maandag 21 december 2020

Op de post.......



Het kwam natuurlijk niet echt als een verrassing, die lockdown, maar het bracht me toch nog even in een lastig pakket, want ik had voor de Happy New Year Swap nog niet alles binnen. Ik had het plan opgevat om op een rustig moment na het werk nog even de Action in te duiken om daar inpakpapier te kopen en allerlei versierselen om er leuke pakjes van te maken. Daarvoor kun je heel goed terecht bij die winkel. Net als voor stof- en sopdoekjes trouwens maar dat terzijde. 

Nu had ik nog in de auto kunnen stappen toen het bericht kwam en direct de Action binnen te stuiven maar dat leek me niet zo'n goed idee. Net nog even voor de lockdown een verse coronabesmetting scoren zeker, oh nee dat niet. Gelukkig hebben we internet en bestelde ik s'avonds vanuit mijn gemakkelijke hoekje op de bank flink wat rollen inpakpapier, want de kerstcadeautjes moesten ook nog ingepakt worden. 

Wel een beetje raar en ook tegen mijn principe om alles maar online te doen, maar nood breekt wetten. Alles in wc papier wikkelen was ook geen goed idee, want daar moeten we nu weer zuinig mee zijn! 😀

Dit weekend breidde ik de muts af en vanavond maakte ik van alle presentjes mooie pakjes en morgen gaat het op de post. Het is leuk om te doen, zoiets voor iemand maken die je helemaal niet kent, alleen twijfelkont die ik ben, ben ik ook weer bang dat de ontvanger het helemaal niet leuk zal vinden. Maar goed ik heb mijn best gedaan!


Er moest natuurlijk ook nog een kaartje bij, maar laat ik nu net geen gelukkig nieuwjaarskaart op voorraad hebben. De bedoeling is dat het pakketje pas op 1 januari wordt opengemaakt dus dan is een kaart met fijne kerstdagen een tikkie knullig. Een goed moment om mijn oude hobby maar weer eens op te pakken en zelf een kaart te maken. 



Dat viel nog best tegen om zo'n bloemetje netjes uit te knippen, mijn duim is dat niet meer gewend en protesteerde. Stel je niet aan zei ik tegen hem en hup even knippen, hoe moeilijk kan het zijn. Met wat zilveren sterretjes is de kaart opgeleukt en zo is het best een leuk kaartje geworden. Wel weer leuk om te doen, maar ik denk niet dat deze hobby weer opgepakt gaat worden. 

Dan gaat het handwerken gelukkig een stuk beter. Nu weer lekker verder aan de Adriana sprei. Dat is een heel fijn haakwerkje, het is een makkelijk patroon en het haakt heerlijk weg. Het hoeft niet snel af, het is gewoon fijn om te doen en tegelijk naar de radio te luisteren of een beetje tv te kijken. Zo komen we die lockdown wel door!






zaterdag 12 december 2020

Mutsig tussendoortje!

Wat doet een mens het liefste op een druilerige, grijze zaterdag in december? Ik denk dat velen nu zullen antwoorden; een kerstboom kopen en die versieren! Maar dat deed ik dus niet vandaag. 

Ik startte de dag - niet heel vroeg hoor - met koffie en een handwerkje! Radio aan, een beetje naar de vogels turen in de tuin en verder helemaal niks, behalve dat handwerkje dan. En oh ja ik bakte een brood in mijn broodbakmachine dus het rook ook nog eens heerlijk in huis. 

Twee weken geleden ben ik met de Adriana sprei begonnen en die haakt heerlijk weg, maar dat project ligt nu even stil omdat er iets tussendoor kwam. 

Op twitter volg ik namelijk FeestjeOpDeDeurmat! Sinds de coronacrisis komen er via dat account regelmatig oproepjes om mensen, die eenzaam, ziek, jarig zijn of die wel een lichtpuntje kunnen gebruiken, een kaartje te sturen. Dat doe ik nu al een poosje en dat is en blijft leuk om te doen, al maak ik nu even geen kaartjes met een borduurtje erop! Dat komt misschien wel weer. 

Via dat FeestjeOpDeDeurmat kwam een oproep om mee te doen aan een HappyNewYearSwap. Ik had het natuurlijk weer niet goed gelezen want ik dacht dat het de bedoeling was om een pakketje te maken voor iemand, maar het is met zo'n Swap de bedoeling dat je ook een pakketje terugkrijgt. Nu was het mij daar niet direct om te doen, maar toen had ik me al opgegeven om een pakketje voor iemand anders te maken. 

Het "lootje" wat ik toegewezen kreeg is voor een dame in de 60 die veel van de natuur houdt, wandelt, kookt en knutselt. Nou daar kon ik wel wat mee. Er is een vast bedrag afgesproken om te besteden en ik bestelde al wat cadeautjes online. Een leuk boekje met allemaal wandelroutes door Nederland en iets om te knutselen. Nu is het leuke van zo'n Swap (tenminste dat denk ik want ik heb er nog nooit eerder aan meegedaan) dat je ook zelf iets maakt voor de begunstigde. 

Ik snuffelde haar profiel eens af en zag dat ze veel op pad is in de natuur en bedacht dat een lekkere muts misschien wel op zijn plaats was. Omdat de pontomuts een fijn en makkelijk patroon was en volgens mijn vriendin ook heerlijk zit nam ik dat patroon als uitgangspunt, maar dan zonder het gat voor het hoortoestel natuurlijk! 

Op slinkse wijze ontfutselde ik de lievelingskleur van de dame en zocht in mijn voorraad naar een mooi bolletje garen. Ik had nog een bolletje Rowan baby merino Silk in de juiste kleur en dat zou net genoeg moeten zijn. Het breit heerlijk weg en wordt, al zeg ik het zelf, erg mooi! 

Een heerlijk werkje dus voor een druilerige zaterdagochtend in december waarop het maar niet licht wilde worden. 

donderdag 10 december 2020

Hoog bezoek!

Vorige week heeft het hier op een nacht kort gestormd en toen ik die ochtend beneden kwam waren bijna alle blaadjes van mijn seringenboom afgewaaid, op een klein aantal na die zich hardnekkig - en tegen beter weten in - vastklampen. Zo nu de blaadjes eraf waren kon ik vanaf mijn werkplek nog beter de vogels zien die dagelijks gebruik komen maken van al het lekkers dat er hangt. 

Want de pindakorven, de zaadsilo en de vetbollen hangen al weer een tijdje en het is een komen en gaan van vogels. Ik vind dat uitermate gezellig zeker omdat ik vanaf mijn thuiswerkplek een goed uitzicht heb op het vogelvolkje. Het roodborstje is weer terug en er zitten heel veel koolmezen, ik denk de koolmezen die in het nestkastje aan de schuur geboren zijn. Ook een dames en een herenvink, wat mussen, pimpelmezen en sinds kort ook weer een merel echtpaar. Vooral om die laatste ben ik blij want er waren maar weinig merels over in hier in de buurt als gevolg van een ziekte. 

Ook zit Dollie de Houtduif regelmatig in de tuin en natuurlijk de eksters, wat kauwen en de halsbandparkieten. Het is een gezellige boel en ik kan daar tijdens het werk erg van genieten. Niet dat ik de hele tijd maar uit het raam zit te staren, heus ik werk hard, maar soms ben ik bezig met een brief of een verslag en dan ben je op zoek naar de juiste verwoording of opbouw van een zin en dan kan het helpen om even naar buiten te koekeloeren. 

Het leuke is dat er ook andere vogels komen en dat je ze beter gaat herkennen, er komt ook wel eens een grote bonte specht langs, wat ik best bijzonder vind in een tuintje in de buurt van een stad, maar ook heb ik al een winterkoninkje gesignaleerd en gister een heggenmus. Nu zijn mussen niet zo bijzonder maar de heggenmus is hier in de buurt niet erg aanwezig volgens de postcode vogelcheck van de vogelbescherming. Dan vind ik het toch leuk dat hij dan toevallig net in mijn tuin komt lunchen! Een mooi vogeltje met zijn blauwgrijze kop en borst!

Sinds kort hebben we nog een bezoekster! Een jonge dame die over de schutting springt en in de tuin gaat liggen. Deze dame woont bij de achterbuurvrouw in de straat waar onze huiskamer op uitkijkt. (Wij wonen op een hoek). Afgelopen voorjaar hoorde ik regelmatig een poes miauwen en ik had niet zo gauw in de gaten waar dat geluid nu vandaan kwam totdat ik een klein grijs koppie boven de dakrand zag uitsteken van het huis aan de andere kant van de straat. Dat is oorspronkelijk een seniorenwoning met alles gelijkvloers en bestaat dus maar uit 1 woonlaag. Boven op dat dak stond een klein grijs katje heftig te miauwen dat ze eraf wilde. 

Haar eigenaresse stond er bij en keek er naar en zei somber, mijn man heeft haar er gisteren al twee keer afgehaald maar ze klimt toch steeds weer op het dak. Hij is nu niet thuis en ik heb hoogtevrees en als ik haar al naar beneden kan halen dan zit ze er een uur later weer. Tja wat nu. Uiteindelijk kreeg die boender toch door hoe ze weer naar beneden kon komen en was het afgelopen met haar dakavonturen en het dringende gemiauw. 

Een week of wat geleden zag ik haar over het dak van onze schuur sluipen, klaar om een ekster te grijpen die daar rond hipte, maar ja die ekster was ook niet gek en was al vertrokken voordat poes in de buurt was. Ik zag haar beteuterd kijken. 

En nu komt deze poes elke dag even buurten, als ik de achterdeur open doe komt ze aangerend en krijg ik allemaal kopjes en knuffels. Zo lief! We hebben er gewoon een tuinpoes bij. 

Vanmiddag toen ik zat te werken schrok ik van een schim langs het raam en wie zat er op de vensterbank? De tuinpoes en natuurlijk moest er even geknuffeld worden. Niet zo handig eigenlijk want het was meteen weer raak met niezen. Ik zou zo graag een kat willen hebben, maar ben ook erg allergisch voor ze. Zo jammer want ik vind ze zo leuk!

Maar goed nu heb ik toch een beetje een kat, een tuinpoes! De vogels komen er niet minder om, die voelen zich wel veilig in de seringenboom, maar ze houden haar wel in de gaten. Ze is er ook niet de hele dag, maar de halsbandparkieten gaan zitten krijsen als ze haar zien. Dan houden ze op met eten, gaan naast elkaar zitten en krijsen net zo lang totdat poes de kuierlatten neemt! 




woensdag 9 december 2020

After Sint en Negatief

Hoewel het een andere Sinterklaasavond werd dan anders was het toch een leuke avond. Als mijn kleinkinderen later vragen, "oma, hoe was dat nou in die coronacrisis, dan kan ik ze vertellen over het gesjouw met de surprises en de voorpret die we daarover hadden. Want het was nog een heel gedoe om die surprises te vervoeren zodat ze nog een beetje heel aankwamen, maar gelukkig kwam het allemaal goed. 

Ik had een lekker pannetje soep gemaakt en een brood gebakken en na het eten maakten we verbinding met Marseille. Daar zagen we schoondochter met pretlichtjes in haar ogen en een boel pakjes in de gang, vanuit de slaapkamer van Arthur hoorden we hem kletsen met zijn vader toen de bel ging. En jawel hoor daar kwam Arthur de gang in hollen en stond van verbazing stil bij al die cadeautjes. Van pure verrukking hief hij zijn handjes (op zijn Frans) en riep uit: Oooh plain de cadeaus. Pour Arthur??

Wat heerlijk om dat toch zo mee te kunnen maken en mee te kunnen genieten van zijn enthousiasme! Lang leve de techniek! Toen alle cadeautjes waren uitgepakt en Arthur alleen nog maar aandacht had voor het duplo vliegtuig namen wij afscheid en schakelden we "live" over naar de andere kant van het dorp! 

Daar zat mijn broer en zijn gezin klaar met vier surprises in de kamer, net als bij ons. Om beurten gingen we van Noord naar Zuid om een surprise uit te pakken en de gedichten voor te lezen. Iedereen had weer enorm zijn best gedaan en onder het genot van een hapje en een drankje was het erg gezellig. 

Zondagmorgen werd ik wakker met een kriebelneus. Niet zo verwonderlijk voor een allergisch mens met al het papierstof van het sinterklaasgebeuren, maar vervelend was het wel. Want een allergiepilletje hielp niet en ook nadat het huis ontstoft was bleef de kriebel en het niezen. Oh jeee, het zal toch niet?

Maandagmorgen had ik nog steeds een kriebel en een niesneus dus toch maar even de GGD gebeld, want ja je weet het niet met dit akelige virus. Ook al ben ik heel voorzichtig, werk ik de meeste dagen thuis en als er al afspraken zijn, zijn die op 1,5 meter afstand en met mondkapje en liters handgel! 

Een vriendelijke meneer van de GGD adviseerde om toch maar even te testen en zo stond ik op maandagmorgen om 9.50 uur in een testlocatie in de Amsterdamse Bijlmer. Ik zag er best wel tegenop want had al akelige verhalen gehoord, maar uiteindelijk viel het mee en stond ik al snel weer buiten in de stromende regen. Gauw de auto in en naar huis en hup weer aan het werk. 

Ik had er wel de zenuwen van want mijn echtgenoot valt als hartpatiënt natuurlijk in de risicogroep en ik had al visioenen van man doodziek en........ nou daar mocht ik van mezelf niet eens aan denken. 

Eigenlijk zouden we maandagmiddag met onze dochter haar diploma ophalen op de universiteit van Utrecht. Niet dat dat een hele happening zou worden met de afgestudeerden in toga en hun moeders met hoed op in de aula (had ik me zo op verheugd) nee, ook daar gooide corona roet in het eten want ze zou alleen het diploma afhalen, maar om er toch een soort van plechtig momentje van te maken zouden we meegaan en op haar wachten als zij bij de administratie het papier zou ophalen. Dat kon dus ook niet doorgaan want ik mocht verder nergens meer naar toe in afwachting van de uitslag. 

Gelukkig hoefde ik niet eenzaam en alleen in een kamertje in huis te zitten want de folder van de GGD gaf aan dat ik op 1,5 meter van huisgenoten moest blijven. Dus hebben we s'middags heel knus, maar wel met afstand, naar een heerlijke film gekeken. En dat terwijl de regen tegen de ramen kletterde. Ik heb wel eens slechtere maandagmiddagen hoor! 

Steeds keek ik al even met mijn DigiD op de inlogpagina van de GGD en op kwart voor negen kwam daar de verlossende uitslag. Negatief! Ik ben als positief ingesteld mens nog nooit zo blij geweest dat ik negatief was. Carpe Diem!