Tips & Tricks: Dagelijkse dingen

Voor de tips & tricks voor oktober wilde ik nu eens een echt handige tip met jullie delen, zo eentje waarvan je zegt, goh dat is me toch handig, had ik dat maar jaren eerder geweten. Ik sloeg aan het nadenken, maar het bleef leeg in de bol. Ik kwam niet verder dan kranten boven op je keukenkastjes leggen die het stof en het vet opvangen en die je dan een keer in de zoveel tijd in de vuilnisbak kiepert, doekje over de kastjes en hup weer nieuwe kranten erop. 

Maar dat was nou niet direct een geweldige tip. Zelf heb ik dat ooit eens geprobeerd maar ik was zo aan het hannesen om die kranten op de kast te krijgen zonder dat je dat zag dat ik de hele handel al in de papierbak had gegooid voor er nog maar 1 krant pasklaar op lag. Geen fijne tip dus. 

Ik sloeg aan het graven in mijn geheugen of er nog niet ergens in een laatje van mijn brein een fijne tip lag van mijn moeder of mijn oma's, maar met dat kwam ik niet verder dan de tip: Bezint eer gij begint!

Nou dat is een hele ouderwetse tip natuurlijk, maar nog steeds heel goed bruikbaar. En zo bedacht ik dat er veel tips verborgen zijn in spreekwoorden en gezegdes: 

• Gooi geen oude schoenen weg voordat je nieuwe hebt.
• Haastige spoed is zelden goed.
• Een goed begin is het halve werk. 
• De aanhouder wint.
• Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.
• De tering naar de nering zetten.
• Je moet het ijzer smeden als het heet is.
• Wie zijn eigen nest bevuilt moet erin liggen. 
• Wie de bal kaatst kan hem terug verwachten.
• Wie het laatst lacht lacht het beste. 
• Een mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest. 

Het is dus géén blog geworden met een tip waar je echt wat aan hebt, sorry, maar je moet maar zo denken:

Wie het kleine niet eert is het grote niet weerd!

Dit blog is tot stand gekomen naar aanleiding van een oproep van Elizabeth

Zak

Ik zal het maar eerlijk bekennen: Ik heb een zakprobleem! Bij al het leed in de wereld is mijn zakprobleem natuurlijk een futiliteitje, maar toch, ik heb er last van. 

Wat is het geval? Toen ik vijf weken geleden nieuwe kozijnen en ramen kreeg, pasten de luxaflex beneden en in mijn slaapkamer niet meer. De werkmannen hadden hun hielen bij wijze van spreken nog niet gelicht of daar stond de inmeetman van de winkel hier uit het dorp die zulks verkoopt op de stoep. Hij mat een en ander op en ik zocht samen met mijn dochter de nieuwe luxaflex uit. 

Dit moet hier hangen tot ik naar het bejaardenhuis ga dus we hebben een weloverwogen keuze gemaakt, de boel is besteld en de fabriek gaat alles op maat maken. Helaas zijn dit geen standaardmaten waardoor het allemaal wat langer duurt! 

Nu wilde ik in mijn slaapkamer toch wat voor de ramen hebben want ik hou niet van inkijk en wil in mijn geboortekostuum vanuit de douche mijn slaapkamer in kunnen lopen zonder dat er een glazenwasser van schrik van zijn ladder kukelt. 

Nu mag je in die kunststof kozijnen niet boren en was het verstandig om er ook niks op te plakken omdat dit akelige lijmresten kan achterlaten en daarom had ik bedacht om vuilniszakken te gebruiken en die met een soort kneedgum - waar ik ook de tekeningen van Arthur mee op de keukendeur plak - op te hangen. 

Het leek een goed plan en door de vuilniszakken was het ook lekker donker in de slaapkamer. Nou wat zeur je dan over een zakprobleem, zul je zeggen? Maar na 5 weken is de kneedgum het wel zat. Die heeft er geen zin meer in en laat los, waardoor de zakken losschieten en ik ze elke dag opnieuw moet bevestigen. Nu is dat ook niet zo erg, maar van de week lag ik in bed al een beetje weg te doezelen, met Tim vredig maffend op het voeteneind, toen de zakken in een keer van het raam donderden en Tim en ik ons een hoedje schrokken. 

En wij vonden dat geen pretje om door die zakkende zakken wreed uit onze slaap gehaald te worden. Maar goed het is dus geen wereldprobleem en ik hoop maar dat de luxaflexen snel klaar zijn. 

Ondertussen is er ook nog iets leuks te melden! Tim is vandaag uit zichzelf, helemaal alleen door zijn kattenluik naar buiten gegaan! Van buiten naar binnen ging al helemaal goed, maar andersom nog niet. We hebben geoefend met een open luik en hem er door heen gepraat, net zolang tot hij het zelf aandurfde met dat open luik en toen met het luik op een kiertje. 

Vanmiddag was ik op tijd thuis van mijn werk, maar ik had nog een overleg en dat vond Tim niet gezellig. Hij zat te miauwen voor de achterdeur, laat me naar buiten vrouw. Maar dat ging dus niet want ik moest mijn aandacht bij het gesprek houden. Ik hoorde een hoop gerommel bij het luik, hoorde het openklikken en even later zag ik meneer in de tuin lopen. 

Ik zat in een heel serieus gesprek met iemand die door een moeilijke periode gaat en ik moest me bedwingen om niet hardop te juichen dat mijn kat door zijn luik gaat. Dat zou een beetje gek zijn geweest, maar ik vind het fijn voor hem dat hij nu zelf kan bepalen wanneer hij naar buiten en naar binnen wil. 

Helemaal trots ben ik op hem. Nu nog een oplossing vinden voor mijn zakken!

Tuin

Wat een heerlijk nazomer weer! Het is een perfecte afsluiting van mijn vakantie want maandag begint de werkweek weer en dat is ook weer prima. Het was een beetje gekke vakantie zo met de komst van de nieuwe kozijnen en ik heb dan ook lang niet alles kunnen doen wat ik mij voorgenomen had. Maar goed is dat eigenlijk niet altijd zo met vakanties? 

Wat ik wel heb gedaan deze week was lekker in de tuin werken. Samen met dochter heb ik vorig weekend veel gesnoeid en onkruid gewied, dat schiet altijd als paddenstoelen uit de grond, maar nu is het weer toonbaar. Niet al te netjes want de borders mogen best een beetje rommelig zijn. 

Woensdag moest ik naar het tuincentrum om kattenbakvulling te halen en daar heb ik eens lekker rondgescharreld tussen de plantjes. Dat is per slot van rekening óók vakantie. Ze waren druk bezig om de kersttoestanden op te bouwen en in te richten, maar er was nog genoeg moois aan planten om fijn van te genieten. Er gingen dan ook een aantal planten met me mee naar huis. 

Donderdagochtend wilde ik direct na het ontbijt de tuin in, maar het was nog erg mistig. De slierten nevel dwarrelden nog door de straat, maar toen dat een beetje optrok ben ik heerlijk de tuin in gegaan. Helaas was dat qua geluid wat minder "zen" dan dat dit doorgaans het geval is, want in de straat die aan mijn tuin grenst zijn stoere werkmannen bezig om de gasleidingen te vervangen. 

Dat is natuurlijk belangrijk en nodig maar wel een beetje jammer dat dit juist nu moest zijn, want de heren begonnen al om 07.00 uur met hun herrie. Tim vond die herrie ook vervelend en dorst ook bijna niet de tuin in, maar toen ik in de tuin bezig was kwam hij toch om me heen scharrelen. 

Als hij het te eng vond ging hij gauw weer - door het luik - naar binnen. Ik had de klep van het luik opengezet en hij kwam daardoor ook weer naar buiten. Inmiddels gaat van buiten naar binnen heel goed maar andersom nog niet. Het zij zo. Ik doe de deur wel voor hem open als hij naar buiten wil en dan kan hij zelf weer naar binnen. 

Na een paar uurtjes rommelen stonden de gekochte plantjes op hun plek en kan ik daar deze herfst fijn van genieten. 

Het wachten is nog op de eerste en enige tomaat. Deze is helemaal zielig en alleen ontstaan uit de plantjes die ik begin dit jaar opkweekte uit de zaadjes van de stamboomtomaten van de groentejuwelier. De planten hebben het niet goed gedaan en dat is mijn eigen schuld, want rondom het overlijden van mijn vader heb ik ze een beetje vergeten en niet goed verzorgd. Enfin, volgend jaar beter. 

Met dit mooie weer ga ik nog even fijn genieten van mijn tuintje en dan straks lekker eten bij zoon en schoondochter aan de gerecyclede, eiken tafel van mijn ouders. Want die is klaar en zo ontzettend mooi geworden! 

Luik

Toen de kozijnenman in maart hier was om alles op te meten en een offerte te maken vroeg ik hem of ik ook een achterdeur kon bestellen met een kattenluik erin. Nou, zei de kozijnenman, kant en klare deuren met kattenluiken hebben we niet, maar als u zelf een kattenluik koopt dan zagen de monteurs deze met alle plezier er voor u in. 

Na lang wikken en wegen besloot ik om toch een kattenluik aan te schaffen zodat Tim zelf kan beslissen wanneer hij naar buiten wil en weer naar binnen. Hij vindt het heerlijk om in de tuin rond te scharrelen en dat plezier gun ik hem graag. Ook als ik even weg ben, want hij kan de tuin niet uit. Dit type kat kan niet zo goed klimmen en hij vindt de buitenwereld eng dus ik hoef niet bang te zijn dat hij de kuierlatten neemt. 

Ik ging dus op zoek naar een goed kattenluik, want de kozijnenman had me wel geadviseerd om een luik te kiezen wat goed sluit omdat het anders een behoorlijk tochtgat wordt. Dat wilde ik juist voorkomen en verdiepte me in soorten en maten van luiken. 

Er was er een met een app en die registreert de chip van je kat en daarmee gaat hij open of dicht, net hoe jij hem instelt en omdat je alleen de chip van jouw kat registreert komen andere katten niet binnen. Dat leek me wel zo prettig. Maar...., zei zoon, die ik mee liet kijken, deze firma verwerkt alles in de cloud en als die firma dus failliet gaat of stopt dan wordt die cloud niet meer up to date gehouden en werkt de boel niet meer. Daar had hij een punt en na even verder zoeken vonden we een luik dat op ongeveer dezelfde manier werkt, maar dan zonder cloud en via een app. 

Het luik kwam en werd netjes in de nieuwe achterdeur gemonteerd. Tim haalde ik op van zijn logeerpartij, zette zijn mand open en meneer wandelde meteen naar het luik en ging aandachtig naar buiten zitten kijken. Het leek bij hem in de smaak te vallen en ik pakte de handleiding erbij om de boel te installeren. 

Dat bleek zomaar niet te gaan want er moest nog een hub bijbesteld worden, wat niet erg duidelijk vermeld was, maar oké de hub besteld. Die kwam binnen net op het moment dat zoon hier was en hij ging met de installatie aan de slag. Tim moest daarvoor zijn hoofd bij het luik houden, het liefst er even in, maar ja dat doet hij natuurlijk niet op commando. 

Uiteindelijk is het gelukt en kon de training beginnen. Ja doei dacht Tim, wat was er mis met het vorige systeem van ik miauw, jij doet de deur open en ik ga naar buiten! Hier werk ik niet aan mee! 

Tja daar zit je dan met je dure luik en hub! Het leek een fiasco, maar gelukkig is Tim erg nieuwsgierig en gaat hij er dus wel voor zitten om naar buiten te kijken. Om hem te motiveren er doorheen te stappen lag ik op mijn knieën in de tuin hem peptalk te geven. Dat zal een gek gezicht geweest zijn om een dikke vrouw voor een kattenluik te zien hangen en te kat te bewegen om naar buiten te komen. Gelukkig waren de buren niet thuis. 

Inmiddels gaat hij wel van buiten naar binnen, maar andersom doet hij nog niet. Misschien moet hij nog even wennen aan de best luide klik die het systeem laat horen als hij de chip waarneemt en daarmee het luik ontgrendelt. Harde geluiden vindt hij sowieso in het begin altijd eng. Het zal wel wennen. Of niet! 

Laat me erin!

Tips & Tricks: No Phising!

Was ik toch bijna vergeten dat het vandaag de Tips & Tricksdag is voor september. Welke tip heb ik voor jullie vandaag? Ik moest er even over denken en toen las ik een blog van Gewoon lekker thuis die te maken kreeg met een phising mail waardoor ze zich per abuis op een abonnement abonneerde en daar veel  geld aan kwijt was. 

Woest wordt ik altijd van dit soort berichten en stel me dan de crimineel aan de andere kant van het internet voor die dit soort oplichterspraktijken doet en daar veel geld mee "verdient". In gedachten wens ik zo iemand dan drie of meer maanden ernstige prikjeuk toe aan zijn of haar anus. Soms wou ik dat ik die gave had om zo'n vloek uit te spreken en dat dat dan ook echt werkt. 

Dat kan ik natuurlijk niet - gelukkig maar - maar wel heb ik een tip om de kans te verkleinen dat je erin trapt. 

Wat je moet doen is namelijk op het emailadres klikken van degene die de mail naar je stuurt. Vaak zie je niet het hele mailadres maar bijvoorbeeld DHL staan en zie je een < teken maar dan met het puntje van de driehoek dat naar beneden wijst. Als je dat tekentje aanklikt zie je het hele mailadres en dat is vaak een heel raar adres en dan weet je dat je die mail meteen in de digitale prullenbak moet gooien. 

Ze zijn zo slim die gasten, want ze kunnen logo's kopiëren of heel goed namaken en het zijn tegenwoordig niet alleen mails dat er een pakje op je ligt te wachten, maar ik heb ook al mails gehad van een nep bol.com en een nep kruitvat dat ik iets gewonnen heb. Leuk denk je dan, maar aangezien ik nooit iets bij het kruitvat koop kon ik daar nooit iets gewonnen hebben en door even op het driehoekje te klikken zag ik dat het dus een oplichtersmail was. 

Laatst kreeg ik een mail van Ziggo dat mijn account onmiddellijk werd gesloten omdat ik niet betaald zou hebben. Dat was raar want dat had ik net die dag gedaan. Ik klikte het driehoekje aan en kreeg als adres: infogornudmds@hachettegames.com. Een oplichter dus. In de prullenmand ermee, maar voordat ik dat doe kun je, als je dat driehoekje hebt aangeklikt ook aangeven dat je dat mailadres wil blokkeren en dan kunnen ze jou vanuit dat adres niet meer bereiken. 

Bij deze mijn tip voor de maand september, ik hoop dat jullie er iets aan hebben en als je een oplichter bent en dit leest dan geldt mijn wens voor drie maanden jeuk op die bepaalde plek óók voor jou! En ga je schamen! 

Deze blog is tot stand gekomen naar aanleiding van de oproep van Elizabeth

Opgeruimd en klaar!

Het is al een hele poos geleden dat ik een blogje schreef. Niet dat ik in de tussentijd stil zat, nee het was een drukke zomer. Op het werk was het rustiger, maar omdat ik ook waarnam voor collega's die met vakantie waren was er genoeg te doen en dat is prima anders gaat een mens zich maar zitten te vervelen. 

In de avonduren en weekenden was ik vooral bezig met opruimen! Deze week zijn de nieuwe kozijnen geplaatst en dat betekende dat er overal ruimte gemaakt moest worden zodat de werkmannen erbij konden. Dat betekende ook dat ik nu écht door de spullen van mijn man moest en moest beslissen wat er weg kon en wat er mocht blijven. 

Dat was een flinke klus, niet alleen de hoeveelheid aan spullen, maar ook het "opruimen" van de emoties die dat met zich meebracht. Hij had bijvoorbeeld een doos vol met foto's van de uitjes van zijn werk. Hij heeft daar bijna 40 jaar gewerkt en altijd actief meegedaan aan uitjes en sporttoernooien dus er lag wat. Alle foto's waar hij zelf op stond heb ik bewaard en de overigen heb ik weggedaan. Tussen die "werk"foto's kwam ik nog twee foto's tegen van ons op onze allereerste vakantie, naar Kreta. Zo lang geleden, maar toen ik die zag wist ik wel meteen weer zeker waarom ik verliefd op hem was. Wat een lekker ding was hij toch!

Gelukkig kreeg ik hulp van zoon en dochter die elk hun oude kamer kwamen helpen opruimen en ook oud speelgoed en boeken uitzochten en mee naar hun eigen huis namen. Een kapotte koffer, zijn oude tennisrackets en tas en heel veel boeken uit de boekenkast vonden een weg naar het recycleplein en naar de kringloop. De auto wist bijna zelf al de weg. 

Soms was het lastig om spullen van hem weg te doen, omdat het soms ook voelde alsof ik hém wegdeed (rouw doet rare dingen met een mens), maar ik besefte steeds meer dat als ik niet zou opruimen, ik de kinderen er later mee op zou zadelen. Tijdens het leeghalen van het huis van mijn vader besefte ik al dat veel spullen uit mijn ouderlijk huis niet mee konden naar mijn huis. Natuurlijk is het fijn om bepaalde, emotioneel waardevolle, dingen, te hebben maar het gaat toch vooral om de herinneringen die je achterlaat. 

Het was fijn om het samen met de kinderen te doen en hen ook te laten kiezen welke spullen ze van hun vader wel of niet wilden hebben en daar samen mooie herinneringen aan op te halen. Weer een stapje verder in dit grillige rouwproces. 

Toen het opgeruimd was en de overgebleven boeken in dozen waren gepakt, bedden en bank versleept zodat ze erbij konden, kwamen er dinsdagmorgen twee busjes voorrijden met daarin 4 kozijnenmannen die voortvarend aan het werk gingen. Tjonge jonge wat hebben ze hard en netjes gewerkt. Wat is het mooi geworden. 

En nu ga ik het huis poetsen, de boekenkast weer inrichten, al jullie blogjes lezen van de afgelopen weken en genieten van een opgeruimd hoofd en huis én genieten van mijn vakantie! 

Tim was aan het logeren bij mijn dochter en had het naar zijn zin! 

 

Tim Katoen!

Deze zaterdag, een jaar geleden (maandag is het qua datum precies een jaar) haalde ik Tim op uit het asiel ergens in de buurt van Meppel. Wat je ver haalt is lekker zegt men. En dat kwam uit. 

We troffen daar een schuwe kater die al twee huisjes versleten had met zijn 16 maanden en toen al een maand in het asiel zat. Ik was al een beetje verliefd toen ik op de website zijn foto zag, maar toen ik hem daar voor het eerst in het echt zat, smolt ik! Van mijn kant was het dikke liefde op het eerste gezicht. 

Eenmaal thuis moest hij wennen en ik gaf hem daarvoor alle tijd en al snel was hij aan mij en dochter gewend. Toch bleef hij bij mensen die hij niet (goed) kende altijd erg schuw. Nog steeds als de bel gaat roetst hij de trap op en komt pas beneden als hij het veilig acht, maar inmiddels komt hij steeds sneller kijken wie er aan de deur is, want hij is ook erg nieuwsgierig. 

Ik ben zo dol op hem, hij is zo lief, komt me altijd enthousiast begroeten als ik na een werkdag thuiskom en als ik thuis werk dan ligt hij altijd wel ergens in de buurt en als ik niet uitkijk dan verstuurt hij mijn mails met onleesbare zinnen door over mijn toetsenbord te wandelen. 

Het is zo fijn om te zien hoe gelukkig en tevreden hij nu is. Wandelt met zijn staart in de krul door het huis, als hij het lekker weer vindt om naar buiten te gaan dan staat hij voor de tuindeur te miauwen dat ik de deur moet opendoen en struint dan de tuin door. Gaat liggen rollen op de grond, drinkt water uit een plantenbak, ligt in de border tussen de Solidago en staat tegen de schutting op om naar buurhondje Dushi te kijken. Helemaal in zijn element. 

S'avonds komt hij naast me liggen op de bank en moet er geaaid worden en als hij vindt dat het tijd is om naar bed te gaan (lees zijn brokjes moeten bijgevuld worden) dan laat hij dat duidelijk merken. Kortom we zijn een goed stel samen. Eigenlijk een soort van een jaar getrouwd want hij slaapt graag op mijn voeteneind. Een katoenen huwelijk!