Bollen

Begin oktober had ik in het tuincentrum een paar zakken bloembollen gekocht. Een zak ging op de post naar de moeder van schoondochter in Frankrijk want zij is dol op onze tulpenbollen en heeft vorig jaar genoten van Hollandse tulpen op haar balkon.

Zelf hou ik ook veel van tulpen en is het altijd weer leuk als je in het voorjaar veel kleur in de tuin hebt van bloembollen terwijl de vaste planten bezig zijn met wakker worden uit hun winterslaap.

Die bollen hadden natuurlijk al lang de grond in gemoeten maar dat ging niet met mijn lamme handje.

Gistermiddag was het droog, de zon piepte voorzichtig door het wolkendek, de was draaide gezellig rond in de machine en had voorlopig mijn aandacht niet nodig en toen dacht ik, komaan dit is vast een goed moment om de bollen in de tuin te zetten.

In mijn agenda van vorig jaar zag ik dat ik dat ook pas op 5 december had gedaan en ik had een ware bloemenzee dit voorjaar dus zullen ze nu vast ook wel opkomen. De tuin in dus.

Ik hoop toch zo op 25 van die kanjers!

De bollen uitgestald op de tuintafel en aan de slag. Hier en daar moest ik wat wegknippen maar het lukte prima om groepjes van drie bollen her en der over de border te verdelen. Ik had een mix van witte, rosé en paarse tulpen en een mix van alle kleuren met een prachtige franje langs elk tulpenblaadje. Ook had ik 25 Allium bolletjes gekocht. Die vind ik prachtig en wilde dat dit jaar ook hebben en ik had wat bolletjes van het Kievitseitje, ook al zo'n mooi klein bloemetje, maar helaas die hadden de muizen in de schuur als diner gebruikt.

Een muizendiner dus niet in de tuin helaas.

Het was koud buiten, maar wel lekker en heerlijk om weer even wat in de tuin te kunnen doen. Een koolmees kwam gezellig een liedje fluiten in de seringenboom en ik schoot lekker op. Met zo'n bollenplanter is het snel werken.

Tweederde van de bollen had ik in de grond gezet toen ik een dikke druppel in mijn nek voelde. Net toen ik dacht he een druppel barstte het zwerk open en stond ik ineens een soort van onder de douche. Gauw de spullen van de tafel in de schuur gekwakt en ik naar binnen. Het is maar een klein tuintje dus geen afstanden af te leggen maar ik was behoorlijk nat. Zo jammer dat ik het niet even af kon maken. Enfin misschien volgend weekend nog een momentje om het af te maken.

Ja en toen, wat doet een mens dan nog meer op een zondagmiddag waar de regen met bakken uit de lucht valt. Precies: Haken.

Heb ik zomaar een uurtje heerlijk kunnen haken aan de knuffel voor Arthur. Zo fijn dat dit weer kan!

Onderbroek!

Gisteravond vierden wij met de familie pakjesavond en gelukkig had ik de onderbroek op tijd af.

Het was nog even doorwerken maar het is gelukt. Ik had het lootje van mijn vader getrokken en voor hem was dus de warme wollen onderbroek. Hij is nu 81 jaar en nog steeds heel fit en actief en gaat dus elk jaar met het gezin van mijn broer mee op wintersport.

Hij gaat dan met de trein naar Oostenrijk en logeert daar in een studiootje en als de rest van de familie op de lange latten staat gaat hij wandelen in de sneeuw, lekker koffie drinken en natuurlijk kijken naar zijn kleinkinderen die zo'n berg af komen roetsjen.

In oktober begint de voorpret al omdat hij dan de treinreis kan boeken en zodra de kaartjes binnen zijn wordt mijn zus gebeld of zij hem weg kan brengen naar het station, want zo vroeg in de ochtend rijdt de metro nog niet. De taken zijn dus goed verdeeld.

Paps had op zijn verlanglijstje skisokken staan en die kocht ik bij de Hema in een tweepak en ik heb alle vier de sokken apart ingepakt en die pakjes aan de binnenkant van de onderbroek vastgezet met een draad zodat de boel niet allemaal naar beneden zou zakken. Het gedicht leuterde natuurlijk over warme billen in de sneeuw en dat hij nog zo fit en vief is.

Zelf kreeg ik ook een hele leuke surprise. Mijn neefje van 11 had mijn lootje getrokken en had met zijn moeder bedacht dat ik een oma Pluis zou krijgen. Mijn schoonzus is helemaal niet van het handwerken, maar de lieve schat heeft een Nijntje geknipt en avond aan avond met de hand dicht zitten naaien want ze heeft geen naaimachine. Nog super netjes gedaan ook! Neef had zelf het gedicht gemaakt en ik was en ben er helemaal verguld mee. Echt zo leuk gedaan!

Oma Pluis is natuurlijk mee naar huis gegaan, want ze is zo zacht dat Arthur daar vast nog wel mee wil knuffelen. Morgen over twee weken komt dat kleine boefje weer logeren.

Nu mijn onderbroek voltooid is ga ik weer eens verder met de knuffel voor Arthur. Misschien dat ik die nog op tijd af krijg voor kerst. De handtherapeut vindt dat ik gewoon weer moet gaan breien en haken en dat is goed nieuws. Lastig is wel dat ik nog steeds wel veel pijn heb rondom het litteken en in de aanzet van mijn duim, maar ze verwachten dat dit echt overgaat en ondertussen dus gewoon lekker breien of haken maar wel op geleide van de pijn. Nou dat gaan we dus maar doen!

25!

Gisteren is onze zoon 25 jaar geworden en omdat te vieren had zijn vrouw een prachtig plan bedacht. Allereerst had ze zijn manager gebeld met het verzoek of hij vrijdag vrij kon nemen. Dat kon en de manager beloofde haar ook dat hij niets zou vertellen. En dus was vrijdag zogenaamd het hele bedrijf dicht vanwege een niet bestaande Franse feestdag en zaten alle collega's in het complot.

Vrijdagnacht om 04.00 uur kreeg zoon het verzoek om op te staan en te gaan douchen want over een half uurtje zou er een taxi staan. Zoon vroeg zich natuurlijk af of zijn echtgenote gek geworden was, maar nee natuurlijk niet, het was een verrassing. Beneden stond een goede vriendin te wachten die het hele gezin naar het vliegveld bracht en zelf ook gezellig meeging naar Amsterdam voor het verjaarsweekend.

En zo kwam het dat echtgenoot en ik vrijdagmorgen om 08.00 uur al in de trein zaten om ze op te halen op Schiphol. Hoewel het nog geen drie weken geleden was dat we in Marseille waren was het toch weer heerlijk om ze te zien. We konden op Schiphol zo in het tv programma Hello Goodbye zoals we daar stonden te knuffelen, maar gelukkig was er geen camera te bekennen.

Het werd een geweldig verjaarsweekend met een heel gezellig feestje met familie en vrienden.

Wat helemaal leuk was dat Arthur nu weer eens bij ons was. De laatste keer was hij pas twee maanden en toen lag hij tevreden in zijn mandje, maar nu was er een ondernemend mannetje. Op Schiphol was het al dikke mik toen hij ons zag. Ik kreeg meteen een grote glimlach, maar opa kreeg een nog grotere lach en daar stak hij direct zijn handje naar uit. Zo lief!

Eenmaal thuis ging hij de boel eens verkennen. Leuk hoor opa en oma dat speelgoed, maar nog leuker is het om langs de tafel te lopen en daar de spullen er proberen af te maaien, de boekenkast eens te inspecteren of die ook leeg kan - nee dat lukt nog niet zo goed - nou dan is er het dressoir nog met leuke hebbedingetjes die ik wel eens even kan pakken. En ook al hadden wij van te voren een rondje door de kamer gemaakt om te zien of het Arthur Proof was, toch wist hij ons te verrassen. Mensenkinderen ik was even vergeten wat voor topsport het is zo'n wurm in de gaten te houden.

We hebben heerlijk 2 dagen voor hem gezorgd zodat de gasten ook lekker wat voor zichzelf konden doen en schoondochter en vriendin Amsterdam in konden gaan. De vriendin was nog nooit in Amsterdam geweest en tja dat is toch een prachtige stad. Schoondochter mag ook nog graag wat door de stad schuimen om het een en ander te bekijken dus kon iedereen doen wat hij/zij graag deed en had ieder het naar de zin.

Arthur vond het allemaal wel prima. Hij maakte er een sport van om achter me aan te kruipen als ik naar de keuken liep. Klap, klap, klap gingen die handjes dan over de plavuizen en daar kwam meneertje aan en dan kiekeboe spelen door om het hoekje te kijken.

Het is een rijkdom zo'n kleinkind. Je hoeft er niks voor te doen, krijgt het zomaar zonder dat je daar zelf maar iets over te zeggen hebt, maar wat een liefde. Zo'n wurm die zich aan je broekspijpen omhoog trekt, zich angstvallig vasthoudt met een hand en het andere handje in de lucht steekt met als doel om zich op te laten tillen en zich dan lekker tegen je aan nestelt. Alle natte zoenen en knuffels zijn dan meer dan welkom.

Klein nadeel is wel dat er dus geen steek gebreid is aan mijn surprise onderbroek. Ik moet dus nog flink aan de bak voor Sinterklaas. Gelukkig vieren we het pas vrijdag en heb ik dus nog twee dagen extra, maar flink aan de bak vanavond en dan komt het allemaal goed.

Als ik nu die doos omgooi en er achter ga zitten kunnen ze mooi niet zien wat voor ondeugends ik ga doen!