CREA2021 De B deel Twee

 

De B van......... Bitterbal

Met de onvolprezen bitterbal

Het zogenaamde bruine fruit

Luid ik het weekend in

en zwaai ik de werkweek uit! 

Wol op de mat!

Vorige week had ik mijn vriendin aan de telefoon (de vriendin van de Ponto muts) en we hadden een gezellig kletspraatje. Eerst het zakelijke deel omdat we vanuit het werk met elkaar te maken hebben en toen over ons wel en wee en ze vertelde dat ze opnieuw onder het mes moet omdat het hoorimplantaat zich niet gedraagt zoals het moet. Het blijkt nogal een relschopper te zijn. De ellendeling. 

Ze ziet nogal op tegen de operatie en niet alleen om de pijn en het medische gedoe, maar ook omdat ze na de operatie haar haar een aantal weken niet mag wassen en dat vindt ze vreselijk. Logisch. Ik zou gillend gek worden als ik mijn coronapruik een aantal weken niet mag wassen, dus ik begrijp haar volkomen. 

Toen kwam het hoge woord eruit, zou je nog zo'n muts voor me willen breien? En dan eentje van katoen of zo, zodat ik die overdag kan dragen, want dat is handig tijdens mijn werk, dan zie ik er tijdens het videobellen toch een beetje fatsoenlijk uit. Nu ziet ze er ook leuk uit want ze heeft een leuk hoofd maar natuurlijk wil ik nog een muts voor haar breien. Met alle plezier! 

Waar bestel jij altijd je garen vroeg ze en ik gaf haar wat suggesties door voor webwinkels waar ze zelf het materiaal kon kiezen en de kleur. En zo geschiedde!

Zaterdag landde er een dikke envelop met een plofje op de mat. Zo'n gezellig plofje waar je meteen van weet, dit is leuke post! 

En ja hoor er kwam een mooi pakketje uit!

Het waren zes bollen, twee bordeaux rode, twee zachtgroene en twee mooie groenblauwe bollen. Zo die is nogal wat van plan dacht ik en ik appte haar welke kleur ze het eerste wilde hebben. Als eerste, appte ze terug, nee hoor ik wil graag die blauwgroene en de rest is voor jou, voor als je nog eens een muts of iets anders wil breien voor jezelf of voor iemand anders. Wat ontzettend lief. 

Ik kreeg meteen zin om te beginnen, maar helaas moet ze nog even wachten, want de fysiotherapeut constateerde een ontstoken pees in mijn schouder en dus kreeg ik een breiverbod voor een week. 

Ik heb de bolletjes dan ook nog maar even in de verpakking gelaten om niet in de verleiding te komen. 

Tulpen en Toontje

Zondagmorgen, de eerste dag nadat de avondklok is ingegaan. Bijzonder hoe stil het buiten was gisteravond na 21.00 uur. Wij wonen tegen de rand van Amsterdam en er is altijd wel geluid buiten. Je hoort altijd wel auto's rijden omdat de A10 en de toevoerwegen daar naar toe hemelsbreed niet ver zijn. Eén zo'n weg is ook een verkeersader rechtstreeks de stad in dus horen we met enige regelmaat ook de sirenes van de ambulances die de stad in en uit gaan.

Brommers scheuren door de straat en s'nachts is er altijd wel iemand die al bellend (al dan niet op de fiets) door de straat loopt en ook komt het regelmatig voor dat er op het speelplaatsje aan de overkant van ons huis jongeren s'avonds laat of in de nacht zitten te praten en te lachen. Je raakt er aan gewend en dan nog vind ik dat we rustig wonen, want toen we 28 jaar geleden echt midden in de stad woonden was het lawaai helemaal aanwezig. 

Normaal sta je daar dus niet zo bij stil, maar vannacht was het hier echt doodstil en heb ik in één ruk door kunnen slapen. Kun je nagaan wat stilte met een mens doet. Voor mij maakt een avondklok niet veel uit, ik ben s'avonds toch nooit op straat, maar ik kan me voorstellen dat het voor alleenstaanden en eenzame mensen een ander verhaal is, maar die rust s'nachts is wel een bijkomend voordeel. 

En zo zit ik dus uitgeslapen en uitgerust op deze zondagmorgen aan de koffie met een koekje die ik gistermiddag zelf gebakken heb te genieten van mijn tulpen! De bloemenman had een groot pak tulpen in de aanbieding met allemaal gemengde kleuren en daar word ik erg vrolijk van en geeft me de hele week iets leuks om naar te kijken. Per slot van rekening is de woonkamer door de week van 8 tot 5 ook mijn kantoor! 

Waar ik ook vrolijk en blij van word is Toontje! Toontje is de grijze poes van de achterbuurvrouw die nu elke dag even langs komt voor een knuffel. Ze gaat dan op de vensterbank zitten en probeert zo mijn aandacht te trekken. 

Omdat ze dan precies achter mijn beeldscherm zit zie ik haar niet altijd direct en dan gaat ze heen en weer lopen of ze gaat geluidjes maken en tikt met haar poot op het raam. Dan doe ik de achterdeur open en steekt zij haar snoet naar binnen voor de eerste kopjes. Eerst bleef ze voor de deur zitten, maar nu komt mevrouw ook binnen. Ze loopt dan al kopjes gevend door de kamer en als ze voldoende heeft geknuffeld dan gaat ze weer naar buiten om onder het tuinbankje vandaan naar de duiven te gaan loeren. 

Die duiven zien haar niet en schrikken zich een hartverzakking als zij een snoekduik neemt. Nu Toontje door de tuin paradeert heb ik stukken minder Kauwen en Eksters in de tuin en kunnen de kleine vogels hun buikjes vol eten. Toontje komt en gaat wanneer zij wil!

Afgelopen week liep ik na het werk even naar de brievenbus toen ik het vermoedelijke baasje van Toontje sprak. Ik vroeg haar of het grijze katje van haar was en ja dat klopte. Ze vertelde dat ze de hort op was, maar ze was vis aan het koken voor haar en haar andere katten dus ze verwachtte dat ze zo wel thuis zou komen. Ik vertelde haar dat ze regelmatig bij mij in de tuin komt en van de knuffelsessies en toen moest de buurvrouw lachen. Wat een portret! 

Ze vertelde dat ze uit Griekenland komt en dat het nogal een ondernemende dame is die komt en gaat wanneer ze wil en regelmatig op daken klimt. Ze is gechipt en ze heeft een goed thuis, maar ze gaat nogal graag de hort op. Bij mag ze wel even komen knuffelen, maar ze blijft niet binnen want ons huis is niet haar huis. Dat was de buurvrouw met me eens, maar ze zei wel dat ze het prima vindt dat ze komt knuffelen hoor. Dat is fijn want voor mij is dat heerlijk zo'n tuinpoes die even gezellig langskomt en ook weer gaat want zelf een kat is met mijn allergie geen optie. Hoe graag ik het ook zou willen. 

Tot slot vroeg ik haar, hoe heet ze eigenlijk? Nou zei de buurvrouw, omdat we haar gered hebben als kitten uit Griekenland hebben we haar Allochtoontje genoemd, maar dat korten we af tot Toontje!

Toen ik de volgende ochtend de luxaflex omhoog deed zat Toontje al op me te wachten en toen ik haar begroette met goedemorgen Toontje, keek ze me wel even gek aan, zo van hoe weet jij dat nou weer. Ze gaf een soort van knorretje en begon aan de knuffelsessie. Maar ik begrijp nu wel waarom ze niet gewoon miauwt. Ze spreekt nog geen Nederlands!

Nieuwsgierig aagje! 

CREA #2021. De B van............

De B is van........ Bomen 

Zo’n bos met al die bomen

Het lijkt misschien of ze zomaar staan te dromen

Zomaar lukraak door elkaar

Maar dat is dus gewoon niet waar

Die bomen die staan daar met een reden

Natuurlijk om het bos wat aan te kleden

Want wat struiken en een beetje mos

Maken samen nog geen bos

Bomen zijn niet alleen wat takken en wat hout

Nee, als je dat denkt dan zit je fout

Kastanje of Eik of  Beuk of Berk

Met zijn allen zijn ze hard aan het werk

Elk jaar in de lente eerst al die blaadjes uitvouwen

Vervolgens van bloesem een vrucht uitbouwen

En ben je dan tot volle glorie verrezen

Heb je heel die zomer mooi staan te wezen

Dan komt de herfst er al weer aan

En mag je na een laatste kleurengroet, die blaadjes weer laten gaan

Niet alleen als lering en vermaak

Heb je als boom nog een belangrijke taak

Hij is mooi om naar te kijken, als kunst aan de muur

Een gratis museum in de natuur

Zo’n boom is altijd goed, nooit te dun, nooit te dik

Altijd gewoon zijn eigenste mooie ik

Daar kunnen wij mensen nog een hoop van leren

Graag wil ik dus adviseren

Mensen wees eens wat meer als een boom

Ban uit je leven alle schroom

Voor rimpels, vetrollen en of hamertenen

Hou toch op met al dat klagen en dat wenen

Ga standvastig in de aarde staan en richt je vrij en vrolijk op

Hef je ogen naar de zon en vergeet die botox kop

Kijk naar het mooie en niet naar de dissonanten

Wees gewoon je zelf, met al je ongemakken en je goede kanten

Krachtig, tevreden en zonder schone schijn 

Ach konden wij maar meer als bomen zijn!

#CREA2021

Blue Monday

Blue Monday vandaag en hoewel het in de grote boze buitenwereld op dit moment best somber is, had ik daar geen last van. Het was een gewone werk maandag die ik thuis doorbracht. Al vroeg kreeg ik bezoek van de achterbuurpoes. Ik zag haar over de schutting springen en toen op de tuintafel naar de vensterbank voor het raam schuiven. Dan moet de achterdeur open en moet er even geknuffeld worden. 

Tegenwoordig komt madam ook even binnen, loopt al kopjes gevend een rondje door de kamer en komt dan nog even langs mijn benen strijken en verlaat dan weer tevreden het pand. Ik ben erg blij met zoveel extra liefde. Zomaar gratis en voor niks. 

Tegen etenstijd belde zoonlief met Arthur want die wilde oma Poes spreken! Waar dat nu ineens vandaan komt? Oma Poes? Hij weet niets van de achterbuurpoes bezoeken! In elk geval had ik een gezellig gesprekje met mijn kleinzoon en liet hij me zijn nieuwe helikoptertje en vliegtuigje zien. We zongen nog even van papegaaitje leef je nog, want dat is nu zijn favoriete liedje en hij roept dan zelf het hardste poef aan het eind van het lied. Die poef stellen we altijd nog even uit en hij verkneuterd zich al bij voorbaat. Voordat de telefoon doorging naar opa kreeg ik nog een bisous en op mijn ik hou van jou kreeg ik ook  "iek ou van jou" terug. Met zoveel liefde is het een gouden maandag! 

Helaas kon ik niet verder met zijn trui omdat ik een spier verrekt heb in mijn schouder, dat heb je met die oude oma's die kunnen niks meer. Met een paar dagen rust is het vast weer over en gelukkig lag er nog een nieuw boek op me te wachten. 

Steun je locale boekhandel was vorige week steeds op de radio te horen en omdat ik boekhandels een warm hart toedraag was ik daar snel voor te porren. Weliswaar had ik met mezelf afgesproken geen papieren boeken meer te kopen omdat een boekenkast die vol zit geen elastieken wanden bezit en ons huis ook niet, maar in geval van nood moet je van je principes afwijken en zo bestelde ik vrijdag een nieuw boek en zaterdag kwam de post het al brengen. 

En dus liet ik het bad vollopen, gooide er een scheutje Chanel nr 5 badschuim in (een zuinig bewaard verjaarscadeautje van jaren terug), smeerde een maskertje op mijn kop en ging met "Wen er maar aan" van Maike Meijer languit in het schuim liggen. Altijd weer even een gedoetje om te zorgen dat het boek niet nat wordt en je bril niet beslaat, maar als je dan eenmaal geland bent, nou dan lig je ook fijn hoor! 

Nee van een Blue Monday was hier absoluut geen sprake. Gelukkig maar!

Paw Patrol

Wat een leuke reacties allemaal op mijn vorige poepblogje. Helaas kan ik niet vertellen of de drol de dag erna was opgeruimd, want vorige week was ik twee dagen aan het werk op een vestiging en was er geen sprake van een ommetje! Nu is de vestiging waar ik aan het werk was best groot en als ik een paar keer door de lange gang heb gelopen dan heb ik ook mijn ommetje gemaakt. Maar in die gang kom ik geen drollen tegen. Gelukkig maar. 

Het was best fijn om weer eens even op een andere plek aan het werk te zijn, collega's zien en sollicitanten spreken, want dat gaat gewoon door. Wij zijn een vitaal bedrijf en die mensen moeten allemaal op die plek gaan werken en daarom doen we de gesprekken ook op de vestiging. En dat kan allemaal prima volgens de richtlijnen want we hebben grote ruimtes en zitten dus keurig op wel drie meter van elkaar en dragen mondkapjes en de hele dag ontsmetten we de handen. Als ik dan thuis kom hangen de vellen er zowat bij, maar dat heb ik er graag voor over. 

Gelukkig heb ik een heleboel handcrème want met ruwe handen breien dat wordt niks. Dan blijf je steeds maar aan het garen haken en dan krijg je lelijke plekke in je werk. 

Nu de politieautotrui toch is gearriveerd heb ik maar een andere trui op de pennen gezet voor Arthur. Hij is helemaal gek van de televisieserie van Paw Patrol en sinds kort slaapt hij niet meer in zijn ledikantje maar in een kleuterbed met een dekbedovertrek van Paw Patrol. Wij kregen daar een filmpje en een foto van hoe hij lekker onder zijn nieuwe dekbed ligt ingestopt en dat is een heel lief plaatje. Extra schattig is dat het Dikkie Dik dekentje wat ik voor hem heb gebreid toen hij geboren moest worden nog altijd bij hem in bed ligt. Dat is echt zijn dekentje! 

Soms als zoon met ons belt dan zit Arthur net naar zijn favoriete serie te kijken en dan heeft hij helemaal geen tijd om met ons te praten. Dan zegt hij even snel dagopaoma en richt zijn aandacht weer op de tv. Hoewel hij soms ook wel eens vertelt wat er allemaal gebeurt op dat moment en dan vertelt hij dat met levendige handgebaren, in het Frans natuurlijk, met hier een daar een woord Nederlands er door en ik kan er dan geen chocola van maken, maar schattig is het wel om hem zo vol overgave te horen en te zien vertellen. 

Een trui met het logo van Paw Patrol moest het worden dus. Bij Baltena op de site vond ik weer wat telpatronen en appte de afbeeldingen naar Marseille zodat Arthur zelf kon kiezen. Het moest het logo worden van Paw Patrol. Nou dat gaan we regelen. Ik bestelde antraciet grijs garen van Roma Scheepjes als achtergrond. Voor het logo zelf heb ik nog allerlei kleuren van Roma garen liggen. De volgende dag werd het al geleverd en ik ging van start. Morgen, na het "na het werk" ommetje hoop ik het rugpand af te maken om aan de mouwen te beginnen. 

Dampende drol!

Al dat thuis werken en dus de hele dag maar naar een beeldscherm loeren is niet goed voor een mens en dus kreeg ik het advies van mijn fysiotherapeut om wat vaker een ommetje te maken. Nou ja, mijn fysiotherapeut, de goede man is niks van mij, behalve dat hij al jaren in de war geraakte spieren weer voor me uit de knoop haalt en dan ga je zo'n man al gauw als je eigendom beschouwen, maar dat is hij dus niet. 

Het lijkt me trouwens best handig, zo'n eigen fysiotherapeut die je net als een soort strijkplank opvouwt en wegzet als je hem niet gebruikt. Maar als er dan spieren tot de orde moeten geroepen worden dat je je fysio uit de kast haalt, hem uitschudt of uitklapt en hem de zere plek aanwijst en na gedane zaken klap je de boel weer op en hupsakee, je bent weer als nieuw!

Maar goed die heb ik dus niet! Dus toch maar zoveel mogelijk elke dag een klein ommetje in de lunchpauze en een grote om na het werk. Als het niet regent tenminste want dan ben ik met geen tien paarden de deur uit te krijgen. Vooral in de lunchpauze is zo'n ommetje erg prettig. Heerlijk even het hoofd door laten waaien en frisse lucht in de longen. Voordeel van elke dag zo'n rondje is dat je goed in de gaten hebt wat de natuur aan het doen is. 

Hier en daar zijn al groene knopjes te zien aan de uiteindes van de struiken en eenden in de sloot zijn al druk met takjes in de weer. Het is me niet duidelijk of ze gewoon de binnenboel aan het doen zijn of de grote januari schoonmaak of al uitzien naar een grotere woonruimte wegens verwachte gezinsuitbreiding over een paar maanden, maar gezellig is het wel om ze zo te horen snateren. 

Op het rondje kom ik vaak dezelfde mensen tegen die dan ook een ommetje doen of net hun hondje uitlaten. Als we elkaar aan zien komen dan wijken we tegelijkertijd uit naar rechts zodat het lijkt of we een dansje doen op straat. Het is een gek gezicht en bijna iedereen moet er om lachen en dat is ook wel weer gezellig. 

Sinds een week kom ik elke middag een dame tegen met een klein zwartwit hondje. Geen idee wat voor merk het is want ik heb geen verstand van honden, maar het is een hondje dat een beetje triestig achter zijn bazin aan sjokt. Die bazin heeft zijn poepzakje in de hand en dat houdt ze heel ver van zich af en dat snap ik, want het lijkt mij ook niet fijn om met een zakje met poep over straat te lopen, maar het is een grappig en ook gek gezicht. Ik wijk zo mogelijk nog verder uit dan anderhalve meter want ik heb geen zin om tegen die uitgestoken hand met poepzakje aan te botsen. 

Als we elkaar dan passeren dan kijkt het hondje me altijd met zo'n blik aan, van ja ik kan hier dus ook niets aan doen. Het liefste draai ik mijn drol in het gras en het is niet mijn idee om zo opzichtig met mijn drol in een zakje te gaan lopen. Ik snap dat hondje en zou graag iets troostends tegen hem zeggen, maar ik weet niet wat en dus zeg ik vriendelijk goedemiddag en loop door. 

Vanmiddag was mijn veter losgeraakt en zag ik bazin en hond aan komen sjokken en net toen het poepzakje in de vuilnisbak was gegooid ging het hondje er bij zitten en draaide een nieuwe verse drol!

Toen ze mij even later passeerden keek het hondje me triomfantelijk aan en lag de drol te dampen bij de vuilnisbak. De bazin had een hoogrode kleur want ze had waarschijnlijk geen tweede zakje bij zich. 

Mijn fysiotherapeut heeft gelijk. Zo'n ommetje is gewoon leuk! 

Geen onzin dus!

Wat een feestje was het om zaterdagochtend wakker te worden in een wit berijpte wereld waar de zon uitbundig op scheen! Het was een extra stimulans om de kerstspullen op te ruimen en een sopdoek door het huis te slingeren. Lekker om de boel weer aan kant te hebben. 

Ik maakte Thaise kippensoep en bakte een brood in mijn nieuwe broodbakmachine en alleen al de geur van zo'n vers brood wat helemaal door je huis trekt is al een reden voor een goed humeur. Dochterlief kwam ook aanwaaien, om de was te doen natuurlijk, maar ook omdat de koelkast in haar studio de geest heeft gegeven en haar hospita een nieuwe moet bestellen. En om al die tijd nu zonder koelkast te zitten is ook zo wat en daarom landde ze gezellig even op het ouderlijk nest. 

Het kwam dus goed uit dat ik haar muts af had. Hij past en hij zit haar heerlijk warm. Dat hebben we zondagmiddag getest op onze wandeling door de buurt. We hadden nog even twijfel of we niet een park of een bos moesten opzoeken, maar de nieuwsberichten gaven al blijk van volle parkeerplaatsen, hordes mensen op een kluitje in een bos en toen bleven wij toch maar op het dorp. Als je goed kijkt dan is hier ook genoeg natuur te zien en in deze coronatijd kun je niet al te kieskeurig zijn. 

Zelf heb ik er geen problemen mee om zoveel thuis te zijn, maar ik heb wel te doen met al die jongeren die amper kunnen afspreken met vrienden en al die eenzame mensen die nu geen of heel weinig bezoek krijgen. Dat virus mag nu echt ophoepelen wat mij betreft en al die dood en verdriet meenemen. 

Want ook al vermaak ik me best, je maakt niks meer mee. En op zich is dat prima, want weinig meemaken is beter dan oog in oog staan met dat virus en met de gevolgen dealen, maar dit blog heet Dagelijkse Onzin Dingen, maar van onzin dingen is geen sprake meer. Een beetje jammer is dat wel. 

Voorheen ving je nog wel eens een gek gesprek op in een winkel of je maakte nog eens wat mee in de metro. Nu sta ik op 1,5 meter te wachten bij de slager tot ik mag betalen en hoor dus geen gekke dingen. Ook is het al bijna een jaar geleden dat ik in de metro zat en naar de stad ging. Nu niets van alles. Nou ja dat komt wel weer. 

Wat dan weer wel grappig was is dat wij gistermiddag een telefoontje kregen van onze schoondochter. In Marseille had het gesneeuwd en lag er een laag van zeker 5 centimeter. Arthur zijn eerste sneeuw. Hij had het niet direct in de gaten omdat ze op een flat wonen, maar eenmaal in de auto op weg naar een groot winkelcentrum voor een noodzakelijke boodschap zag hij toch dat de wereld wit was. En zo waren wij live getuige van onze kleinzoon die met zijn laarzen voor het eerst door de sneeuw banjerde en het uitschaterde van pret met het sneeuwballen gooien. 

Later kregen we nog een filmpje dat hij met roodgloeiende wangen een beetje rozig in zijn autostoel naar buiten naar de sneeuw staarde en zuchtte dat de sneeuw zo leuk was. Maar wel koud! Heel leuk omdat via FaceTime toch mee te kunnen maken!

Dat was geen dagelijks onzin berichtje, maar een superleuk berichtje en daar kunnen we de rest van de week wel op teren. 

#crea2021 De A is van............

De A is van Aardig

Aardig zijn, het is zo’n alledaags begrip

Zo gewoon en zo helemaal niet hip

Het is een beetje in verval geraakt

Tegenwoordig wordt het heel gemakkelijk verzaakt

Het is zo makkelijk hier een sneer en daar een snauw

Het maakt de mensheid zo ontzettend grauw

Doe eens aardig, wees een beetje lief

Gewoon een beetje vriendelijkheid, dat is wat ik blief

Het is niet duur, een beetje aardig zijn

En het helpt reuze tegen akelig chagrijn

Een glimlach, een goedemorgen groet

Weet je wat dat met die ander doet?

In een seconde, nee echt in een oogwenk

Geef je de ander een heel klein geschenk

En iedereen kan het, als men maar wil

Het maakt nét dat beetje verschil

Als ik een fee met toverkracht zou zijn

Dan nam ik een klomp aardigheid en wreef dit fijn

Deed het samen met wat vrolijkheid in een mandje

En van die stof gooide ik dan hier en daar een handje

Gewoon voor mijn plezier

Een beetje aardig daar en een beetje aardig hier

En als ìk de Koningin was of de president

Nam ik het op in de grondwet en besprak het in het parlement

Op aardig zijn wordt NIET gekort

zodat de wereld weer een beetje lichter wordt! 

#CREA2021

Het avontuur van de politietrui

In de week in oktober dat Arthur hier was met zijn papa, was zijn trui met de politieauto nog niet helemaal af. Hij wees er regelmatig naar want hij lag naast me op de bank en riep dan, pour Arthur oma! Tuurlijk schat, die is voor jou! Hij zei dan nog net niet, even opschieten oma, maar aan zijn blik te zien dacht hij het wel. Maar we hadden het veel te druk met andere dingen, duplo garages bouwen voor de brandweerauto's, voorlezen uit diverse boekjes maar vooral uit het grote Richard Scarry boek, steppen op straat, alle speeltuintjes in de buurt bezoeken en zo af en toe een bitterbal naar binnen werken. 

Dus breidde ik de trui af toen ze weer vertrokken waren en deed hem 31 oktober op de post. Het duurde en duurde maar voor ik bericht uit Frankrijk kreeg en ik kon het ook niet volgen met track and trace code want ik was het briefje met de code kwijt! Domme oma!

Nee, zei zoon toen ik hem er weken later eens naar vroeg, geen pakketje binnen gehad  en ook geen briefje in de bus dat er een pakketje afgehaald kan worden. Dat hoefde ook niet want door de lockdown daar was schoondochter de hele dag thuis! 

Een week of wat geleden kwam het beruchte briefje met de track and trace code zomaar ineens te voorschijn. Hij was per abuis bij de oude kranten terecht gekomen. Een snelle check leverde op dat het pakketje inmiddels al weer retour Nederland was. 

Maar ook hier werd niks gebracht. Nu was het alleen een pakketje met de trui en een paar vergeten sokken, dus heel spannend was het allemaal niet, maar ik had de trui wel beloofd aan Arthur en beloftes moet je nakomen. De trui was van restjes gemaakt dus ook al helemaal niet zo duur, maar ik had er wel veel werk aan gehad. Enfin ik had al visioenen van een vader of moeder die daar bij de Franse post aan de lopende band die pakketjes stond te sorteren en dat dan ineens het doosje een beetje scheurde en dat de trui dan bij een arm kindje onder de kerstboom terecht zou komen en dat dat kind er heel erg blij mee was. Echt zo'n kerstgedachte, dat paste ook precies bij de tijd van het jaar en ik had er al vrede mee. Flauwekul natuurlijk, maar een mens fantaseert soms eens wat!

Na de muts voor zijn tante zou ik dan wel wol bestellen en een nieuwe trui met "une voiture de police" breien, het patroon heb ik nog!

Maar het liep anders. Ik zat vanmorgen te werken en had net bezoek gehad van de tuinpoes die haar dagelijkse knuffel kwam halen toen mijn telefoon pingde dat er een bericht was. Een foto! Een foto die schoondochter stuurde van een pakje. HET PAKJE! 

De trui is dus ruim twee maanden onderweg geweest, maar eindelijk is hij gearriveerd! Schoondochter appte dat ze het pakje dicht zou laten totdat Arthur van de crèche terug was. Het was een grote verrassing en vanavond kregen we dan ook een filmpje van een blije Arthur! Tu es content, vroeg zijn moeder? Arthur antwoordde met een hele dikke oui! Nou daar word je toch blij van! Hij past gelukkig nog net! 

Het wordt dus geen nieuwe trui met een politieauto, maar een nieuw idee is al in de maak!

Mutsiger wordt het niet!

In het weekend voor kerst breidde ik de muts af die ik voor het swappakket maakte. Dochter was dat weekend thuis om haar was te doen en te helpen met de kerstboom te versieren en zag me emmeren met de laatste rondes die ik op vier pennen moest breien omdat het aantal steken steeds kleiner werd. 

Ik ben niet zo handig in breien met vier pennen omdat ik nooit goed weet hoe ik ze vast moet houden dus dat aanschouwen is een grappig iets. Ze had er dan ook een hard hoofd in dat er echt een muts van de pennen zou glijden, maar natuurlijk kwam het goed. Toen hij af was en de draadjes waren afgehecht pakte ze hem op en bekeek hem aan alle kanten. 

Zeg mam, kun je voor mij niet een muts breien, want nu ik mijn vriendinnen zowat alleen kan zien door met ze te gaan wandelen is dat eigenlijk wel prettig! Mijn plan was om weer verder te gaan met de Adriana deken, want die haakt zo fijn weg, maar natuurlijk kun je je kind niet weigeren als ze zoiets vraagt. Zeker niet omdat ze zelf helemaal niet van handwerken houdt (jammer hoor). 

En dus ging ze naar boven om in mijn voorraadje wol een geschikt kleurtje te vinden. En dat was er natuurlijk niet. Althans niet genoeg voor een muts en daar werd de laptop al opengeklapt om samen online te gaan kijken naar een mooi draadje.

Twee dagen later kwam de post twee bolletjes Rowan Felted Tweed brengen in een mooie kleur groen. Bottle Green volgens de website waar ze het bestelde. Het is een heel fijn garen van 50% wol, 25% Alpaca en 25% viscose. Het breit heerlijk! 

Als basis had ik het patroon van de pontomuts in gedachten maar dochter wilde toch liever een ander model. Die vond ik qua stekenverhouding op Drops Design alleen wilde ze niet de hele muts in boordsteek van 1 recht, 1 averecht, maar alleen de rand en de "bol" van de muts graag in tricotsteek. U vraagt wij draaien mevrouw!  Maar stiekem was ik toch een beetje trots dat ze me dit vroeg want het is nogal een kritische dame, zeker als het om kleding gaat. 

Het is een fijn werkje om te doen en ik merk dat het breien met een rondbreinaald echt beter gaat voor mijn handen en schouders. Tussen kerst en oudjaar moest ik nog twee dagen werken, maar daarna was ik vrij en was het heerlijk ontspannend om s'morgens met een kopje koffie en de Top2000 aan een paar toeren te breien! Nog een centimeter of zes en dan is hij wel klaar. 

En wat zullen we dan weer eens doen? Niet weer een muts in elk geval!

Happy New Year (swap)

Het jaar is al weer 2 dagen oud en ik wens iedereen die dit blog leest een goed, gezond, gezellig en liefdevol 2021 toe! Dat het coronavirus maar tot stilstand gebracht wordt en dat we weer kunnen genieten van weer eens uit eten gaan, naar het theater, op vakantie of gewoon weer iemand een hand of een knuffel kunnen geven. 

Zelf hoop ik vooral dat het virus onze deur voorbij gaat, dat mijn man zo snel als mogelijk wordt ingeënt en dat we dit jaar regelmatig naar Frankrijk af kunnen reizen om veel met Arthur te kunnen knuffelen en natuurlijk met onze zoon en schoondochter. 

De jaarwisseling was een rustige avond net als de kerstdagen eigenlijk. 1e kerstdag en oudejaarsavond was mijn vader bij ons en vanmiddag waren we even bij hem voor een kop thee omdat het vandaag zes jaar geleden is dat mijn moeder overleed. Hoewel de scherpe randjes rond zijn geworden mis ik haar nog iedere dag. Voor mijn vader is het een extra moeilijke dag want hij mist zijn grote liefde enorm. En dan is het op zo'n dag als vandaag extra moeilijk om hem niet even vast te kunnen houden en te knuffelen, maar dat je hem troost moet bieden op 1,5 meter afstand. Echt niet leuk!

Het was hier de hele dag erg mistig,  erg grijs en grauw buiten en grimmig. Dat maakte dat we het niet van het weer moesten hebben vandaag, maar dat we het binnen gezellig moesten maken. Daarom maakte ik bruine bonensoep en bakte een lekker brood in mijn nieuwe broodbakmachine. Gisteravond had ik daarom al de bruine bonen in de week gezet en bracht ik een groot deel van de middag door in de keuken met het snijden van de groente. Samen met de geur van vers gebakken brood en een echtgenoot die de voorraadkast aan het opruimen was, maakte dat het een knusse middag was. 

Het werd nog gezelliger toen de postbode aanbelde met een pakje voor mij. Het pakje van de #HappyNewYearSwap! Mijn Swappie had haar pakje op tijd gekregen en had het volgens afspraak open gemaakt op 1 januari. Ze was er erg blij mee. Mijn pakje was dus niet op tijd, maar eigenlijk ook juist wel omdat het op zo'n dag als vandaag de dag net een beetje extra glans gaf. 

Toen de soep klaar en de kast opgeruimd was ben ik er even voor gaan zitten! Het was allemaal zo mooi ingepakt dat dat alleen al een feestje was. In het pakje zaten drie boeken en alledrie een schot in de roos. Ik ben er erg blij mee! 

Het gaat vast helemaal goed komen met dit nieuwe jaar!