vrijdag 22 juli 2022

Power Ranger

De logeerpartij van Arthur schiet al op, het voelt onderhand alsof hij hier altijd heeft gewoond en we hebben een prettig ritme gevonden. s'Morgens vroeg (of soms s'nachts al) komt hij nog even bij mij in het grote bed liggen en dan slaapt hij nog tot een een uur of acht, half negen. We starten de dag dan langzaam op met een ontbijtje en als het lekker weer is dan doen we dat ontbijt natuurlijk in de tuin. 

We hebben deze week een wandeling gemaakt in het bos bij s'Gravenland waarbij we de kabouterroute volgden, we zijn op verjaarsvisite geweest bij mijn oom en we hebben in het zwembadje in de tuin gespetterd toen het zo heet was en woensdag was zijn tante ook vrij en zijn we de hele dag naar een groot buiten/binnenzwembad in Amstelveen geweest. Pure pret allemaal. En tussendoor wordt er veel geknuffeld, voorgelezen en hebben we hele gesprekken. Voor mij voelt het soms alsof ik terug in de tijd ben omdat hij ontzettend op zijn vader lijkt toen die deze leeftijd had.

Gisteren was het een regendag en dus moesten we ons binnen vermaken maar dat lukte ook prima met de duplo en de viltstiften en de kleurboeken. Arthur had twee breinaalden gevonden in zijn kamer. Twee naalden nummer 10 van plastic. Niet zo handig van deze oma om die los te laten liggen in de kast waar hij er bij kon, maar gelukkig was ik er bij toen hij ze vond. 

Wat waren dat nou voor gekke dingen. Grote spijkers? Nee dat zijn breinaalden, weet je nog dat oma een trui voor je hebt gebreid met een brandweerauto en eentje met een politieauto en eentje met Paw Patrol? Ja maar die past niet meer. Oma, tu veut een nieuwe breien? Nou dat wil oma best, maar wat moet er dan op staan? 

Ja dat was een moeilijke vraag en dus gingen we samen de inbreipatronen bekijken op de site van Baltena Er was een lego Ninja en Buurman en Buurman waar hij stapelgek op is en zijn grote held Spiderman, maar ook een blauwe en een rode Powerranger. Die allemaal moesten het worden. Ja dat gaat dus niet, oma kan niet al die truien breien, je moet kiezen welke je de leukste vindt. 

Nou dat is heel erg moeilijk als je vier bent en omdat hij het niet gauw opgeeft probeerde hij toch te onderhandelen. Buurman en Buurman trui én een Power Rangertrui oma? Nee dat gaat niet. Je moet echt kiezen. Na veel vijven en zessen was hij er uit. Het moest een blauwe Power Ranger worden en de trui zelf moest rood zijn. We doken in de voorraad wolletjes en daar viste hij een rood bolletje super soft uit, deze wil ik. Helaas van 1 bolletje van 50 gram kan ik geen trui voor je breien, we gaan wol kopen. 

Vanmiddag waren we bij mijn vader in Ermelo. Helemaal geweldig dat bos om die caravan, maar helaas was het bos nogal nat door de regen van gister en dus ook de speeltuin. En een natte glijbaan vindt Arthur vies! En de dode wespen die op en rond de wip lagen zijn heel erg eng ook al bewegen ze niet meer. Dus na een half uurtje voetballen was de koek op en gingen we naar het dorp voor een ijsje en omdat ik met hem naar mijn favoriete boekwinkel wilde. 

Het ijsje was lekker en de boekwinkel was een feestje. Ik heb daar in mijn jeugd heel wat uren doorgebracht en het was leuk om er nu met mijn kleinzoon te zijn. We kochten een gouden boekje van Aap en Mol in de trein. Dan hebben we van de week weer een nieuw boek om in te lezen. 

Een paar deuren verderop zit een crea winkel die ook breiwol verkoopt en daar hadden ze mooi garen voor de Power Ranger trui.  Zoals beloofd mocht Arthur de kleur uitkiezen. Hij wist het nog steeds zeker, een rode trui met een blauwe Power Ranger. Van de verschillende kleuren rood koos hij een mooie warme kleur. Restjes blauw en wit om in te breien heb ik nog genoeg. 

Nu kan ik deze week beginnen met het rugpand, want nu hij er nog is kan ik even goed de maat nemen. Dat is handiger dan op de gok breien en hij kan dan met eigen ogen aanschouwen wat breien nu eigenlijk inhoudt, want dat je met van die lange spijkers en een draadje wol een trui kan breien, daar gelooft hij toch niks van. 






zaterdag 16 juli 2022

Genieten én verdrieten

Al een kleine week logeert ons kleine Fransmannetje in Amsterrrrdam zoals hij zelf met een prachtige rollende Franse r zegt! En hij heeft het naar zijn zin. Hij eet goed, slaapt goed en is vrolijk. Hij zingt de hele dag door en vertelt zichzelf verhalen tijdens het spelen. 

Ook zijn Nederlandse woordenschat groeit met de dag. Hij maakt steeds meer Nederlandse zinnen en alleen als hij heel enthousiast is en niet zo snel op een woord kan komen of het niet weet dan is alles in het Frans. Gelukkig begrijp ik hem meestal heel goed, al hadden we van de week toch nog even een issue want hij zei tegen me: je veux dessiner! En ik begreep toch niet wat hij bedoelde. Diepe zucht, domme oma zag je aan zijn gezicht. Doe het eens voor dan, en hij pakte een pen van tafel en maakte een tekenbeweging! Oh je wil tekenen? Ja dat en toen waren de stiften en het schetsboek snel gepakt. 

De zandbak is een groot succes en de bijen en de hommels in de tuin zijn niet langer eng, maar leuk om naar te kijken terwijl ze van bloem tot bloem zoemen. Ook de spinnen vindt hij niet eng meer, zolang ze maar in hun web blijven. Hij gaat - op veilige afstand - voor zo'n web(je) staan en bekijkt aandachtig wat die spin in dat web doet. Meestal is dat niet veel meer dan midden in het web zitten en wachten tot er vliegen te verorberen zijn en als die spin daar netjes stil zit dan constateert Arthur, die spin doet niks, hij is lief.

Het is leuk om te zien hoe dol hij is op de bloemen in de tuin en tijdens onze wandelingen enthousiast is bij alle bloemen die hij tegenkomt. Al is het het kleinste onkruidbloemetje. Vanavond gaf ik de planten water en viel er een dood bloemetje uit een pot, waarop hij riep kijk uit oma, je doet die bloemen pijn. Zeg sorry! Nou en dat doe ik dan maar. 

Gisteren zijn dochter, mijn neef van 14 waar Arthur helemaal stapeldol op is en ik met hem naar sprookjeswonderland in Enkhuizen geweest. Daar was ik 20 jaar geleden voor het laatst geweest, maar oh wat was het leuk om dat nu met Arthur te doen. 

Alles vond hij geweldig, de draaimolen, de autootjes, maar vooral de dobberbootjes, daar kon hij geen genoeg van krijgen. Net zoals de speeltuin en tovenaar Magus Fluvius, maar het kabouterdorp bekeek hij kritisch. Die zijn niet echt, zei hij en wilde weer naar de bootjes! Hij had de dag van zijn leven en gisteravond vertelde hij heel enthousiast aan zijn ouders via FaceTime wat hij allemaal gedaan had. Was een leuke dag, zuchtte hij tevreden toen hij schoon gebadderd in bed lag. En toen ik de trap af liep riep hij me nog na, ik vind jou heel lief oma! Nou dat is toch ontzettend lief!

Kortom het is genieten, maar het is soms ook moeilijk want wat zou mijn man van hem genoten hebben en wat is het verdrietig dat hij dat niet meer meemaakt. Ook in zo'n park is het best confronterend om andere opa's en oma's samen met hun kleinkinderen te zien, want dat gaan wij samen nooit meer meemaken. Het gaat dus samen het genieten en het verdrieten. En dat mag ook, al doe ik mijn best om niet al te verdrietig te zijn waar Arthur bij is. Niet omdat hij het niet mag zien, dat mag natuurlijk wel, maar ik wil ook dat hij zich veilig en op zijn gemak voelt en dat hij het leuk heeft, want zijn ouders zitten heel erg ver weg. 

We praten ook over opa, hij weet nog dat hij met opa naar de raceauto van Max keek op de iPad. En nu kijk ik televisie op de iPad van opa oma en dat is leuk.  Hij zag op een wandeling een dode duif liggen en die werd ook bestudeerd. Het zag er best akelig uit en Arthur keek naar dat vieze hoopje vogel en constateerde, die pigeon is dood, comme opa en liep weer verder. Hij heeft niet alleen Frans temperament, maar ook Hollandse nuchterheid! 


Cliparts Fantasie Sprookjes


dinsdag 12 juli 2022

Een koffer met zand!

Heel lang geleden, toen we zelf nog geen kinderen hadden, heb ik ooit eens een tip gelezen voor grootouders om voor de kleinkinderen een tijdelijke, verplaatsbare zandbak te maken. Nu Arthur hier drie weken komt logeren, waarvan de laatste week met zijn ouders leek het me een goed idee om daar eens werk van te maken.

Toen onze zoon een jaar of 1,5 was maakte mijn man een mooie zandbak van hout voor hem, met een deksel en bankjes aan de zijkant om op te zitten en zandtaartjes op te bakken. Die zandbak heeft jaren dienst gedaan, ook voor onze dochter, maar op een gegeven moment was het hout echt vermolmd en waren de kleutertjes uitgegroeid tot pubers die er niet over peinsden om nog in de zandbak te spelen. Logisch en werd de zandbak geruimd en daarvoor in de plaats kwam er een houder in de grond voor de droogmolen. 

Voor een vierjarige is het natuurlijk heerlijk om met zand te spelen en dus had ik bedacht dat ik die oude tip eindelijk ten uitvoer ging brengen. Daarvoor had ik een oude koffer nodig, zo'n koffer met zo'n hard deksel. Ik was van plan om daarvoor een bezoek te brengen aan een kringloopwinkel, maar toen ik in de laatste weken van mijn dienstverband dit idee besprak met wat collega's riep één van hen dat zij nog zo'n oude koffer had waar het slot van kapot was. Ze was juist van plan om hem naar de stort te brengen, maar nu mocht ik hem hebben en op mijn laatste dag stond hij op me te wachten. 

Bij de bouwmarkt kocht ik voor € 2,50 een zak van 25 kilo speelzand en sjouwde dat de tuin in. Bij de @ction kocht ik een setje met een schepje en een emmertje en vanmorgen kon het feest dus beginnen. 


De zak met zand heb ik in de ene helft van de koffer gelegd en opengeknipt en aan de andere kant, onder het netje dat je dicht kunt ritsen, heb ik de emmer, schep, hark en de auto's gestopt. In eerste instantie vond Arthur het niks, ja het was een mooie zandbak, maar er vlogen allemaal bijen en hommels in de tuin en dat vond hij erg griezelig. Uiteindelijk won de nieuwsgierigheid en ging hij er toch mee spelen en werd het een groot succes. Hij zegt nu steeds geruststellend tegen mij dat de bourdons en de bijen très gentil zijn en niets doen. Dat beaam ik dan steeds en zeg dat ze alleen maar naar de bloemen willen om daar lekkere honing te halen. 

Hij heeft heerlijk gespeeld en er ging een klein zandmannetje in bad. Na het spelen ging de koffer dicht, de rits doet het nog wel en als hij over drie weken weer naar Frankrijk is dan rij ik de kofferzandbak zo de schuur in. 

Er is maar één nadeel! Deze oma haat het als er zand op de vloer ligt met al dat geknoers onder je voeten en dus moet oma na het badderen en het voorlezen eerst stofzuigen voordat ze aan de koffie kan! Maar dat heeft ze er graag voor over! 

maandag 11 juli 2022

Souvenir

Zaterdagmiddag reed de Thalys het centraal station in Amsterdam uit en nestelden dochter en ik ons behaaglijk in onze stoelen met een boek. Ruim drie uur later stapten we uit in Parijs, liepen het lange perron af en daar aan het begin van het perron stond Arthur met zijn Franse Opa op ons te wachten. Het was een enthousiast weerzien en we kregen een dikke knuffel van de kleine man en een hartelijke begroeting van zijn Papy. 

Terwijl we richting de metro liepen pakte Arthur mijn hand en vroeg (in het Frans) oma, ben je verdrietig? Die vraag had ik al niet zo snel verwacht en ik vertelde hem dat ik op dat moment niet verdrietig was. Hij stond abrupt stil, keek me verontwaardigd aan en zei: maar je bent toch verdrietig omdat opa dood is! 

Ja dat klopt helemaal zei ik, maar nu ben ik blij omdat ik jou zie! Hij keek me nog eens goed aan, maar nam met dat antwoord genoegen en vervolgde zijn weg. 

We hadden de zijn Franse opa en oma voor het laatst gezien toen ze op de uitvaart waren en dus was er veel bij te praten. We zaten fijn in de schaduw op het balkon, werden getrakteerd op een heerlijk diner en het was erg gezellig. 

Het was maar 1 nachtje en gistermorgen om 11.30 uur kwam de taxi om ons weer naar het station te brengen, maar nu met Arthur tussen ons in. Op het Gare du Nord stond de Thalys al klaar, maar moesten we even wachten tot we konden instappen. Dat mocht al gauw en even later verlieten we Parijs weer. Arthur is het gewend om lange treinreizen te maken en vermaakte zich met het dinosaurus stickerboek dat ik voor hem gekocht had. Ik kreeg het verzoek om een sticker los te maken van het stickervel en hij plakte hem op en maakte er een heel verhaal bij. De tijd vloog om!

Natuurlijk moest er geluncht worden en papy en Mamy hadden ons een heerlijke lunch meegegeven met een quiche, een Flan de Paris en wat kaas en zo zaten wij als echte Fransen heerlijk te lunchen. Sorry voor de kruimels lieve medewerkers van de Thalys. We hebben ze zo goed mogelijk proberen op te ruimen maar hadden geen stofzuiger bij de hand. 

Thuis gekomen was het alsof de kleine man nooit was weggeweest. Hij ging even zijn bed inspecteren, en jawel het Spiderman dekbedovertrek lag erop en ging heerlijk spelen. Om het een beetje makkelijk te maken aten we frietjes en na het eten gingen we de planten in de tuin water geven. Arthur is gek op bloemen en vindt de tuin prachtig. Wel is het als stadsjongetje even schrikken als een spin een groot web heeft geweven en daarin zit te wiebelen. Brr dat is eng, gauw naar binnen. Nou dat zal vanzelf wel wennen hoop ik, want er wonen nu eenmaal spinnen in de tuin. 

Na een lekker bad met veel schuim ging hij tevreden slapen en vanmorgen om 7.10 uur kwam hij naast me liggen. Klaar om aan de nieuwe dag te beginnen. Mij goed slapen oma, jij ook? Van onze zoon kreeg ik de "opdracht" om in deze weken hem zo goed mogelijk Nederlands te leren. Ook dat gaat vast lukken. 

We hebben het allerleukste en allerliefste souveniertje uit Parijs meegenomen! 

Disney plaatjes Disneyland Parijs  

woensdag 6 juli 2022

Tuinpraatje

Een van de prettige dingen van tijdelijk geen werk hebben is dat ik later kan opstaan, niet dat ik nu de halve dag in mijn bed lig hoor. Dat de dag dan nog blanco voor me ligt leek me vooraf wel een dingetje want dat werk gaf me nu juist een reden om mijn bed uit te komen en tegen die vrijheid zag ik dus best wel op. 

Dat blijkt mee te vallen. Gelukkig want er is nog best wat te doen in huis en vooral tuin. Maandag heb ik eerst wat achterstallige klusjes in huis gedaan zoals de oven schoonmaken, de logeerkamer opruimen en de hele bovenverdieping stoffen en zuigen. Alles op het gemakje. 

Gisterochtend ben ik direct de tuin in gegaan. Toontje stond al vroeg voor het raam te miauwen en dus stapte ik met mijn koffie de tuin in om aan de gewenste aaitjes te voldoen. Toen ik toch in de tuin was ben ik meteen maar aan de slag gegaan, want het onkruid tierde al weer welig. Als je dat een week verzaakt dan neemt dat groene gespuis direct een spurtje en komen ze met hele families. Hup weg ermee! 

Achter in de tuin onder een kleine overkapping staan de extra tuinstoelen en hoewel dat overdekt staat, is dat daar toch een stoffige boel. Twee van die stoelen bleken laatst kapot dus die moeten bij het grof vuil en dat betekende dat ik gewapend met een bezem om de spinraggen weg te vegen de spullen die voor die stoel staan moest weghalen. 

De papierkliko moest die dag toch geleegd worden dus dat scheelde al ruimte en de bbq heb ik verplaatst en het rooster in een emmer met heet sop gezet. De bbq was het ding van mijn man. Altijd maakte hij het vuur aan en bakte het vlees of de groentes. Dat zie ik mezelf niet doen, maar wie weet als zoon straks een weekje hier is wil hij het vuur wel aanmaken. Dus in het sop met dat rooster. De stoelen heb ik eruit gehaald en alles netjes aangeveegd. Het is weer keurig. 

De borders zijn gewied en de rest van de tuin heb ik geveegd en opgeruimd, zodat straks de zandbak er kan staan waar Arthur fijn mee kan spelen. Die zandbak ga ik maken van een oude koffer. Het wordt een soort van mobiele zandbak. Als het af is zal ik de foto's laten zien. 

Toen dat allemaal klaar was ging ik snel onder de douche want ik was zelf ook erg stoffig geworden en wilde geen spinnenwebben in mijn haar. (Denk er zelf een bijpassend plaatje bij van Fiep Westendorp) 😁

Daarna kon ik me lekker in een tuinstoel laten zakken met nog een heerlijk kopje koffie er bij en genieten van al het moois in mijn tuintje. 

De borders zijn erg mooi nu en het harde werken van de afgelopen maanden loont. En zo kon ik me als (tijdelijke) werkeloze heerlijk onderdompelen in de schoonheid van mijn bloemen. Totdat het eerste onkruid zich weer laat zien, dan moet ik weer uitrukken. Maar nu eerst genieten en volgende week een spelend jongetje in de tuin! Dat is ook genieten!

Een ooievaarsbek in de prachtige kleur magenta fleurt de boel op!

De wit/gele border met het rood van de crocosmia. Hoe die daar terecht is
gekomen weet ik niet want ik
heb nooit rood in de tuin, maar wegdoen kan ik ook niet. 


maandag 4 juli 2022

101 dagen

Het is vandaag precies 101 dagen geleden dat je overleed

De tijd ging langzaam en toch ook ontzettend vlug

En eigenlijk vind ik nu; het is mooi geweest

Hou op met dood zijn en kom weer bij me terug


Ik wil weer met je kunnen lachen, praten, vrijen

Je aanraken, de verstrengeling voelen van onze lijven

Tegen beter weten in roep ik je

Maar dood zul je altijd blijven


Het is elke dag opnieuw laveren op die golven van verdriet

Elke dag opnieuw zoeken naar het vervolgen van mijn pad

Jouw overlijden moet ik in mijn toekomst mee gaan nemen

En ondertussen de pijn voelen en ook genieten van wat ik met jou had


Want al die jaren samen, het verzekerd zijn van jouw liefde

Dat zit gewoon nog steeds in mij

Maar het doet zo ontzettend zeer dat weten:

Voortaan alleen en nooit meer wij!


vrijdag 1 juli 2022

Een goed afscheid én een nieuw begin!

Wat een bijzondere week had ik. Een week van afscheid nemen. En zoals we bij Yarden altijd zeggen, ehm zeiden: Een goed afscheid helpt je verder en dat klopt helemaal. Want het was een goed afscheid. Dat begon vorige week met een etentje met mijn naaste collega's van de afdeling P&O. Het was warm weer en wij zaten op het terras van het restaurant onder een hele grote parasol en dat was gezellig. 

Er waren mooie speeches, lekker eten, cadeautjes en mooie bloemen. Een beetje weemoedig reed ik die avond naar huis. En dat alleen thuiskomen dat went nog niet. Het is nog steeds heel raar dat mijn lief dan niet meer op me zit te wachten en dan zegt; vertel hoe was het. 

De rest van de week had ik nog wat sollicitatiegesprekken via Teams, deed ik nog wat laatste moment overdracht klusjes, vroeg een WW uitkering aan en ging nog een laatste keer naar het uitvaartcentrum hier in Amsterdam Zuidoost. Het uitvaartcentrum waar ik vanaf de opening alle medewerkers mocht werven, waar ik bij de allereerste uitvaart heb meegeholpen, waar ik tijdens de coronacrisis vaak zat te werken en waar mijn lief opgebaard lag en waar we afscheid van hem hebben genomen. Best gek allemaal, al moest ik plechtig beloven dat ik als ik in de buurt ben nog koffie kom drinken. 

Gisteren was het dan echt de laatste dag en reed ik voor de laatste keer naar het pand in Almere en leverde daar mijn spullen in. Zat ik nog even helemaal alleen op de afdeling om nog even terug te denken aan al die mooie jaren en ging met opgeheven hoofd het pand uit. 

Er was nog een laatste lunch, ons aangeboden door de afdeling P&O van de nieuwe eigenaar en zaten we weer op een terras en kreeg ik weer een speech en weer mooie bloemen. En toen was het tijd om echt gedag te zeggen. Dag lieve collega's, dag Yarden! Wat was het leuk en wat heb ik veel geleerd en fijn (samen) gewerkt! Het waren 16,9 prachtige jaren!

En vanmorgen werd ik dus wakker als Toos Werkeloos! Dat was best een beetje een gek gevoel, maar niet heel erg lang want vanmorgen om 10.30 uur had ik een arbeidsvoorwaardengesprek met mijn manager bij mijn nieuwe werkgever! 

Want jawel ik heb een nieuwe baan! Per 1 september ga ik beginnen aan een nieuw, spannend maar ongelooflijk leuk avontuur! Hoe bizar is het dat je op je eerste werkeloosheidsdag al hoort dat je meer dan welkom bent bij een nieuwe werkgever! Het is haast niet te geloven. 

Ik ben er zo blij mee, want het is niet alleen precies de baan waar naar ik op zoek was, maar ook is dat zwarte gat wat dreigde te ontstaan nu ineens veel lichter. Natuurlijk is het verdriet en het gemis in september niet weg, maar de afgelopen weken heb ik gemerkt dat als ik wel werk ik beter de dag door kom. Verdriet en gemis momenten zijn er zeker en zullen er altijd zijn, maar ik kom wel beter de dagen door. 

Het gekke is dat mijn man dit precies voorspeld heeft. Als ik me wel eens hardop uitsprak over dat ik het best wel somber in zag om een nieuwe, leuke baan te vinden dan zei hij altijd; maak je geen zorgen, jij hebt zo weer een andere baan, misschien zelfs nog wel voor dat je stopt bij Yarden. Hij heeft nog gelijk gekregen ook. 

Nu heb ik zomaar twee maanden vakantie. Ik heb mijn hele leven nog nooit zo lang vakantie gehad, ook niet als scholier want dan had ik een vakantiebaantje, maar ik ga deze periode gebruiken om een beetje tot rust te komen, een grote schoonmaak houden én ik ga ontzettend genieten van Arthur die twee weken komt logeren! 

Een goed afscheid helpt je verder naar een nieuw begin! 

Voor iedere collega een afscheidscadeautje!