Fijne jaarwisseling!

En zo zijn we dan op de laatste dag van het jaar aangeland. Niet alleen de laatste dag van het jaar maar ook van een decennium! Nog even en dan rollen we met zijn allen zo de jaren twintig in! Waar is de tijd gebleven. Toen we van 1999 naar 2000 gingen waren we nog in de stress of alle computers het wel zouden blijven doen en nu is het al weer twintig jaar later!

Afscheid van een jaar nemen dat bijna voorbij is maakt me altijd een klein beetje melancholisch, een klein beetje maar hoor, want mijn glas is altijd halfvol. Maar als het een goed jaar was dan past zo'n jaar als een fijne jas en van het nieuwe jaar moet je nog maar afwachten of hij je lekker gaat passen.

2019 was een vriendelijk jaar voor ons. Dit jaar geen enkele ziekenhuisopname voor mijn man. Hoe heerlijk dat is, is niet in woorden uit te drukken, dat is alleen maar iets om heel dankbaar om te zijn en heel hard hopen dat dit in 2020 ook zo zal zijn.

We hebben dit jaar weer genoten van ons kleinkind Arthur en waren supertrots op onze zoon die een mooie promotie maakte in Frankrijk en zo'n lieve vader is voor dat kleine mannetje. Ook waren we supertrots op onze dochter die dit jaar haar bachelor rechten haalde en in een keer door mocht stromen naar haar master!

Ook is de band met onze schoondochter door de bezoekjes over en weer weer versterkt. Zo gastvrij is ze en laat ze ons op en top opa en oma zijn. We zijn rijk met deze lieverd in ons gezin.

We hadden diverse geplande en spontane familie uitjes en etentjes en dat is toch altijd een rijkdom hoor als je het gezellig kunt hebben.

Nee ik kan niks dan goeds zeggen over 2019 dus neem ik weemoedig afscheid van dit mooie jaar!

Ik dank ook de lezers van mijn blog voor hun vrolijke berichtjes en wat was het fijn om weer van jullie blogs te kunnen genieten.

Het werk is klaar, ik heb nu vijf dagen vrij, de oliebollen zijn gebakken (niet door mij maar door mijn broer), de boeuf Bourguignon pruttelt zachtjes in de pan en het huis is aan kant. Straks komt dochter, mijn vader en mijn broer en zijn gezin en dan eten we eerst een bordje boeuf en gaan dan samen naar het nieuwe jaar!

Proost (nu nog met een kopje thee, maar vanavond om 12.00 uur met champagne).

Vuurwerk!

Ik hou niet van vuurwerk! Ziezo dat is eruit. Tenminste ik hou niet van het letterlijke vuurwerk wat over een paar dagen om twaalf uur de lucht in gaat. Daar heb ik een hekel aan. Sterker nog, op zijn Amsterdams; ik heb er een pesthekel aan!

Dat is een dingetje hier in huis want mijn echtgenoot houdt juist heel veel van vuurwerk en die verstookt dus ook graag een paar pijlen aan het begin van een nieuw jaar. Vroeger als klein jongetje mocht het niet van zijn ouders en wat niet mag wordt natuurlijk almaar begeerlijker en dus heeft hij zodra hij op eigen benen stond altijd wat vuurwerk gehad om het nieuwe jaar in te luiden.

Gelukkig hanteren wij al ruim 27 jaar het principe Leven en laten Leven dus hebben we er wel een verschillende mening over, maar nooit onenigheid. Wat dat betreft kunnen meneer Trump en meneer Poetin nog een voorbeeld aan ons nemen. Dat principe zouden zij ook eens moeten hanteren.

Nu las ik eens een verhaal van een oude Indische dame die perse vuurwerk af wilde steken elk jaar. Het was als vrouw echt niet gebruikelijk om dat te kopen en dus kocht haar man dit voor haar, terwijl hij er ook een hekel aan had. Het moest vuurwerk zijn met luide knallen en dat wilde ze niet zomaar, nee er zat een goede reden achter, namelijk dat die harde knallen de boze geesten van het oude jaar laten verdwijnen en dat het nieuwe jaar schoon kan beginnen.

In gedachten zag ik het voor me, zo'n oud breekbaar Indisch dametje die op haar sloffen om middernacht met een grote sigaar zo'n vuurpijl aansteekt om de boze geesten voor haar familie weg te jagen. Dat is toch eigenlijk pure liefde!

Sinds ik dat weet bedenk ik me maar dat mijn man met zijn vuurwerk ook de boze geesten wegjaagt voor zijn gezin en familie. Dat is dan toch een mooie gedachte.

Ik hou wel van vuurwerk in muziek. Van een groot Philharmonisch orkest dat een muziekstuk in al zijn facetten opzweept naar een denderend einde. Van de zomer woonden we een concert bij in het concertgebouw in Amsterdam, daar speelde het Noord Nederlands orkest allerlei filmmuziek en van dat vuurwerk geniet ik nog steeds na.

Ook mag er best wat vuurwerk in de keuken zijn! Lekkere gerechten met verschillende smaakexplosies, dat is meer mijn ding.

Kortom er mag best een beetje vuurwerk zijn in het dagelijkse leven, want anders wordt het wel een erge saaie, gezapige boel. Bovendien schijnt het een hele boel boze geesten te schelen en dat is natuurlijk mooi meegenomen!

2,2,1,2,2 en 5!

Nee de titel van dit blogje verwijst niet naar de voetbaluitslagen of de lotto of de toto, het is een verwijzing naar mijn kerstvakantie! 😀

Deze week moest ik bijvoorbeeld maandag en dinsdag werken, woensdag en donderdag was het kerst en dus was ik vrij. Vandaag ook een dag gewerkt en nu is het weer twee dagen weekend. Maandag en dinsdag dan weer twee dagen aan de slag en vanaf 1 januari vijf dagen vrij! 

Bij een uitvaartorganisatie kun je nu eenmaal niet je deur sluiten. Hoe verdrietig ook, mensen gaan ook met de feestdagen dood en dat betekent dat mijn collega's aan het werk zijn. Hoewel ik op het hoofdkantoor werk en met de feitelijke uitvaartzorg dus eigenlijk niets van doen heb is ook ons kantoor gewoon open en moet er op onze afdeling altijd iemand zijn. 

We zijn met zijn zevenen en elk jaar kijken we dan ook wie er vrij wil en wie er vrij kan zijn en dat gaat altijd zonder morren. Dit jaar mocht ik vandaag het fort bewaken en dat hoefde ik zelfs niet alleen te doen want mijn manager was er ook. De parkeerplaats was lang niet vol vanmorgen en ik was in een mum van tijd in Almere want er was geen kip op de weg. 

Zo'n dag werken is best prettig omdat je veel achterstallige klusjes kunt doen en dat geeft weer een prettig gevoel zo aan het eind van het jaar. Dingen afmaken en afronden. Als het even kan schoon het nieuwe jaar in, met een agenda met maagdelijke witte bladzijden. Al gaat dat laatste niet op voor het werk want daar staan al weer nieuwe afspraken in voor 2020. 

Al met al was het een prima dag en zeker omdat hij muzikaal omlijst werd door de Top 2000. 

Dat vind ik altijd zo'n gezellige traditie zo de laatste dagen van het oude jaar. 

Nog twee dagen vrij, twee dagen werken en dan is het al weer 2020. Op naar het nieuwe jaar en naar vijf dagen vrij! 

Vrolijk Kerstfeest!

De zon schijnt en ik zit met een lekker kopje koffie op de bank en heb zicht op een tuin vol vogels!
In de seringenboom zitten niet alleen wat halsbandparkieten die een soort van ballet opvoeren, maar ook vinken, mezen, mussen en een prachtige bonte specht! Ze doen zich allemaal tegoed aan al het lekkers dat er hangt. De link met een stal van ruim 2000 jaar geleden is al snel gemaakt!

Gisteravond, kerstavond waren we bij mijn broer en zijn gezin en daar werden we getrakteerd op een heerlijk diner! Op zo'n moment is het gemis van mijn moeder groot en natuurlijk missen we ook onze zoon, schoondochter en Arthur tijdens deze dagen, maar FaceTime maakt zoveel goed.
Er was dan ook contact gister met Parijs waar zij bij de ouders van schoondochter kerst vieren. Arthur zag er schattig uit in zijn witte overhemd. Ik kreeg een handkus van hem en dat is dan weer een lief cadeautje! En dus is het leven goed! Meer dan goed!

Ik wens iedereen een fijne kerst met je dierbaren om je heen en met je dierbaren in je hart als ze er niet meer zijn of er niet bij kunnen zijn! Geniet en wees gelukkig!

Aanloopje

Nog amper een week en dan is het kerstmis. Voor veel mensen breekt de meest stressvolle week van het jaar aan met alles wat er nog moet gebeuren voordat men gewassen en gestreken achter het gourmetstel kan schuiven.

Ik heb eigenlijk niet vaak last van kerststress want als we het vieren met een grote groep familie dan is het een kwestie van de zaken goed plannen, lekker maar niet ingewikkeld koken en als er dan iets vergeten wordt of misgaat de schouders ophalen en en er om lachen. Gewoon vooral veel voorpret hebben.

Dit jaar heb ik helemaal geen stress want veel gekookt gaat er door mij niet worden. De Franse tak van de familie viert dit jaar kerst bij de ouders van schoondochter in Parijs dus zijn wij maar met een pietepeuterig groepje. Het wordt culinair niks spannends, maar wel lekker en het meeste werk in de keuken zal mijn man op zich nemen want een hele maaltijd koken gaat echt nog niet lukken. Het is jammer omdat ik er altijd zo'n plezier in heb, maar man kan heerlijk koken dus niks aan het handje.

Wat een klein beetje kerststress oplevert is dat één gaspit van onze kookplaat het heeft begeven en het er niet naar uitziet dat dit nog gemaakt kan worden voor kerst. Sterker nog de reparatie wordt hoogstwaarschijnlijk duurder dan een nieuwe kookplaat. Waardeer het en repareer het is de slogan maar dan moet dat wel lonen natuurlijk. Woest kan ik om dit soort zaken worden, want de kookplaat is pas 8,5 jaar oud en het is toch eeuwig zonde dat je dan een nieuwe moet kopen omdat repareren duurder is? Maar goed ik kan er niks aan veranderen dus dat probleem schuiven we even door tot januari.

Voor het kerstdiner moeten we maar wat slimmer plannen met 1 pit minder. Komt wel goed.

Ook van de boodschappen heb ik geen stress want de firma Picnic komt deze keurig bezorgen! Hoe relaxed kun je het hebben. Er moeten nog een paar bescheiden cadeautjes onder de boom komen en ook deze heb ik online besteld. Normaal gesproken ga ik liever naar een winkel, maar dat is nu als tijdelijke éénarmige niet zo handig.  Sorry lieve middenstanders hier in het dorp, ik maak het volgend jaar goed.

Ondertussen doet mijn arm haar best om te herstellen. De blauwe plekken trekken langzaam weg en ik kan de arm al weer veel beter bewegen. Aankomend weekend is het drie weken geleden en dan mag ik het weer heel voorzichtig gaan belasten. Wie weet lukt het me om dan een paar steekjes te haken, gewoon om te kijken hoe het voelt. Niet tegen mijn man vertellen hoor! Hij houdt me in de gaten en zorgt goed voor me want natuurlijk erg lief is.

Mijn dagen bestaan nu dus uit een paar uur werken (dat gaat best goed vooral omdat mijn werk uit veel praten bestaat) en verder bij de kerstboom zitten (wel eens geprobeerd om kerstballen met links in een boom te hangen 😀) en lezen! Vooral veel lezen!

Ik had voor mijn verjaardag een boekenbon gehad en daarmee heb ik wat ebooks gekocht voor een prikkie en de serie van Erika Foster ontdekt van de schrijver Robert Bryndza. Mocht je nog om een fijne thriller verlegen zitten dan kan ik je het 1e deel aanrader. Een goed verhaal al hadden de personages wat verder uitgediept mogen worden. Mijn bon was nog niet op dus ik heb mezelf maar getrakteerd op deel 2 en 3.

Zo is het dus een rustig aanloopje naar kerst!

Geduld is een........

Gevolg gevend aan het advies dat ik eerder op een blog kreeg sloeg ik afgelopen zondag een uurtje stuk met patronen zoeken op internet.

Het was toch slecht weer en heel veel anders kon ik niet. Om de zoektocht een beetje gericht te doen had ik bedacht dat ik patronen zou zoeken voor een trui voor Arthur. Dat leek me nu een gezellig vooruitzicht. Dat ik, zodra er groen licht komt om weer te mogen handwerken, kan starten met een trui voor dat lieve, kleine boefje.

Ik zei al eerder dat de brandweergenen er bij Arthur zitten ingebakken en dus zocht ik naar een patroon met een brandweerauto. Die vond ik uiteindelijk na lang zoeken op deze site. Hier vind je te kust en te keur leuke inbreipatronen en wat ik heel handig vind is dat de afmetingen van de motieven er bij staan.

Vorig jaar had ik al behoorlijk moeten smokkelen om een patroon van Nijntje kwijt te kunnen in het voorpand. Nijn kreeg toen iets kortere oren. Deze brandweerauto is 47 steken breed en 42 naalden hoog dus dat moet passen in een trui voor zijn maat.

Ook op Pinterest kwam ik leuke ideeën tegen maar dan is er lang niet altijd een patroon beschikbaar. Ik kwam daar onder andere een deze leuke olifantentrui tegen:

Maar hier is geen patroon van en nu wil ik best voor een leuk patroon betalen maar het blijkt dat je het alleen als pakket kunt bestellen. Het patroon én het garen samen. Saillant detail het moet uit Frankrijk komen en het wordt niet vanuit Frankrijk naar Nederland gestuurd. Dan moet ik mijn schoondochter vragen of zij hem bestelt en kan ik er pas in februari aan beginnen.

Uiteindelijk vond ik op de eerder genoemde site nog leuke patronen van Dikkie Dik en van Bumba. Deze zijn ook allebei in trek bij Arthur.

Omdat ik zelf niet goed kan kiezen welk patroon ik nu het leukste vind heb ik maar een mail aan Arthur gestuurd met de vraag óf hij wel een door oma gebreide trui wil hebben én als hij dat wil, welke hij dan wil en welke kleur het moet zijn. Het kan natuurlijk best zo zijn dat hij denkt, nou oma doe maar niet want dan sta ik volledig voor schut op de crèche en lachen ze me uit om mijn zelfgebreide trui. Je weet het niet hè als oma.

Enfin ik heb nog geen antwoord gehad van de kleine meneer. We hadden hem vanavond wel via FaceTime aan de telefoon maar hij zat nog even bij te komen van een drukke dag. Hij was vanmorgen namelijk gevallen en moest met een scheur in zijn kin halsoverkop met zijn moeder naar het ziekenhuis. Gelukkig bleek het uiteindelijk mee te vallen en hoefde het niet gehecht of geplakt te worden. Er zit nu een mooie berenpleister op zijn kin.

Dus nu moet oma even in de wachtkamer en dat geeft niks want handwerken is er toch voorlopig niet bij. Afgelopen maandag zijn de hechtingen eruit gehaald en dacht ik alles weer te mogen doen maar dat valt vies tegen. Aan de buitenkant is het maar een wondje van 4 centimeter maar aan de binnenkant is het een wond van 30 centimeter en dat duurt wel even voor de boel weer goed is. Ik moet dus geduld hebben en dat heb ik eigenlijk niet. Zelfs werken mag niet volledig en dat is voor mij een hard gelag. Er zit niks anders op dan het rust te geven want ze hebben me goed verteld wat de consequenties zijn als ik het niet doe en daar wil ik ver van weg blijven.

Arthur kan dus rustig nadenken over zijn trui en eventueel nog andere verzoekjes indienen en tot die tijd vermaak ik me met boeken en blogjes lezen, blogjes typen (al duurt dat veel langer dan normaal) en kijk ik regelmatig tv en dat laatste is niks voor mij. Maar goed geduld is een schone zaak.

Als iemand toevallig nog een zak geduld over heeft, dan hoor ik het graag!

Dag Sinterklaasje........

Gisteravond was het pakjesavond en het is traditie om dit in onze familie uitgebreid te vieren. Begin november worden er lootjes getrokken en iedereen doet zijn best om een mooie surprise te maken met een bijpassend gedicht.

Dit jaar vierden we het bij ons en dat was met mijn lamme vlerk best handig. De operatie is goed gegaan vorige week en het euvel is opgelost. Mijn elleboog is nog wel bont en blauw en de hechtingen plagen me nogal, maar het allerlastigst is om die arm amper te kunnen gebruiken. Gelukkig was mijn man bereid om een surprise te maken voor mij. Ik heb de gedichten dan weer gemaakt die dochter uitgetypt heeft. Wat een samenwerking hier.

Traditie is ook eerst samen zuurkoolstamppot eten. Met worst! Dat deden we gisteren dus ook en toen we net aan tafel zaten kwam er een foto uit Marseille waar kleinzoon ook achter een bordje zuurkoolstamppot zat met worst! Zoon was gister speciaal naar de Hema geweest - ja die zit daar in Marseille - om een worst te kopen. Nu is kleinzoon dol op worst dus dat zat wel goed.

Even later kwam het vertrouwde FaceTime pingeltje en keken we live mee hoe Sinterklaas ook in Marseille langs was geweest. Arthur wist niet wat hem overkwam al die cadeautjes in de gang. En wat we al hoopten, de brandweerkazerne was een groot succes. Hij pakte die als eerste uit en had nauwelijks nog belangstelling voor de andere pakjes.

Toen we Marseille gedag hadden gezegd kwam er koffie op tafel met banketletter en speculaas en kwamen onze surprises aan bod. Dit jaar kreeg ik een surprise van mijn vader en hij had een bureau voor me gemaakt met een laptop. Dat alleen was al mooi, maar het allermooiste was toch dat hij voor het eerst van zijn leven een gedicht heeft gemaakt. Weliswaar met behulp van internet, maar dat mag de pret niet drukken. Het idee dat hij daar uren mee bezig is geweest (hij is enorm dyslectisch) ontroerde mij bijzonder.

Het was weer een heerlijk avondje. Fijn om ook even mee te kunnen kijken met het feest in Frankrijk en zo leuk om te zien hoe ook onze schoondochter onze Nederlandse traditie omarmt en zelfs een zuurkoolstamppot kookt.

Dag Sinterklaasje tot volgend jaar!

Black Friday

Al dagen worden we in de media doodgegooid met acties met betrekking op Black Friday. Weer zo'n uit Amerika overgewaaide onzin traditie. Althans dat vind ik.

Gisteren ontving ik aan het eind van de middag een mail van een uitvaartbedrijf dat ook 10% Black Friday korting bood. Mijn collega's en ik werden daar een beetje melig van, want doorgaans is een uitvaart niet iets wat je plant, maar wat je noodgedwongen moet regelen. Geef je je dierbare dan een net iets mooiere kist omdat je nu toch korting krijgt? Of doe je in plaats van cake bij de koffie nu een borrel met een bitterbal? Eigenlijk is het te gek voor woorden.

Toch schijnen mensen gretig gebruik te maken van de Black Friday kortingen en natuurlijk, als je televisie al een poosje het niet zo goed meer doet en je hebt flink moeten sparen voor een nieuwe, dan snap ik het als je dan wacht op een mooie aanbieding op Black Friday. Maar voor de overgrote Black Friday gekte geldt toch dat het allemaal draait om flauwekul dingen die een mens meestal niet echt nodig heeft.

Zelfs de middenstand hier in het dorp doet er aan mee, maar dan is twee rookworsten voor de prijs van één dan misschien ook wel weer prettig voor als je wat minder te besteden hebt dus daar kan ik wel mee leven.

Wat me ontzettend tegen de borst stuit is dat al dat Black Friday gedoe helemaal niet duurzaam is. We moeten beter voor het milieu zorgen en dan gaan we op zo'n dag extra bezorgauto's laten rijden en komt er allemaal extra plastic en andere rommel in omloop. Bijzonder toch.

Nee ik heb er niks mee en nu hoop ik maar dat de chirurg die vanmiddag mijn arm gaat repareren ook niet aan Black Friday doet. Dat hij denkt dit akkefietje doe ik even snel voor een klein prijsje. Of dat hij een Black Out Friday heeft. Pff ik krijg er de kriebels van.

Sowieso vind ik het nu al een Black Friday. Fijn weekend!

Ajour

Op twitter volg ik Loes van Freubelweb. Dat is heel gezellig want tussen alle nieuwsfeitjes en dingetjes en dangetjes van andere twitteraars van divers pluimage is een berichtje over handwerken gewoon gezellig.

Vandaag was ik een deel van de ochtend alleen op het werk. Nou ja op onze afdeling dan en dat is prima want dan kun je lekker doorwerken. Al is het zaak om af en toe even op te staan omdat anders het licht uitgaat. Dat is niet handig. En zeker niet bij een uitvaartorganisatie. 😀

Tussendoor kijk ik dan onder het genot van een kopje koffie wel eens op twitter en daar trof ik vanmorgen een bericht van Loes aan met een snoepje van een ajour sjaal. Met een gratis patroon nog wel.

Ik heb de link direct doorgestuurd naar mijn privé mailadres want op mijn vorige blog kreeg ik het goede advies om tijdens de herstelperiode alvast op het net te struinen naar mooie patronen. Op deze sjaal werd ik direct verliefd, wat een schatje en hij komt dan ook zeker op de "ooit nog eens maken lijst" terecht.

Ik weet niet of jullie Loes kennen (ik ken haar zelf niet alleen haar twitteraccount en website) maar ik wil jullie deze sjaal niet onthouden.

Als je hier klikt dan kom je bij het patroon! 

Winterklaar

Ik zie zulke prachtige handwerken en andere creatieve dingen voorbij komen dat ik daar een klein beetje jaloers op ben. Al die prachtige Rozeta's bijvoorbeeld of de uitingen van de Crea 5219 en alle andere mooi gemaakte dingen die mij via blogs of via facebook getoond worden, ik geniet daar erg van.

Zelf schiet ik geen meter op met mijn Southbay sjaal en dat is niet omdat ik er geen zin in heb, maar omdat (alweer) een muitende, chagrijnige zenuw roet in het eten gooit. Meer dan tien minuten per dag haken zit er echt niet in en daar baal ik van, want wat is er nu lekkerder dan in deze herfsttijd s'avonds op de bank een uurtje te haken.

Enfin aanstaande vrijdag wordt de zenuw door een vakkundige chirurg tot de orde geroepen en daarna mag ik die arm drie weken niet belasten maar dan kan ik weer los.

Drie weken je rechterarm niet zo veel kunnen gebruiken is natuurlijk niet zo erg, maar vergt wel met sommige zaken enige voorbereiding. De tuin bijvoorbeeld moest nog winterklaar gemaakt worden en daarvoor hadden we begin november de tuinman ingeschakeld. Normaal gesproken doe ik dat zelf omdat dit ook veel te leuk is. Nu moest de seringenboom ook vakkundig gesnoeid worden en daar was een expert voor nodig.

Die expert nam niet alleen de sering onder zijn hoede, maar maakte dit jaar de tuin ook winterklaar. Wat een luxe was dat. Terwijl ik gewoon zat te werken - met uitzicht op de tuin - zag ik hem aan het werk en werd de tuin met de minuut mooier. Alle rozen ook eens een keer goed gesnoeid (ik heb ooit eens gelezen hoe dat moet en daar probeer ik me aan te houden, maar natuurlijk ben ik maar een amateur) en de borders gewied en nagelopen.

Alleen de bloembollen moesten er nog in. Dat is best een lastig klusje met een chagrijnige arm en daarom heb ik dat in etappes gedaan. Elk weekend zo af en toe wat bollen geplant en soms ook als ik thuis kwam van het werk en het was nog goed weer. Bollen planten vind ik eigenlijk vervelend werk, maar oh wat een plezier heb je daarvan in het voorjaar.

Gisteren had ik, tijdens het halfjaarlijkse tuincentrumbezoek met oom en tante mét etentje daarna, nog wat krokusbolletjes gekocht omdat die dit voorjaar wat minnetjes bleken te zijn. Ik houd een soort van tuindagboek bij en dat is erg handig om na te lezen of je er in een bepaald jaargetijde nog iets bij moet (wil) kopen of dat er iets anders moet gebeuren. Die krokussen heb ik net nog even gauw in de grond gezet, ze liefdevol toegedekt en ze een fijne winterslaap gewenst. Tot volgend voorjaar!

Het is een komen en gaan van vogels in de tuin en hier en daar bloeit er nog wat dus dat is allemaal gezellig om naar te kijken. Zeker als ik volgende week thuis moet werken.

De tuin is winterklaar. Nu mijn arm nog! 😀

Toeval

Heb ik uren tevergeefs besteed aan het zoeken en puzzelen hoe mijn blog zo in te stellen dat ik weer kon reageren diende vanavond heel toevallig de oplossing aan!

Na een werkdag kleed ik me altijd eerst even om en ga dan - als er nog niemand thuis is - even gezellig wat blogjes lezen van die dag. Een ontspannend momentje. Dat deed ik vanavond ook en omdat mijn laptopje een beetje traag leek, besloot ik de geschiedenis eens even te wissen. Als je op veel websites surft dan verzamelt hij nogal wat cookies en die moeten ook weer weg.

Direct nadat ik dit gedaan had keerde ik terug naar het blog van de Breimeisjes en tot mijn grote verbazing zag ik onderaan mijn snuit staan (profielfoto) en was mijn boognaam zichtbaar. Ik probeerde een reactie en warempel het werkte! Gauw bij andere blogs gekeken en ook dat werkte maar na twee of drie blogs moet ik weer even de geschiedenis wissen en dan lukt het weer.

Daar had ik nu echt helemaal nooit aan gedacht. Logisch want ik ben ook helemaal niet thuis in dit soort zaken, maar ik ben blij dat ik nu weet waar het euvel zit. Wat een toeval!

Als dat goed blijft werken dan hoef ik mijn laptop niet mee te sjouwen naar Frankrijk om zoonlief - die wel heel goed is met computers - er naar te laten kijken. We gaan pas in februari hoor, maar het is toch een fijn vooruitzicht al duurt het eigenlijk nog best lang voor ik dat kleine mannetje weer in mijn armen kan sluiten.

Gelukkig is er FaceTime en omdat Arthur nu een beetje gaat kletsen wordt dat ook steeds leuker. Hij praat vooral met Franse woordjes, logisch omdat hij dat de hele dag hoort, maar hij heeft ook wat Nederlands in het repertoire. Doei, hapje, lekka (lekker), op en eten is het Nederlandse  repertoire tot nog toe. En opa en oma zegt hij ook. Meer opa, want dat is zijn grote vriend. Als ik de telefoon opneem en hij ziet mijn hoofd in beeld verschijnen dan is het eerste wat hij vraagt; opa?

Ja natuurlijk is opa er jongen, wil je even met hem praten? Er wordt dan driftig geknikt en daarna gekletst (en gekke bekken getrokken) met opa. Maar als hij dan oma zegt dan straal ik van trots en kan ik daar nog dagen op teren. Zo proberen we er het beste van te maken als oma op afstand.

Sinterklaas hebben we bereid gevonden om even om te varen om de cadeautjes af te geven in Marseille. Tenslotte hebben ze daar twee havens en daar kan de stoomboot best even aanleggen. Arthur snapt natuurlijk nog niks van Sinterklaas maar het is toch leuk als hij vanaf jongs af aan wat mee krijgt van die traditie. Leuk hoor om al die cadeautjes bij elkaar te shoppen. Gister hebben we alles ingepakt en hebben we een gedicht gemaakt. In het engels want dan kan schoondochter het ook lezen.

In een van de pakjes zit een kleine brandweerkazerne. Arhur heeft de brandweergenen van zijn overgrootvader (mijn paps) want elke auto doet tatuuu tatuuu en als hij een brandweerauto op straat ziet dan springt hij bijna de wandelwagen uit. Het is heel jammer dat we er niet bij kunnen zijn als hij het pakje openmaakt maar we zien het vast op een filmpje en en februari kunnen we er samen met hem mee spelen want dan mogen we weer een weekje oppassen. Een lichtpuntje om naar uit te kijken.

Kooktober!

Oktober vind ik altijd een fijne maand zo aan het begin van de herfst. Het is de maand van de borstkanker, nou ja tegen borstkanker eigenlijk en dat vind ik een goede zaak, maar eigenlijk zou het gewoon de maand tegen alle soorten kanker moeten zijn, omdat dit gewoon een ontzettend akelige ziekte is. Maar goed dat is met veel andere ziektes natuurlijk ook en is het belangrijk om daar zo af en toe eens bij stil te staan. Al kan dat het hele jaar natuurlijk.

Oktober is ook stoptober, de maand waar heel veel mensen gezamenlijk hun stinkende best doen om met roken te stoppen. Ook dat juich ik toe, want ik vind het vies. Een ieder moet lekker zelf weten wat hij/zij doet, maar ik vind het stinken.

Verder is het op 16 oktober de Wereldvoedseldag. Dan wordt er voedsel ingezameld door de voedselbanken voor minderbedeelden ingezameld. Ook dat juich ik toe omdat ik niemand honger toewens en dat is helaas in een aantal gevallen toch het geval. Daar kan ik als individu niet zo heel veel aan veranderen, behalve dat iedereen die mijn deur binnenstapt die nooit met honger zal verlaten en dat we de plaatselijke voedselbank op gezette tijden ondersteunen.

Zo zijn er veel meer belangrijke weetjes over de maand oktober. Veel van de zaken in  oktober hebben met gezondheid of met voedsel te maken en daarom bedacht ik mijn eigen kooktober!

Bij mijn weten is de term kooktober nog niet erg bekend en dat kan ook haast niet want die term heb ik zelf verzonnen.

Toen wij uit Frankrijk terugkwamen en we op 1 oktober allebei weer aan het werk gingen en daarmee het normale leven hervatten, nam ik mijn kookgedrag eens onder de loep. Eerlijk gezegd had ik maar wat aangerommeld in de keuken de hele zomer. Het was warm dus een zak sla was zo leeggeschud in een schaal, een stukje vlees op de BBQ erbij en wat stokbrood en klaar was het weer. Er zat niet zoveel variatie meer in de maaltijden die ik op tafel zette.

Het was vers en niet ongezond maar redelijk fantasieloos en als ik eerlijk ben gewoon een beetje saai. Tot die conclusie was ik al gekomen toen ik in Frankrijk lui op een strandbedje bij het zwembad lag. Want in Frankrijk aten we ook niet overdadig luxe, maar heel vaak in kleine restaurantjes wel heel erg lekker en ik beloofde mezelf dat de maand oktober in het teken zou staan van lekker koken, gezond koken, out of the box koken, vegetarisch koken, budget koken, maar vooral lekker eten met producten die nu volop in de winkels liggen. Geen liflafjes meer en geen thuisbezorgd meer. Het was uit met dat makkelijke gedoe!

Kooktober was geboren!

We zijn nu ruim drie weken verder en het gaat nog steeds goed. Ik besteed weer wat meer tijd aan de maaltijden uitzoeken en dat wordt me natuurlijk makkelijk gemaakt door het internet, maar ook doordat we een tijdje geleden een abonnement op een kooktijdschrift kregen. Ook de allerhande wordt weer doorgespit en ik maak weer een weekplan.

Als ik thuis kom dan duik ik niet met mijn luie achterste op de bank in een boek en ook niet in mijn laptop om blogjes te lezen, nee ik trek het werkkloffie uit en de spijkerbroek aan en duik de keuken in om heel relaxed aan de maaltijd te beginnen. Ik ben me eens wat meer gaan verdiepen in vegetarische maaltijden, omdat elke dag vlees helemaal niet nodig meer is (mijn kleine bijdrage aan het milieu). Ook probeer ik het zo te plannen dat als er restjes over zijn dit de volgende dag als (onderdeel van de) lunch gebruikt kan worden óf als volwaardige maaltijd weggegeven kan worden aan iemand anders. Zowel mijn vader als onze dochter zijn gretige afnemers van deze maaltijden. Er wordt hier niks meer weggegooid.

En ben ik nu meer tijd kwijt? Nee, absoluut niet. Waren de boodschappen duurder? Ook niet. Hebben we lekker gegeten? Absoluut wel!
En wat stond er dan zoal op het menu?
Risotto met paddenstoelen en gorgonzola (V)
Pompoensoep (V)
Indiase curry met linzen en spinazie (V)
Bami met kip
Zuurkool met worst
Boerenkool met worst
Boeuf Bourguignon
Oosterse kabeljauw met knolselderijfrietjes uit de oven en roerbakgroente.

Natuurlijk aten we ook regelmatig gekookte aardappels met vlees en groente, want we blijven Hollanders.

Tot nog toe is mijn kooktober een succes en gaan we nog even lekker door.

Wat we morgen kooktoberen? Een Mexicaanse bonenschotel met nachos en en een kloddertje crème fraiche!

Wat kooktoberen jullie?

Boeuf Bourguignon in wording!

Herfst, Haaksels en Help?

Ziezo, het is zondag tijd om met een kopje thee en een haakwerkje al luisterend naar de radio de week af te sluiten. Het was een beetje rommelige, maar mooie week.

Afgelopen  maandag hadden we sollicitatiegesprekken voor een manager voor ons nieuwe uitvaartcentrum in Amsterdam Zuidoost en men had in mijn vakantie bedacht om deze in het in aanbouw zijnde pand te doen. In de ruimtes die al nagenoeg af waren zouden stoelen en tafels neergezet worden en ook zou er gezorgd worden voor koffie en thee en voor kandidaten.

Dus meldde ik me maandagmorgen op de bouw en zag inderdaad een tafel met een koffiezetapparaat, een waterkoker en koffie en thee. De kandidaten druppelden ook binnen dus ik dacht laat ik eens even koffie zetten. Alleen was er nog geen water in het pand en moest ik naar buiten om door de modder naar de andere kant van het gebouw te ploegen om bij een bouwkraan water te tappen. Het kwam allemaal goed en ik heb op andere bijzondere locaties sollicitatiegesprekken gevoerd, maar dit was toch wel de meest gekke en de meest primitieve. Een heel avontuur. Maar wel een leuk én een beetje koud avontuur.

Woensdag en donderdag mocht ik het land in en wat was het een feestje om door een herfstig landschap te rijden en te genieten van al die mooie herfstkleuren!

In mijn eigen tuin bloeit er nog van alles al is ook hier goed te zien dat de herfst zijn intrede heeft gedaan. Van mijn broer kreeg ik een paar weken geleden prachtige heideplanten. Ze moeten de grond nog in, maar op 5 november komt de tuinman. Dat is een ongekende luxe want normaal maak ik de tuin zelf winterklaar, zo groot is het nu ook weer niet, maar de seringenboom moet nodig gesnoeid worden en daar heb ik geen verstand van. Nu komt zo'n tuinman niet alleen om een paar takken af te zagen en is het voor mijn hand ook prettiger dat deze klus deze keer door iemand anders geklaard wordt.

De heide staat dus voorlopig op de tuintafel en dat is ook leuk want tijdens het haken heb ik ze in mijn gezichtsveld en kan ik er op deze manier van genieten. Ze kleuren ook wel mooi bij het garen waar ik nu mee bezig ben. Deze unicat heet "schaduwspel orchidee" maar past heel mooi bij mijn heide.

Deze week heb ik ook de vuurvogel afgemaakt. De 200 gram extra maakt dat het nu net een mooi formaat is. De sjaal vrolijkt mijn donkerblauwe winterjas helemaal op.

Ook heb ik deze week nog een hele avond besteed om uit te zoeken waarom ik vanuit mijn blogger account niet meer kan reageren op andere blogs. Blogger vraagt of ik wil reageren als google account maar het vakje waar mijn hoofd hoort te staan blijft grijs en er gebeurt niks. Alle instellingen heb ik doorlopen en niks werkt. Al een paar maal heb ik per mail advies gevraagd aan blogger zelf maar ik krijg geen reactie. En het is zo jammer want ik zie zoveel mooie dingen en dan kun je dus niets zeggen. Ik kan alleen maar reageren als er onder een blog "een reactie posten" staat, als ik dat aanklik dan kom je op een andere pagina met een tekstvak en dan lukt het wel. Heel gek.

Daarom vraag ik jullie om hulp. Hoe hebben jullie je instellingen staan zodat je met je google account kunt reageren. Wie heeft de juiste tip.

Fijne zondag en een fijne nieuwe week toegewenst. 

Vuurvogel vervolg

Op 1 augustus haakte ik de laatste meters aan mijn Vuurvogel sjaal en toen was het draadje op. Kwam ik net een stukje tekort én vond ik de sjaal een beetje aan de korte kant.

Na rijp beraad trok ik de stoute schoenen aan en mailde Jeanet van Blij dat ik Brei of het heel misschien mogelijk was dat er nog een extra bolletje gemaakt kon worden van de eindkleur.

Ze mailde terug dat ze dat niet zeker wist maar dat ze het zeker zou proberen. Even geduld alstublieft. Nou dat geduld had ik, de sjaal bleef onafgemaakt op de leuning van de bank liggen met een hele losse afhechting die gemakkelijk los te halen was zodat niet per abuis de boel ging rafelen.

Ik startte alvast met een nieuwe sjaal met een andere bol unicat in het South Bay patroon en wierp af en toe een blik op de Vuurvogel die geduldig lag te wachten.

We waren nog maar net terug van vakantie toen ik opnieuw een mail kreeg van Jeanet. Het was gelukt! Er was een bolletje van 200 gram van de eindkleur voor me gemaakt en dat lag gezellig op mij te wachten in Zeeland. Als dat een paar dagen eerder was geweest hadden we vanuit Frankrijk nog met een omweggetje even langs kunnen gaan, maar nu lukte dat niet. Gelukkig hebben we tante Post en die bracht van het weekend een pakje met een blauw bolletje!

Inmiddels heb ik de South Bay even geparkeerd en heb ik voorzichtig de losse afhechting van de Vuurvogel losgepeuterd, het bolletje aangehecht en ben lekker verder gaan haken. Eerst ga ik deze afmaken. Nu het echt herfst buiten is komt een nieuwe sjaal goed van pas en deze past mooi bij mijn donkerblauwe jas.

Ik ben zo blij met dat bolletje en vind het zo gaaf van Jeanet dat ze er voor me achteraan is geweest. Dat is toch echt de toegevoegde waarde van een echte handwerkwinkel. Jammer dat ze niet een vestiging in ons dorp heeft!

Tour de France

Al een poos geen blogjes meer geschreven. Zijn er dan geen dagelijkse onzin dingen meer waarover ik mij verwonder? Jazeker wel, maar vanaf 13 september was ik met vakantie. Samen met mijn man toerden wij door het Franse landschap en daarvoor was het even erg druk op het werk met een heel leuk nieuw project.

Mijn werkgever is namelijk een nieuw, multicultureel en multifunctioneel uitvaartcentrum aan het bouwen in Amsterdam Zuidoost. Op 9 minuten fietsafstand van ons eigen huis dus voor mij bijna een thuiswedstrijd. En daarom vind ik het ook zo leuk dat ik deel uit mag maken van het project om daar een heel nieuw team medewerkers te werven en te selecteren. Dat doen we samen met de Gemeente Amsterdam en zo kwam het dat mijn collega's en ik op 6 september een presentatie gaven voor 130 geïnteresseerde potentiële kandidaten! Vooraf zeiden we gekscherend nog tegen elkaar dat we hoopten dat er meer dan 10 mensen zouden komen en het liep storm. Ik kreeg er best even de kriebels van toen ik mijn praatje moest houden voor zoveel mensen. Maar wat is het leuk om te doen en me daar de komende maanden mede mee bezig mogen te houden.

Het was dus even druk maar op de 13e reden we dan toch om 10.12 uur de straat uit richting Trouville sur Mer, net even onder Le Havre. Dat was onze eerste stop en die avond logeerden we in een B&B en werden daar allervriendelijkst ontvangen door de eigenaar en een wollige hond en een fles koude cider uit de streek. Die avond reden we naar het centrum en wandelden we langs kades en gezellige restaurantjes om tenslotte ergens een hapje te eten.

Sunset bij La Rochelle 

De volgende ochtend werden we op een keurig tijdstip gewekt door een Franse haan, ontbeten en gaven de eigenaar een hand en vertrokken naar La Rochelle. Een mooie rit door het Franse landschap en hoe dichter we naderden hoe warmer het werd. Die avond zaten we aan de haven in een heel gezellig en druk stuk, aten we buiten, keken naar de mensen en de sterren en was het nog steeds zo rond de 28 graden.

Zondagochtend ging de reis verder naar Agen. Daar woont de moeder van onze schoondochter en daar gingen we een nachtje logeren. Een heel leuk mens is dat en het was fijn om haar weer te zien. Ze vertelde ons dat haar zus die avond ook met ons mee zou eten. Nou leuk natuurlijk. We zaten op haar balkon (ook daar was het 30graden) toen de bel ging. Ze ging opendoen en in de hal hoorden we een kinderstemmetje. Het kleindochtertje van haar zus dachten we en toen stapte ze het balkon op met Arthur in haar armen en schoondochter dook achter haar op met een grijns van hier tot gunter op haar gezicht! Wat een verrassing! Heerlijk!

Arthur vond het ook fijn om ons weer te zien, vooral mijn man want hij is stapelgek op zijn opa! Dikke vrienden. Zo leuk om te zien! Het was een fijne avond en de volgende morgen na dikke knuffels zijn wij weer verder gereisd naar de volgende bestemming. Cap d'Agde. Daar zijn we een midweek gebleven. Het was heerlijk weer en we hebben genoten van het zwembad en de mooie omgeving en stadjes.

Mooi straatje in Pèzenas

Vrijdagochtend zijn we vanuit Cap d'Agde naar Marseille vertrokken. We hebben alleen maar binnenwegen gereden en dat was echt prachtig zo dwars door de Camarque met de flamingo's die daar leven. Dat was echt genieten. We hadden alle tijd want konden pas s'avonds om 19.00 uur terecht bij onze zoon die dan weer thuis was na het werk. Hij stond ons samen met Arthur op te wachten om de garage open te maken die bij hun appartement hoort.

Heerlijk om mijn kind weer te zien en te kunnen knuffelen en ook Arthur en onze schoondochter weer te zien. Jammer was het wel dat het die zaterdag met bakken uit de lucht kwam en eigenlijk nergens naar toe konden. Maar we hebben ons prima vermaakt en ettelijke torens gebouwd die ogenblikkelijk weer werden omgegooid, Arthur zijn favoriete bezigheid op dit moment en hij kan zelf ook al goed torens bouwen, boekjes lezen met de auto's spelen, nee je dag komt wel om met zo'n hummel in de buurt.

Gelukkig was het zondag weer droog en konden we op pad. Wij hadden het kinderstoeltje meegenomen en konden dus met zijn allen op pad. Hoewel er in Marseille veel speeltuinen en parken zijn was het ook wel leuk om buiten Marseille te kijken nu we de auto hadden. Arthur kon zo even lekker rennen en wij ook! 😀

Maandag zijn we samen naar Aix en Provence geweest. Een hele leuke stad. We hebben daar wat gewinkeld en een heerlijke salade gegeten met de lunch. Super relaxed om in de zon op een terras te zakken, ook dat is echt vakantie.

Heerlijke salade in Aix en Provence

Olijfolie proeven bij Château Virant

Dinsdagochtend zijn we weer vertrokken richting Macon, ook een leuke stad. Daar hebben we een nachtje geslapen en heerlijk gegeten in een brasserie. Een driegangen menu voor € 17,00 per persoon en alles vers gemaakt en even heerlijk.

De laatste etappe in onze tour ging woensdagochtend naar Reims. Via Chablis en Celles sur Ource (weer van die mooie ritten door prachtig landschap) kwamen we daar rond 7 uur s'avonds aan. Hier hadden we een appartementhotel en dus wat meer ruimte tot onze beschikking. Het voordeel van een vakantie zo laat in het seizoen is dat het stukken goedkoper is en dat je soms echt leuke voordeeltjes hebt. Dit appartementje was prettig en dicht bij het centrum.

Vanuit Reims hebben we de volgende dagen mooie ritjes gemaakt in het champagnegebied en ook wat champagneproeverijen gedaan. Erg leuk én lekker. In veel Franse stadjes die we bezochten vonden we ook leuke antiek, brocante en curiosawinkeltjes en ook daar hebben we ons goed vermaakt. Helaas heb ik helemaal geen handwerkwinkeltje getroffen, jammer maar niks aan te doen.

Champagne proeven bij Huquenot-Tassin in Celles sur Ource

De Cathedraal van Laon!

Uitzicht over het dal vanuit Laon

En nu zijn we al een week weer thuis en hebben we al bijna weer een hele week gewerkt. Ook weer erg leuk want lekker uitgerust kan ik me met volle energie weer op de leuke projecten storten.

Nog even genieten maar dan toch weer werken!

Een klein nadeeltje is dat we vanuit de nazomer direct de herfst ingestort zijn. Zaten we zaterdag nog in het zonnetje op een terras in Reims bij thuiskomst kon er een dikkere jas worden opgezocht. Maar ook dat is wel weer gezellig. Vroeg donker, de kaarsjes weer aan en lekker weer handwerken.

In de vakantie heb ik ook nog wat gehaakt maar vooral de tweede week, de eerste week was het veel te warm en in Marseille met Arthur is het geen optie. Hij vindt het namelijk erg leuk om de draad uit de bol te trekken en dat schiet niet op, maar dat geeft ook niet.

Toch een beetje kunnen haken. 

Het was een heerlijke vakantie! Sowieso was het fijn dat we dit jaar weer met vakantie konden. Door de gezondheid van mijn lief is dat niet altijd even vanzelfsprekend, maar nu gaat het  goed en daar genieten we erg van. Frankrijk is een mooi land, met heerlijk eten en we hebben veel gezien en veel gedaan. Ook was het heerlijk om onze zoon, schoondochter en Arthur weer te zien. We hebben het weer heel gezellig gehad en volop geknuffeld. Daar kan ik weer even op teren!

Fryslân Boppe

Die man van mij heeft vaak hele goede ideeën. Zo ook het idee om er eens een weekendje op uit te gaan. Zo kwam het dat we vrijdag aan het eind van de ochtend in ons Fordje stapten en via de A6 en de Ketelbrug (die gelukkig geen kuren had) naar Friesland reden.

We hadden een nachtje in een hotel geboekt in Oudemirdum en hadden wat adresjes gezocht op internet voor antiek, brocante of curiosa winkeltjes. De eerste stop was in Lemmer. Daar parkeerden we het Fordje en wandelde door het dorp en streken neer op een terrasje met uitzicht op een brug voor een kop koffie.

Het was prachtig weer en het vakantiegevoel nam al snel de overhand. Daarbij geholpen door al die prachtige boten en bootjes waarvoor de brug regelmatig open moest worden gedaan door een stoere brugwachter vrouw. Het voelde een beetje alsof ik in een boek van De Kameleon zat. Een van mijn favoriete jeugdboeken serie.

In Lemmer zelf vonden we een geweldig curiosa winkel met mooie dingen. Nu ben ik in dit soort winkels altijd op zoek naar mooie - het liefst een beetje oude - glaasjes met een geslepen randje of ander versierseltje erin. Ik vind ze soms ook voor een prikkie in kringloopwinkels maar dat is dan puur geluk hebben. In curiosa of brocante winkels kom ik ze vaker tegen. Weliswaar iets duurder maar toch heb je vaak voor een paar euro een prachtig glas. Ze moeten van helder wit glas zijn en zoals gezegd met een geslepen werkje of randje. Anders komen ze mijn vitrinekast niet in.

Dat lijkt streng zo'n voorkeurbeleid en ik wil geenszins discrimineren, maar de ruimte is nu eenmaal beperkt. Enfin we sloegen de middag prettig stuk. Niet alleen in Lemmer maar later ook in Balk waar langs De Luts nog een gezellig soort van braderie was en waar ook weer zo'n beeldschoon curiosawinkeltje is gevestigd. En in die winkels werken altijd alleen maar hele aardige mensen!

Het hotel was fijn, het eten was lekker en na een goed ontbijt de volgende morgen trokken wij verder de provincie in. Van een collega die er een week of wat geleden was geweest had ik de tip gekregen om eens in Paessen/Moddergat te gaan kijken, want daar staat een heel leuk museum 't Fiskerhúske

Het was nog een aardig ritje, maar geen straf om door dat prachtige Friese landschap te rijden. En het museum stelde ook niet teleur. Zo leuk om te zien hoe ze daar vroeger leefden. Het maakte me er weer eens van bewust hoe goed wij het wel niet hebben, want wat hadden ze een zwaar leven in die tijd. Het was meer overleven.

Niet alleen het museum was mooi, maar zeker ook de omgeving. Prachtig. Boven op de dijk hadden we een geweldig uitzicht over de Waddenzee en omdat het zulk mooi, helder weer was konden we in de verte Ameland en Schiermonnikoog zien liggen.

In een curiosa winkeltje in Ferwert vonden we nog een mooi glaasje en een cadeautje voor dochter en toen was het zo zoetjes aan tijd om via de afsluitdijk weer terug naar Amsterdam te gaan.

Thuis viel het direct op hoe lawaaierig het hier eigenlijk is zo tegen Amsterdam aangeplakt. Het geluid van de trein, de metro het verkeer de vliegtuigen die op weg naar Schiphol zijn. Altijd is er wel geluid. Daar in Friesland - en zeker daar aan de Waddenzee - was het stil en heel vredig.

De zon die uitbundig scheen, hier een daar een meeuw die even moest laten weten dat hij er ook was, het ruisen van de wind door het gras en de geur van hoogzomer. Heerlijk!!

Eigenlijk waren we maar een nachtje weg, maar het voelt alsof ik een week vakantie heb gehad.

En de nieuwe Friese glaasjes staan te pronken in mijn kast en ik heb het idee dat ze zich al helemaal thuisvoelen.

Pasta Pauline

Fransen staan natuurlijk bekend om hun goede kookkunsten en ik moet zeggen dat onze schoondochter dat helemaal waar maakt. Zij kan echt ontzettend lekker koken.

Toen we in juli daar waren om op Arthur te passen hebben wij een aantal keer gekookt, want natuurlijk is het voor jonge ouders (ook voor oudere ouders) wel eens leuk als je uit je werk komt en je zo kunt aanschuiven, maar ze wilde zelf ook graag een avond in de keuken staan. Ze houdt van koken. 

Omdat ze later die week met ons mee naar Amsterdam gingen moest de koelkast leeg en zou ze iets maken met de ingrediënten die ze nog had. Wel kregen we het verzoek om tijdens onze dagelijkse wandeling met de kleine man even de supermarkt in te duiken en een potje saus mee te nemen. Een beschrijving met wat voor potje dat dan precies moest zijn ontvingen we in een appje. 

We aten die avond een heerlijke pasta. Met zalm, courgette en de saus. Nieuwsgierig als ik ben had ik het potje eens goed bestudeerd. Het bleek een biologische saus te zijn van aubergine, rode peper en tomaat. Schoondochter vertelde dat ze de saus ook vaak zelf maakt als ze een vrije dag heeft, maar soms ook gebruik maakt van dit potje. 

Het was erg lekker en ik nam me voor om dat hier in Amsterdam ook eens te maken. Ik had nog zalm in de vriezer en die wordt er niet lekkerder op als je hem daar te lang laat. Dus zocht ik zaterdag in het sauzenschap bij de grootgrutter of ze hier in Nederland ook zo'n potje verkopen. Helaas, ik was er al bang voor omdat ik het merk nooit in Nederland heb gezien, maar ook van andere sauzenmerken niets gevonden wat er op lijkt. Dan maar zelf aan de slag. 

Je hebt nodig voor ongeveer 2 personen:

Zalm (ik had 300 gram)

Pasta naar keuze. Ik gebruikte penne, maar fusilli kan ook goed

1 aubergine in blokjes

2 uien gesnipperd

1 courgette

5 kleine rijpe tomaten (ik had nog goed rijpe tasty Tom op de schaal liggen)

2 tenen knoflook

1 rood pepertje of sambal naar smaak
1 klein blikje tomatenpuree
peper

zout 

oregano

tijm

cayennepeper

olijfolie

Fruit 1 ui, knoflook en de aubergine aan in wat olijfolie. Als dat wat zachter is voeg dan het blikje tomatenpuree en bak de tomatenpuree even aan om hem te ontzuren. Voeg de ontvelde en in stukken gesneden tomaten toe en bak even mee. Doe de kruiden erbij met het hele rode pepertje of de sambal en een klein beetje heet water. Deksel op de pan en een half uurtje zachtjes laten stoven. Korter kan ook als je weinig tijd hebt. Als het gaar is pureer de saus met een staafmixer of in de blender en hou hem warm. Proef of er nog zout en wat peper bij moet! Ik had ook nog wat verse peterselie en wat dille en dat heb ik er ook doorgedaan.

Snij de courgette in stukjes en bak dit samen met de andere gesnipperde ui in een koekenpan tot ze gaar zijn. Kook de pasta gaar en giet af. Gaar de zalm zachtjes gaar in de magnetron (4 minuten op 1000 watt) of bak hem in de koekenpan. 

Doe het courgettemengsel, saus en de zalm bij de pasta en roer goed door. Je kunt er nog een groene salade bij geven, maar er zit zoveel groente in dat het eigenlijk niet nodig is. Wij hadden er geen sla bij, ik had het niet in huis en het regende zo hard dat ik geen zin had om even naar de buurtsuper te lopen.

Smakelijk eten!

Ik had aardig wat over, eigenlijk precies 1 portie en daarom maar even mijn vader gebeld of hij het soms wilde hebben voor morgen. Nou en of, zei hij, ik trek meteen mijn schoenen aan en kom het even halen. Lekker gegeten en helemaal niets weggegooid!

Handjes

Het is al weer bijna een maand geleden dat Arthur hier was en zo langzamerhand zijn zijn sporen weer uitgewist. De eerste week vond ik nog een pyjamaatje onder in de wasmand en her en der kwam ik onder de bank of kast nog wel een duploblok tegen.

Toch is hij hier nog steeds een beetje. Althans zijn afdruk en eerst had ik het niet zo in de gaten maar laatst kwam ik thuis en viel het zonlicht in de gang op de grote spiegel die daar hangt en toen zag ik een afdruk van zijn handje! Zo schattig!

Onze dochter ging regelmatig met haar neefje voor de spiegel staan en dan trokken ze gekke gezichten naar elkaar in de spiegel. Arthur had dan de grootste lol en zijn tante niet minder.

Gisterochtend was ik naar de handtherapie en toen ik thuiskwam en de luxaflex opentrok scheen de zon op de achterdeur en toen zag ik ook daar een handafdruk van de kleine man. Twee souvenirs dus.

Het zegt natuurlijk wel iets over deze oma die niet zo'n goede huisvrouw en poetsvrouw is, dat die handafdrukjes pas zo laat ontdekt werden en er nog steeds opzitten. Met het gevaar dat de lezers van dit blog nu denken dat het een vieze bende is in ons huis en dat ik een slonzig type ben, dat valt wel mee hoor. De echte belangrijke dingen zijn schoon maar ramen lappen aan de binnenkant is niet mijn hobby. De buitenkant doet de glazenwasser trouw elke maand!

Ik laat die handafdrukjes nog even zitten want telkens als ik thuis kom dan is het net of Arthur even naar me zwaait! Een oma op afstand moet wat!

Gelukkig zie ik hem ook regelmatig via FaceTime en dat wordt steeds gezelliger omdat hij een beetje gaat kletsen! Hij herkent ons en roept dan oooomaaaa, oooooopaaaaaa en brabbelt dat het een lieve lust is. Ook spelen we kiekeboe! Hij doet zijn handjes voor zijn ogen - gluurt stiekem tussen zijn vingers door - en wij roepen dan: nou ja waar is Arthur? Dat is gek. Arthur is weg. Waar zou hij zijn?

Hij zit zich dan al te verkneukelen en doet zijn handjes dan opzij en roept heel hard: Jaaaa! En dan hebben we allemaal lol terwijl er 1200 kilometer tussen zit! Ook proosten op afstand gaat heel goed. Hij heeft een flesje melk of een beker water en wij koffie of wat anders en dan roepen wij proost! En Arthur maait dan met zijn fles/beker richting te telefoon en roept dan ook pooooo!
Arthur blij, opa en oma blij! Dat noemen we een win win situatie!

Veel gehaakt aan de South Bay heb ik niet deze week. Het was zo'n gehannes met die nieuwe haaknaald en een humeurige duim dat ik er kriegel van werd. Daarom had ik een klein proeflapje  en een bolletje wol en de nieuwe haaknaald meegenomen naar de ergotherapeut.

Die keek naar de beweging van de haaknaald en de duim en zei; dat kan anders, beter en comfortabeler. Vind je het goed dat ik een aanpassing doe? Ja natuurlijk. Ze ging aan de slag en heeft de haaknaald zo aangepast dat hij helemaal ondersteunt en ik hem goed kan gebruiken.

De eerste pogingen daar leken veelbelovend, maar ik mag het nu uitproberen thuis. Als het niet goed gaat dan kan het er weer af of nog bijgeplakt worden. Wat een uitvinding dat ergo gebeuren.

Morgen wordt het een onstuimige dag met storm en regen en dat is prima haakweer! Fijne oefening voor mijn handje!

Mooi is het niet, maar wel functioneel!

Afgetrapt!

De nieuwe bollen Unicat stonden op de tafel en lonkten naar me! Omdat ik geen mooi haakpatroon voor een sjaal in de winkel had kunnen vinden had ik nog maar eens een extra rondje gestruind op het internet. Ook ons bezoek aan de kringloopwinkels die we gistermiddag bezochten in Purmerend en Volendam leverde geen haakboeken op met mooie patronen. Er waren sowieso weinig handwerkboeken in de kringloop. Die heeft iedereen natuurlijk mee op vakantie.

Wél vond ik nog twee verschillende, mooi geslepen glaasjes voor in mijn vitrinekast. Voor in totaal negentig cent kon ik mijn verzameling weer aanvullen. Soms is er niks van mijn gading en soms haal je er snoepjes van glazen weg en dat is natuurlijk ook de sport. Ik heb ze afgewassen en ze staan nu tussen de andere glazen mooi te wezen. Ieder op hun eigen manier.

Die gedachte vond ik ook wel passend, juist omdat gister de canal parade in Amsterdam was en ieder mens natuurlijk goed is op zijn of haar eigen manier.

Vanmorgen toen ik mijn bed uitkwam en de Unicat bollen nog meer stonden te lonken heb ik de knoop doorgehakt en ben met de kleur schaduwspel orchidee begonnen aan een sjaal met het South Bay patroon. En met mijn nieuwe ergonomische haaknaald natuurlijk.

De vuurvogelsjaal heb ik met 3,5 gehaakt maar die viel vrij klein. Op een blog vond ik een voorbeeld van de South Bay met gehaakt met een bol Unicat op 4,5 mm naald. Die sjaal leek een stuk groter dan mijn vuurvogel en daarom ben ik maar afgetrapt met naald 4,5.

Het is een mooie kleur die verloopt van lichtgrijs naar roze, donkerrode en uiteindelijk donkerblauw. Op de foto lijkt het wat paarser maar dat is het niet. 

Het was wel even wennen. Natuurlijk het patroon, want in het begin is het altijd even puzzelen en heb ik het telschema nodig om het goed te kunnen volgen. Maar ook de haaknaald is wennen want het voelt compleet anders. Mijn vorige haaknaald zat mijn brace totaal niet in de weg, maar deze naald en de brace zijn nog geen maatjes. Wennen dus om hem zo goed mogelijk vast te houden. Ook mijn duim was niet blij want die wordt in een hele andere positie gemanoeuvreerd en die kreeg daar een nog slechter humeur van dan hij al heeft. En toch moet hij er aan wennen die duim, want de ergotherapeut is streng! 

Vanmiddag ben ik in de tuin verder gegaan en heb af en toe wat gehaakt en zodra de duim ging protesteren ben ik verder gegaan met mijn boek. Prima combinatie zo! Vanuit het huis klonk zachte het geronk van de raceauto van Max en zijn kornuiten, want daar zat manlief naar te kijken en voor mij had ik het gezellige gekwetter van een hele boel kool- en pimpelmezen die in de seringenboom aan een late lunch zaten van allerlei vliegjes. Toen de maaltijd afgelopen was gingen ze stuk voor stuk in bad in de schotels met water die er voor ze klaar staan. Een schattig gezicht. 

Zo komt zo'n zondagmiddag wel om! 

Tassen

Het is best jammer als je je verheugd op een zonnige vrije dag dat je dan wakker wordt van de regen die tegen de ruiten tikt. Tja niks ontbijten in de tuin, maar fijn nog een half uurtje in je warme bed blijven.

Het klaarde niet erg op vanochtend, maar dat gaf ook eigenlijk niks. Lekker met een kop koffie naar de radio luisteren, nog eens het internet op om naar mooie patronen te zoeken en uitgebreid in mijn kooktijdschriften bladeren en plannen maken voor het menu voor de komende week. Daar komt zo'n ochtend echt wel op een plezierige manier mee om.

Zo rond 13.15 was het droog en kwam de zon er bij. Nu of nooit en ik schoot in mijn schoenen en liep naar het metrostation. Nog voor ik de ingang had bereikt liet het zwerk al weer nattigheid los maar op het station sta je droog. Bij de trams op Amsterdam Centraal krioelde het van de mensen en die wilden allemaal onder het afdakje van de halte staan wachten omdat de regen weer met bakken uit de lucht kwam dus was het dringen. Gelukkig kwam de tram snel en reden we via de Nieuwezijds naar de Dam.

Veilig onder mijn paraplu liep ik door het straatje links van de Magna Plaza en toen ik langs het standbeeld van Multatuli liep werd het weer droog. In de handwerkwinkel was het gezellig. Boven op de vide zaten vrouwen te breien en te kletsen. Beneden was het rustiger en zocht ik de haaknaalden op. Ik kocht er uiteindelijk twee van Addi Swing. Ik mocht ze even proberen en ze liggen lekker in de hand.

Helaas waren de boeken met patronen in de uitverkoop voor 99% breiboeken dus daar had ik niet zoveel aan. De haakboeken die in de uitverkoop komen moesten nog uitgezocht worden. Dat komt nog.

Buiten spetterde het een beetje dus de plu ging weer uit en ik besloot koers te zetten naar het tassenmuseum op de Herengracht. 

Een aardig eindje lopen maar wel een heel mooi stukje Amsterdam. Soms kon de plu in en de jas weer uit en soms moest de plu weer op en de jas aan, maar het was een mooie wandeling. Het tassenmuseum stond al langer op mijn verlanglijstje, maar ondanks mijn museumkaart was het er nog nooit van gekomen. 

Ik was net over de drempel toen het weer begon te storten, dus dat was een goede timing. Wat een leuk museum. Prachtige tassen en wat ik niet verwacht had er waren heel veel tassen die te maken hebben met handwerken. Geborduurd in petit point, of gebreid met kraaltjes of gehaakte tassen of afgewerkt met een gehaakt randje. Veel van deze handgemaakte tassen zijn heel oud en zo mooi om te zien hoe dat gemaakt is. Wat een uren werk moeten daarin zitten. 

Veel van dit soort tassen werden door dames gemaakt om hun handwerk in mee te nemen. Als ze bij elkaar op de thee gingen dan namen ze hun handwerk mee in hun zelfgemaakte handwerktassen. Er lagen bij die tassen ook oude handwerkaccessoires zoals frivolité spoeltjes. In gedachten zag ik ze zitten, die dames in hun prachtige zijden jurken met ruisende rokken, lekker met elkaar zitten kletsen en onderwijl een handwerkje doen. Door de eeuwen heen is er niet zoveel veranderd, want vrouwen komen nog steeds samen om te handwerken, niet alleen thuis maar ook zoals vanmiddag in de handwerkwinkel. Alleen de zijden jurken met ruisende rokken zijn vervangen door meestal spijkerbroeken of een wat gemakkelijkere jurk zonder hoepelrok. 

Ik heb daar een prettig uurtje stukgeslagen. Echt de moeite waard! 

En nu ligt het hele weekend nog voor me. Daar ga ik eens fijn van genieten en wellicht een nieuw haakwerkje opzetten. 

Net te kort.......

Vanavond haakte ik de laatste toeren van mijn Raspberry shawl. Nu is er in mijn shawl geen Raspberry kleur te vinden omdat ik hem van een bol Unicat "Vuurvogel" haakte en dus slaat de term Raspberry shawl op mijn haaksel eigenlijk als een tang op een varken.

Het spande erom of ik genoeg zou hebben en je raad het al met nog 26 stokjes en 6 lossen te gaan was de draad op! Balen natuurlijk en wat nu te doen. De laatste toer uithalen en hem dan iets korter hebben, of gewoon maar afhechten (optie van mijn dochter) of de laatste toer overdoen maar dan met halve stokjes en dan zo proberen uit te komen.

Het gewoon maar afhechten is geen gezicht en dus geen optie. Helemaal uithalen en wat korter is ook geen optie want hij is al minder groot dan ik dacht. Dat is mijn eigen schuld want ik haakte hem op 3,5 omdat dit op het label stond, maar dat schijnt voor een breinaald te zijn. Om te haken had ik hem beter op 4,5 kunnen maken. Maar goed dat is dus niet gebeurd en hij is wel erg mooi qua vorm dus prima. De toer met halve stokjes is de beste optie maar eerst heb ik nog een mail gestuurd naar de wolwinkel in Arnemuiden met het verzoek of er van het blauwe stuk nog een bolletje kan worden besteld. Bij sommige bollen schijnt dat te kunnen.

Waarschijnlijk is het niet mogelijk want de kleur was in 2016 maar eenmalig en dus nu niet meer leverbaar, maar je weet het nooit. Wie weet ligt er bij de leverancier nog een klein bolletje te verstoffen op een plank en kunnen ze me blij maken.

Vanmorgen kwam op kantoor de doos met nieuwe bollen Unicat binnen. Samen met twee collega's hadden we een bestelling gedaan en wat was het leuk om het samen even uit te pakken en de kleuren te bekijken. Mijn collega J. had "avondrood" en "boerentuin", collega L. had "Carmen" en "diepzee" en ik heb "waterspel" en "schaduwspel orchidee". Als je de kleuren wil bekijken dan moet je even op de link klikken.

Nu de Vuurvogel af is heb ik besloten om met de orchidee te beginnen als volgend project. Ik heb net een uurtje stukgeslagen op internet voor een mooi patroon en vond op Pinterest een mooi gratis patroon van de South Beach shawl. Als je op google kijkt kom je diverse mooie exemplaren tegen.

Het is nog geen vastomlijnd plan. Morgen ben ik lekker een dagje vrij, want hoewel ik een hele fijne baan heb en van mijn werk hou, is het ook soms heerlijk om een hele dag voor jezelf te hebben, waar je helemaal zelf kunt beslissen wat je gaat doen. Mijn plan voor morgen is even naar de stad te gaan voor een ergonomische haaknaald. De ergotherapeut raadde me dit aan en adviseerde ook om het niet op internet te bestellen maar echt in de winkel te gaan voelen welke naald prettig in de hand ligt.

Dat is nu net een leuk klusje voor de middag. Fijn even naar De Afstap in de Jordaan. In deze handwerkwinkel heb ik in 2016 de haaklessen gevolgd en dat was zo gezellig dat ik er nog altijd graag terug kom. Ze hebben er een heel arsenaal aan haaknaalden dus er zal er vast wel een tussenzitten die prettig in de hand ligt.

Ook hebben ze nu uitverkoop van patronen en kom ik net een leuk patroon tegen voor een nieuwe shawl. Lekker even snuffelen in de uitverkoopbakken, heerlijk om te doen als je in je uppie bent en er niemand op je staat te wachten. Nee die middag komt wel om!

Het is ook een mooi stukje stad om even te wandelen, alhoewel het wel druk zal zijn met de Gaypride in de stad dit weekend, maar dat maakt het alleen maar kleurrijker! Zowel Raspberry als vuurvogel kleuren!

Klein maar leuk straatje!