Dinsdagmorgen om 08.59 uur is onze tweede kleinzoon ter wereld gekomen. Hij heet Laurens en het is een prachtig, mooi en lief mannetje! Hij is met een geplande keizersnede gehaald en ik wist dus dat zoon en schoondochter al vroeg in het ziekenhuis moesten zijn.
Om 07.00 uur kreeg ik een foto van zoon in zijn operatietenue met de opmerking dat hij er helemaal klaar voor was. Vanaf toen kreeg ik wel de kriebels. Ik heb vakantie en hoefde dus niet vroeg op en ben eerst nog even in bed blijven liggen, met Tim gezellig naast me, maar lang hield ik het niet uit. Dus toch maar naar beneden.
Om even over negenen kwam de eerste foto. Och wat een mooi kindje en alles was goed met moeder en zoon. Even later volgde de tweede foto van Laurens op de borst van zijn papa, helemaal tevreden. Zo lief. Zoveel geluk en blijdschap, maar ook zoveel verdriet omdat mijn lief deze kleinzoon niet gaat kennen en Laurens zijn opa alleen uit verhalen van ons gaat leren kennen.
Om half elf belde zoon dat ik mocht komen, samen met Arthur en zijn Franse opa. Ik heb de mannen opgehaald en samen zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Arthur ging eerst kennismaken met zijn broertje en daarna konden papy en ik naar binnen om onze kleinzoon te bewonderen. Een magisch moment! Wat is het toch bijzonder zo'n nieuw, klein mensje!
Na een half uurtje ben ik weer naar huis gegaan, maar s'avonds mocht ik nog weer samen met dochterlief een kijkje komen nemen. Ook vandaag mochten we weer even op visite en heeft zijn tante hem een flesje mogen geven en mocht oma poepbroek examen doen. Glansrijk geslaagd!
Het is een rollercoaster aan emoties de afgelopen dagen, geluk, trots, liefde, verdriet, gemis, het wisselt zich in een hoog tempo af en het mag er allemaal zijn. Verdriet en vreugde, het kan naast elkaar bestaan!