Fijne jaarwisseling!

De laatste dag van het jaar 2023 alweer. Wat is het hard gegaan! Het was een lastig jaar met moeilijke momenten, maar gelukkig ook met heel veel mooie momenten. De komst van Tim in juli en natuurlijk de geboorte van kleinzoon Laurens die inmiddels alweer 4 maanden is. Een vrolijke, tevreden baby die groeit als kool. Hij is samen met zijn grote broer, mijn kinderen en familie het lichtpunt in mijn bestaan. 

Op handwerkgebied was het geen uitgesproken jaar, maar toch ben ik wel met leuke dingen bezig geweest. De afgelopen weken heb ik bij mijn vader vaak zitten haken. Begin december is hij van boven naar beneden van de trap gevallen en is daarna opgenomen in het ziekenhuis. Dat had nog wat voeten in de aarde want dat wilde hij niet, maar wij kregen hem thuis niet goed verzorgd hoezeer we ons best ook deden en toen kon het niet anders. 

Na ruim een week ziekenhuis is hij naar een transferafdeling gebracht en dinsdag gaat hij naar een revalidatiekliniek. Dat vindt hij zelf allemaal niet leuk, hij wil eigenlijk niet meer leven, maar ja, Magere Hein denkt daar tot nog toe anders over. Het is eigenlijk heel verdrietig als je op deze manier oud moet worden. 

De afgelopen weken ben ik bijna iedere dag een poos bij hem geweest en dan haak ik een paar toeren weg. Dat vindt hij wel gezellig. De andere bewoners op de afdeling die dan ook in de huiskamer zitten vinden dat ook wel gezellig en zo maak je nog eens makkelijk een praatje. Aan de kabeltrui voor Arthur schiet ik dus helemaal niet op, want daar moet ik mijn aandacht bij houden. 

Als ik dan weer thuiskom na zo'n bezoek wordt ik opgewacht door Tim. Hij woont nu 5 maanden bij me en is helemaal gewend. Waar hij in het begin nog wegvluchtte als ik te dichtbij kwam blijft hij nu - soms vreselijk - in de weg liggen en moet ik over hem heen stappen. Zelfs op de trap, maar met Laurens op mijn arm is dat gevaarlijk en moet Tim dus echt aan de kant, wat hij dan met een beledigd miauwtje doet. Sinds kort komt hij s'avonds achter me op de rugleuning van de bank liggen, geeft me kopjes en "kamt" mijn haar. Hij is letterlijk en figuurlijk mijn steuntje in de rug en ik ben zo blij dat hij er is! 

Waar ik ook nog altijd blij van word is het lezen van jullie blogs. Dat is en blijft een gezellig momentje op de dag, al heb ik de laatste weken niet altijd tijd meer om even een reactie te sturen. Het is een beetje hectisch met al het mantelzorgen en de ziekenhuisbezoeken en alles wat daarbij komt kijken. Maar weet dat jullie blogs voor mij ook lichtpuntjes zijn. Gewoon even lezen over dagelijkse dingen en mooie, gezellige en lekkere dingen die jullie maken en laten zien. 

Ik wens jullie dan ook een hele fijne jaarwisseling en dank jullie voor jullie steun en alle lieve reacties op mijn blogs dit jaar. 

Fijne kerstdagen

Wel of niet?

De zomer had haar deuren nog maar net dicht gedaan en de herfst was amper begonnen toen ik al dacht, oh ja straks is het weer kerst. Wat gaan we daar dit jaar van maken. En rees de vraag, wél of géén boom? 

Vorig jaar had ik op een prachtig kerstboeket na geen enkele kerstversiering. Ik kon het niet opbrengen die eerste kerst zonder mijn lief. Mijn lief die altijd van de kerst was en het liefst alles versierde. Van een grote boom tot een volledig kerstdorp op onze brede vensterbank en verlichting in de tuin. 

Geen boom besloot ik, gedoe en al die herinneringen die daar bij gepaard gaan die brengen maar tranen met zich mee. December is van zichzelf al moeilijk genoeg! Met het verlies van mijn lief verloor ik ook mijn kerstgevoel. Dacht ik! 

Want begin november ging ik met Arthur even naar de intratuin hier in Amsterdam voor kattenvoer en kattengrit en daar was de kerst al volop bezig. En daar liep ik met een jochie van 5 die vol voor al dat kerstgedruis ging. Waar ik de lichtjes van al die kerstmeuk weerspiegelt zag in zijn mooie bruine ogen. Die verrukt stil stond bij een opgebouwd dorp en die mijn hand pakte en me langs al die huisjes voerde, met kijk oma een schaatsbaan en kijk daar een draaimolen en kijk hier een kabelbaan. 

Ik stond daar, keek naar dat mannetje en slikte de dikke prop in mijn keel weg en genoot met hem mee. Het was en is wel duidelijk dat Arthur de kerstgenen van zijn opa heeft geërfd. 

Na sinterklaas kwam ik op kantoor en daar had iemand een kerstboompje neergezet met wat lichtjes en een paar ballen. Hmm toch wel gezellig! Een paar dagen later ging ik oppassen op Arthur en Laurens en werd ik meegetroond naar het kerstboompje van Arthur en trots liet hij me de versierselen zien. Met Laurens op mijn arm keek ik met hem mee. 

Eenmaal thuis zocht ik de kersthuisjes van zijn opa op. Ik kon niet overal bij, maar 1 tas met een paar huisjes mocht hij alvast hebben, samen met de skiërs die er ook bij zaten en ik vertelde hem hoe opa daar een prachtig dorp mee bouwde met een eigengemaakte skihelling. Zijn vader zocht de foto's op en samen maakten ze een eigen kerstdorpje en ik beloofde Arthur dat als hij er goed voor zou zorgen, hij elk jaar een paar huisjes erbij krijgt. 

Afgelopen zaterdag ging ik met dochter, zoon en Arthur naar de grote intratuin in Ter Aar, zodat Arthur daar kon genieten van de grote kerstshow en alle dorpen die zij altijd maken. Wat was het gek om daar weer te lopen zonder mijn lief, maar ook weer zo mooi omdat Arthur er zo van genoot. En toen ging de knop om en heb ik samen met hem een boompje uitgezocht. 

Het is wel een kunststofboompje geworden, want een echte kerstboom is giftig voor een kat, maar het is een schattig boompje en thuis zocht ik de kerstspullen op. Dochter deed de lichtjes in de boom en samen met Arthur werd hij versierd. En natuurlijk mocht hij de piek erop zetten. 

En zo heb ik na al het twijfelen toch een kerstboom en hoewel we de kerst niet samen zullen vieren omdat zij naar Frankrijk gaan, hebben we nu toch al samen nieuwe herinneringen gemaakt en daar kom ik die kerst wel mee door! Samen met mijn dochter en met Tim natuurlijk. Die de kerstboom tot nog toe geen blik waardig keurt. Maar wat niet is kan nog komen. 

Makkelijk Recept van de Maand (december)

Het is al weer tijd voor een recept van de maand en na het vorige recept was ik vast van plan om eens een duik te nemen in de kerstmenu's die hier door de jaren heen op tafel zijn verschenen, maar helaas daar is niets van gekomen. 

Mijn vader gaat erg hard achteruit en heeft steeds meer zorg nodig. Gelukkig heeft hij fantastische thuiszorgdames die twee keer per dag komen, maar er blijft nog steeds veel mantelzorg over. Dat doe ik graag voor hem en dat hoef ik niet alleen te doen, want samen met mijn broer en zus zijn we een goed team. 

Ik woon wel het dichtste bij en als hij dan, zoals gisteravond weer gevallen is, ruk ik uit om hem weer overeind te helpen. Het behoeft geen vermelding dat het een hartverscheurend gezicht is om je vader op de vloer aan te treffen. 

Hij kan nog wel genieten van lekker eten en dus kook ik de maaltjes voor hem die hij het lekkerste vindt. Witlof met ham en kaas en aardappelpuree, snijboontjes met een sudderlapje of een lekker stamppotje. 

Al met al een drukke tijd want tussen het mantelzorgen door moet er ook gewerkt worden. En als ik na een drukke en lange werkdag dan eindelijk thuiskom na een ellendig lange file, heb ik zelf ook geen zin meer om uitgebreid te koken. Vaak kook ik in het weekend en vries het in, voor mijn vader, maar ook voor mezelf, maar het gebeurt nog wel eens dat ik op mijn werk zit en denk, oh kak vergeten eten uit de vriezer te halen. 

In dat geval treedt plan B in werking. 

Men neme uit de voorraadkast:

• 1 blik kalfsragout of champignonragout net wat er op voorraad is
• een handje rijst
• een of twee uien
• een paar verdwaalde champignons die ook op moeten
• wat roosjes broccoli die nog ergens in een hoekje van de groentenlade liggen of wat doperwtjes uit de vriezer of uit blik.

Kook de rijst gaar. Snipper en bak de uien bruin en voeg de champignons toe als je die hebt en breng op smaak met peper, zout en een snufje kerrie. Roer de ragout los met een scheutje melk of water in een pan of schaal en warm dit op in de magnetron of op het fornuis. Kook de broccoli of de doperwtjes. Schep de rijst op het bord. Doe daar wat ragout over en de gebakken uitjes. Serveer de groenten erbij en klaar is je snelle maaltijd. Misschien niet het allergezondste maaltje, maar wel erg lekker en een soort van comfortfood en dat kunnen we in deze donkere dagen voor kerst goed gebruiken, een beetje troost-eten!

Ik ben benieuwd welke recept Elizabeth heeft geplaatst en natuurlijk ook de andere dames!