Makkelijk Recept van de Maand (december)

Het is al weer tijd voor een recept van de maand en na het vorige recept was ik vast van plan om eens een duik te nemen in de kerstmenu's die hier door de jaren heen op tafel zijn verschenen, maar helaas daar is niets van gekomen. 

Mijn vader gaat erg hard achteruit en heeft steeds meer zorg nodig. Gelukkig heeft hij fantastische thuiszorgdames die twee keer per dag komen, maar er blijft nog steeds veel mantelzorg over. Dat doe ik graag voor hem en dat hoef ik niet alleen te doen, want samen met mijn broer en zus zijn we een goed team. 

Ik woon wel het dichtste bij en als hij dan, zoals gisteravond weer gevallen is, ruk ik uit om hem weer overeind te helpen. Het behoeft geen vermelding dat het een hartverscheurend gezicht is om je vader op de vloer aan te treffen. 

Hij kan nog wel genieten van lekker eten en dus kook ik de maaltjes voor hem die hij het lekkerste vindt. Witlof met ham en kaas en aardappelpuree, snijboontjes met een sudderlapje of een lekker stamppotje. 

Al met al een drukke tijd want tussen het mantelzorgen door moet er ook gewerkt worden. En als ik na een drukke en lange werkdag dan eindelijk thuiskom na een ellendig lange file, heb ik zelf ook geen zin meer om uitgebreid te koken. Vaak kook ik in het weekend en vries het in, voor mijn vader, maar ook voor mezelf, maar het gebeurt nog wel eens dat ik op mijn werk zit en denk, oh kak vergeten eten uit de vriezer te halen. 

In dat geval treedt plan B in werking. 

Men neme uit de voorraadkast:

• 1 blik kalfsragout of champignonragout net wat er op voorraad is
• een handje rijst
• een of twee uien
• een paar verdwaalde champignons die ook op moeten
• wat roosjes broccoli die nog ergens in een hoekje van de groentenlade liggen of wat doperwtjes uit de vriezer of uit blik.

Kook de rijst gaar. Snipper en bak de uien bruin en voeg de champignons toe als je die hebt en breng op smaak met peper, zout en een snufje kerrie. Roer de ragout los met een scheutje melk of water in een pan of schaal en warm dit op in de magnetron of op het fornuis. Kook de broccoli of de doperwtjes. Schep de rijst op het bord. Doe daar wat ragout over en de gebakken uitjes. Serveer de groenten erbij en klaar is je snelle maaltijd. Misschien niet het allergezondste maaltje, maar wel erg lekker en een soort van comfortfood en dat kunnen we in deze donkere dagen voor kerst goed gebruiken, een beetje troost-eten!

Ik ben benieuwd welke recept Elizabeth heeft geplaatst en natuurlijk ook de andere dames!

Klunzen met kabels

Wat een leuke reacties had ik op mijn cake van oma Corryblog! Leuk dat dit ook bij anderen mooie herinneringen oproept. Ondertussen is er hier sinds dat blog nog geen cake gebakken. Toen ik Arthur die bewuste vrijdag van school haalde en hem vermomd als moddermannetje - ik ben gevallen oma en ik heb een snee in mijn hand (piepklein schaafwondje) moest ik thuis eerst de modder van hem afbikken. 

Bovendien had hij andere zaken aan het hoofd dan een cake bakken want het was de dag erop Sint Maarten en het verhaal over het afsnijden van een cape om een arme man warm te houden had diepe indruk gemaakt en het lopen met de lampion en liedjes zingen zag hij helemaal zitten. Samen met zijn moeder had hij een prachtige lampion gemaakt. 

Helaas was hij het liedje vergeten en dus oefenden we samen tot het er in zat en de volgende dag toen hij met zijn mama op pad was geweest met zijn vriendjes en andere moeders terwijl ik ondertussen op Laurens paste, kwam hij kletsnat maar stralend terug met een tas vol snoep. Ja Arthur is fan van de Nederlandse tradities. Zeker als er snoep bij komt kijken. 

Maar van cake bakken kwam het maar niet, vanwege mantelzorg voor mijn vader die helaas hard achteruit gaat en ook omdat ik zo graag wilde starten met de kabeltrui voor Arthur! 

Ik heb een mooi patroon uit een boek van Rowan en natuurlijk gebruiken ze ook garen van Rowan. Dat is een heel mooi garen, maar ook erg duur. Een trui voor een jongetje van 5 jaar zou dan op bijna honderd euro komen. Dat vond ik te gortig. En dus kocht ik ander garen. Met een net iets andere stekenverhouding.

Dat betekende dus een proeflapje breien en omrekenen. Laat ik dat laatste nou niet kunnen en daarom heb ik een rekenprogrammaatje die dat wel zou moeten kunnen en ik zette de steken op en begon aan de boord. Normaal gesproken is een boordpatroon niet lastig, maar dit wel want meestal brei je twee averecht, twee recht, maar soms brei je twee averecht en dan drie recht zodat de kabels vanuit de boord straks mooi doorlopen in het patroon. 

Nadat ik zes toeren had gebreid leek het me veel en veel te wijd en dus moest ik wachten tot ik Arthur weer zag en lag het even stil. En ja hoor hij kon hem nog aan als hij 18 zou zijn dus uithalen maar weer. Voor dat ik dat deed had ik wel de trui die Arthur aanhad en hem nog lekker ruim zat, op de boord gelegd en het aantal steken geteld en begon opnieuw. 

Toen ik de boord afhad wilde ik eerst weer meten of het klopte voor ik aan het kabelpaneel begon en daar zat ook weer tijd tussen. Het klopte en toen kon ik eindelijk op mijn gemak starten. Dat lukte afgelopen zondag. S'morgens had ik eerst gebruik gemaakt van het droge weer, er was zelfs een zonnetje paraat, om de bloembollen in de grond te zetten en de tuinstoelen naar binnen in de schuur te doen. Fijn als zo'n klusje ook weer geklaard is. 

Juist toen de lucht begon dicht te trekken zette ik een potje thee en begon aan mijn kabelpatroon. Gelijk de eerste naald kwam ik niet goed uit. Ik hield een steek over. Tellen en nog eens tellen, het patroon nogmaals bestuderen en uiteindelijk zag ik het. Eén kabel start niet met zes steken maar met zeven steken. Na een hele middag prutsen heb ik nu tien naalden in het patroon op de pennen staan. 

De hele week kwam er s'avonds na het werk niks meer van een stukje breien, het is geen patroon waarbij ik ondertussen televisie kan kijken, maar nu heb ik weekend en hoop ik toch echt even een poos tijd te kunnen maken om een flink stuk te breien. En een cake te bakken. Dat ook! 

Het duurde even voor de foto kwam. Met het donkere weer van de afgelopen dagen lukte het niet goed. Maar nu schijnt de zon en ondertussen ben ik al een stukje verder zodat het patroon wat duidelijker te zien is. Het is een repeterend patroon van 16 toeren en ik weet het nu bijna uit mijn hoofd. Toch doe ik dat nog niet want helaas is er een foutje ingeslopen die ik niet heb uitgehaald omdat het te ver was toen ik het zag en geen zin had om helemaal opnieuw te beginnen. In het patroon zelf zie je het niet en ach is het niet zo dat er in echt handwerk een foutje mag zitten? In elk geval ben ik nu op de goede weg en is het heel erg leuk om te doen! 

Cake van Oma Corry (RvdM)

Toen ik klein was woonde oma Corry bij ons. In de jaren zestig toen mijn ouders wilden trouwen was er woningnood en trokken ze bij mijn grootouders in. Opa heb ik niet gekend, hij mij als baby wel, maar oma Corry was mijn grote vriendin.

Van haar heb ik leren bakken. Boterkoek, appeltaart, koekjes en cake! Vaak stonden we dan op donderdagavond in de keuken om iets lekkers te bakken voor het weekend en ik heb daar hele fijne herinneringen aan. 

Voor het recept van de maand, het idee van Elizabeth, was ik dan ook op zoek naar een lekker recept dat een beetje bij de tijd van het jaar past. Het is al november, vroeg donker en de afgelopen week hadden we heel veel regen en daar passen de herinneringen aan het bakken met oma Corry prima bij, de geur van een baksel in de oven die door het huis trekt terwijl de wind langs het huis giert en de regen tegen de ramen slaat. Pure nostalgie! 

Van oma Corry leerde ik dat de basis voor een goede cake van alles 50 gram is. Dus:

• 50 gram roomboter (margarine kan ook maar oma gebruikte altijd roomboter)
• 50 gram zelfrijzend bakmeel
• 50 gram suiker
• 1 ei
• snufje zout 

Als je van bovengenoemde hoeveelheden een cake bakt wordt het wel een heel klein cakeje maar ze leerde me dat je met dit recept de hoeveelheden makkelijk kan aanpassen naar de grootte van je vorm. 

voor mijn cakevorm gebruik ik meestal alles keer 4. Dus 200 gram boter, 200 gram meel, 200 gram suiker en 4 eieren. Alles moet op kamertemperatuur zijn. 

Eerst klop je de boter met de suiker romig en dan gaat er één voor één een ei in. Het volgende mag er pas bij als het vorige ei helemaal is opgenomen. Als dat klaar is dan hang je een zeef boven de kom en zeef je het meel in porties boven het botermengsel. Pas als de eerste portie meel helemaal door het botermengsel is geklopt mag de volgende portie. Een snufje zout er bij en klaar is je deeg voor een basiscake. Hij kan nu de oven in op 150-160 graden hete lucht voor ongeveer een uurtje. 

Zo'n basiscake is van zichzelf al lekker (al doe ik daar wel een zakje vanillesuiker door) maar je kunt natuurlijk heel goed variëren met smaken. 

1. Chocoladecake. Zeef er een flinke eetlepel cacao en wat geraspte chocolade
2. Marmercake. Doe door de helft van het beslag een eetlepel cacao en doe eerst het vanille beslag in de vorm, giet het chocolade beslag er op en roer met een vork een beetje door voor een mooi patroon. 
3. Appelcake. Schil een appel en snij hem in 4 kwarten, klokhuis eruit. Snij de bolle kanten van de appel nu een beetje in, niet helemaal door en bestrooi met kaneel. Leg de appel met de bolle kant naar beneden in je ingevette cakevorm en giet het basis-vanillebeslag er op. 
4. Speculaascake. Roer een eetlepel speculaaskruiden door het beslag. 
5. Bitterkoekjescake. Snij een paar bitterkoekjes in hele kleine stukjes en giet daar een eetlepel amandellikeur over (of amandelessence van dr. Oetker) laat even intrekken en roer de stukjes dan door het beslag. 
6. Kokoscake. Roer een paar eetlepels geraspte kokos door het beslag. Wat ook lekker is om een bounty in hele kleine stukjes te snijden en die door het beslag te roeren. 
7. Framboos/witte chocolade. Rasp een halve of een hele reep witte chocolade en roer deze samen met een half bakje frambozen door het beslag. 
8. Citroencake. Rasp de schil van een gewassen (biologische) citroen en schep dit raspsel om met een schepje suiker en roer door het beslag. 
9. Banaancake. Roer een rijpe, geprakte banaan door het beslag. Mocht je toevallig nog een eetlepel hopjesvla hebben kan deze er ook door. 

Zo zijn er diverse mogelijkheden en kun je veel uitproberen. Misschien hebben jullie nog wel andere variaties. 

Zelf maak ik nog wel eens appelcaketaart. 

Daarvoor gebruik ik vanalles 250 gram en 5 eieren. Ik bekleed dan een springvorm van tenminste 24 cm met bakpapier. Giet het beslag er in en gebruik dan twee appels die ik met de bolle kant naar boven op het beslag druk en met wat kaneel bestrooi. Ik serveer hem dan als puntje taart met een toefje slagroom. Erg lekker en veel sneller klaar dan een gewone appeltaart maken. 

Helaas heb ik geen foto van mijn cakebaksels, maar vanmiddag ga ik Arthur uit school halen en hij blijft een nachtje logeren. Het zou zomaar eens kunnen dat hij zin heeft om een cake te bakken en als dat zo is zullen we een foto van het resultaat hier alsnog neerzetten. 

Storm en zon(nebloem)!

Gisteren was ik zomaar weer eens jarig. Het was een gewone werkdag en ik had er over nagedacht om een dagje vrij te nemen toen bleek dat we inzetbaarheidsadviseursoverleg (mooi scrabble woord) hadden. Dat is altijd leuk omdat wij als inzetbaarheidsadviseur elk in onze eigen regio werken en we elkaar dus niet zo vaak live zien. 

Dus besloot ik om gewoon te gaan werken en toen bleek ook nog dat 1 van de collega's een dag ervoor 25 jaar in dienst was. Dat soort dingen moet je altijd vieren en daarom zorgde ik dat er van de afdeling een leuk cadeautje was. Nu ken ik deze dame natuurlijk nog maar kort en weet ik niet zoveel van haar, maar laatst toen we tussen het vergaderen door een praatje maakten, bleek dat we een gezamenlijke hobby hebben: Haken! 

Dat was een mooi uitgangspunt. Na enig speuren op internet vond ik van Blond een leuke beker voor creatievelingen. Die beker vulde ik met celebration chocolaatjes, een bolletje katoen en een haaknaald! Ingepakt in folie met een strik erom was het een gezellig cadeautje. Toch wilde ik er een persoonlijke noot aan toevoegen, maar wat? 

Toen viel mijn oog op de gehaakte zonnebloem die ik vorig jaar van Akkelien kreeg en die dagelijks dienst doet als sleutelhanger van de achterdeur. Ik zocht het patroon op op haar blog, zocht het garen bij elkaar (helaas had ik geen katoen in die kleuren, maar alleen acryl) en ging aan de slag. 

Het was een gezellig werkje, een zonnebloem haken terwijl buiten de regen tegen de ramen kletterden en het hard waaide, al een voorbode van de storm. De zonnebloem viel door mijn andere garen veel groter uit dan de bedoeling was, maar ik had geen tijd om hem met een kleinere haaknaald te maken en bovendien kunnen zonnebloemen nooit groot genoeg zijn en dus maakte ik hem vast aan een sleutelhanger en hing hem aan het pakketje! 

Hoewel het erg hard waaide reed ik nog voor de echte storm uit naar Bunnik, bepakt met het cadeautje en een cake die ik had gebakken om te trakteren. Andere collega's hadden ons vergaderzaaltje versierd en de stoel van de jubilaris was versierd en ze kreeg een speech van onze leidinggevende, mooie bloemen en het cadeautje van de zaak. En natuurlijk ons cadeautje van de collega's. Ze vond het erg leuk. 

Ook voor mij was er een versierde stoel en mooie bloemen en het was dus een goed begin van mijn verjaardag. Na het overleg reed ik in de storm terug naar huis, maar er was niet veel verkeer op de weg.

S'avonds werd ik verwacht bij zoon en schoondochter, kleinzonen en dochter en werd ik verwend met een heerlijk diner, mooie cadeautjes, dikke knuffels en een mooie tekening van Arthur en hele lieve lachjes van Laurens. Meer dan dat kun je je als jarige niet wensen. Een dag met storm en zon!

Vloerkleedje

Het is een druilerige dag en vanmorgen werd ik wakker van de regen tegen het raam én van Tim die vond dat het tijd was om mijn bed uit te komen. Schiet op mens het is tijd voor mijn brokjes. Op mijn vrije dag vind ik 8.00 uur een beetje vroeg om op te staan, maar omdat ik natuurlijk ook goed voor Tim wil zorgen ben ik zijn bakje gaan vullen om daarna nog even terug te kruipen in mijn warme bed. 

Dat is een beetje gevaarlijk want zo comfortabel onder mijn dekbed komen onvermijdelijk de herinneringen aan die vrijdagochtend, nu 83 weken geleden. De vrijdag dat ik mijn grote liefde verloor! En hoewel het fijn is om aan hem te denken zijn de herinneringen aan die ochtend absoluut niet fijn, maar ze zijn er en ze komen nog regelmatig langs. 

Gelukkig komen ook de fijne herinneringen vaak langs en helpen die fijne herinneringen me juist om weer verder te gaan, stapje voor stapje mijn eigen leven en vooral een toekomst zonder hem vorm te geven. Dat valt niet altijd mee, maar over het algemeen lukt het. Het verdriet wordt niet minder, het gemis wordt alleen maar groter, maar op veel dagen kan ik het wat makkelijker met me mee nemen. Al heb ik geaccepteerd dat dit verdriet altijd bij mij zal blijven totdat ik er zelf niet meer ben. 

Tim had vanmorgen geen boodschap aan verdrietige herinneringen want toen hij had ontbeten kwam hij weer naar boven, sprong op mijn bed en tikte met zijn poot op mijn arm. Aandacht graag! En aaien graag, want daartoe bent u op aarde als poezenpersoneel. 

En dat deed ik dus maar en ging met hem mee naar beneden om de achterdeur open te doen, want meneer wilde naar buiten. Helaas het regende nog en daar begint Tim niet aan. In de regen naar buiten. Doe normaal mens. Dan maar even spelen met hem, want al die energie moet er toch uit. 

Een potje vogelmeppen (een nepvogel op een veer) een potje muis op trap gooien (ik gooi de muis op de trap, Tim gaat er achteraan en mept hem weer naar beneden en dat herhaalt zich tot hij het zat is) en tot slot even rennen achter de laserstraal aan. Die is favoriet en hij maakt zelf duidelijk dat daar mee gespeeld moet worden door de laser van de tafel te gooien en er naast gaan zitten te miauwen. Het duurde even voor ik door had wat hij precies wilde, maar inmiddels kan ik de meeste miauwen interpreteren en meestal aan zijn wensen voldoen. 

Na het spelen was het tijd voor koffie en liet Tim zich als een kleedje op de vloer vallen. He he even rust! Zoals zo vaak heeft hij me weer aan het lachen gemaakt en ga ik deze vrije vrijdag verder invullen. 

Straks een uurtje sporten, boodschappen doen en dan hoop ik een start te kunnen maken met de nieuwe trui van Arthur. En verder moet er natuurlijk veel geaaid worden en ongetwijfeld volgt er nog een speelronde. Wordt het toch nog een vrolijke vrijdag!

DahliJAAAAAAA

Drie jaar geleden had ik zin in Dahlia's in de tuin dus ging ik naar het tuincentrum (net toen het weer mocht in die coronaperiode) en zocht de mooiste uit. Althans degene die volgens het kaartje mooi zouden worden, want die bruine knolletjes met hier en daar een verdroogd sprietje zien er zo in hun zakje niet erg appetijtelijk uit. 

Ik zette ze in de tuin en hoopte op mooie Dahlia's in het najaar. Er kwamen wel wat groene sprieten boven na verloop van tijd, maar bloemen ho maar. 

De jaren daarna kwamen de sprieten steeds wel op, maar kwamen er ook geen bloemen aan. Elke keer dacht ik, ik haal die knollen uit de grond en dan maar geen Dahlia's, maar ik vergat het ook steeds weer. Ik maak de tuin niet meer echt winterklaar, omdat dit beter schijnt te zijn voor de vogels, insecten en overwinterende egeltjes. En ook omdat ik gewoon lui ben! Dat ook! En ook omdat ik zo'n rommelige tuin in de winter leuk vindt om naar te kijken. Een regenbui zorgt voor honderden diamantjes in een uitgebloeide bloem als de zon er op schijnt en daar kan ik erg van genieten. 

Ook dit jaar zaten de knollen nog in de grond en kwamen de sprieten weer op. Dit keer werden ze steeds groter en groter en kronkelden ze zich een weg door mijn border. Omdat ze zo een mooi steuntje werden voor andere bloemen liet ik ze staan. 

En dit jaar werd mijn geduld (of mijn luiheid) dan eindelijk beloond. Prachtige Dahlia's heb ik inmiddels in de tuin. Pure schoonheden van soms wel 15 cm doorsnede. Het is genieten!

Zeker op zo'n dag als vandaag waarop het met bakken uit de lucht komt en alles er buiten troosteloos uit ziet. Ik werkte thuis vandaag (alleen de ochtend) en had dus goed uitzicht op de tuin en mijn mooie Dahlia's. Echt genieten hoor. 

Wel jammer dat die harde wind en striemende regen die Dahlia's en ook mijn andere bloemen een knauw geven. Het is nog geen minuut droog geweest. Tim wil altijd graag naar buiten, maar waar hij dan normaal gesproken voor de achterdeur zit te miauwen, van laat me eruit, zat hij nu op de vensterbank naar de regen te kijken en hij deed geen enkele poging om naar buiten te willen. 

In plaats daarvan heeft hij zich opgekruld in de stoel en ligt uitgebreid te chillen. Ik ga zijn voorbeeld maar eens volgen. Althans me niet opkrullen in mijn stoel en een dutje doen, maar ik ga wel even chillen op mijn vrije middag. Met een kopje thee, mijn haakwerk én uitzicht op mijn Dahlia's! 

Is het geen schoonheid?

Spitsrecept Oktober!

Begin dit jaar at ik met een vriendin in een restaurant in Arnhem. Een restaurant met een groenten- en kruidenkas op de etage boven het restaurant waar ze dus hun eigen groenten en kruiden verbouwen. Dat beloofde veel goeds en vooral lekker eten. 

Mijn vriendin eet vegetarisch en aangezien ik inmiddels flexitariër ben eet ik meestal in haar bijzijn ook vegetarisch. Niet dat ze daar om vraagt, maar omdat juist omdat in zo'n restaurant de kans groot is dat de vegetarische gerechten uitdagend zijn en er dus eens wat anders op je bordje ligt. We kozen voor het gerecht:

Steak van spitskool | Spelt | Morieljes | Gerookte amandel | Bearnaise saus

En we werden niet teleurgesteld. Wat een heerlijk bordje eten. Na afloop probeerden wij de dame van de bediening te verleiden om ons het recept te geven. Ze ging het vragen aan de kok, maar die ging daar natuurlijk niet aan beginnen, wat logisch is. Helaas pindakaas. 

Creatie van de chef!

Toch liet het me niet los en dacht ik weet je wat, dan probeer ik het gewoon zelf. Ik ging los op google en spitte mijn kookboeken eens door en besloot het gewoon maar te proberen. 

Ik kocht een spitskool, gerookte amandelen en ging op zoek naar morieljes. Die waren er op dat moment niet en dus nam ik  gemengde paddenstoelen mee op de markt en een bosje peterselie. Spelt had ik ook niet, maar wel had ik nog wat parelcouscous en dat voldeed ook. 

Het gaat als volgt:

Snijd de spitskool in vier stukken. Spoel schoon onder de kraan en dep twee stukken droog met wat keukenpapier. Doe in een kommetje een beetje olijfolie met wat zout en flink peper, roer om en smeer de twee spitskoolstukken in met de olie. Verwarm de oven op 200 graden, leg de spitskool op een bakplaat en bedek ze met een stuk aluminiumfolie. Zet de kool in de oven voor 20 minuten. Verwijder na 20 minuten de folie en laat de kool nog 20 minuten in de oven. 

Snijd de andere twee stukken spitskool in repen en kook de kool in 10 minuten zacht. Giet af en pureer de kool met wat peterselie tot een gladde puree met de staafmixer. Maak de paddenstoelen schoon en bak ze met een teentje knoflook in een koekenpan tot ze zijn geslonken. Kook de parelcouscous (of de spelt als je die wel hebt) voor twee personen gaar. 

Maak dan de bearnaise saus. Daarvoor heb je nodig:

• 2 eetlepels witte wijnazijn
• 2 eetlepels water
• 1 sjalotje (of een stukje ui) gesnipperd 
• gemalen verse peper
• 2 eierdooiers
• 100 gram boter
• 1 flinke eetlepel gedroogde dragon
• snufje zout

Doe de azijn, water, gesnipperde sjalotje, dragon en de peper in een steelpannetje, breng aan de kook en kook dit in gedurende 3 minuten. Laat even afkoelen. 

Voeg de eierdooiers toe en zet het vuur heel laag en klop dit door de basis. Voeg dan de boter in stukjes gesneden toe en klop dit door de saus. Pas op, zet het vuur op tijd uit, want de boel kan gaan schiften. 

Als de bearnaise klaar is leg dan laagje parelcouscous op twee borden, leg daar de geroosterde spitskool bovenop. Strijk de spitskoolpuree nu uit over de geroosterde spitskool en bestrooi met de verse peterselie en de gerookte amandelen. Schep de paddenstoelen er bij en schep wat bearnaisesaus naast de kool. 

Ik maakte dit gerecht voor mijn dochter en mijzelf en we dronken er een glas Pinot Grigio bij. Maar een spaatje kan natuurlijk ook prima. Dat had ik in het restaurant ook, want ik moest nog een flink stuk terug naar huis rijden.

Het was natuurlijk niet zo mooi als in het restaurant, maar de smaken kwamen goed in de buurt en we hebben heerlijk gegeten. Het is geen gerecht wat op het menu staat na een werkdag, want je moet best veel handelingen doen, maar is zeker geschikt voor een weekend of een vrije dag. 

Creatie van mij.