We hadden een nachtje in een hotel geboekt in Oudemirdum en hadden wat adresjes gezocht op internet voor antiek, brocante of curiosa winkeltjes. De eerste stop was in Lemmer. Daar parkeerden we het Fordje en wandelde door het dorp en streken neer op een terrasje met uitzicht op een brug voor een kop koffie.

Het was prachtig weer en het vakantiegevoel nam al snel de overhand. Daarbij geholpen door al die prachtige boten en bootjes waarvoor de brug regelmatig open moest worden gedaan door een stoere brugwachter vrouw. Het voelde een beetje alsof ik in een boek van De Kameleon zat. Een van mijn favoriete jeugdboeken serie.

In Lemmer zelf vonden we een geweldig curiosa winkel met mooie dingen. Nu ben ik in dit soort winkels altijd op zoek naar mooie - het liefst een beetje oude - glaasjes met een geslepen randje of ander versierseltje erin. Ik vind ze soms ook voor een prikkie in kringloopwinkels maar dat is dan puur geluk hebben. In curiosa of brocante winkels kom ik ze vaker tegen. Weliswaar iets duurder maar toch heb je vaak voor een paar euro een prachtig glas. Ze moeten van helder wit glas zijn en zoals gezegd met een geslepen werkje of randje. Anders komen ze mijn vitrinekast niet in.

Dat lijkt streng zo'n voorkeurbeleid en ik wil geenszins discrimineren, maar de ruimte is nu eenmaal beperkt. Enfin we sloegen de middag prettig stuk. Niet alleen in Lemmer maar later ook in Balk waar langs De Luts nog een gezellig soort van braderie was en waar ook weer zo'n beeldschoon curiosawinkeltje is gevestigd. En in die winkels werken altijd alleen maar hele aardige mensen!

Het hotel was fijn, het eten was lekker en na een goed ontbijt de volgende morgen trokken wij verder de provincie in. Van een collega die er een week of wat geleden was geweest had ik de tip gekregen om eens in Paessen/Moddergat te gaan kijken, want daar staat een heel leuk museum 't Fiskerhúske



Het was nog een aardig ritje, maar geen straf om door dat prachtige Friese landschap te rijden. En het museum stelde ook niet teleur. Zo leuk om te zien hoe ze daar vroeger leefden. Het maakte me er weer eens van bewust hoe goed wij het wel niet hebben, want wat hadden ze een zwaar leven in die tijd. Het was meer overleven.



Niet alleen het museum was mooi, maar zeker ook de omgeving. Prachtig. Boven op de dijk hadden we een geweldig uitzicht over de Waddenzee en omdat het zulk mooi, helder weer was konden we in de verte Ameland en Schiermonnikoog zien liggen.



In een curiosa winkeltje in Ferwert vonden we nog een mooi glaasje en een cadeautje voor dochter en toen was het zo zoetjes aan tijd om via de afsluitdijk weer terug naar Amsterdam te gaan.


Thuis viel het direct op hoe lawaaierig het hier eigenlijk is zo tegen Amsterdam aangeplakt. Het geluid van de trein, de metro het verkeer de vliegtuigen die op weg naar Schiphol zijn. Altijd is er wel geluid. Daar in Friesland - en zeker daar aan de Waddenzee - was het stil en heel vredig.

De zon die uitbundig scheen, hier een daar een meeuw die even moest laten weten dat hij er ook was, het ruisen van de wind door het gras en de geur van hoogzomer. Heerlijk!!

Eigenlijk waren we maar een nachtje weg, maar het voelt alsof ik een week vakantie heb gehad.

En de nieuwe Friese glaasjes staan te pronken in mijn kast en ik heb het idee dat ze zich al helemaal thuisvoelen.


dinsdag 13 augustus 2019

Pasta Pauline

Fransen staan natuurlijk bekend om hun goede kookkunsten en ik moet zeggen dat onze schoondochter dat helemaal waar maakt. Zij kan echt ontzettend lekker koken.

Toen we in juli daar waren om op Arthur te passen hebben wij een aantal keer gekookt, want natuurlijk is het voor jonge ouders (ook voor oudere ouders) wel eens leuk als je uit je werk komt en je zo kunt aanschuiven, maar ze wilde zelf ook graag een avond in de keuken staan. Ze houdt van koken. 

Omdat ze later die week met ons mee naar Amsterdam gingen moest de koelkast leeg en zou ze iets maken met de ingrediënten die ze nog had. Wel kregen we het verzoek om tijdens onze dagelijkse wandeling met de kleine man even de supermarkt in te duiken en een potje saus mee te nemen. Een beschrijving met wat voor potje dat dan precies moest zijn ontvingen we in een appje. 

We aten die avond een heerlijke pasta. Met zalm, courgette en de saus. Nieuwsgierig als ik ben had ik het potje eens goed bestudeerd. Het bleek een biologische saus te zijn van aubergine, rode peper en tomaat. Schoondochter vertelde dat ze de saus ook vaak zelf maakt als ze een vrije dag heeft, maar soms ook gebruik maakt van dit potje. 

Het was erg lekker en ik nam me voor om dat hier in Amsterdam ook eens te maken. Ik had nog zalm in de vriezer en die wordt er niet lekkerder op als je hem daar te lang laat. Dus zocht ik zaterdag in het sauzenschap bij de grootgrutter of ze hier in Nederland ook zo'n potje verkopen. Helaas, ik was er al bang voor omdat ik het merk nooit in Nederland heb gezien, maar ook van andere sauzenmerken niets gevonden wat er op lijkt. Dan maar zelf aan de slag. 

Je hebt nodig voor ongeveer 2 personen:
Zalm (ik had 300 gram)
Pasta naar keuze. Ik gebruikte penne, maar fusilli kan ook goed
1 aubergine in blokjes
2 uien gesnipperd
1 courgette
5 kleine rijpe tomaten (ik had nog goed rijpe tasty Tom op de schaal liggen)
2 tenen knoflook
1 rood pepertje of sambal naar smaak
1 klein blikje tomatenpuree
peper
zout 
oregano
tijm
cayennepeper
olijfolie

Fruit 1 ui, knoflook en de aubergine aan in wat olijfolie. Als dat wat zachter is voeg dan het blikje tomatenpuree en bak de tomatenpuree even aan om hem te ontzuren. Voeg de ontvelde en in stukken gesneden tomaten toe en bak even mee. Doe de kruiden erbij met het hele rode pepertje of de sambal en een klein beetje heet water. Deksel op de pan en een half uurtje zachtjes laten stoven. Korter kan ook als je weinig tijd hebt. Als het gaar is pureer de saus met een staafmixer of in de blender en hou hem warm. Proef of er nog zout en wat peper bij moet! Ik had ook nog wat verse peterselie en wat dille en dat heb ik er ook doorgedaan.

Snij de courgette in stukjes en bak dit samen met de andere gesnipperde ui in een koekenpan tot ze gaar zijn. Kook de pasta gaar en giet af. Gaar de zalm zachtjes gaar in de magnetron (4 minuten op 1000 watt) of bak hem in de koekenpan. 

Doe het courgettemengsel, saus en de zalm bij de pasta en roer goed door. Je kunt er nog een groene salade bij geven, maar er zit zoveel groente in dat het eigenlijk niet nodig is. Wij hadden er geen sla bij, ik had het niet in huis en het regende zo hard dat ik geen zin had om even naar de buurtsuper te lopen.

Smakelijk eten!

Ik had aardig wat over, eigenlijk precies 1 portie en daarom maar even mijn vader gebeld of hij het soms wilde hebben voor morgen. Nou en of, zei hij, ik trek meteen mijn schoenen aan en kom het even halen. Lekker gegeten en helemaal niets weggegooid!

vrijdag 9 augustus 2019

Handjes

Het is al weer bijna een maand geleden dat Arthur hier was en zo langzamerhand zijn zijn sporen weer uitgewist. De eerste week vond ik nog een pyjamaatje onder in de wasmand en her en der kwam ik onder de bank of kast nog wel een duploblok tegen.

Toch is hij hier nog steeds een beetje. Althans zijn afdruk en eerst had ik het niet zo in de gaten maar laatst kwam ik thuis en viel het zonlicht in de gang op de grote spiegel die daar hangt en toen zag ik een afdruk van zijn handje! Zo schattig!

Onze dochter ging regelmatig met haar neefje voor de spiegel staan en dan trokken ze gekke gezichten naar elkaar in de spiegel. Arthur had dan de grootste lol en zijn tante niet minder.

Gisterochtend was ik naar de handtherapie en toen ik thuiskwam en de luxaflex opentrok scheen de zon op de achterdeur en toen zag ik ook daar een handafdruk van de kleine man. Twee souvenirs dus.

Het zegt natuurlijk wel iets over deze oma die niet zo'n goede huisvrouw en poetsvrouw is, dat die handafdrukjes pas zo laat ontdekt werden en er nog steeds opzitten. Met het gevaar dat de lezers van dit blog nu denken dat het een vieze bende is in ons huis en dat ik een slonzig type ben, dat valt wel mee hoor. De echte belangrijke dingen zijn schoon maar ramen lappen aan de binnenkant is niet mijn hobby. De buitenkant doet de glazenwasser trouw elke maand!

Ik laat die handafdrukjes nog even zitten want telkens als ik thuis kom dan is het net of Arthur even naar me zwaait! Een oma op afstand moet wat!

Gelukkig zie ik hem ook regelmatig via FaceTime en dat wordt steeds gezelliger omdat hij een beetje gaat kletsen! Hij herkent ons en roept dan oooomaaaa, oooooopaaaaaa en brabbelt dat het een lieve lust is. Ook spelen we kiekeboe! Hij doet zijn handjes voor zijn ogen - gluurt stiekem tussen zijn vingers door - en wij roepen dan: nou ja waar is Arthur? Dat is gek. Arthur is weg. Waar zou hij zijn?

Hij zit zich dan al te verkneukelen en doet zijn handjes dan opzij en roept heel hard: Jaaaa! En dan hebben we allemaal lol terwijl er 1200 kilometer tussen zit! Ook proosten op afstand gaat heel goed. Hij heeft een flesje melk of een beker water en wij koffie of wat anders en dan roepen wij proost! En Arthur maait dan met zijn fles/beker richting te telefoon en roept dan ook pooooo!
Arthur blij, opa en oma blij! Dat noemen we een win win situatie!

Veel gehaakt aan de South Bay heb ik niet deze week. Het was zo'n gehannes met die nieuwe haaknaald en een humeurige duim dat ik er kriegel van werd. Daarom had ik een klein proeflapje  en een bolletje wol en de nieuwe haaknaald meegenomen naar de ergotherapeut.

Die keek naar de beweging van de haaknaald en de duim en zei; dat kan anders, beter en comfortabeler. Vind je het goed dat ik een aanpassing doe? Ja natuurlijk. Ze ging aan de slag en heeft de haaknaald zo aangepast dat hij helemaal ondersteunt en ik hem goed kan gebruiken.

De eerste pogingen daar leken veelbelovend, maar ik mag het nu uitproberen thuis. Als het niet goed gaat dan kan het er weer af of nog bijgeplakt worden. Wat een uitvinding dat ergo gebeuren.

Morgen wordt het een onstuimige dag met storm en regen en dat is prima haakweer! Fijne oefening voor mijn handje!

Mooi is het niet, maar wel functioneel!


zondag 4 augustus 2019

Afgetrapt!

De nieuwe bollen Unicat stonden op de tafel en lonkten naar me! Omdat ik geen mooi haakpatroon voor een sjaal in de winkel had kunnen vinden had ik nog maar eens een extra rondje gestruind op het internet. Ook ons bezoek aan de kringloopwinkels die we gistermiddag bezochten in Purmerend en Volendam leverde geen haakboeken op met mooie patronen. Er waren sowieso weinig handwerkboeken in de kringloop. Die heeft iedereen natuurlijk mee op vakantie.

Wél vond ik nog twee verschillende, mooi geslepen glaasjes voor in mijn vitrinekast. Voor in totaal negentig cent kon ik mijn verzameling weer aanvullen. Soms is er niks van mijn gading en soms haal je er snoepjes van glazen weg en dat is natuurlijk ook de sport. Ik heb ze afgewassen en ze staan nu tussen de andere glazen mooi te wezen. Ieder op hun eigen manier.

Die gedachte vond ik ook wel passend, juist omdat gister de canal parade in Amsterdam was en ieder mens natuurlijk goed is op zijn of haar eigen manier.

Vanmorgen toen ik mijn bed uitkwam en de Unicat bollen nog meer stonden te lonken heb ik de knoop doorgehakt en ben met de kleur schaduwspel orchidee begonnen aan een sjaal met het South Bay patroon. En met mijn nieuwe ergonomische haaknaald natuurlijk.

De vuurvogelsjaal heb ik met 3,5 gehaakt maar die viel vrij klein. Op een blog vond ik een voorbeeld van de South Bay met gehaakt met een bol Unicat op 4,5 mm naald. Die sjaal leek een stuk groter dan mijn vuurvogel en daarom ben ik maar afgetrapt met naald 4,5.


Het is een mooie kleur die verloopt van lichtgrijs naar roze, donkerrode en uiteindelijk donkerblauw. Op de foto lijkt het wat paarser maar dat is het niet. 

Het was wel even wennen. Natuurlijk het patroon, want in het begin is het altijd even puzzelen en heb ik het telschema nodig om het goed te kunnen volgen. Maar ook de haaknaald is wennen want het voelt compleet anders. Mijn vorige haaknaald zat mijn brace totaal niet in de weg, maar deze naald en de brace zijn nog geen maatjes. Wennen dus om hem zo goed mogelijk vast te houden. Ook mijn duim was niet blij want die wordt in een hele andere positie gemanoeuvreerd en die kreeg daar een nog slechter humeur van dan hij al heeft. En toch moet hij er aan wennen die duim, want de ergotherapeut is streng! 

Vanmiddag ben ik in de tuin verder gegaan en heb af en toe wat gehaakt en zodra de duim ging protesteren ben ik verder gegaan met mijn boek. Prima combinatie zo! Vanuit het huis klonk zachte het geronk van de raceauto van Max en zijn kornuiten, want daar zat manlief naar te kijken en voor mij had ik het gezellige gekwetter van een hele boel kool- en pimpelmezen die in de seringenboom aan een late lunch zaten van allerlei vliegjes. Toen de maaltijd afgelopen was gingen ze stuk voor stuk in bad in de schotels met water die er voor ze klaar staan. Een schattig gezicht. 

Zo komt zo'n zondagmiddag wel om! 






vrijdag 2 augustus 2019

Tassen

Het is best jammer als je je verheugd op een zonnige vrije dag dat je dan wakker wordt van de regen die tegen de ruiten tikt. Tja niks ontbijten in de tuin, maar fijn nog een half uurtje in je warme bed blijven.

Het klaarde niet erg op vanochtend, maar dat gaf ook eigenlijk niks. Lekker met een kop koffie naar de radio luisteren, nog eens het internet op om naar mooie patronen te zoeken en uitgebreid in mijn kooktijdschriften bladeren en plannen maken voor het menu voor de komende week. Daar komt zo'n ochtend echt wel op een plezierige manier mee om.

Zo rond 13.15 was het droog en kwam de zon er bij. Nu of nooit en ik schoot in mijn schoenen en liep naar het metrostation. Nog voor ik de ingang had bereikt liet het zwerk al weer nattigheid los maar op het station sta je droog. Bij de trams op Amsterdam Centraal krioelde het van de mensen en die wilden allemaal onder het afdakje van de halte staan wachten omdat de regen weer met bakken uit de lucht kwam dus was het dringen. Gelukkig kwam de tram snel en reden we via de Nieuwezijds naar de Dam.

Veilig onder mijn paraplu liep ik door het straatje links van de Magna Plaza en toen ik langs het standbeeld van Multatuli liep werd het weer droog. In de handwerkwinkel was het gezellig. Boven op de vide zaten vrouwen te breien en te kletsen. Beneden was het rustiger en zocht ik de haaknaalden op. Ik kocht er uiteindelijk twee van Addi Swing. Ik mocht ze even proberen en ze liggen lekker in de hand.

Helaas waren de boeken met patronen in de uitverkoop voor 99% breiboeken dus daar had ik niet zoveel aan. De haakboeken die in de uitverkoop komen moesten nog uitgezocht worden. Dat komt nog.

Buiten spetterde het een beetje dus de plu ging weer uit en ik besloot koers te zetten naar het tassenmuseum op de Herengracht. 

Een aardig eindje lopen maar wel een heel mooi stukje Amsterdam. Soms kon de plu in en de jas weer uit en soms moest de plu weer op en de jas aan, maar het was een mooie wandeling. Het tassenmuseum stond al langer op mijn verlanglijstje, maar ondanks mijn museumkaart was het er nog nooit van gekomen. 

Ik was net over de drempel toen het weer begon te storten, dus dat was een goede timing. Wat een leuk museum. Prachtige tassen en wat ik niet verwacht had er waren heel veel tassen die te maken hebben met handwerken. Geborduurd in petit point, of gebreid met kraaltjes of gehaakte tassen of afgewerkt met een gehaakt randje. Veel van deze handgemaakte tassen zijn heel oud en zo mooi om te zien hoe dat gemaakt is. Wat een uren werk moeten daarin zitten. 

Veel van dit soort tassen werden door dames gemaakt om hun handwerk in mee te nemen. Als ze bij elkaar op de thee gingen dan namen ze hun handwerk mee in hun zelfgemaakte handwerktassen. Er lagen bij die tassen ook oude handwerkaccessoires zoals frivolité spoeltjes. In gedachten zag ik ze zitten, die dames in hun prachtige zijden jurken met ruisende rokken, lekker met elkaar zitten kletsen en onderwijl een handwerkje doen. Door de eeuwen heen is er niet zoveel veranderd, want vrouwen komen nog steeds samen om te handwerken, niet alleen thuis maar ook zoals vanmiddag in de handwerkwinkel. Alleen de zijden jurken met ruisende rokken zijn vervangen door meestal spijkerbroeken of een wat gemakkelijkere jurk zonder hoepelrok. 

Ik heb daar een prettig uurtje stukgeslagen. Echt de moeite waard! 

En nu ligt het hele weekend nog voor me. Daar ga ik eens fijn van genieten en wellicht een nieuw haakwerkje opzetten. 







donderdag 1 augustus 2019

Net te kort.......

Vanavond haakte ik de laatste toeren van mijn Raspberry shawl. Nu is er in mijn shawl geen Raspberry kleur te vinden omdat ik hem van een bol Unicat "Vuurvogel" haakte en dus slaat de term Raspberry shawl op mijn haaksel eigenlijk als een tang op een varken.

Het spande erom of ik genoeg zou hebben en je raad het al met nog 26 stokjes en 6 lossen te gaan was de draad op! Balen natuurlijk en wat nu te doen. De laatste toer uithalen en hem dan iets korter hebben, of gewoon maar afhechten (optie van mijn dochter) of de laatste toer overdoen maar dan met halve stokjes en dan zo proberen uit te komen.

Het gewoon maar afhechten is geen gezicht en dus geen optie. Helemaal uithalen en wat korter is ook geen optie want hij is al minder groot dan ik dacht. Dat is mijn eigen schuld want ik haakte hem op 3,5 omdat dit op het label stond, maar dat schijnt voor een breinaald te zijn. Om te haken had ik hem beter op 4,5 kunnen maken. Maar goed dat is dus niet gebeurd en hij is wel erg mooi qua vorm dus prima. De toer met halve stokjes is de beste optie maar eerst heb ik nog een mail gestuurd naar de wolwinkel in Arnemuiden met het verzoek of er van het blauwe stuk nog een bolletje kan worden besteld. Bij sommige bollen schijnt dat te kunnen.

Waarschijnlijk is het niet mogelijk want de kleur was in 2016 maar eenmalig en dus nu niet meer leverbaar, maar je weet het nooit. Wie weet ligt er bij de leverancier nog een klein bolletje te verstoffen op een plank en kunnen ze me blij maken.

Vanmorgen kwam op kantoor de doos met nieuwe bollen Unicat binnen. Samen met twee collega's hadden we een bestelling gedaan en wat was het leuk om het samen even uit te pakken en de kleuren te bekijken. Mijn collega J. had "avondrood" en "boerentuin", collega L. had "Carmen" en "diepzee" en ik heb "waterspel" en "schaduwspel orchidee". Als je de kleuren wil bekijken dan moet je even op de link klikken.

Nu de Vuurvogel af is heb ik besloten om met de orchidee te beginnen als volgend project. Ik heb net een uurtje stukgeslagen op internet voor een mooi patroon en vond op Pinterest een mooi gratis patroon van de South Beach shawl. Als je op google kijkt kom je diverse mooie exemplaren tegen.

Het is nog geen vastomlijnd plan. Morgen ben ik lekker een dagje vrij, want hoewel ik een hele fijne baan heb en van mijn werk hou, is het ook soms heerlijk om een hele dag voor jezelf te hebben, waar je helemaal zelf kunt beslissen wat je gaat doen. Mijn plan voor morgen is even naar de stad te gaan voor een ergonomische haaknaald. De ergotherapeut raadde me dit aan en adviseerde ook om het niet op internet te bestellen maar echt in de winkel te gaan voelen welke naald prettig in de hand ligt.

Dat is nu net een leuk klusje voor de middag. Fijn even naar De Afstap in de Jordaan. In deze handwerkwinkel heb ik in 2016 de haaklessen gevolgd en dat was zo gezellig dat ik er nog altijd graag terug kom. Ze hebben er een heel arsenaal aan haaknaalden dus er zal er vast wel een tussenzitten die prettig in de hand ligt.

Ook hebben ze nu uitverkoop van patronen en kom ik net een leuk patroon tegen voor een nieuwe shawl. Lekker even snuffelen in de uitverkoopbakken, heerlijk om te doen als je in je uppie bent en er niemand op je staat te wachten. Nee die middag komt wel om!

Het is ook een mooi stukje stad om even te wandelen, alhoewel het wel druk zal zijn met de Gaypride in de stad dit weekend, maar dat maakt het alleen maar kleurrijker! Zowel Raspberry als vuurvogel kleuren!


Klein maar leuk straatje!