Vijf kaarsjes!

Vandaag mocht Arthur 5 kaarsjes uitblazen dus het was groot feest. 

Het was nog even aanpoten om zijn powerranger trui af te krijgen, maar het is gelukt. Ik had er nog speciaal een dag vrij voor genomen gisteren, want vorig weekend breide ik het voorpand af, maar toen moest de afwerking nog gedaan worden en de hals er in gemaakt en dat kreeg ik in de avonden na werktijd niet meer voor elkaar. 

Het werd toch echt wel eens tijd dat die trui af kwam. Tjonge jonge ik heb nog nooit zo lang gedaan over een kindertrui. Echt schandalig. Gelukkig kon ik een dagje vrij nemen en ben ik er gister maar eens goed voor gaan zitten, het is toch altijd meer werk dan je denkt. 

Vorig jaar was ik eind februari begonnen met een cursus Finishing touch en die heb ik helaas niet meer kunnen afmaken, maar toch was er nog wel wat blijven hangen en heb ik de trui niet met de stiksteek in elkaar gezet, maar zoals ik het geleerd had op de cursus en op die manier worden je naden een stuk mooier. Op Youtube heb je er heel handige filmpjes over. 

Over de afwerking ben ik dus wel tevreden, maar over het inbreiwerk iets minder. Ik heb daarbij de verhoudingen niet goed ingeschat en dat is jammer. Ook had de trui wel wat langer kunnen zijn, maar ja dat krijg je als je in augustus begint met breien en ergens in februari klaar bent. Zo'n mannetje groeit ondertussen gewoon door. 

De jarige job was er in elk geval blij mee. De trui moest direct gepast worden en gelukkig zat hij goed.

 

Hij had aardig wat cadeautjes uit te pakken en was met ieder cadeau heel erg blij. Mijn eigenlijke cadeautje was een brandweerauto van Playmobil. Een week of wat geleden hadden we samen op de laptop de catalogus van Playmobil doorgelopen en mocht hij de hartjes aanklikken van wat hij graag zou wille hebben. Dat was al leuk om te doen en uit die wensen had ik dit cadeau gekozen en van zijn tante en van zijn overgrootvader kreeg hij ook Playmobil. 

Bij ieder cadeautje was hij helemaal blij en enthousiast. Iedereen werd aan het werk gezet om de Playmobil items in elkaar te zetten, hij kon niet wachten om er mee te spelen en had eigenlijk geen tijd om aan tafel te komen, ook al had hij het menu uit mogen kiezen en had hij zijn moeder geholpen om de chocoladetaart te bakken. 

Het was een gezellig verjaardagsfeest en de jarig blies vol overgave de kaarsjes uit. Heerlijk toch als je zo blij en tevreden jarig kunt zijn. Een genot om naar te kijken én om er bij te kunnen zijn!

Geboortedag

Borrel

Bier, bitterballen

Spa rood of blauw

Taart, gelach, gefeliciteerd

Verjaardagsfeest

Dat zou het zijn geweest

Herinneringen

Stille, lege dag

Geen verjaardagspost

En geen visite

Er valt niets meer te vieren

Sinds jij het leven liet

Want ouder worden doe je niet

Niets doen dan?

Dat voelt ook niet goed

Dan is het alsof je nooit hebt bestaan

Herdenken en gedenken

Geboortedag

Met tranen en een lach

Hebben we al geproost?

Een door jou vaak gebruikte zin

Nee! 

En dus

laten we de champagnekurken knallen

En we proosten met zijn allen

Op die lieve, mooie, zo gemiste 

Vader, opa, familie, vriend, echtgenoot

Omdat liefde verder reikt dan de dood

Tuin 2023

Wat doet een mens op een vrije zaterdag zonder vaste plannen? De tuin in! De silo voor de vogelzaadjes moest nodig worden aangevuld en ook de vetbollen waren al weer op. Dus hup naar buiten. 

Het was lekker buiten, de zon kwam kijken, de vogels floten en de lente ligt al op de loer. Toen het vogelvoer was aangevuld heb ik de GFT bak van de voorkant van het huis naar de tuin gereden, trok mijn handschoenen aan en heb de roos gesnoeid. Zij had zulke lange uitschieters gemaakt dat met een beetje wind ze je in de haren vloog als je naar buiten stapte. 

Flink de schaar erin, want deze dame is een taaie (ze woont al 30 jaar in mijn tuin) en de ervaring heeft me geleerd dat hoe meer ik haar terugsnoei aan het begin van het tuinseizoen, hoe meer zij bloeit. 

Toen dat klusje was gedaan ben ik aan de andere kant begonnen met het afknippen van de lange dorre takken die over de schutting groeien uit de tuin van mijn buurvrouw/vriendin. Die struik groeit als een malle en geeft tot laat in het seizoen prachtige rode bloemen, waardoor ik het in het najaar niet over mijn hart kon verkrijgen om de boel af te knippen. 

Nu moest het wel want anders verdrukken deze takken de opmars en de bloei van mijn clematis. Dus ook hier ging flink de schaar in. Helaas was toen de GFTbak al vol, vanmorgen had ik juist de oude bloemen weggegooid. Gelukkig wordt hij deze week weer geleegd. Meestal als je een dag wacht dan zakt de boel nog wel wat in en kan er nog wat bij, misschien kan ik morgen nog even verder met wat ruimen in de tuin. 

Het was heerlijk om weer in de tuin bezig te kunnen zijn. Veel vaste planten laten zich al zien en de helleborus bloeit nu prachtig. Net als de sneeuwklokjes! 

Ik verheug me weer op een nieuw tuinseizoen en ga eens bedenken of ik nog wat plantjes ga zaaien dit jaar, misschien met Arthur samen, en welke planten ik nog graag wil hebben in de tuin. 

Het is en blijft genieten zo'n postzegeltje tuin. Wat mij betreft is het tuinseizoen 2023 geopend. Dat het maar een mooi seizoen mag worden! 

Kleine cadeautjes

En dan is het alweer februari. Nog echt een, soms grauwe, grijze wintermaand, maar toch ook al weer met lichtpuntjes. Woensdagochtend reed ik om 07.30 uur op de A2 richting werk, het was nog donker en koud, maar ineens gloorden er aan de horizon toch al de eerste tekenen van de dag, met een prachtig oranje gloed en toen ik die avond naar huis reed was het nog helemaal licht. Dat zijn dan toch kleine cadeautjes. 

En er waren er nog meer de afgelopen twee weken. 

Een foto van en een interview met mijn lief, van een oud collega van hem die ik zomaar mocht hebben. 

Een grote bos tulpen die ik van mijn dochter kreeg. 

De eerste sneeuwklokjes in de tuin. 

Simon Specht die elke dag van de nootjes komt eten en steeds minder snel schrikt van mij als ik per ongeluk beweeg achter mijn bureau! Zo'n mooi beestje!

Lieve en wijze woorden van een bloglezeres op de mail naar aanleiding van mijn bezoek aan het mooie hoge noorden afgelopen week. 

De armen van mijn kleinzoon om mijn nek met een stevige knuffel en zijn oh zo schattige woorden, jij mijn lieve schatje! Ik smolt! 

De presentatie die ik moest maken voor een webinar die ik moest houden. Pff dat vond ik wel even een ding, want zo'n presentatie maken is nog niet zo moeilijk, maar er is toch altijd dat stemmetje in mijn hoofd van: Als het maar goed genoeg is, als ze maar niet vinden dat ik uit mijn nek klets! Ik weet dat ik mijn vak versta, maar toch is dat akelige stemmetje er dan. En een webinar had ik nog nooit gegeven, maar ik dacht ach, ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan. 

Als ik "vroeger" zoiets moest doen waar ik dan aan mijzelf twijfelde waren er altijd die geruststellende woorden van mijn man. Dan ging ik de deur uit met een stevige knuffel en zijn woorden; jij kunt dit! En dus kleedde ik me gisterochtend netjes aan, met mijn allermooiste setje lingerie (ooit gelezen van een gerenommeerde zakenvrouw; als je iets moeilijks moet doen, trek dan je mooiste lingerie aan. Niemand die het ziet, maar jij weet het en dat maakt je krachtig!) en in gedachten hoorde ik zijn stem; jij kunt dit. 

En ik kon het! Ook al weer zo'n cadeautje!

Maar de dag was nog niet om, er kwam nog iets moois! Ik bracht mijn Toffe Tasje weg en had toch zo'n mooi gesprek. Het Toffe Tasje is een initiatief van de voedselbank hier in het dorp. Als je daar aan mee wil doen dan krijg je dus zo'n tasje en die vul je met houdbare producten die je kunt missen. Wij waren altijd al sponsor van de voedselbank en toen ik van dat tasje hoorde ben ik mee gaan doen. Ik heb namelijk gemerkt dat je als alleenwonende (het woord single of alleenstaand krijg ik nog niet over mijn lippen, voor mijn gevoel ben ik nog steeds getrouwd) niet zoveel hebt aan de aanbiedingen. De acties 2 halen 1 betalen zijn vaak niet handig, want hoe krijg je dat op? Met dat tasje is het makkelijk, dan is het 1 voor mij en 1 in het tasje. Daarnaast doe ik elke week een paar extra boodschapjes voor het tasje. 

Maar goed ik ging dat tasje wegbrengen want de voorzitster van de voedselbank woont hier vlak achter en terwijl ik het tasje afgaf maakten we een praatje. Het kwam op het overlijden van mijn man. Zelf is ze al drie jaar weduwe en wat een herkenning was ons gesprek. Omdat ze het begrijpt en zelf al door dat proces is gegaan en nog gaat, kon ze woorden geven aan die worsteling die rouwen soms is. Ook dat gesprek was een cadeautje. 

Ze zijn er, allemaal kleine cadeautjes en wat is het mooi om ze te ontvangen, uit te pakken en blij te kunnen zijn met al deze lichtpuntjes!