Vloerkleedje

Het is een druilerige dag en vanmorgen werd ik wakker van de regen tegen het raam én van Tim die vond dat het tijd was om mijn bed uit te komen. Schiet op mens het is tijd voor mijn brokjes. Op mijn vrije dag vind ik 8.00 uur een beetje vroeg om op te staan, maar omdat ik natuurlijk ook goed voor Tim wil zorgen ben ik zijn bakje gaan vullen om daarna nog even terug te kruipen in mijn warme bed. 

Dat is een beetje gevaarlijk want zo comfortabel onder mijn dekbed komen onvermijdelijk de herinneringen aan die vrijdagochtend, nu 83 weken geleden. De vrijdag dat ik mijn grote liefde verloor! En hoewel het fijn is om aan hem te denken zijn de herinneringen aan die ochtend absoluut niet fijn, maar ze zijn er en ze komen nog regelmatig langs. 

Gelukkig komen ook de fijne herinneringen vaak langs en helpen die fijne herinneringen me juist om weer verder te gaan, stapje voor stapje mijn eigen leven en vooral een toekomst zonder hem vorm te geven. Dat valt niet altijd mee, maar over het algemeen lukt het. Het verdriet wordt niet minder, het gemis wordt alleen maar groter, maar op veel dagen kan ik het wat makkelijker met me mee nemen. Al heb ik geaccepteerd dat dit verdriet altijd bij mij zal blijven totdat ik er zelf niet meer ben. 

Tim had vanmorgen geen boodschap aan verdrietige herinneringen want toen hij had ontbeten kwam hij weer naar boven, sprong op mijn bed en tikte met zijn poot op mijn arm. Aandacht graag! En aaien graag, want daartoe bent u op aarde als poezenpersoneel. 

En dat deed ik dus maar en ging met hem mee naar beneden om de achterdeur open te doen, want meneer wilde naar buiten. Helaas het regende nog en daar begint Tim niet aan. In de regen naar buiten. Doe normaal mens. Dan maar even spelen met hem, want al die energie moet er toch uit. 

Een potje vogelmeppen (een nepvogel op een veer) een potje muis op trap gooien (ik gooi de muis op de trap, Tim gaat er achteraan en mept hem weer naar beneden en dat herhaalt zich tot hij het zat is) en tot slot even rennen achter de laserstraal aan. Die is favoriet en hij maakt zelf duidelijk dat daar mee gespeeld moet worden door de laser van de tafel te gooien en er naast gaan zitten te miauwen. Het duurde even voor ik door had wat hij precies wilde, maar inmiddels kan ik de meeste miauwen interpreteren en meestal aan zijn wensen voldoen. 

Na het spelen was het tijd voor koffie en liet Tim zich als een kleedje op de vloer vallen. He he even rust! Zoals zo vaak heeft hij me weer aan het lachen gemaakt en ga ik deze vrije vrijdag verder invullen. 

Straks een uurtje sporten, boodschappen doen en dan hoop ik een start te kunnen maken met de nieuwe trui van Arthur. En verder moet er natuurlijk veel geaaid worden en ongetwijfeld volgt er nog een speelronde. Wordt het toch nog een vrolijke vrijdag!

DahliJAAAAAAA

Drie jaar geleden had ik zin in Dahlia's in de tuin dus ging ik naar het tuincentrum (net toen het weer mocht in die coronaperiode) en zocht de mooiste uit. Althans degene die volgens het kaartje mooi zouden worden, want die bruine knolletjes met hier en daar een verdroogd sprietje zien er zo in hun zakje niet erg appetijtelijk uit. 

Ik zette ze in de tuin en hoopte op mooie Dahlia's in het najaar. Er kwamen wel wat groene sprieten boven na verloop van tijd, maar bloemen ho maar. 

De jaren daarna kwamen de sprieten steeds wel op, maar kwamen er ook geen bloemen aan. Elke keer dacht ik, ik haal die knollen uit de grond en dan maar geen Dahlia's, maar ik vergat het ook steeds weer. Ik maak de tuin niet meer echt winterklaar, omdat dit beter schijnt te zijn voor de vogels, insecten en overwinterende egeltjes. En ook omdat ik gewoon lui ben! Dat ook! En ook omdat ik zo'n rommelige tuin in de winter leuk vindt om naar te kijken. Een regenbui zorgt voor honderden diamantjes in een uitgebloeide bloem als de zon er op schijnt en daar kan ik erg van genieten. 

Ook dit jaar zaten de knollen nog in de grond en kwamen de sprieten weer op. Dit keer werden ze steeds groter en groter en kronkelden ze zich een weg door mijn border. Omdat ze zo een mooi steuntje werden voor andere bloemen liet ik ze staan. 

En dit jaar werd mijn geduld (of mijn luiheid) dan eindelijk beloond. Prachtige Dahlia's heb ik inmiddels in de tuin. Pure schoonheden van soms wel 15 cm doorsnede. Het is genieten!

Zeker op zo'n dag als vandaag waarop het met bakken uit de lucht komt en alles er buiten troosteloos uit ziet. Ik werkte thuis vandaag (alleen de ochtend) en had dus goed uitzicht op de tuin en mijn mooie Dahlia's. Echt genieten hoor. 

Wel jammer dat die harde wind en striemende regen die Dahlia's en ook mijn andere bloemen een knauw geven. Het is nog geen minuut droog geweest. Tim wil altijd graag naar buiten, maar waar hij dan normaal gesproken voor de achterdeur zit te miauwen, van laat me eruit, zat hij nu op de vensterbank naar de regen te kijken en hij deed geen enkele poging om naar buiten te willen. 

In plaats daarvan heeft hij zich opgekruld in de stoel en ligt uitgebreid te chillen. Ik ga zijn voorbeeld maar eens volgen. Althans me niet opkrullen in mijn stoel en een dutje doen, maar ik ga wel even chillen op mijn vrije middag. Met een kopje thee, mijn haakwerk én uitzicht op mijn Dahlia's! 

Is het geen schoonheid?

Spitsrecept Oktober!

Begin dit jaar at ik met een vriendin in een restaurant in Arnhem. Een restaurant met een groenten- en kruidenkas op de etage boven het restaurant waar ze dus hun eigen groenten en kruiden verbouwen. Dat beloofde veel goeds en vooral lekker eten. 

Mijn vriendin eet vegetarisch en aangezien ik inmiddels flexitariër ben eet ik meestal in haar bijzijn ook vegetarisch. Niet dat ze daar om vraagt, maar omdat juist omdat in zo'n restaurant de kans groot is dat de vegetarische gerechten uitdagend zijn en er dus eens wat anders op je bordje ligt. We kozen voor het gerecht:

Steak van spitskool | Spelt | Morieljes | Gerookte amandel | Bearnaise saus

En we werden niet teleurgesteld. Wat een heerlijk bordje eten. Na afloop probeerden wij de dame van de bediening te verleiden om ons het recept te geven. Ze ging het vragen aan de kok, maar die ging daar natuurlijk niet aan beginnen, wat logisch is. Helaas pindakaas. 

Creatie van de chef!

Toch liet het me niet los en dacht ik weet je wat, dan probeer ik het gewoon zelf. Ik ging los op google en spitte mijn kookboeken eens door en besloot het gewoon maar te proberen. 

Ik kocht een spitskool, gerookte amandelen en ging op zoek naar morieljes. Die waren er op dat moment niet en dus nam ik  gemengde paddenstoelen mee op de markt en een bosje peterselie. Spelt had ik ook niet, maar wel had ik nog wat parelcouscous en dat voldeed ook. 

Het gaat als volgt:

Snijd de spitskool in vier stukken. Spoel schoon onder de kraan en dep twee stukken droog met wat keukenpapier. Doe in een kommetje een beetje olijfolie met wat zout en flink peper, roer om en smeer de twee spitskoolstukken in met de olie. Verwarm de oven op 200 graden, leg de spitskool op een bakplaat en bedek ze met een stuk aluminiumfolie. Zet de kool in de oven voor 20 minuten. Verwijder na 20 minuten de folie en laat de kool nog 20 minuten in de oven. 

Snijd de andere twee stukken spitskool in repen en kook de kool in 10 minuten zacht. Giet af en pureer de kool met wat peterselie tot een gladde puree met de staafmixer. Maak de paddenstoelen schoon en bak ze met een teentje knoflook in een koekenpan tot ze zijn geslonken. Kook de parelcouscous (of de spelt als je die wel hebt) voor twee personen gaar. 

Maak dan de bearnaise saus. Daarvoor heb je nodig:

• 2 eetlepels witte wijnazijn
• 2 eetlepels water
• 1 sjalotje (of een stukje ui) gesnipperd 
• gemalen verse peper
• 2 eierdooiers
• 100 gram boter
• 1 flinke eetlepel gedroogde dragon
• snufje zout

Doe de azijn, water, gesnipperde sjalotje, dragon en de peper in een steelpannetje, breng aan de kook en kook dit in gedurende 3 minuten. Laat even afkoelen. 

Voeg de eierdooiers toe en zet het vuur heel laag en klop dit door de basis. Voeg dan de boter in stukjes gesneden toe en klop dit door de saus. Pas op, zet het vuur op tijd uit, want de boel kan gaan schiften. 

Als de bearnaise klaar is leg dan laagje parelcouscous op twee borden, leg daar de geroosterde spitskool bovenop. Strijk de spitskoolpuree nu uit over de geroosterde spitskool en bestrooi met de verse peterselie en de gerookte amandelen. Schep de paddenstoelen er bij en schep wat bearnaisesaus naast de kool. 

Ik maakte dit gerecht voor mijn dochter en mijzelf en we dronken er een glas Pinot Grigio bij. Maar een spaatje kan natuurlijk ook prima. Dat had ik in het restaurant ook, want ik moest nog een flink stuk terug naar huis rijden.

Het was natuurlijk niet zo mooi als in het restaurant, maar de smaken kwamen goed in de buurt en we hebben heerlijk gegeten. Het is geen gerecht wat op het menu staat na een werkdag, want je moet best veel handelingen doen, maar is zeker geschikt voor een weekend of een vrije dag. 

Creatie van mij.

Vlinders en Kabels

Het heeft even geduurd, maar het vlinderdekentje voor Laurens is af! Nu is het voor de tijd van het jaar nog best warm en is nu een dekentje niet persé nodig, maar Laurens is al kampioen sokken uittrekken en dus zal het dekentje straks als het wat kouder is wel goed van pas komen. 

Het was een leuke steek om te breien en ik heb in elke steek al mijn liefde voor hem gestopt en ik hoop dat hij dat natuurlijk voelt. Nu ja, in ieder geval voelt hij het als ik bij hem ben. Stapel verliefd ben ik op dit jongetje, net als op zijn grote broer. 

Afgelopen dinsdagavond was ik weer even oppassen en lag Laurens in mijn armen tevreden aan een fles te lurken. Aan mijn andere zijde was Arthur gekropen en hij vroeg of ik als Laurens de fles leeg had een spelletje wilde doen. Natuurlijk, zei ik. Zoek er maar een uit en keek naar een stapel spellen die op de tafel stonden. 

Arthur volgde mijn blik en zei, nee die niet oma, die zijn veel te moeilijk voor jou! Oké, van je kleinzoon moet je het hebben. Gelukkig bedoelde hij dat het Franse spellen waren en dat dit lastig te lezen zou zijn. Ik moest er vreselijk om lachen. 

Vervolgens hadden we een goed gesprek. Op school hebben ze het over familie en moesten ze een doos mee naar school nemen met spullen er in die aan familieleden deden denken en daar moesten ze dan over vertellen. Arthur had over mij verteld, dat ik truien voor hem brei (en had de powerrangertrui laten zien) en hij had verteld over zijn opa. Dat hij altijd met hem naar racen keek, naar Max. En dat hij dat nu niet meer kan doen met opa. 

Er was duidelijk nog meer wat hij wilde bespreken dus ik wachtte rustig af. Hij keek me aan met die mooie bruine ogen en zei toen, dat opa Laurens niet niet kan zien en dat Laurens opa ook nooit heeft gezien. Ja, dat is heel verdrietig zei ik. Ja dat vond Arthur ook en uit de grond van zijn hart zuchtte hij; dood zijn is het allerstomste wat er bestaat. Nou daar was ik het hartgrondig mee eens en we deden maar even een groepsknuffel. 

Over de powerrangertrui gesproken, die past niet meer. Arthur is behoorlijk gegroeid en doordat ik zo langzaam was met breien paste hij ook maar net toen hij af was. Zal ik een nieuwe trui voor je breien. Ja dat was goed. Het gaat een stoere kabeltrui worden en Arthur mocht de kleur kiezen. Het wordt een kobaltblauwe trui. 

Ik heb wel eens eerder kabels gebreid dus dat gaat wel lukken, maar ga toch maar eerst een proeflapje breien en even oefenen. Leuk hoor zo'n nieuw project.