Men neme 10 liter rauwe melk, zo van de koe
Verwarm het en voeg daaraan wat stremsel toe
Afkoelen, roeren de wei van de wrongel scheiden
Weer roeren en de boel in stroken snijden
Opnieuw verhitten, het water verversen
Afgieten en hup de boel in de persen
Stop het in een mal
Waar het de komende weken rijpen zal
En uiteindelijk met veel hosanna’s
Zal uitmonden in een mooie ronde kaas
Die dan op mijn boterham belandt
KAAS, de trots van Nederland
Het zou het koudste en natste Pinksterweekeinde worden sinds tijden. En dat werd het ook! Althans buiten was het nat, koud en guur!
Maar binnen niet, binnen is het warm, gezellig en knus. En hoewel er al flink wat bloeit in de tuin staat dat er buiten nat en wat triest bij. Binnen niet, binnen staan drie prachtige boeketten uitbundig te stralen.
Zaterdag waren wij 29 jaar getrouwd en hoewel dat geen kroonjaar is, is het toch altijd een dag met een feestelijk randje omdat we het nog altijd leuk hebben samen en omdat ik me gelukkig prijs dat ik mijn bruidegom nog aan mijn zijde heb!
Van mijn bruidegom kreeg ik een prachtig boeket en ook mijn vader en mijn broer en schoonzus kwamen een mooi boeket langs brengen en dus zit ik hier te genieten van mijn blommen!
Ook konden we dit weekend voor het eerst sinds maanden weer eens coronaproof op bezoek. Nu een aantal familieleden gevaccineerd zijn dorsten we het wel aan, natuurlijk hielden we ons aan de regels, we hebben het jarige nichtje niet geknuffeld en we hielden voldoende afstand (gelukkig wonen ze in een groot huis), maar wat was het fijn om elkaar weer te zien en bij te kletsen. Dan maakt het echt niet uit of het regent buiten, want dan schijnt binnen gewoon de zon.
Op eerste pinksterdag ging al vroeg de wekker en waar ik normaal gesproken op een vrije dag een tikkeltje chagrijnig wordt van zo'n vroege wekker ging ik nu met plezier mijn bed uit want om 08.05 uur was ik aan de beurt voor mijn eerste prik! Ik mocht hem halen in de Afas Live en dat is hier vrij dichtbij en het was best bijzonder om op zo'n stille zondagochtend met een waterig zonnetje naar die afspraak te gaan.
Het was prima geregeld en krap een uurtje later was ik weer thuis en maakte ik tevreden een kop koffie, want die prik geeft me zoveel rust. Het was al fijn dat mijn man hem twee weken geleden had gekregen want dan kon ik met een iets geruster hart aan het werk op een vestiging en hoefde ik minder bang te zijn dat ik het virus mee naar huis nam en hem kon besmetten. Dat gaf al rust, maar nu ik er zelf ook een heb en eind juni de tweede prik krijg geeft dat hele goede hoop dat we straks af kunnen reizen naar Marseille om eindelijk zoon, schoondochter en Arthur weer in onze armen te kunnen sluiten.
Want het wordt steeds leuker om contact met hem te hebben, zeker nu hij steeds meer Nederlands gaat kletsen. We hadden hem een boek gestuurd met verhalen voor 3 jarigen, hij is dol op voorlezen en zo af en toe lees ik hem via FaceTime voor als hij naar bed gaat. Laatst was dat een boek van Pinokkio en het is dan een hoop gedoe omdat onze zoon dan de camera op het boek zet en ik dan de tekst kan lezen. Nu is dat met Pinokkio niet zo moeilijk omdat het verhaal wel bekend is maar daar neemt Arthur niet zomaar genoegen mee want hij weet welke tekst er zou komen.
Zoon vond het boek, hoewel in het Nederlands, ook raar geschreven. De zinnen liepen niet goed en het verhaal week af van het origineel. Het werd wel weer tijd voor een nieuw boek vond hij en hij zou wat bestellen en als wij dat dan op wilden sturen. Tuurlijk, maar deze opa en oma gingen alvast zelf achter een voorleesboek aan en stuurde dat op.
Dat was aangekomen en gisteren mocht Arthur het uitpakken en wij mochten daar getuige van zijn. Hij hield het pakje in zijn handjes, voelde even en riep toen: c'est une boek! En het werd een heel gezellig gesprek, hij was blij met het boek. We hebben natuurlijk meteen een verhaal gelezen en toen er een plaatje van een olifant voorbij kwam zong hij het liedje van olifantje in het bos. Nou dan smelt mijn oma hart hoor. Het was een gezellig halfuurtje, echt qualitytime met onze kleinzoon en daar geniet ik nog van na!
Dus dat het buiten koude en natte Pinksterdagen zijn is niet van belang. Ik heb alleen een beetje een zere arm, maar dat heb ik van een griepprik ook altijd en dat is alleen een beetje lastig met breien aan het olifantendekentje, maar als het allemaal mee zit dan gaat het er voor zorgen dat we begin juli naar Frankrijk kunnen. Ik kan niet wachten en Arthur ook niet, want die roept steeds viens (kom) opa en oma! Nou nog even mannetje en dan komen we eraan!
Op mijn vorige blog kreeg ik de vraag hoe groot de Adriana is geworden. Ik heb hem even nagemeten en hij is 110 cm breed en 155 cm hoog. Ik heb 7,5 bol gebruikt (misschien nog iets minder) en er zitten totaal 9 van die ruiten in. Ik heb hem langer gemaakt dan het patroon van Haakplein aangaf. Zij gaven 6 bollen op. Het is een kooppatroon voor € 1,99 dus voor in totaal € 10,00 euro heb ik een fijne deken.
Voor het volgende project heb ik geen garen bij de Zeeman gekocht. Dat wordt een cadeautje en daar komt een baby onder te liggen dus dat mocht wel wat meer kosten.
Allereerst ging ik op zoek naar een leuk patroon en dus heb ik vele blogs doorgezocht, een avond stukgeslagen op Pinterest en uiteindelijk vond ik een heel leuk dekentje op het blog Blij dat ik Brei van Jeanet uit Arnemuiden.
Is het geen schatje? Voor het garen benaderde ik Jeanet per mail want de winkels waren nog dicht en toen was ook nog niet bekend wanneer we weer mochten shoppen zonder afspraak. Nu had dat op afspraak ook wel gekund maar Amsterdam - Arnemuiden is een aardig stukje sturen en als je dan nergens een kopje koffie kunt drinken en naar het toilet kunt is het wel een lange rit.
Maar geen nood, want ik mailde Jeanet over mijn plan om dit dekentje te breien en vroeg haar om advies voor het garen met het budget wat ik in gedachten had. Ik had het patroon al gekocht op Ravelry en daarin staat heel goed beschreven hoeveel garen je nodig hebt.
Per mail kwam ze met wat voorstellen en op internet zocht ik bij de fabrikant de kleuren erbij. Om het definitief te maken hadden we ook nog even telefonisch contact en toen was ik er snel uit. Het is Amore 160 geworden van Borgo de Pazzi. Op het etiket staat: Recycled Merino Wool.... made with love! Dat vond ik wel passend want de baby is tenslotte ook gemaakt with love en ik maak het zelf ook altijd met liefde!
Een blauw/grijze tint voor de rand en de Olifantjes en ecru voor het middenstuk. Want het wordt een jongetje en dat leek me wel leuk. Het voelt heerlijk zacht aan en ik heb al even een proeflapje gemaakt om te kijken hoeveel steken ik ongeveer moet opzetten, iets meer dan het patroon anders wordt het te klein, en het breit erg lekker. Ik ga het dekentje breien met een rondbreinaald, dat is voor de vlerken wat prettiger.
Wat een heerlijk lang weekend had ik! Vier hele dagen vrij en die heb ik goed besteed. Een week of wat geleden had ik bedacht dat ik op Hemelvaartsdag wilde starten met het babydekentje voor het Franse neefje van Arthur. Voordat ik daar aan wilde beginnen wilde ik wel de Adriana sprei af hebben. Het waren nog maar twee blokken en omdat dan te laten liggen en hem op een later moment weer op te pakken leek me geen goed idee. Soms is het gewoon fijn als iets af is.
Dus hoopte ik voor Hemelvaartsdag klaar te zijn, maar dat liep even anders. Soms muiten de handen en dan kun je maar beter even luisteren naar het lijf en bovendien hoe belangrijk is het dat een handwerk precies op de door jouzelf bedachte dag af moet zijn. Als er iets is waar geen kalender aan moet hangen is het wel handwerken. Het moet wel leuk en een hobby blijven.
Hemelvaartsdag redde ik dus niet, maar omdat het weer niet zo mooi was als gehoopt werd tuintijd haaktijd en zo kwam het dat hij vandaag toch nog af kwam.
Ik ben er erg blij mee en vind hem heel mooi geworden. 7,5 bol Royal in de kleur oceaan (zelf vind ik het meer teal, maar op de bon stond echt oceaan) van de Zeeman en een heel fijn patroon van Haakplein. Deze ga ik vast en zeker nog eens maken.
En nu op naar het babydekentje. Maar vanavond niet meer. Even de handjes wat rust en dan start ik van de week op mijn gemakje op. Er is geen haast, september is nog ver weg dus tijd genoeg.
De J van........... Jasmijn
Er was eens een parfumeur uit Hasselderheide
Die zijn meisje met een nieuw parfum wilde verblijden
In het dorp vonden ze hem een arme sloeber zonder aanzien en zonder geld
Maar hij wilde beroemd worden en welgesteld
Een mooie nieuwe geur creëren dat was zijn grote droom
En hij riep door het dorp dan ook zonder schroom
zeg dorpsgenoten weten jullie wel
Dat mijn neus net zo goed is als die van Chanel
En dat ik me ook heus kan meten hoor
Met de parfumeurs van Dior
Dat ik in dit dorp woon en niet in Parijs hoeft niet te betekenen
Dat ik me niet tot de grote parfumeurs mag rekenen
Met mijn neus is alles kannen en kruiken
Ik zal jullie eens een poepie laten ruiken!
De dorpsgenoten haalden hun schouders op en dachten, eerst zien en dan geloven
Maar zijn meisje wist zeker, hij zal het mij niet zomaar beloven
Als hij niet zeker wist dat het hem lukken zou,
Straks is hij beroemd en rijk én ben ik zijn vrouw!
Gekleed in mooie jurken en behangen met zíj́n parfum
Ben ik dan een uithangbord voor zijn decorum
Brandend van verlangen
Ging ze alvast een kamer opnieuw behangen
De parfumeur was ondertussen
Druk aan het boeket van zijn parfum aan het klussen
Een snufje patchoeli, wat peper en een beetje rode roos
Husselde hij in een flesje en rook een hele poos
Maar nee, dit rook te gewoon
Hij miste een ondertoon
Misschien wat muskus, citroen en wat civet
Maar nee nu rook het naar zo’n blok voor het toilet
Hij peinsde wat af en om niet in paniek te raken
En zijn neus wat rust te geven ging hij maar een ommetje maken
Het schemerde al en de lucht was fris van de pas gevallen regen
De wind stak op en hij liep daar maar langs schoongewassen wegen
En toen opeens een geur woei in zijn neus, zo teer en fijn
Zacht en zoet werd hij bedwelmd door de geur van de jasmijn
Die daar overdadig in een perkje stond te bloeien
En hem met haar parfum stond te besproeien
Voorzichtig plukte hij een takje met bloesem en ging snel naar zijn verloofde
Kuste haar en zei, weet je nog dat ik jou mijn eigen parfum beloofde
Maar hier sta ik met in mijn hand een takje jasmijn
En ik weet, deze geur is zo perfect en dat zal mijn parfum nooit zijn
Want in mijn dromen ben ik misschien wel een beroemd parfumeur
Maar eigenlijk ben ik niet meer dan een amateur
Hij zonk op zijn knieën, gaf haar het takje jasmijn
En vroeg of ze voortaan zijn vrouw wilde zijn
Ze zei, ja en niet veel later droeg ze takje jasmijn op haar bruidsjurk van zijde
En zo kwam het allemaal goed daar in Hasselderheide
Aan het begin van de week werd het ons nog zo'n beetje jubelend beloofd. Het zou mooi weer worden dit weekend. Ik kreeg dus al wat plaatjes in mijn hoofd van de tuintafel schoonmaken, de tuinstoelen uit de schuur halen en met een kopje koffie in de zon zitten en lekker in de tuin aan de slag.
Hoe dichter we bij het weekend kwamen hoe somberder de berichten werden, niks geen zon op zaterdag, maar regen. Toen ik wakker werd vanmorgen was er nog niets aan de hand, maar toen ik wat later geduldig op mijn beurt stond te wachten bij de groentestal op de markt begon het al zachtjes te spetteren en op het moment dat mijn tas gevuld was met verse groente en flink wat fruit regende het al gestaag. En dat doet het nog steeds!
Dus niks geen buitenactiviteiten zoals ik die in gedachten had want het ziet er maar troosteloos uit buiten. De sering vouwt zuinigjes de bloemknoppen uit, maar ze zijn nog lang niet zover dat ze gaan bloeien en ook de lelietjes van dalen staan een beetje te kleumen in hun pot en peinzen er niet over om hun bloemetjes open te vouwen en mij te laten genieten van hun schoonheid en hun heerlijke parfum.
Ook het koolmezenechtpaar dat deze week een van onze huisjes gepacht heeft en af en aan vloog met allerlei nestmateriaal in hun snavel zijn nergens te zien. Ik denk dat ze knus de binnenboel aan het doen zijn en veel en vaak de liefde bedrijven om een gezin te starten. Nou dan is het maar goed dat het regent want als koolmezenpaar zit je niet te wachten op pottenkijkers als je de liefde aan het bedrijven bent. Als mensenpaar waarschijnlijk ook niet, maar daar hebben we het nu niet over.
Het is dus een dag om je binnen te vermaken en dat is ook niet erg. Er liggen wat huishoudelijke klusjes, er ligt een boek, er liggen nog twee tijdschriften, er is de digitale krant die nog uitgespit moet worden en er is de Adriana deken waaraan gehaakt moet worden. Nou ja niks moet maar hij schiet zo lekker op en ik wil hem eigenlijk afmaken zodat ik aan het nieuwe babydekentje kan beginnen voor Arthurs aankomende neefje!
Ik had een halve bol te gaan en nog maar 1 bol liggen van het Royal garen. Met 1 bol haak ik iets meer dan 1 blok, maar eigenlijk had ik hem net iets langer willen hebben en daarom ben ik vanmorgen voordat ik groente ging kopen eerst eens bij de Zeeman naar binnen gewipt, want heel misschien hadden ze nog een bol van het zelfde verfbad. Normaal gesproken is dat na een half jaar natuurlijk niet te verwachten, maar nu de winkels zolang dicht zijn geweest had ik misschien een mazzeltje.
Er lagen volop bollen van mijn kleur in de bak, maar bovenin allemaal van een ander verfbad, maar helemaal onderin echt helemaal de laatste bol was toch echt hetzelfde verfbad. Dat noem ik nog eens mazzel hebben. Nu kan ik er nog een blok bij maken en dat is fijn. Het babydekentje moet nog maar even wachten.
En zo is het dan wel geen zonnige zaterdag, maar lekker op de bank met mijn Adriana en een kopje thee terwijl de regen zachtjes op het raam tikt, is het toch goed toeven!
Zo, dat is een zin die ik altijd al eens graag zo achteloos mogelijk op wilde schrijven. Zoals in de boeken van Joop ter Heul en andere boeken uit dat tijdperk. Toen was het als welgesteld burger heel gewoon dat er een tuinman kwam om de tuin te doen of dat men zelfs een tuinman in dienst had om het landgoed te onderhouden.
Een landgoed hebben we niet en normaal gesproken onderhoud ik ons postzegeltje zelf, maar nu was er iets mis met de verlichting die door deze tuinman was geïnstalleerd vijf jaar geleden toen de tuin een grote make-over kreeg.
Dat was de reden dat we de tuinman hadden gevraagd om langs te komen en als hij er dan toch zou zijn dan zou het fijn zijn als hij de rozen zou snoeien, want dat zijn klusjes waar mijn lamme vlerken nu niet direct warm voor lopen.
Ook willen we ons voortuintje aan laten passen. Vorig jaar hadden we dat opnieuw beplant met Queen Elizabeth rozen met lavendel ertussen en op zich zag dat er prima uit, maar de buurtkatten en honden graven erin en het onkruid tiert welig. Dat moet anders.
Helemaal nu de gemeente het behaagd heeft om ons van 4 containers te voorzien! Een restafvalbak, een voor plastic en blik, een GFT en een papierbak. Het lijkt het recycleplein op de gemeentewerf wel. Op zich een goede zaak, maar waar laat een mens al die bakken. Dat was best een puzzel de afgelopen maand.
Aangezien de keuken aan de voorkant zit wil ik de GFT, de plastic en de restafvalbak graag voor hebben staan zodat alle afval direct in de juiste bak kan, maar daar is nu niet genoeg plaats voor en dat gaat de tuinman binnenkort fixen.
Dat voelt wel luxe hoor zo'n tuinman die de boel komt bekijken om de klus te kunnen plannen. Terwijl we het voortuintje stonden te bekijken kregen we nog een hagelbui op onze pet. Gelukkig wist ik toen niet dat het vandaag Naakt Tuinieren Dag is! En de tuinman gelukkig ook niet! 😀
Ik snap trouwens niet zo goed waarom je in je blootje zou moeten tuinieren. Lijkt me nogal gevaarlijk bij het snoeien van de heg, maar goed als mensen dat leuk vinden om te doen dan moeten ze dat vooral niet laten.
In de kraamkamer gaat het vooralsnog voorspoedig. Alleen de tomaten willen niet zo erg, jammer maar niks aan te doen. Misschien komt dat nog als het wat warmer is.
 |
| De Afrikaantjes bloeien al! |
Wel was het houten oppottafeltje een tikkeltje in elkaar gestort. Dat heb ik al een poos en het is fijn om daar je plantjes te kunnen verpotten en ook Toontje, de buurtkat, vindt het een fijn plekje. Aan het eind van de middag dan staat dat tafeltje in de zon en dan ligt mevrouw daar graag languit te soezen in de zon of haar voeten of haar staart te wassen, maar het was helemaal in elkaar gezakt.
Gelukkig had mijn man nog een plank in de schuur waar hij een nieuw blad van kon maken en dat heeft hij vanmiddag voor me gedaan. Ook hij wist niet dat het Naakt Tuinieren Dag was en dat was maar goed ook!
 |
| Kan weer jaren mee! |
