vrijdag 25 juni 2021

CREA 5221 De M van................

De M van..................Marseille


La semaine prochaine je me reveille

Dans un appartement à Marseille


Een gedichtje beginnen in het Frans

Is één ding, maar het afmaken is een ander verhaal

Vandaar dat ik maar verder ga

In mijn eigen Nederlandse taal


Maar volgende week hopen wij dus

Ruim 1200 kilometer te gaan rijden

En dan eindelijk, eindelijk 

Onze zoon met een bezoek te verblijden


En dan elke ochtend wakker worden 

Door een mannetje van drie

Oh ik kan me er nu al zo op verheugen

Dat ik hem straks hopelijk weer zie!






donderdag 17 juni 2021

Lekker én Geslaagd!

Wat een heerlijk weer hebben we, zo echt zomers. Ik word s'morgens wakker gemaakt met een lied van de merel die in de boom voor ons slaapkamer de dag aankondigt en s'avonds begeleidt de merel de zon als deze zachtjes achter de horizon zakt. Ik weet niet of het dezelfde merel is, maar daar ga ik gemakshalve maar van uit! Het is in elk geval een goed begin en einde van de dag. 

De jonge koolmeesjes zijn uitgevlogen en van de laatste was ik getuige. Die hing dinsdagmorgen uit het vlieggat van het vogelhuisje terwijl pa koolmees hem af en toe een lekker hapje kwam brengen en hem vanuit de seringenboom aan zat te moedigen om vooral zijn vleugels uit te slaan op weg naar een volwassen koolmezenleven. Het kind bleef nog lang op het balkon hangen maar uiteindelijk waagde het de sprong en daar ging hij en landde zacht in de sering. 

Het is nu stil in de tuin zonder het gepiep van de jonge vogels en ook de buurtpoezen laten zich niet meer zien. Of ze zijn op vakantie óf ze vinden het zonder die vogeltjes in de buurt niet meer de moeite waard. En wij maar denken dat ze voor ons kwamen. 

Wel hebben we nu een andere trouwe bezoeker. Een Vlaamse Gaai! Deze heeft de rijpe aardbeien ontdekt en komt regelmatig lunchen. Hij gaat dan eerst op de rand van de tuinstoel zitten, loert naar binnen of de kust veilig is en hipt dan naar de aardbeienbak, grijpt zijn kans en gaat hem dan smakelijk op zitten eten. Je hoort hem bijna smakken!

Nou ben ik ook de beroerdste niet en gun ik dat beest een lekkere aardbei, maar zelf wilde ik ook wel eens een aardbei uit eigen tuin proeven voordat ze allemaal aangevreten waren. Dus nam ik een pauze en ging gewapend met een schaar en een schoteltje de tuin in en plukte de rijpe aardbeien. Ze waren erg lekker. De avond erop sproeide ik de potten in de tuin en toen kon ik plukken, afspoelen en opeten en dan zijn ze eigenlijk nog lekkerder! 

Het waren drukke weken want ik moest vandaag examen doen en dus moest er gestudeerd worden. Alle veranderingen in de sociale wetgeving moest ik mijn hoofd in zien te krijgen. Dat vond ik een hele kluif en zodoende bleef er niet veel ruimte over voor andere dingen. Vanmiddag om 13.00 uur was het zover en gelukkig ben ik geslaagd. Ik mag mezelf weer twee jaar lang een ROV® Casemanager verzuim noemen en heb ik weer tijd om gezellige blogjes te lezen en zelf weer eens wat te handwerken, al is het daar nu een beetje te warm voor. 

Het was een goede dag vandaag, met een zingende merel, verse aardbeien uit eigen tuin én een diploma! Ik reken het goed!




vrijdag 11 juni 2021

CREA 5221 De L van ..............


Liefde,

Lust,

Lachen,

Lol, 

Licht,

Lef,

Lucht,

Lijf, 



De L van.......


Leven


Geniet er van want het duurt maar even!



vrijdag 4 juni 2021

Crea 5221 De K van Koolmezen in de Kraamkamer

Een paar weken geleden hadden we ineens huurders in een van onze vogelhuisjes. Een koolmezenechtpaar vloog af en aan met bouwmaterialen om een gezellig nestje te bouwen. Vanaf mijn thuiswerkplek kon ik dat allemaal aanschouwen. Heerlijk zo'n prille liefde! 

Toen het nestje klaar was werd het wat stiller met in- en uitvliegen maar ineens werd het een komen en gaan van pa en ma koolmees die met allerhande lekkers in de bek hun uiterste best doen om de kinderschare te voeden. Als je dicht bij het kastje gaat staan dan hoor je de jongen piepen. 

Nu het zulk lekker weer is, willen we na het eind van de werkdag nog wel eens een uurtje neerstrijken in de tuin met een glaasje fris en een boek. In het achterste gedeelte is dan nog net een stukje zon. Dan zitten we wel dicht bij het nestkastje, maar pa en ma trekken zich niks van ons aan en vliegen af en aan met eten. Blijkbaar vertrouwen ze ons!

Tot zover niks aan de hand, een en al vrede en lieftalligheid. 

Toontje de buurkat komt natuurlijk ook regelmatig in de tuin en hoewel ze belangstellend naar de vogels keek (deed ze ook van de winter al) maakte ze geen enkele aanstalten om de vogels te grijpen. Ze keek er naar, gaapte langdurig en gaat dan uitgebreid haar voeten of haar staart wassen! Mevrouw lag de hele zondagmiddag bij ons in de tuin, zomaar voor de gezelligheid. 

Tot zover ook nog niks aan de hand!

Maar...........er komt sinds een paar weken ook een oranje kat in de tuin. Ik weet niet van wie zij is en waar ze woont, maar het is een gezellig beest, die al miauwend op je af komt rennen om een praatje te maken en heel veel kopjes te geven. En deze kat heeft wél belangstelling voor de vogels. Sterker nog zij zit op het dak van de schuur, gaat dan over de rand hangen en probeert bij dat vogelhuis te komen. 

Vorige week kwam ik s'morgens beneden, deed de luxaflex open en zag het hele vogelhuis scheef hangen. Die arme kleintjes. Ik heb het heel voorzichtig weer recht gehangen en gelukkig kwamen pa en ma koolmees weer met voedsel aanzetten. Pfoe......

En nu zijn we een soort mini vogelbescherming geworden, want niet alleen de rode poes doet verwoede pogingen, maar ook Toontje heeft er lucht van gekregen en gaat op het dak van de schuur liggen loeren en probeert ook over de rand te hangen. Ze heeft dat die rode natuurlijk zien doen! Als ze me dan ziet gaat ze gauw op het puntje van het dak liggen onder de overhangende takken van de sering. Ze kijkt me dan aan met zo'n blik, van Ik? Ik aan die vogels, welnee joh ik lig hier lekker op het hoekje en nee joh ik lust helemaal geen vogels, hoe kom je daar nu bij! Ik ben meer van de vis. Ja ja, maar ondertussen hebben we haar van de week toch al moeten verjagen met de plantenspuit. 

Net als die rode poes, maar die vluchtte niet na het straaltje water, nee die kwam luid miauwend op mijn man af met een blik van, oh mag het niet op de vogels jagen, nou dan zal ik het niet meer doen en doe dan maar even die tuindeur open want dan kan ik zo naar buiten wandelen en hoef ik die schutting niet op te springen. Dat is me ook een portret hoor. 

Gister kwam kat nummer drie! Een zwarte met hier en daar een vlekje goud en hij is een huisgenoot van Toontje. Die kat is dol op muizenvangen en schuimt hier ook door de tuin, want ja daar lopen muisjes, maar knuffelen met deze kat was nooit aan de orde. Die peerde hem al als je alleen al naar hem keek. 

Nu zat hij ook op het dak van de schuur en hengelde met zijn poot naar het nestkastje. Ook hem heb ik maar even verteld dat dit niet de bedoeling is en nu peerde hij hem niet maar kwam hij wel even een kopje geven. Als een soort van sorry of als afleidingsmanoeuvre? Ik weet het nog net zo niet. 

In elk geval we hebben het er maar druk mee, met die vogels beschermen. Ik ben nu al bang dat als ze straks uitvliegen dat die drie katten op een rijtje zitten en dat ze dan die kleintjes grijpen en pa en ma koolmees al die zorgen voor die kinderen helemaal voor niks hebben gedaan. 

Op de schaal van de wereldproblematiek stelt dit natuurlijk allemaal niks voor, dat weet ik ook wel, maar ja die koolmezen huren wel ons huisje en als huisbaas moet je je huurders toch wel enige bescherming bieden. 

Zucht!

Ik? Nee hoor, ik kom écht niet aan die vogels! 



donderdag 3 juni 2021

Vlaggen voor verdriet

Al eerder schreef ik over de vlaggenlijn die ik aan het haken was. Hij is al een poosje af, maar omdat het een cadeautje was kon ik ze hier nog niet laten zien. Het was ook een beetje een bijzonder cadeautje omdat ik niet zeker wist of ik de ontvanger er wel blij mee zou maken. Waarom doe je het dan, zou je zeggen en nou dat komt zo!

In 2019 haakte ik een vlaggenlijn voor iemand die dat op twitter vroeg. Ze wilde die in bepaalde kleuren en ik haakte met plezier die vlaggenlijn. Toen ze af waren en opgestuurd kreeg ik een enthousiaste foto dat de vlaggen juist op tijd waren gearriveerd om de verjaardag van hun zoon op te luisteren. Vrolijk hingen ze in de kamer op die derde juni, zijn verjaardag. 

Ik volgde deze vrouw al een tijdje op twitter en was onder de indruk van haar positiviteit omdat haar zoon ernstig ziek was, hij had een stofwisselingsziekte en ik was helemaal onder de indruk van de zoon zelf die een kei was in positief denken en omdenken. 

Hij was daar een kei in want in september 2020 is hij overleden, nog maar 17 jaar oud. Ik had en heb echt met zijn ouders, en vooral zijn moeder met wie ik twitter en mailcontact heb, te doen. Het lijkt me zo vreselijk om je kind te verliezen!

Toen ik begin dit jaar op zoek was naar restjes wol voor de trui van Arthur, kwam ik de restanten tegen van de vlaggenlijn en toen ontstond er zomaar een ideetje in mijn hoofd. Ik maakte een nieuwe vlaggenlijn met 9 vlaggetjes, zes voor zijn naam en drie voor zijn geboortedatum. Geen vlaggenlijn om iets te vieren, maar om te herdenken. Vandaag, 3 juni 2021, zou hij 18 jaar geworden. Een moeilijke dag voor zijn ouders en zus. 

Hoewel ik het met grote schroom verstuurde, viel het gelukkig in goede aarde. Ik hoop maar dat het ze een heel klein beetje troost kon bieden. 


Het is leuk om te doen, zo'n vlaggenlijn al was het wel even puzzelen met de letters erop borduren want dat had ik nog nooit gedaan. Het was ook net in de periode dat alle winkels dicht waren en er was geen velletje ruitjespapier in huis om de letters uit te tekenen en ze allemaal gelijk te krijgen. 

Uiteindelijk vond dochter nog een paar lege bladzijdes in een heel oud wiskundeschrift en lukte het toch. Ik ga dat zeker nog eens doen, maar dan liever om iets te vieren. Maar ja in het leven draait  het nu eenmaal om vreugde én verdriet!