Wat een heerlijke week hebben wij achter de rug.
Vorige week donderdag ben ik na een pittige schooldag als de wiedeweerga naar huis gereden en snel aan de kook gegaan. Ik had zoon gevraagd wat hij het liefste wilde eten en hij had aangegeven dat hij wel trek had in moussaka. Dat dus. Toen alle onderdelen (gehakttomatensaus - gebakken aubergines - bechamelsaus) klaar waren en alleen nog maar gemonteerd moest worden tot een moussaka, was het tijd om naar het station te vertrekken.
Wat was het heerlijk om de Thalys binnen te zien rijden en het kersverse gezin uit te zien stappen. Arthur werd in zijn wagen gelegd en mijn man boog zich over hem heen. Ik stond ietsjes verder en zag dat Arthur zijn opa bekeek met een frons en hem direct daarna begroette met een big smile. Opa zag ik daar op het perron smelten tot een plasje! Zo lief.
Thuis hebben we heerlijk met elkaar geknuffeld, gekletst en samen gegeten. Het was heerlijk weer dus lekker in de tuin met Arthur in zijn wagen erbij. Hij lag met grote ogen rond te kijken en telkens weer die glimlach. Wat een heerlijk mannetje!
Vrijdag waren we allemaal vrij zodat we optimaal konden genieten van dit belangrijke bezoek en zaterdag kwam de rest van de familie op bezoek en kon Arthur kennis maken met zijn overgrootvader. Wat een bijzonder moment was dat toen onze zoon zijn zoon bij mijn vader in zijn armen legde! Zoon en mijn vader zijn altijd dikke vrienden geweest en wat miste ik toen mijn mams!
Zo'n nieuw klein mannetje maakt een hoop emoties los, maar wat een mooie, extra verbondenheid ontstaat er dan in de familie. Het werd een mooie avond met een bbq in de tuin met als afsluiting een lekker vuurtje in de buitenkachel. (na toestemming van de buren natuurlijk). Schoondochter die geen tuin gewend is zag ik genieten bij het vuur. En Arthur sliep heel tevreden binnen in zijn wagen!
Maandag moest ik gewoon weer werken maar wat was het dan leuk om naar huis te rijden en te weten dat je dat mannetje weer ziet! Het is zo'n makkelijk kind. Slaapt de hele nacht door, is altijd vrolijk en trakteert je keer op keer op die prachtige glimlach!
Kortom ik heb van hem genoten. We hebben heerlijk geknuffeld samen, we hebben goede "gesprekken" gehad en we hebben gelachen. Twee maanden oud en al een echte pretletter met van die ondeugende lichtjes in zijn ogen en tevreden en vrolijk! Altijd vrolijk.
Ik heb hem de fles gegeven, luiers verschoond en hem in bad gedaan en dat ging allemaal met het gemak alsof het niet jaren geleden is dat er een baby in de familie was. Hij kroop in mijn nek als ik hem rechtop zette voor een boertje en heeft me -zoals dat gaat met een baby - compleet onder gespuugd. Ik heb hem alleen horen huilen als er echte honger was of een buikkrampje.
Dat in bad gaan was echt heel grappig want een babybadje hebben we niet meer. We hebben wel een groot bad, maar dat is nogal wat voor zo'n hummeltje. We hadden wel nog een gloednieuwe emmer van de praxis. Die hebben we omgetoverd tot tummy tub en daar badderde King Arthur prinsheerlijk in. Geweldig om zo'n klein, naar Zwitsal ruikend, mannetje in je armen te hebben. Het allerlekkerste luchtje van de hele wereld zo'n baby geur en zijn moeder vertelde hem al knuffelend: you smell like a real Dutch boy. En hij is natuurlijk ook voor de helft een klein kaaskopje! Of zoals zijn vader zegt: een half Amsterdammertje!
Het was een heerlijke week en natuurlijk was het moeilijk om afscheid te nemen. Opa bracht ze in alle vroegte naar het station (ik kon helaas niet mee want dat paste niet in de auto) en toen was het al weer voorbij. Arthur sliep lekker door, niet van plan om wakker te worden om oma gedag te zeggen en gelijk had hij want het was nog veel te vroeg. Dus snel een kusje op dat slapende bolletje en toen de auto in. Slik! Want nu duurt het weer een tijdje voor we ze weer gaan zien.
Gelukkig had ik een hele drukke schooldag gisteren waardoor er geen tijd was om al te veel stil te staan bij het gemis. Vandaag is het koningsdag en hebben we alle tijd om na te genieten van de mooie herinneringen en de vele foto's van het bezoek van onze King Arthur.
vrijdag 27 april 2018
zondag 15 april 2018
Aftellen
Ik dans door de dagen en tel de nog te gane nachten af. Want Arthur komt logeren! Donderdag komt hij met zijn papa en mama aan het begin van de avond met de Thalys uit Parijs. Want daar logeren ze nu bij andere opa en oma. Donderdag moet ik eerst naar school en als dat klaar is (ik hoop zo dat we vroeg klaar zijn) dan ga ik als een haas naar huis. Iedereen op de A1 tussen half 5 en 5 aan de kant als ze een zwart fordje zien, want oma Annemarie moet naar het station. Maak plaats maak plaats want we hebben ongelooflijke haast!
Snel opa oppikken en dan gauw de metro in naar het Amsterdam Centraal station om het jonge gezin op te halen en mee te helpen sjouwen met alle spullen die mee zijn. Dan gauw naar huis en dan kan het knuffelfeest beginnen.
Om het wat makkelijker te maken hebben we in overleg met zoon alvast een pak luiers gehaald en billendoekjes en zal ik ook wat mini flesjes Zwitsal aanschaffen bij de Etos. Dan wordt hij een echte zwitsal baby. Oh wat een heerlijk luchtje was dat altijd.
Ondertussen genieten we van de vele foto's en de filmpjes die bijna dagelijks per app verschijnen. Laatst zaten we weer eens in het AMC waar manlief een onderzoek moest ondergaan en kwam er een filmpje binnen waarin hij zo verschrikkelijk lief lacht, dat dat hele ziekenhuisgedoe onmiddellijk vergeten was. Ik wil niet zo'n vreselijk mens worden en iedereen plat bombarderen met foto's van dat mooie mannetje, maar die grote donkere ogen, die ondeugende blik en die lieve lach, ik smelt dan helemaal. Helemaal niet partijdig hoor, deze oma.
Zeven weken oud al weer vandaag. Wat gaat het hard. Maar nog maar vier nachtjes slapen en dan kan ik zoon en schoondochter weer in mijn armen sluiten en dat lieve mannetje weer vasthouden en knuffelen. Vrijdag kon ik gelukkig vrij nemen en de week daarna kan ik maandag en dinsdag eerder naar huis. Alleen de woensdag moet ik een hele dag werken. Daar stond al een afspraak die ik niet meer kon verschuiven, maar wat zal het dan leuk zijn om naar huis te rijden en weten dat ze er allemaal nog zijn. Mijn hele gezin compleet. Ik tel af!
Snel opa oppikken en dan gauw de metro in naar het Amsterdam Centraal station om het jonge gezin op te halen en mee te helpen sjouwen met alle spullen die mee zijn. Dan gauw naar huis en dan kan het knuffelfeest beginnen.
Om het wat makkelijker te maken hebben we in overleg met zoon alvast een pak luiers gehaald en billendoekjes en zal ik ook wat mini flesjes Zwitsal aanschaffen bij de Etos. Dan wordt hij een echte zwitsal baby. Oh wat een heerlijk luchtje was dat altijd.
Ondertussen genieten we van de vele foto's en de filmpjes die bijna dagelijks per app verschijnen. Laatst zaten we weer eens in het AMC waar manlief een onderzoek moest ondergaan en kwam er een filmpje binnen waarin hij zo verschrikkelijk lief lacht, dat dat hele ziekenhuisgedoe onmiddellijk vergeten was. Ik wil niet zo'n vreselijk mens worden en iedereen plat bombarderen met foto's van dat mooie mannetje, maar die grote donkere ogen, die ondeugende blik en die lieve lach, ik smelt dan helemaal. Helemaal niet partijdig hoor, deze oma.
Zeven weken oud al weer vandaag. Wat gaat het hard. Maar nog maar vier nachtjes slapen en dan kan ik zoon en schoondochter weer in mijn armen sluiten en dat lieve mannetje weer vasthouden en knuffelen. Vrijdag kon ik gelukkig vrij nemen en de week daarna kan ik maandag en dinsdag eerder naar huis. Alleen de woensdag moet ik een hele dag werken. Daar stond al een afspraak die ik niet meer kon verschuiven, maar wat zal het dan leuk zijn om naar huis te rijden en weten dat ze er allemaal nog zijn. Mijn hele gezin compleet. Ik tel af!
woensdag 11 april 2018
Gangetje
Vorige week donderdag was de eerste lesdag voor mijn nieuwe opleiding "Regie op Verzuim". Vol goede moed vertrok ik in mijn fordje naar de Witte Bergen in Eemnes. Daar trof ik koffie (niet onbelangrijk op zo'n lesdag), mijn mede cursisten, een tas vol boeken (krimmeneel wat zwaar) en "De Juf". Een hele leuke juf die verstand heeft van haar vak en lesgeeft op een manier waar de passie vanaf spat.
Nu was deze lesdag voor mij niet heel moeilijk omdat ik dit in mijn werk bijna dagelijks bij de hand heb, maar toch wat was het leuk en inspirerend! Inmiddels is er weer een week voorbij en is morgen de tweede lesdag al weer aangebroken, maar vanaf nu gaat het dus elke week een tikkie moeilijker worden. Enfin het huiswerk is gemaakt dus kom maar op. Ik heb er zin in!
Het is wel weer even wennen met het indelen van de tijd, want een dag heeft tenslotte maar 24 uur waar er zo'n 8 van geslapen worden, zo'n 9,5 uur wordt gewerkt (inclusief reistijd en pauze) en er moet natuurlijk ook nog gekookt, gegeten en een huishouden worden gedaan. Maar het lukt en er is zelfs nog tijd om een paar pennetjes te breien elke avond. Niet veel, maar toch een paar toertjes. Net genoeg om het hoofd weer even leeg te maken. Ik heb het patroon eindelijk onder de knie, al is het wel iets aangepast.
Het is helemaal heerlijk dat het nu zulk lekker weer is. Echt lente en elke dag als ik thuis kom dan zijn er weer een paar tulpen aan het bloeien geslagen. Steeds een beetje meer kleur in de tuin. De knoppen van de sering komen uit en als je goed kijkt dan zitten er al ieniemienie paarse knopjes van de aankomende seringenbloesem. Ik verheug me erop.
Gistermiddag moest ik op onze vestiging in Rijswijk zijn en nadat ik mijn fordje op het parkeerterrein had gezet liep ik onder de pergola, langs de begraafplaats naar de administratie en dat kleine wandelingetje was een feestje. Overal boompjes en struiken in bloei en de vogels begeleidden mijn wandelingetje met uitbundig gezang. Het was zo warm dat ik mijn jas in de auto kon laten en ik aan de wandel kon in mijn colbertje. Het was gewoon jammer dat ik naar binnen moest, ik had best nog wel even door willen wandelen, maar ja daar waren mijn schoenen niet tegen bestand. Of liever gezegd mijn tenen. Die houden niet van wandelen met pumps aan. Heerlijk hoor die lente.
Eenmaal thuis werd ik begroet met een heftig geklop. Dat getik had ik al vaker gehoord en eerst wist ik niet waar het vandaan kwam totdat bleek dat er een koolmees echtpaar bezig is met het verbouwen van een nestkastje die tegen onze schuur aan hangt. Ik zie ze dagelijks vliegen met spullen van de bouwmarkt en nu zijn ze bezig om de ingang naar hun eigen zin te maken. Om beurten kloppen ze met hun snavel tegen de rand van het invlieg gat. Dat wordt vast een huwelijk straks en daarna, hoop ik, wordt er een babykamer gebouwd. Mijn zegen hebben ze als ze straks het huis maar weer opleveren in de oorspronkelijke staat.
Gezellig hoor die vogels in de tuin. En zo gaat alles gewoon zijn gangetje. Een lente gangetje!
Nu was deze lesdag voor mij niet heel moeilijk omdat ik dit in mijn werk bijna dagelijks bij de hand heb, maar toch wat was het leuk en inspirerend! Inmiddels is er weer een week voorbij en is morgen de tweede lesdag al weer aangebroken, maar vanaf nu gaat het dus elke week een tikkie moeilijker worden. Enfin het huiswerk is gemaakt dus kom maar op. Ik heb er zin in!
Het is wel weer even wennen met het indelen van de tijd, want een dag heeft tenslotte maar 24 uur waar er zo'n 8 van geslapen worden, zo'n 9,5 uur wordt gewerkt (inclusief reistijd en pauze) en er moet natuurlijk ook nog gekookt, gegeten en een huishouden worden gedaan. Maar het lukt en er is zelfs nog tijd om een paar pennetjes te breien elke avond. Niet veel, maar toch een paar toertjes. Net genoeg om het hoofd weer even leeg te maken. Ik heb het patroon eindelijk onder de knie, al is het wel iets aangepast.
Het is helemaal heerlijk dat het nu zulk lekker weer is. Echt lente en elke dag als ik thuis kom dan zijn er weer een paar tulpen aan het bloeien geslagen. Steeds een beetje meer kleur in de tuin. De knoppen van de sering komen uit en als je goed kijkt dan zitten er al ieniemienie paarse knopjes van de aankomende seringenbloesem. Ik verheug me erop.
Gistermiddag moest ik op onze vestiging in Rijswijk zijn en nadat ik mijn fordje op het parkeerterrein had gezet liep ik onder de pergola, langs de begraafplaats naar de administratie en dat kleine wandelingetje was een feestje. Overal boompjes en struiken in bloei en de vogels begeleidden mijn wandelingetje met uitbundig gezang. Het was zo warm dat ik mijn jas in de auto kon laten en ik aan de wandel kon in mijn colbertje. Het was gewoon jammer dat ik naar binnen moest, ik had best nog wel even door willen wandelen, maar ja daar waren mijn schoenen niet tegen bestand. Of liever gezegd mijn tenen. Die houden niet van wandelen met pumps aan. Heerlijk hoor die lente.
Eenmaal thuis werd ik begroet met een heftig geklop. Dat getik had ik al vaker gehoord en eerst wist ik niet waar het vandaan kwam totdat bleek dat er een koolmees echtpaar bezig is met het verbouwen van een nestkastje die tegen onze schuur aan hangt. Ik zie ze dagelijks vliegen met spullen van de bouwmarkt en nu zijn ze bezig om de ingang naar hun eigen zin te maken. Om beurten kloppen ze met hun snavel tegen de rand van het invlieg gat. Dat wordt vast een huwelijk straks en daarna, hoop ik, wordt er een babykamer gebouwd. Mijn zegen hebben ze als ze straks het huis maar weer opleveren in de oorspronkelijke staat.
Gezellig hoor die vogels in de tuin. En zo gaat alles gewoon zijn gangetje. Een lente gangetje!
dinsdag 3 april 2018
Paasperikelen en ballet
En dan zijn de Paasdagen al weer voorbij. Het was even lekker zo'n extra dagje vrij. Jammer dat het weer niet zo fijn was, maar dat nemen we maar op de koop toe. Ik had zaterdag op de markt bij bloemenman Wim gele tulpen gekocht en 5 bossen narcissen voor 5 euro en daar kreeg ik van die goeie Wim nog een gratis bosje bij, omdat hij mij tot zijn vaste klantenkring rekent! Is dat leuk of niet?
Door al die gele bloemen en het felgele tafelkleed met witte noppen was het toch alsof de zon scheen hier in huis, ook al droop de regen gestaag tegen de ramen. Eerste paasdag brachten we voornamelijk door in de keuken omdat we s'avonds eters kregen. Gezellig met zijn achten rondom de tafel en dan lekker eten. We hadden met z'n drieën een heerlijk paasmenuutje gemaakt. Wat de pot zoal schafte:
Een amuse van vitello tonnato en een kwarteleitje;
Een voorgerecht van Zalmmousse;
Het hoofdgerecht was kalfsrollade met aardappeltjes uit de oven, groene asperges, snijboontjes en een koolsalade.
Mijn echtgenoot had een heerlijk Portugees toetje gemaakt van koek, room en aardbeien. Hij heeft twee Portugese collega's en daar had hij het recept van gekregen. Met iedere hap waande je je in de zevende toetjeshemel. Na dit alles was er nog koffie/thee met - hoe kan het ook anders - Paaseitjes!!
Met zo'n menu ben je wel even bezig en dus maakt het niet uit dat het dan buiten regent. Voor Tweede Paasdag had ik op een zonnetje gehoopt, maar die hoop was tevergeefs. Toen ik de luxaflex open deed was het een druilerige bedoening buiten. Niks gezellig, maar de vogels trokken zich niets van al die nattigheid aan want die zaten aan het paasontbijt. Dollie onze tuinduif banjerde in de border rond en het was een komen en gaan van vinken, kool- en pimpelmezen. De seringenboom hangt vol met allerlei lekkers dus genoeg te snoepen.
De sering was niet alleen gevuld met klein vogelspul en eten, maar ook met halsbandparkieten. Alsof ze een ballet moeten opvoeren zitten ze dan in de boom en dansen ze gracieus om de beurt naar de koker met pinda's. Eerst kwam er steeds maar een of twee, maar nu is het al een hele groep. Het is zo leuk om naar te kijken. Net een parkietenballet!
Nu het geen weer was om buitendingen te gaan doen moesten we het binnen maar gezellig maken en met het ballet op de achtergrond, waarbij de dames en heren parkieten ook zelf hun muziek maken (lees krijsen en kakelen) nam ik gezellig mijn breiwerk ter hand. Een half uurtje later bekeek ik het stuk wat ik had gebreid en het was zo raar, het hele patroon klopte niet meer. Dat was gek, ik had toch heel goed opgeschreven in welke toer ik was gebleven en ik was daarmee op de tekening toch echt verder gegaan. Na nog eens goed in het boek te hebben gekeken bleek ik dus niet met toer 15 van schema 147 verder te zijn gegaan, maar met toer 15 van schema 151. De bladzijde van mijn boek was omgevallen en ik doos, ik had niks gemerkt. Nu lijkt dat patroontje er ook veel op, maar heel dom was het wel.
Het was een heel raar patroon geworden en dat was natuurlijk geen gezicht dus heb ik de boel maar uitgehaald en ben weer opnieuw begonnen. Ja zo kom je de paasdagen wel door!
Enfin nu lijkt het goed te gaan en heb ik me voorgenomen om steeds goed te checken of ik wel bij het juiste patroon zit. Ik ga zo lekker verder en het is inmiddels donker buiten en het parkietenballet is inmiddels afgelopen. Het doek is gevallen en de parkieten liggen in bed!
Door al die gele bloemen en het felgele tafelkleed met witte noppen was het toch alsof de zon scheen hier in huis, ook al droop de regen gestaag tegen de ramen. Eerste paasdag brachten we voornamelijk door in de keuken omdat we s'avonds eters kregen. Gezellig met zijn achten rondom de tafel en dan lekker eten. We hadden met z'n drieën een heerlijk paasmenuutje gemaakt. Wat de pot zoal schafte:
Een amuse van vitello tonnato en een kwarteleitje;
Een voorgerecht van Zalmmousse;
Het hoofdgerecht was kalfsrollade met aardappeltjes uit de oven, groene asperges, snijboontjes en een koolsalade.
Mijn echtgenoot had een heerlijk Portugees toetje gemaakt van koek, room en aardbeien. Hij heeft twee Portugese collega's en daar had hij het recept van gekregen. Met iedere hap waande je je in de zevende toetjeshemel. Na dit alles was er nog koffie/thee met - hoe kan het ook anders - Paaseitjes!!
Met zo'n menu ben je wel even bezig en dus maakt het niet uit dat het dan buiten regent. Voor Tweede Paasdag had ik op een zonnetje gehoopt, maar die hoop was tevergeefs. Toen ik de luxaflex open deed was het een druilerige bedoening buiten. Niks gezellig, maar de vogels trokken zich niets van al die nattigheid aan want die zaten aan het paasontbijt. Dollie onze tuinduif banjerde in de border rond en het was een komen en gaan van vinken, kool- en pimpelmezen. De seringenboom hangt vol met allerlei lekkers dus genoeg te snoepen.
De sering was niet alleen gevuld met klein vogelspul en eten, maar ook met halsbandparkieten. Alsof ze een ballet moeten opvoeren zitten ze dan in de boom en dansen ze gracieus om de beurt naar de koker met pinda's. Eerst kwam er steeds maar een of twee, maar nu is het al een hele groep. Het is zo leuk om naar te kijken. Net een parkietenballet!
Nu het geen weer was om buitendingen te gaan doen moesten we het binnen maar gezellig maken en met het ballet op de achtergrond, waarbij de dames en heren parkieten ook zelf hun muziek maken (lees krijsen en kakelen) nam ik gezellig mijn breiwerk ter hand. Een half uurtje later bekeek ik het stuk wat ik had gebreid en het was zo raar, het hele patroon klopte niet meer. Dat was gek, ik had toch heel goed opgeschreven in welke toer ik was gebleven en ik was daarmee op de tekening toch echt verder gegaan. Na nog eens goed in het boek te hebben gekeken bleek ik dus niet met toer 15 van schema 147 verder te zijn gegaan, maar met toer 15 van schema 151. De bladzijde van mijn boek was omgevallen en ik doos, ik had niks gemerkt. Nu lijkt dat patroontje er ook veel op, maar heel dom was het wel.
Het was een heel raar patroon geworden en dat was natuurlijk geen gezicht dus heb ik de boel maar uitgehaald en ben weer opnieuw begonnen. Ja zo kom je de paasdagen wel door!
Enfin nu lijkt het goed te gaan en heb ik me voorgenomen om steeds goed te checken of ik wel bij het juiste patroon zit. Ik ga zo lekker verder en het is inmiddels donker buiten en het parkietenballet is inmiddels afgelopen. Het doek is gevallen en de parkieten liggen in bed!
Abonneren op:
Posts (Atom)