Laurens!

Dinsdagmorgen om 08.59 uur is onze tweede kleinzoon ter wereld gekomen. Hij heet Laurens en het is een prachtig, mooi en lief mannetje! Hij is met een geplande keizersnede gehaald en ik wist dus dat zoon en schoondochter al vroeg in het ziekenhuis moesten zijn. 

Om 07.00 uur kreeg ik een foto van zoon in zijn operatietenue met de opmerking dat hij er helemaal klaar voor was. Vanaf toen kreeg ik wel de kriebels. Ik heb vakantie en hoefde dus niet vroeg op en ben eerst nog even in bed blijven liggen, met Tim gezellig naast me, maar lang hield ik het niet uit. Dus toch maar naar beneden. 

Om even over negenen kwam de eerste foto. Och wat een mooi kindje en alles was goed met moeder en zoon. Even later volgde de tweede foto van Laurens op de borst van zijn papa, helemaal tevreden. Zo lief. Zoveel geluk en blijdschap, maar ook zoveel verdriet omdat mijn lief deze kleinzoon niet gaat kennen en Laurens zijn opa alleen uit verhalen van ons gaat leren kennen. 

Om half elf belde zoon dat ik mocht komen, samen met Arthur en zijn Franse opa. Ik heb de mannen opgehaald en samen zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Arthur ging eerst kennismaken met zijn broertje en daarna konden papy en ik naar binnen om onze kleinzoon te bewonderen. Een magisch moment! Wat is het toch bijzonder zo'n nieuw, klein mensje! 

Na een half uurtje ben ik weer naar huis gegaan, maar s'avonds mocht ik nog weer samen met dochterlief een kijkje komen nemen. Ook vandaag mochten we weer even op visite en heeft zijn tante hem een flesje mogen geven en mocht oma poepbroek examen doen. Glansrijk geslaagd!

Het is een rollercoaster aan emoties de afgelopen dagen, geluk, trots, liefde, verdriet, gemis, het wisselt zich in een hoog tempo af en het mag er allemaal zijn. Verdriet en vreugde, het kan naast elkaar bestaan! 

Dekentje, maar niet voor de poes!

Drie weken is Tim hier nu en het is zo ontzettend fijn dat hij er is! Hij is helemaal gewend heb ik het idee en al een stuk minder schrikkerig. Als ik hem roep dan komt hij luid miauwend aanlopen en dan moet er altijd even geknuffeld worden. 

Ik mag hem zelfs borstelen en daar gaat hij uitgebreid voor liggen, zeker sinds ik hem heb verteld dat dit bij het poezen-VIP-arrangement hoort in dit huis. Soms is hij een dagje alleen thuis als ik op kantoor moet werken en dan komt hij me bij thuiskomst uitgebreid begroeten. Ik was al verliefd op hem toen ik zijn foto op internet zag, maar ik heb het idee dat de liefde nu wel wederzijds is. 

Als ik dan s'avonds op de bank aan mijn dekentje zit te breien dan komt hij naast me liggen en in het begin probeerde hij dan de draad met zijn poot naar hem toe te halen, draadjes zijn natuurlijk leuk speelgoed, maar daar is het nieuwtje nu wel vanaf en ligt hij gewoon gezellig bij me in de buurt. 

Dichter bij een tevreden gevoel dan dit komt het denk ik niet. Buiten kwam met regelmaat de regen met bakken uit de lucht en binnen zat ik met een spinnende kat naast me aan het dekentje te breien voor mijn tweede kleinzoon! 

En oma moet opschieten want begin volgende maand is het al zo ver, dan verwachten zoon en schoondochter hun tweede zoon en wordt Arthur grote broer. En ik dus weer oma! En ook dat is zo'n mooi vooruitzicht, zo'n lichtpuntje! Ik kijk er echt naar uit. 

Maar eerst nog twee weken werken en dan heb ik drie weken vakantie en ik hoop ook dat kleinzoon in mijn vakantie zal arriveren. Dan heb ik genoeg tijd om kennis met hem te maken en wat hand- en spandiensten te verrichten voor het jonge gezin. Natuurlijk ga ik niet hele dagen op hun lip zitten, want daar zit je niet op te wachten als je net een baby hebt gekregen, maar het is wel fijn dat ik wat vaker om het hoekje kan kijken dan 5 jaar geleden toen Arthur kwam. 

Ondertussen brei ik verder aan mijn dekentje met de vlindersteek. Het breit makkelijk weg en het is leuk om te doen. En huisgenoot Tim kijkt toe, rekt zich eens lekker uit en gaat een brokje eten in de keuken. Het is een heel zwaar leven zo'n kattenleven. Beetje spelen, beetje vachtverzorging, beetje eten en heel veel slapen. En de voor hem nieuwe wereld ontdekken. 

Vanmorgen nam hij voor de tweede keer heel voorzichtig een kijkje in de tuin. Hij blijft in de buurt van de gevel en zodra er ook maar een geluid is wat hij eng vindt, dan gaat hij ogenblikkelijk naar binnen. Gelukkig maar, want ik moet er niet aan denken dat hij over de schutting klimt. Het is dus best eng om hem in de tuin te laten (alleen als ik er bij ben) maar ik gun hem ook een beetje buiten, maar alles op zijn tijd en op zijn tempo!