Taart!

Laurens is vandaag precies een maand oud. Wat gaat dat toch hard. Hij is een tevreden baby die alleen maar huilt als hij honger heeft of een schone luier wil. Ook als hij niet lekker ligt dan laat hij van zich horen, maar verder is het een vrolijk mannetje. 

Het is zo fijn dat ze nu zo dichtbij wonen. Afgelopen zaterdag belde zoon met de mededeling ik sta over 1 minuut voor je deur. En toen ik de deur opendeed kreeg ik een maxicosy inclusief baby in mijn handen gestopt terwijl zijn papa de auto ging parkeren. Ik zette hem op de salontafel en Tim kwam even nieuwsgierig snuffelen maar vond het niet zo interessant. Laurens sliep gewoon verder, hij deed 1 oog open toen ik hem uit de maxicosy pakte en keek me even aan, oh ja dat is oma, en deed het oog snel weer dicht. Zoon en ik hebben even gezellig een kopje koffie gedronken en lekker bijgekletst terwijl ik knuffelde met Laurens en hem de fles gaf. Een uurtje later schoof de rest van het gezin aan, inclusief oma Frankrijk en ook wipte mijn vriendin nog even binnen dus het was druk maar erg gezellig. 

Zelfs Tim vond het gezellig want die ging niet boven liggen maar bleef in de buurt en deelde hier en daar een kopje uit en ging zitten kijken hoe Arthur met de playmobil aan het spelen was. Hij wordt steeds minder schuw als er anderen zijn. Bij dochter en mij is hij helemaal gewend. Sinds een week slaapt hij s'nachts niet meer in zijn mandje, maar gaat hij op het voeteneind liggen van mijn bed en ligt dan heerlijk te ronken. Tegen de tijd dat de wekker gaat komt hij aan mijn hand of gezicht snuffelen en kruipt hij dicht tegen me aan en wachten we samen tot de wekker gaat. 

Hij heeft ook ontdekt dat hij op de hoekvensterbank in mijn slaapkamer niet alleen lekker in het zonnetje kan liggen, maar dat het ook een fijne uitkijkpost is. Gisteren kwam ik na mijn werk de straat in rijden en zag ik hem al voor het raam zitten. Toen ik aankwam lopen zag hij dat ik het was en zag ik hem miauwen. Zo schattig. Ik deed de deur open en hij kwam dan ook hard de trap afrennen en moest er eerst uitgebreid geaaid worden voor ik mijn jas op kon hangen. Echt lief. Ik ben zo blij met hem, hij brengt zoveel gezelligheid. 

Inmiddels heb ik al weer twee weken gewerkt na mijn vakantie en ook dat was weer fijn. Ik had er zin in om weer te beginnen, maar zag er ook een beetje tegenop om weer de tredmolen in te gaan. Nog steeds kost werken en een rouwproces veel energie, maar ik merkte de afgelopen twee weken gelukkig dat ook dat beter gaat. Als ik s'avonds thuis kom dan is niet alle energie al op en dat is erg fijn. 

Al met al zijn er dus veel mooie en fijne dingen en dat is dus een reden voor taart! Ik las half september in het blog van Akkelien dat er recepten gedeeld worden en daarom deel ik hier graag een recept van mijn schoondochter met jullie. 

Het is een tomatentaart! Nu is mijn schoondochter erg kieskeurig als het om tomaten gaat en vindt ze onze Nederlandse tomaten maar waterige rode dingen zonder smaak en dus had ze in de vakantie flink wat tomaten ingeslagen in Frankrijk en meegebracht. Ook krijgen Franse familieleden die op bezoek komen het verzoek om tomaten mee te nemen. Haar versie van deze tomatentaart is dan ook verrukkelijk! 

Nu zijn natuurlijk niet al onze Nederlandse tomaten waardeloos, ook hier heb je er goede tussenzitten. Ook al is het soms even zoeken. 

Je hebt nodig:

• 1 rol bladerdeeg of zelfgemaakt deeg voor hartige taart
• Mosterd
• ongeveer 200 gram geraspte kaas, je kunt ook kiezen voor Tomme (AH verkoopt dit) of Comté
• Tomaten (mijn schoondochter gebruikt dus Franse tomaten in verschillende kleuren)
• Oregano, zout en peper naar smaak. 

Bekleedt een quichevorm met het deeg, smeer daarover een laag mosterd uit en verdeel daarover een laag geraspte kaas. Schik de tomaten erop, grote exemplaren door de helft en bestrooi de taart met oregano, peper en zout naar smaak. Zet hem een 30-35 minuten op 180 graden in de oven! Hij is warm erg lekker maar lauw is hij ook heerlijk. Met een lekkere salade heb je een prima maaltijd. De foto is niet heel duidelijk, want de taart die ik maakte was al bijna ingetreden door de visite toen ik bedacht dat ik mijn schoondochter had beloofd om een foto van het resultaat te sturen. 

Top Down!

Begin juli rolde er een mail van de Afstap in mijn digitale brievenbus. De leukste wolwinkel in Amsterdam! In de mail werden nieuwe workshops en cursussen aangeboden en zo kwam het dat ik me gisteren met goede zin naar de stad begaf om de workshop Top Down breien te gaan doen. 

Toen ik destijds het aanbod zag leek me het erg leuk om Top Down te leren breien. Dat wilde ik altijd al eens, bovendien leek het me een mooie invulling van een vakantiedag. We waren met 7 cursisten, waaronder 1 man. Dat was zo leuk, want hij had niet alleen een hele ruime ervaring op breigebied, maar er ook een andere kijk op. Hij breit altijd met een breiriem, ik had daar nog nooit van gehoord en mijn medecursisten ook niet en dus kregen we een demonstratie van hem. Erg leuk om te zien en te horen want hij had er ook een mooi verhaal bij over vrouwen uit Shetland die tussen hun dagelijkse werk door op deze manier konden breien. 

Er lagen prachtige voorbeelden op tafel, van Top Down gebreide truien en ook wat minitruitjes. En zo'n minitruitje gingen wij ook breien. We konden kiezen uit een Yoke model of een Raglan Model. Vijf cursisten, waaronder ik kozen voor de Yoke en de overige twee kozen de Raglan. De breiman koos voor de Raglan en wilde dat dus met de breiriem proberen wat nog best lastig zou worden omdat dit normaal gesproken met een rondbreinaald gaat. Hoe dat breien met die breiriem ging kan ik niet vertellen omdat ik nogal geconcentreerd was op mijn eigen probeersel. 

We startten met de magic loop, ook weer een techniek waarvan ik had gehoord en wat me vreselijk moeilijk leek, maar in de praktijk dus super simpel bleek. Na een boordje breien kwamen de verkorte toeren aan bod om zo meer ruimte te creëren in de hals aan de achterkant. Het was even pielen omdat het natuurlijk een klein truitje werd, maar op een gegeven moment had ik het door. 

Het was een hele fijne dag om zo met een aantal leuke mensen die allemaal van breien houden daar op de vide van de handwerkwinkel te zitten. Buiten ging het gewone leven zijn gang met de glazenwasser die de ramen kwam doen, de ratelende wieltjes van de toeristenkoffertjes, de stank van de vieze jointjes die van buiten soms naar binnen woei, de vechtende honden aan de overkant en het geroezemoes uit de stad. 

Ik heb mijn miniatuurtruitje niet helemaal afgekregen, want tjonge wat gaat de tijd op zo'n dag toch snel en mijn handen protesteerden ook na zo lang breien achter elkaar, maar ik begrijp het principe nu en kan het thuis afmaken, we kregen de uitleg en het patroontje en nog vele tips mee, maar eerst wil ik nu echt het vlinderdekentje voor Laurens afmaken. Dat heeft voorrang. 

Als het dekentje af is ga ik me wel eens beraden welke trui ik dan op deze manier ga maken. Voor Arthur wil ik nog graag eens een stoere kabeltrui maken, maar in de boeken die als voorbeeld op tafel lagen gisteren zag ik ook heel veel mooie truien. Mijn buurvrouw had een patroon van een beeldschone trui bij zich. Zij wilde deze voor haarzelf gaan maken. Ik twijfel nog of dat voor mezelf een goed passende trui zou kunnen zijn. Het scheelt nog wel in zo'n trui of het wel gaat passen als de voorgevel wat ruimer is zeg maar. Ach ik kom zoveel mooie patronen tegen en die kun je ook niet allemaal maken. We gaan het zien, voorpret is ook leuk. 

Van deze workshop had ik het allemaal, voor-tijdens- én napret!

Nieuwe avonturen van Tim

Al bijna zeven weken woont Tim nu bij mij en van die schuwe kat uit het asiel is bijna niets meer over. Meneer paradeert door het huis alsof hij de baas is, waarbij hij mij, als zijnde zijn personeel, niet alleen duldt maar ook zijn liefde komt betuigen. 

Het is zo gezellig en hij doet steeds andere, nieuwe, dingen ik zou er wel een boek over kunnen schrijven. Dat doe ik maar niet, maar een blog wel. 

Zo'n twee weken geleden, mijn laatste werkweek voor de vakantie, stond hij opeens op maandagochtend bij de achterdeur te miauwen. Hij wilde naar buiten! Nou prima. Mijn bureau staat voor het raam in de kamer naast de achterdeur dus al werkend kon ik hem in de gaten houden. 

Eerst bleef hij nog in de buurt van het huis, maar allengs liep hij verder de tuin in en zag ik soms zijn staart tussen de plantenpotten bewegen. Tussen zijn wandelingetjes door kwam hij steeds even kijken of ik er nog wel ben. 

Die controlerondjes doet hij nog steeds. Ik heb nu vakantie en vond het dus niet zo prettig dat hij me s'morgens al om zes uur wakker maakte en gelukkig doet hij dat nu wat later sinds ik op internet las dat je dit gedrag moet negeren. Nu komt hij tussen half acht en acht uur. Hij springt dan al luid miauwend op mijn bed en komt dan aan mijn hoofd snuffelen en tikt met zijn poot op mijn hand of hoofd. Dat laatste doet hij ook overdag als hij iets van me gedaan wil hebben. 

Als we dan beneden komen en ik zijn bak schoonmaak en zijn eten en drinken verzorg dan gaat hij direct daarna bij de achterdeur staan. Graag openmaken vrouw, want de buitenavonturen lonken! Hij heeft al een ontmoeting gehad met poes Toontje. Eerst zaten ze naar elkaar te kijken door de kieren van de schuttingdeur en toen Toontje het vorige week waagde om in de tuin te komen hebben ze elkaar live ontmoet. Dat was geen succes! Toon keek naar Tim en ze begon heel hard te blazen. Tim keek naar Toon, vanaf de mat binnen, en liet een hele diepe, langgerekte miauw horen waar Toon verschrikt van opkeek en een stap achteruit zette. Je zag haar denken, wat doet die kat hier? Dat was toch nooit?

Tim nam een enorme sprong de tuin in waarop Toon haastig op de schutting klauterde en naar Tim keek terwijl Tim midden in de tuin zich uitgebreid ging liggen wassen. Gelukkig blijft hij in de tuin en doet hij geen enkele poging om op de schutting te klimmen om de wereld buiten de tuin te verkennen. 

Hij speelt graag met takjes en blaadjes en brengt die ook allemaal naar binnen. Of hij ligt in de zon en houdt de eksters in de gaten die in de boom naast het huis wonen en nogal van de leg zijn van die kat ineens in de tuin. 

S'avonds komt hij dicht naast me liggen en dan moet er geaaid worden. Hij heeft hele wandelroutes bedacht vanaf de vensterbank over mijn bureau en dan een flinke sprong op de bank en dan wandelt hij achter mijn hoofd langs over de rugleuning van de bank naar de stoel waar hij graag een tukkie doet. Nogal omslachtig als je het mij vraagt, maar goed als hij het leuk vindt, dan vind ik het prima. 

Ik had zo'n laserspeeltje gekocht, maar toen ik las dat dit zielig is voor een kat omdat hij zijn prooi niet kan pakken had ik hem achter een kussen gelegd bij mijn plek op de bank en we speelden er dus niet meer mee. Dat was niet de bedoeling. Tim wist dondersgoed dat het ding daar lag en zat te vissen met zijn poot en maar op mijn hand tikken. Dus ik hem toch maar weer gepakt en met hem gespeeld. Hij vindt dat geweldig en komt er elke avond zelf om vragen. Nu zorg ik dat ik uiteindelijk die laser richt op een speeltje zodat hij toch een prooi kan vangen, maar ik geloof dat hij het leuker vindt om achter dat lichtje aan te rennen. Hij gaat dan soms zo hard dat hij slipt en uit de bocht vliegt. Een gek maar leuk gezicht. 

Arthur en Tim hebben ook kennis gemaakt, hij kwam dinsdag spelen en deed heel zachtjes en lief tegen Tim. Die bekeek dat eens en ging toen toch maar boven in zijn mandje liggen, maar aan het eind van de middag kwam hij beneden en ging aan Arthurs uitgestoken hand snuffelen en wilde best met Arthur met de bal spelen. Het snoepje wat hij daarna van Arthur kreeg ging er ook wel in. 

Ik heb Arthur uitgelegd dat Tim erg geplaagd is door kinderen in zijn vorige huisjes en dat hij daarom bang is en dat we voorzichtig moeten zijn en het is heel schattig om te zien hoe voorzichtig hij doet. Als we een poosje verder zijn dan zijn het vast dikke vriendjes. 

Het is heerlijk om te zien dat die schuwe kat veranderd is in een vrolijke, tevreden kat die geniet van zijn tuinrondjes, zijn speeluurtjes, die me komt opzoeken en hele verhalen tegen me miauwt en met me wil knuffelen. Ik geniet ongelooflijk van hem! 

 

Piep, klaag en Sara

Er zijn stellig mensen die het heerlijk vinden om alleen te wonen en al het gedoe wat je tegenkomt, zoals bijvoorbeeld een lekkende kraan of het aflezen van de watermeter die zich diep verscholen in de kruipruimte bevindt en waarbij je op je buik moet liggen en je hoofd in een donker gat moet steken om de stand af te lezen, maar ik ben dat niet! 

Nu lijkt het misschien of ik mijn lief dan alleen maar mis met dit soort dingen, maar dat is natuurlijk niet zo. Behalve op mijn werk waar hij geen onderdeel vanuit maakte mis ik hem in alles wat ik doe. 

Gisteravond lag ik in bed en was net een beetje weggedoezeld toen ik een harde piep hoorde. In eerste instantie gaf ik de schuld aan de motorfiets van de buurjongen die vlak naast ons huis geparkeerd staat. Ik hoorde vage stemmen en dacht dat het wel iets met een verkeerd afgesteld alarm zou zijn. Maar de stemmen verstomden en de piep bleef en werd steeds harder. Het was in huis! 

Na een verkenning bleek het de rookmelder te zijn die aangaf wel een nieuwe batterij te lusten. Die rookmelder ligt op een 1,80 meter hoge kast op de overloop en aangezien ik de 1,70 meter niet eens haal moest ik een opstapje vinden om dat kreng eraf te krijgen. Midden in de nacht naar de schuur om de huishoudtrap te pakken zag ik niet zitten. 

Dus klom ik op een rood met witte stippen krukje (wat dienst doet als mijn nachtkastje omdat mijn eigen nachtkastje bij de reanimatie ook de geest had gegeven) en probeerde met een kledinghanger de piepende rookmelder te pakken te krijgen. Dat viel nog niet mee! 

Kater Tim, gestoord in zijn slaap, keek verbaasd toe. Het moet ook een gek gezicht zijn om een dikke vrouw in een rafelig nachthemd op zo'n kruk te zien staan, maaiend en graaiend. Maar uiteindelijk had ik de rookmelder te pakken en toen ik de batterij eruit gepeuterd had konden we weer gaan slapen. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan want de slaap liet zich niet zomaar hervatten. Voor mij dan, want Tim was in zijn mandje gaan liggen en hoorde ik al spoedig ronken. 

Het was natuurlijk ook een drukke en emotievolle week. Dochter vierde voor de tweede keer zonder haar vader haar verjaardag, mijn schoonzusje zag op de zelfde dag Sara en natuurlijk de geboorte van Laurens. 

Dat waren allemaal momenten waar het gemis me stevig de keel dichtkneep. Zelfs bij zoiets simpels als een 50e verjaardag, want nu moest ik zelf iets leuks verzinnen voor de jarige job terwijl mijn lief zo goed was in het verzinnen in leuke dingen en vooral in de uitvoering er van. Maar ook dat is gelukt. 

Uiteindelijk kwam ik op het idee om een memoryspel voor mijn schoonzusje te maken. Ik kocht 25 paar sokken met allemaal verschillende motiefjes. Bij de action kocht ik twee spelletjes Match it! Die had ik nodig voor de neutrale achterkantjes. Online bestelde ik leuke stickers met de naam van de jarige en het getal 50. Stickertje op het kaartje, kaartje met daarachter 1 sok en dan inpakken in doorzichtig folie. Zo had ik 50 pakketjes met sokken en moest ze de sokken dus bij elkaar zoeken. Samen met mijn gezin hadden we nog wat cadeaukaarten gekocht en deze her en der in de sokken verstopt. 

Met wat dozen knutselde ik nog een passende doos om het spel in op te bergen, legde het spel er in uit en op de rand bevestigde ik een slinger zodat het er vrolijk en feestelijk uit zag. De kofferbak van mijn auto moest leeg om het gevaarte mee te kunnen nemen, maar het is gelukt. Mijn schoonzus dacht toen we binnenkwamen, oh jee daar is toch de Sara pop (die ze niet wilde), maar was blij verrast toen ze het spel zag. Ook dat was weer gelukt. 

Tussen de bedrijven door heb ik nog lekker geknuffeld met Arthur en Laurens en dat is balsem voor een verdrietige ziel. 

Uiteindelijk ben ik in slaap gevallen en werd ik wakker doordat Tim op mijn bed sprong en met zijn poot tikjes tegen mijn hand gaf. Opstaan lui mens, je hebt dan wel vakantie, maar ik wil aandacht en mijn brokken. Dus dat ben ik maar gaan doen. 

En natuurlijk moet ik een nieuwe batterij kopen voor de rookmelder. Dat ook! 

50 sokken!

Assistentie van Tim!