Gistermiddag haalde ik de kleinzonen op om een nachtje te logeren én om hun schoen te zetten bij oma. Arthur vroeg zich of of Sinterklaas en de Pieten wel zouden weten dat ze nu bij mij logeerden. Tja, dat was een goede vraag en daar had ik al rekening mee gehouden en vertelde hem dat ik contact had gehad met de Schoencadeautjespiet en dat deze het in het grote boek van Sinterklaas had genoteerd. Maar, had deze Piet gezegd, misschien is het wel goed om een mooie Sinterklaastekening op het raam te hangen zodat wij het in alle drukte niet vergeten.
Dat vond Arthur een heel goed idee en dus bedachten we wat het dan moest worden. Tekenen vindt hij erg leuk en doet hij veel, maar die muts van Sinterklaas kan ik nu wel oma, maar zijn jas nog niet zo goed. Ik begreep zijn zorg want het moest toch een beetje lijken op Sinterklaas want voor je het weet zit er niks in je schoen. We keken op een website met Sinterklaasknutsels en daar zag Arthur een knip en plakwerk van een Sinterklaas met een baard gemaakt van echte watten.
Gelukkig had ik rood en ander gekleurd papier in huis en we gingen aan de slag. Laurens wilde ook wel wat tekenen en kwam er gezellig bij zitten totdat hij er genoeg van had en met de garage ging spelen. Op Spotify zocht ik Sinterklaasliedjes op en we hadden kruidnootjes met- en zonder chocola, kortom het was een kneuterig uurtje.
Toen Sint geknipt en geplakt was en versierd met gouden randjes (ik heb al die randjes nog van het kaartenmaker wat ik lang geleden graag deed en dat komt nu weer goed van pas) hebben we de baard gemaakt en Sint voor het raam in de keuken gehangen.
We hadden ook nog een Sint gezien die gemaakt was van een wc-rolletje. Gelukkig had ik een lege en deze hebben we ook nog gemaakt. Deze Sint hebben we boven op de vensterbank gezet, goed zichtbaar voor elke Piet, paard of Sinterklaas.
Voordat Laurens in bad ging was het zover; de schoenen werden gezet. Dat gaf nog wat gedoe tussen de heren want Arthur had 1 schoen op de mat gezet, maar Laurens vond dat gek en zette zijn andere schoen erbij. Dat stond veel te hebberig dus die moest weg vond zijn grote broer. Toen dat akkefietje beslecht was -we laten Laurens zijn schoenen zo staan want dat snapt hij nog niet - werd er gezongen. De stoomboot, natuurlijk Sinterklaas Kapoentje en Bonne Bonne Bonne en als klap op de vuurpijl nog hoor de wind waait door de bomen. Alle buren konden meegenieten, maar dat mocht de pret niet drukken.
De spanning of er wat in hun schoen zou zitten maakte dat ze beiden erg vroeg wakker waren, dat had ik al ingecalculeerd en zo kwam het dat we vanmorgen om 7 uur beneden zaten. Sint of Piet, want we weten natuurlijk niet wie van de twee langs is geweest, had voor allebei een boek door de brievenbus gestopt.
Dat deze oma een beetje roestig is wat betreft het Sinterklaasgebeuren ontdekte ik vanmorgen, want toen ik het ontbijt ging maken zag ik in de groentelade van de koelkast de twee winterpenen liggen die ik speciaal had gekocht om in de schoenen te doen voor het paard. Arm beestje, helemaal vergeten en nu heeft hij hier niks lekkers gehad. Nou ja volgend jaar beter, deze penen gaan in de hutspot.
Om 11.00 uur bracht ik de heren weer thuis, want Arthur had nog een kinderfeestje en toen ik thuis kwam had ik het gevoel dat ik er al een hele dag had opzitten. Dat gaf niks want zo kon ik mooi nog even de tulpenbollen planten. Is dat klusje ook weer geklaard.
