Klunzen met kabels

Wat een leuke reacties had ik op mijn cake van oma Corryblog! Leuk dat dit ook bij anderen mooie herinneringen oproept. Ondertussen is er hier sinds dat blog nog geen cake gebakken. Toen ik Arthur die bewuste vrijdag van school haalde en hem vermomd als moddermannetje - ik ben gevallen oma en ik heb een snee in mijn hand (piepklein schaafwondje) moest ik thuis eerst de modder van hem afbikken. 

Bovendien had hij andere zaken aan het hoofd dan een cake bakken want het was de dag erop Sint Maarten en het verhaal over het afsnijden van een cape om een arme man warm te houden had diepe indruk gemaakt en het lopen met de lampion en liedjes zingen zag hij helemaal zitten. Samen met zijn moeder had hij een prachtige lampion gemaakt. 

Helaas was hij het liedje vergeten en dus oefenden we samen tot het er in zat en de volgende dag toen hij met zijn mama op pad was geweest met zijn vriendjes en andere moeders terwijl ik ondertussen op Laurens paste, kwam hij kletsnat maar stralend terug met een tas vol snoep. Ja Arthur is fan van de Nederlandse tradities. Zeker als er snoep bij komt kijken. 

Maar van cake bakken kwam het maar niet, vanwege mantelzorg voor mijn vader die helaas hard achteruit gaat en ook omdat ik zo graag wilde starten met de kabeltrui voor Arthur! 

Ik heb een mooi patroon uit een boek van Rowan en natuurlijk gebruiken ze ook garen van Rowan. Dat is een heel mooi garen, maar ook erg duur. Een trui voor een jongetje van 5 jaar zou dan op bijna honderd euro komen. Dat vond ik te gortig. En dus kocht ik ander garen. Met een net iets andere stekenverhouding.

Dat betekende dus een proeflapje breien en omrekenen. Laat ik dat laatste nou niet kunnen en daarom heb ik een rekenprogrammaatje die dat wel zou moeten kunnen en ik zette de steken op en begon aan de boord. Normaal gesproken is een boordpatroon niet lastig, maar dit wel want meestal brei je twee averecht, twee recht, maar soms brei je twee averecht en dan drie recht zodat de kabels vanuit de boord straks mooi doorlopen in het patroon. 

Nadat ik zes toeren had gebreid leek het me veel en veel te wijd en dus moest ik wachten tot ik Arthur weer zag en lag het even stil. En ja hoor hij kon hem nog aan als hij 18 zou zijn dus uithalen maar weer. Voor dat ik dat deed had ik wel de trui die Arthur aanhad en hem nog lekker ruim zat, op de boord gelegd en het aantal steken geteld en begon opnieuw. 

Toen ik de boord afhad wilde ik eerst weer meten of het klopte voor ik aan het kabelpaneel begon en daar zat ook weer tijd tussen. Het klopte en toen kon ik eindelijk op mijn gemak starten. Dat lukte afgelopen zondag. S'morgens had ik eerst gebruik gemaakt van het droge weer, er was zelfs een zonnetje paraat, om de bloembollen in de grond te zetten en de tuinstoelen naar binnen in de schuur te doen. Fijn als zo'n klusje ook weer geklaard is. 

Juist toen de lucht begon dicht te trekken zette ik een potje thee en begon aan mijn kabelpatroon. Gelijk de eerste naald kwam ik niet goed uit. Ik hield een steek over. Tellen en nog eens tellen, het patroon nogmaals bestuderen en uiteindelijk zag ik het. Eén kabel start niet met zes steken maar met zeven steken. Na een hele middag prutsen heb ik nu tien naalden in het patroon op de pennen staan. 

De hele week kwam er s'avonds na het werk niks meer van een stukje breien, het is geen patroon waarbij ik ondertussen televisie kan kijken, maar nu heb ik weekend en hoop ik toch echt even een poos tijd te kunnen maken om een flink stuk te breien. En een cake te bakken. Dat ook! 

Het duurde even voor de foto kwam. Met het donkere weer van de afgelopen dagen lukte het niet goed. Maar nu schijnt de zon en ondertussen ben ik al een stukje verder zodat het patroon wat duidelijker te zien is. Het is een repeterend patroon van 16 toeren en ik weet het nu bijna uit mijn hoofd. Toch doe ik dat nog niet want helaas is er een foutje ingeslopen die ik niet heb uitgehaald omdat het te ver was toen ik het zag en geen zin had om helemaal opnieuw te beginnen. In het patroon zelf zie je het niet en ach is het niet zo dat er in echt handwerk een foutje mag zitten? In elk geval ben ik nu op de goede weg en is het heel erg leuk om te doen! 

Cake van Oma Corry (RvdM)

Toen ik klein was woonde oma Corry bij ons. In de jaren zestig toen mijn ouders wilden trouwen was er woningnood en trokken ze bij mijn grootouders in. Opa heb ik niet gekend, hij mij als baby wel, maar oma Corry was mijn grote vriendin.

Van haar heb ik leren bakken. Boterkoek, appeltaart, koekjes en cake! Vaak stonden we dan op donderdagavond in de keuken om iets lekkers te bakken voor het weekend en ik heb daar hele fijne herinneringen aan. 

Voor het recept van de maand, het idee van Elizabeth, was ik dan ook op zoek naar een lekker recept dat een beetje bij de tijd van het jaar past. Het is al november, vroeg donker en de afgelopen week hadden we heel veel regen en daar passen de herinneringen aan het bakken met oma Corry prima bij, de geur van een baksel in de oven die door het huis trekt terwijl de wind langs het huis giert en de regen tegen de ramen slaat. Pure nostalgie! 

Van oma Corry leerde ik dat de basis voor een goede cake van alles 50 gram is. Dus:

• 50 gram roomboter (margarine kan ook maar oma gebruikte altijd roomboter)
• 50 gram zelfrijzend bakmeel
• 50 gram suiker
• 1 ei
• snufje zout 

Als je van bovengenoemde hoeveelheden een cake bakt wordt het wel een heel klein cakeje maar ze leerde me dat je met dit recept de hoeveelheden makkelijk kan aanpassen naar de grootte van je vorm. 

voor mijn cakevorm gebruik ik meestal alles keer 4. Dus 200 gram boter, 200 gram meel, 200 gram suiker en 4 eieren. Alles moet op kamertemperatuur zijn. 

Eerst klop je de boter met de suiker romig en dan gaat er één voor één een ei in. Het volgende mag er pas bij als het vorige ei helemaal is opgenomen. Als dat klaar is dan hang je een zeef boven de kom en zeef je het meel in porties boven het botermengsel. Pas als de eerste portie meel helemaal door het botermengsel is geklopt mag de volgende portie. Een snufje zout er bij en klaar is je deeg voor een basiscake. Hij kan nu de oven in op 150-160 graden hete lucht voor ongeveer een uurtje. 

Zo'n basiscake is van zichzelf al lekker (al doe ik daar wel een zakje vanillesuiker door) maar je kunt natuurlijk heel goed variëren met smaken. 

1. Chocoladecake. Zeef er een flinke eetlepel cacao en wat geraspte chocolade
2. Marmercake. Doe door de helft van het beslag een eetlepel cacao en doe eerst het vanille beslag in de vorm, giet het chocolade beslag er op en roer met een vork een beetje door voor een mooi patroon. 
3. Appelcake. Schil een appel en snij hem in 4 kwarten, klokhuis eruit. Snij de bolle kanten van de appel nu een beetje in, niet helemaal door en bestrooi met kaneel. Leg de appel met de bolle kant naar beneden in je ingevette cakevorm en giet het basis-vanillebeslag er op. 
4. Speculaascake. Roer een eetlepel speculaaskruiden door het beslag. 
5. Bitterkoekjescake. Snij een paar bitterkoekjes in hele kleine stukjes en giet daar een eetlepel amandellikeur over (of amandelessence van dr. Oetker) laat even intrekken en roer de stukjes dan door het beslag. 
6. Kokoscake. Roer een paar eetlepels geraspte kokos door het beslag. Wat ook lekker is om een bounty in hele kleine stukjes te snijden en die door het beslag te roeren. 
7. Framboos/witte chocolade. Rasp een halve of een hele reep witte chocolade en roer deze samen met een half bakje frambozen door het beslag. 
8. Citroencake. Rasp de schil van een gewassen (biologische) citroen en schep dit raspsel om met een schepje suiker en roer door het beslag. 
9. Banaancake. Roer een rijpe, geprakte banaan door het beslag. Mocht je toevallig nog een eetlepel hopjesvla hebben kan deze er ook door. 

Zo zijn er diverse mogelijkheden en kun je veel uitproberen. Misschien hebben jullie nog wel andere variaties. 

Zelf maak ik nog wel eens appelcaketaart. 

Daarvoor gebruik ik vanalles 250 gram en 5 eieren. Ik bekleed dan een springvorm van tenminste 24 cm met bakpapier. Giet het beslag er in en gebruik dan twee appels die ik met de bolle kant naar boven op het beslag druk en met wat kaneel bestrooi. Ik serveer hem dan als puntje taart met een toefje slagroom. Erg lekker en veel sneller klaar dan een gewone appeltaart maken. 

Helaas heb ik geen foto van mijn cakebaksels, maar vanmiddag ga ik Arthur uit school halen en hij blijft een nachtje logeren. Het zou zomaar eens kunnen dat hij zin heeft om een cake te bakken en als dat zo is zullen we een foto van het resultaat hier alsnog neerzetten. 

Storm en zon(nebloem)!

Gisteren was ik zomaar weer eens jarig. Het was een gewone werkdag en ik had er over nagedacht om een dagje vrij te nemen toen bleek dat we inzetbaarheidsadviseursoverleg (mooi scrabble woord) hadden. Dat is altijd leuk omdat wij als inzetbaarheidsadviseur elk in onze eigen regio werken en we elkaar dus niet zo vaak live zien. 

Dus besloot ik om gewoon te gaan werken en toen bleek ook nog dat 1 van de collega's een dag ervoor 25 jaar in dienst was. Dat soort dingen moet je altijd vieren en daarom zorgde ik dat er van de afdeling een leuk cadeautje was. Nu ken ik deze dame natuurlijk nog maar kort en weet ik niet zoveel van haar, maar laatst toen we tussen het vergaderen door een praatje maakten, bleek dat we een gezamenlijke hobby hebben: Haken! 

Dat was een mooi uitgangspunt. Na enig speuren op internet vond ik van Blond een leuke beker voor creatievelingen. Die beker vulde ik met celebration chocolaatjes, een bolletje katoen en een haaknaald! Ingepakt in folie met een strik erom was het een gezellig cadeautje. Toch wilde ik er een persoonlijke noot aan toevoegen, maar wat? 

Toen viel mijn oog op de gehaakte zonnebloem die ik vorig jaar van Akkelien kreeg en die dagelijks dienst doet als sleutelhanger van de achterdeur. Ik zocht het patroon op op haar blog, zocht het garen bij elkaar (helaas had ik geen katoen in die kleuren, maar alleen acryl) en ging aan de slag. 

Het was een gezellig werkje, een zonnebloem haken terwijl buiten de regen tegen de ramen kletterden en het hard waaide, al een voorbode van de storm. De zonnebloem viel door mijn andere garen veel groter uit dan de bedoeling was, maar ik had geen tijd om hem met een kleinere haaknaald te maken en bovendien kunnen zonnebloemen nooit groot genoeg zijn en dus maakte ik hem vast aan een sleutelhanger en hing hem aan het pakketje! 

Hoewel het erg hard waaide reed ik nog voor de echte storm uit naar Bunnik, bepakt met het cadeautje en een cake die ik had gebakken om te trakteren. Andere collega's hadden ons vergaderzaaltje versierd en de stoel van de jubilaris was versierd en ze kreeg een speech van onze leidinggevende, mooie bloemen en het cadeautje van de zaak. En natuurlijk ons cadeautje van de collega's. Ze vond het erg leuk. 

Ook voor mij was er een versierde stoel en mooie bloemen en het was dus een goed begin van mijn verjaardag. Na het overleg reed ik in de storm terug naar huis, maar er was niet veel verkeer op de weg.

S'avonds werd ik verwacht bij zoon en schoondochter, kleinzonen en dochter en werd ik verwend met een heerlijk diner, mooie cadeautjes, dikke knuffels en een mooie tekening van Arthur en hele lieve lachjes van Laurens. Meer dan dat kun je je als jarige niet wensen. Een dag met storm en zon!