Meestal duurt de zondagmiddag voor mijn gevoel erg kort en is het zo weer maandag, maar deze zondag duurde het eindeloos. Ik wilde zo graag vertrekken naar Marseille en het was zo’n rare gewaarwording dat de vlucht gecanceld was dat ik echt even moest schakelen. Eerst maar even naar de supermarkt gelopen want er was niks in huis en er moest wel wat gegeten worden.
Toen dat geregeld was kon ik m’n draai niet vinden en ging op zoek naar iets leuks want je kunt wel met de pest in je lijf op de bank gaan hangen maar daar ga je echt niet sneller van vertrekken en het is ook niet gezellig. Daarom dook ik maar in mijn wol voorraad op zoek naar een nieuw handwerk om de zinnen te verzetten.
In mijn grote plastic bak vond ik drie prachtige handgeverfde wol van atelier Jaffari en het patroon van de Katharina sjaal. Daar kreeg ik meteen zin in want dat patroon is voor mij best een uitdaging. Manlief vond ik bereid om de wol op te houden zodat ik van een streng een bol kom maken. Toen dat gebeurd was ging ik van start.
Het was soms even puzzelen maar het lukte en al snel zat ik niet meer met mijn hoofd in Marseille maar was alleen nog maar aan het tellen en toen was de dag best snel om. Ik heb het niet meegenomen want het patroon is voor mij te lastig om te haken naast een spelende peuter en ik heb nu de tijd om van de kleine man te genieten. Dus foto volgt later.
Maandag vlogen we op de afgesproken tijd en landden we 1,5 later in de zon in Marseille. Wat een verschil met het weer in Nederland. We haalden de huurauto op en togen maar de stad. Zoon stond ons met Arthur al op te wachten. Ze waren blij ons te zien.
Niks niet eenkennig meteen dikke mik, zo lief! Die handjes om je nek en dat stemmetje in je oor: oma.,. nou dan ben je die vertraging alweer meteen vergeten.
Gister was hij jarig en zijn we met z’n allen maar de dierentuin geweest. Hij en wij hebben genoten! Voor het eten heeft hij alle cadeautjes uitgepakt en toen hij het papier van de tatu trui eraf scheurde keek hij naar de trui en riep whoooo! Goedgekeurd dus.
Vandaag hebben we met het nieuwe Duplo huis gespeeld en de nieuwe brandweerpuzzel. Met de brandweerauto puzzelstukjes was hij op het nieuwe verkeerskleed aan het spelen en terwijl hij het drukke verkeer regelde viel hij zomaar in slaap. Ik kan er uren naar kijken. Zo lief
Toen dat geregeld was kon ik m’n draai niet vinden en ging op zoek naar iets leuks want je kunt wel met de pest in je lijf op de bank gaan hangen maar daar ga je echt niet sneller van vertrekken en het is ook niet gezellig. Daarom dook ik maar in mijn wol voorraad op zoek naar een nieuw handwerk om de zinnen te verzetten.
In mijn grote plastic bak vond ik drie prachtige handgeverfde wol van atelier Jaffari en het patroon van de Katharina sjaal. Daar kreeg ik meteen zin in want dat patroon is voor mij best een uitdaging. Manlief vond ik bereid om de wol op te houden zodat ik van een streng een bol kom maken. Toen dat gebeurd was ging ik van start.
Het was soms even puzzelen maar het lukte en al snel zat ik niet meer met mijn hoofd in Marseille maar was alleen nog maar aan het tellen en toen was de dag best snel om. Ik heb het niet meegenomen want het patroon is voor mij te lastig om te haken naast een spelende peuter en ik heb nu de tijd om van de kleine man te genieten. Dus foto volgt later.
Maandag vlogen we op de afgesproken tijd en landden we 1,5 later in de zon in Marseille. Wat een verschil met het weer in Nederland. We haalden de huurauto op en togen maar de stad. Zoon stond ons met Arthur al op te wachten. Ze waren blij ons te zien.
Niks niet eenkennig meteen dikke mik, zo lief! Die handjes om je nek en dat stemmetje in je oor: oma.,. nou dan ben je die vertraging alweer meteen vergeten.
Gister was hij jarig en zijn we met z’n allen maar de dierentuin geweest. Hij en wij hebben genoten! Voor het eten heeft hij alle cadeautjes uitgepakt en toen hij het papier van de tatu trui eraf scheurde keek hij naar de trui en riep whoooo! Goedgekeurd dus.
Vandaag hebben we met het nieuwe Duplo huis gespeeld en de nieuwe brandweerpuzzel. Met de brandweerauto puzzelstukjes was hij op het nieuwe verkeerskleed aan het spelen en terwijl hij het drukke verkeer regelde viel hij zomaar in slaap. Ik kan er uren naar kijken. Zo lief
Ons cadeautje, een handgemaakt nachtlampje! |