Op rolletjes

De dagelijkse dingen rollen weer voort hier in huis. Niet dat alles nu direct op rolletjes loopt, want het herstel van dochter verloopt minder vlot dan gehoopt, maar we rollen verder en het zal allemaal vast wel goed komen.

Ondertussen hebben we hier een akelig spook in huis. Dat kreng zorgt er voor dat de wc rollen spontaan afrollen tot op de grond. Heb je net een nieuwe rol opgehangen en voor dat je het weet rrrrttt ligt de boel weer op de grond. Hoe dat nu komt? Is dit pak wc papier behekst? Huist er een spook in ons toilet die ons graag wil plagen? Geen idee, maar lastig is het wel. Je kunt het papier zo niet op de grond laten liggen dus je wikkelt je een ongeluk om de boel weer op het rolletje te krijgen en dat wordt natuurlijk nooit meer zoals het was. 

In het toilet hier in huis loopt het dus zeker niet op rolletjes en ik prakkerzeer me suf hoe het nu toch komt dat zo'n toiletrolspook zijn intrede heeft genomen in ons kleinste kamertje. En vooral hoe krijgen we hem weg? Zou het aan de geurstokjes liggen? Ik was weliswaar even overgestapt op een ander geurtje omdat mijn favoriete geurtje tijdelijk was uitverkocht, maar ook deze ruikt erg aangenaam, al kunnen smaken verschillen natuurlijk. Gelukkig is dit flesje nagenoeg leeg en zullen we binnenkort weer overstappen op de oude vertrouwde geur, maar zal dit het spook uit zijn plaagtoestand halen? Kunnen spoken trouwens ruiken?

Allemaal vragen waarop we geen antwoord krijgen. Afwachten dus maar en hopen dat hij opkrast of anders zijn ongenoegen uit, zodat we weten waarom hij het doet. Alhoewel ik zit ook niet echt op realistische boodschappen van een spook te wachten. Stel je voor dat de lichten gaan knipperen in morse seinen (dan zou ik het nog niet kunnen ontcijferen want ik ken geen morse) of rooksignalen als je staat te koken? Nee dank je wel, ik ben nogal bang uitgevallen en dan zou ik helemaal niet meer rustig slapen.  

Ondertussen rollen we geduldig de boel weer op en knijp ik stiekem in de rollen om ze wat vierkanter te maken zodat ze het afrollen minder makkelijk afgaat, al lijkt dat nu zeker nog niet te helpen, maar wat zou het fijn zijn als als weer op rolletjes verloopt!

Soms zit het mee en soms zit het............

Mijn motto is dat het leven een feestje is en dat je zelf de slingers op moet hangen maar soms kukelen die slingers zo maar ineens naar beneden. In plaats van in een Zuid Franse stad op de boulevard te flaneren en met zoon en schoondochter een kop koffie op een terras te doen, zitten we aan het ziekbed van dochter. Iets van ongelukje in klein hoekje. Heel naar dat we niet weg konden maar belangrijkste is dat dochter weer herstelt. 

Afgelopen maandag emmerde ik nog dat het zo lekker was om gewoon een middagje te kunnen haken. Nou nu heb ik niets te klagen want tussen het zorgen door is er volop tijd om aan de haak te gaan. Niet de ganse dag want dan protesteert mijn hand, mijn duim en mijn pols maar toch wel een behoorlijk poosje. Alle tijd om de tien lapjes die te groot en te wijd waren over te doen. Inmiddels is nummer drie bijna af. 

Ondertussen droom ik al weer van een volgend project. Wat zal ik hierna nu eens gaan maken. Ik heb nog een prachtige streng lace liggen waar deze sjaal van gebreid moet worden:
 










Is hij niet prachtig? Na maanden alleen maar gehaakt te hebben is het misschien wel weer eens leuk om wat op de breipennen te zetten. Ik kocht de streng op de handwerkbeurs bij Wereldwol. http://www.wereldwol.nl/index.php/breiboeken/muness-tower-shawl.html


Een tijdje geleden kwam ik op het blog van Haak maar Raak ook al zo'n beeldschone sjaal tegen die op mijn verlanglijstje staat.
 
 http://haakmaarraak.nl/free-crochet-pattern-feather-fan-shawl/ 
 Ik heb nog net geen proeflapje gemaakt van deze steek omdat ik perse eerst de deken af wil maken, maar de verleiding is groot. 






Zo kocht ik laatst bij  Jeanet van Blij dat ik brei een bol Unicat genaamd Vuurvogel omdat ik direct weg was van de kleuren. http://blij-dat-ik-brei.blogspot.nl/search?updated-max=2016-11-04T14:23:00%2B01:00&max-results=15

 
Unicat  vind ik heel prettig garen om mee te haken en het is gemakkelijk besteld, vanuit je luie stoel een  mailtje sturen en met een paar dagen komt de post het brengen. Van dit garen wil ik ook sjaal maken voor mijzelf, alleen ben ik er nog niet uit wat voor sjaal het moet worden. Rechthoekig of toch een soort van omslagdoek. Er zit 900 mtr op dus er kan een flinke sjaal uit. 

Maar goed voorlopig moet ik nog even gestaag doorwerken aan de deken, nog 7 lapjes over doen en hem dan in elkaar zetten en de rand er aan maken. Ik kan nog wel even door mijmeren over het volgende project. Misschien maak ik met de unicat de sjaal van haak maar raak wel. Geen idee of dat wel kan qua garen soort maar er is nog tijd genoeg om daar het hoofd over te buigen. Advies van ervaren handwerksters is natuurlijk van harte welkom.

Alle 35 af!

Nou daar liggen ze dan, alle 35 lapjes voor de deken. Nu moeten ze nog aan elkaar.

Dus alles eens even uitgelegd en waar ik al bang voor was klopt. De lapjes die ik in het begin heb gehaakt zijn veel losser en groter dan de laatste lapjes. Ik wist al dat ik wat over moest doen en dat is niet erg, want het moet er wel goed uit zien. Er moeten een stuk of tien over. Niks aan te doen. Gelukkig haakt het makkelijk en snel weg. Maarrrrrrrrr bij het uitleggen in het originele patroon blijkt dat ook met de lapjes die wel hetzelfde zijn van maat, ik toch niet goed uitkom met het patroon. Dan hou ik kieren over en het komt schots en scheef aan elkaar.
Ik heb het patroon nog eens nagelezen maar nergens kom ik de afmeting tegen die het lapje behoort te hebben waardoor het originele patroon van om- en omleggen wel goed uitkomt. Om nu alles over te doen gaat me te ver. Daar zitten er al te veel uren voor in.

Dimmen dus maar in plaats van dippen. (Denken In Mogelijkheden i.p.v Denken in Problemen). Ik heb de lapjes maar eens uitgelegd in gewone rijtjes in plaats van om en om. Dat geeft natuurlijk een minder leuk effect maar als ik de verticale rijen aan elkaar haak en aan iedere strook een rand zwarte stokjes en die banen dan aan elkaar zet dan wordt het vast ook een leuke deken. Minder leuk dan gepland maar beter dan 35 losse lapjes die niet aan elkaar gezet kunnen worden of een schots en scheve deken die er niet uitziet.

 

Vooralsnog ga ik eerst maar eens die 10 stuks overdoen en heb ik nog even tijd om te puzzelen. Komt vast goed.

 

Druil dag

Als in in november vakantie hebt kun je op je tien vingers natellen dat je s'morgens niet in je ponnetje op je slippertjes in een fijn zonnetje aan je tuintafel kunt ontbijten zoals dat in augustus het geval was. Dat geeft ook niks want binnen ontbijten met de radio aan is ook fijn, maar toch had ik wel een beetje gehoopt op dat zonnetje omdat de tuin nodig winter klaar gemaakt moet worden. 

Ik had dus een plannetje in mijn hoofd om dat gisteren, desnoods vandaag aan te pakken en vorige week beloofden de weergoden nog twee droge dagen. Nou ze hebben me mooi in de steek gelaten die weergoden want gisteren was het grijs en akelig koud met af en toe een spetterbuitje en vandaag is het al niet veel beter. Sterker nog, er valt de hele dag al een gestaag regengordijn. Dus mijn plannen om de tuin winter klaar maken kunnen op de lange baan geschoven worden. Helaas! Ik kreeg al bijna spijt dat ik de hele week had vrij genomen, maar hoeveel ik ook van mijn werk hou het is zo af en toe toch wel eens fijn - en nodig - om eens even los te komen van alle dagelijkse hectiek en even te  niksen. 

Dat niksen valt dan ook nog niet mee. Normaal gesproken staat de werkstand aan en dus is het soms rennen en is het huishouden bijzaak maar moet wel gebeuren. Als werk, huis en de kokerij allemaal verzorgd zijn dan is het pas tijd voor leuke dingen. Tijd voor mij dus! Uurtje lezen of lekker met een haakwerkje op de bank, dat soort tijd. Dat zou ik overigens niet anders willen hoor dat werken, maar dan is zo'n weekje even niet in de ren stand best wel fijn.

Vorig jaar kreeg ik van iemand een boekje over omdenken! Negatieve situaties omzetten naar positieve. Dus toen vanmorgen bleek dat ik alleen ingepakt als een marsmannetje fatsoenlijk in de tuin kon werken (waar ik geen zin in had, ook omdat ik helemaal geen regenkleding bezit) moest het omdenken maar geprobeerd worden. 

Zo kwam het dat ik na het opstaan eerst een uurtje of twee heb zitten lezen. Zomaar voor de leut op een maandagmorgen lekker lezen. Kopje koffie erbij. Fijn! Daarna op mijn dooie akkertje de was maar eens aan kant gemaakt. Ook wel eens fijn om dat niet roefrafelstrafel na het werk te doen. Radio aan en strijken maar. Manlief vouwde de boel op en zo was alles binnen het half uur aan kant. Dat zijn me nog eens tijden. 

Daarna lag de hele middag nog druilerig voor me. Na inspectie bleek de koelkast nog voldoende in zijn buik te hebben om onze buiken te vullen dus noodzaak om naar het dorp te gaan was er ook al niet. Ja dan is de keuze gauw gemaakt, met een haakwerkje op de bank. Manlief zette een koppie thee voor me neer en zo heb ik de middag al hakend stuk geslagen. Heerlijk!!!!!

Volgende week ga ik echt weer fijn aan de slag hoor, maar vanmiddag heb ik genoten. Morgen staan er wat afspraken op het programma, maar als die allemaal klaar zijn dan mag het van mij nog best een tikkie druilen. Ze zeggen wel eens haken is chocolade voor de geest, nou haken op een vrije, doordeweekse druilerige middag in november is gewoon een luxe doos bonbons voor de geest! Niks meer aan doen!

                                         

Met de Franse slag.........

Het aftellen is begonnen. Over een paar dagen vliegen we naar Frankrijk om met eigen ogen te zien hoe onze zoon daar woont en werkt. Ik verheug me er enorm op. Niet alleen om zoonlief en zijn vriendin weer te zien, maar om gewoon weer eens in Frankrijk te zijn. Alleen al voor die geweldige, grote supermarkten.

Vaak hoor je zeggen: Frankrijk, een mooi land maar jammer dat er Fransen wonen. Het schijnt dat de meest Fransen als ongekende, chagrijnige bullebakken beschouwd worden, maar die ervaring deel ik niet. In 2001 gingen wij voor het eerst met ons gezin naar het buitenland op vakantie. We huurden een huisje in de Vogezen. Althans het was geen huisje maar het voorhuis van een groot huis met een eigen tuin en zwembad in een klein slaperig dorpje. De eigenaresse van het huis was een alleraardigste dame met een gezellige schaterlach en bijna elke dag vonden we een kratje verse groenten uit eigen moestuin op de stoep. Toen de ezel van haar vader twee kleine ezeltjes had gekregen kwam hij bij ons langs om te vragen of onze kinderen die baby-ezeltjes wilden komen bekijken. Zo schattig. Nee niks onvriendelijk en ook alle jaren daarna die wij in Frankrijk doorbrachten troffen we uiterst vriendelijke mensen. Ik heb dus alleen maar prettige ervaring met Fransen.

En nu heb ik dus een Franse schoondochter en ook dat is een uiterst vriendelijk en hartelijke meid. Toen ze hier in augustus was en ik haar voor het eerst zou zien had ik wel even de kriebels, niet omdat ze Frans was, maar om de beroemde verhalen van schoondochters en schoonmoeders. Het is toch altijd maar even afwachten of het klikt. Gelukkig deed dat het.

Nu is mijn Frans niet zodanig dat ik daarin een goed gesprek kan voeren en haar Nederlands idem dito. Gelukkig spreekt ze Engels en ik kan me daar ook aardig in redden. De eerste avond dat ze kwam had ik op verzoek van zoon puur Hollands gekookt. Aardappels, een bal gehakt en rode kool met appeltjes. Ze vond het heerlijk. Gelukkig. Aan tafel kwam het gesprek op koken en al snel bleek dat ze nog een grotere lekkerbek is dan ik dat ben en dat ze graag in de keuken staat om iets lekkers te koken. Kijk daar houden we van. 

Vorige week toen ze beide het weekend over waren voor mijn verjaardag zijn we samen boodschappen gaan doen. Onze Albert Heijn XL is voor haar een gewone supermarkt. Niks XL en toch keek ze haar ogen uit. De groentepakketten om soep van te koken vond ze geweldig en ook het sinterklaassnoepgoed vond ze leuk. Van dat laatste is dan ook flink wat mee teruggegaan naar Frankrijk. Evenals de Allerhande, zij kan de recepten natuurlijk niet lezen, maar zoon moet vertalen want ze wil ook Hollandse maaltijden maken. Leuk toch?

Ze kookt dus graag en alles vers en we hebben fijn zitten kletsen over verschillende recepten. Het verbaasde haar dat ik nog nooit mayonaise had gemaakt. Zij is gewend dat zelf even te doen. Zo gebeurd en veel lekkerder verzekerde ze me. 

Vanavond hadden we vrienden te eten en die hebben we Beef Wellington voorgezet. En terwijl manlief en ik zo met de voorbereidingen bezig waren dacht ik laat ik nu ook eens mayonaise maken voor bij de aardappelschijfjes. Nog even gauw naar Frankrijk geappt en raad gevraagd over welke soort olie ik het beste kon gebruiken en al snel kwam er antwoord dat dat niks uitmaakte. 

Dus ik aan de slag. Hij is lekker dik geworden, maar wel een tikkeltje te zuur. Iets teveel citroen gebruikt, maar mijn Franse schoondochter heeft gelijk. Zelf mayonaise maken is een fluitje van een cent. Dat gaan we vaker doen. 

Nagenieten!

Inmiddels ben ik er achter dat 50 worden geen gewone verjaardag is. Wat heel grappig is, is dat mensen me nu aanspreken met Saartje en als ik dan opkijk van waar hebben we het over dan wordt de vijftig steeds genoemd en geroemd. 

Afgelopen zaterdag hebben we het met de familie en vrienden gevierd. Niet zo'n grote club, maar de meeste waren er. We hadden een koud buffetje besteld bij de slager en dat zou tussen half en kwart voor zes gebracht worden en de familie zou om zes uur binnenschuiven. 

Normaal gesproken wordt hier op zaterdagochtend lekker uitgeslapen maar nu zat mijn echtgenoot al vroeg beneden. Eerst maar eens het huis aan kant gemaakt en toen richting douche en in de kleren om op pad te gaan voor de boodschappen. Dat laatste bleef hij maar rekken. Het leek Andre van Duin wel met zijn effe wachten..........

Uiteindelijk was hij er klaar voor en stiefelde ik met de boodschappentassen aan mijn arm de deur uit. Op dat moment sprong er een man voor mij met een zwarte baret op en riep keihard Surprise! Zoonlief helemaal uit Marseille om zijn oude moeder te feliciteren. Achter hem stond zijn vriendin met een bos bloemen en een grote rode ballon in de vorm van een hart. Ik ging uit mijn dak van plezier. Wat heerlijk om hem na twee maanden weer even vast te houden en te knuffelen. Wat een zalig cadeau. Mijn man en dochter hadden al die tijd natuurlijk in het complot gezeten. De boeven. 

Het werd een heerlijk feestje. Ook weer zo ontzettend verwend met mooie cadeautjes, ik kan wel een winkeltje beginnen, en het huis staat helemaal vol met bloemen. Ik geniet nog steeds na. 

Vanmorgen zijn ze weer op het vliegtuig gestapt en nu is het dus een beetje stil in huis. Maar ach volgende week gaan wij een paar dagen naar Marseille en zien we ze weer. 

Ik kreeg heel veel prachtige cadeautjes en met allemaal ben ik even blij, maar toch is er een cadeautje waar net een gouden randje om heen zit. Op vrijdag 21 oktober leerde ik mijn nichtje van 12 haken, zo even tussen neus en lippen door en een dag later kreeg ik al een appje dat ze bij de Hema een haaknaald had gekocht en een grote bol wol. Aan de foto's te zien had ze het al aardig onder de knie. Het grappige is dat mijn eigen dochter helemaal niet van handwerken houdt maar mijn nichtje dus wel. Eindelijk weer iemand in de familie waar ik lekker mee kan beppen over handwerken. En dat cadeautje dan? Nou nichtje heeft een pannenlap voor me gehaakt. Zo lief. 

Zelf heb ik dit weekend de haaknaald nauwelijks gehanteerd, terwijl ik vorige week nog lekker de gang er in had. Ik hoef nog maar vier lapjes voor mijn deken en dan kan ik hem in elkaar zetten. Ach we hebben geen haast en vijftig wordt je maar 1 keer. Daar moet je van genieten.

The day after..........

Natuurlijk bleek het helemaal geen pijn te doen die 50. Sterker nog het werd een geweldige dag.

Om acht uur s'morgens zou ik op de parkeerplaats van het kantoor mijn collega treffen waarna we samen naar een vestiging in Goutum zouden afreizen. Mijn collega's op kantoor keken dan ook vreemd op toen ik me toch, met een tas vol taart, op de tweede verdieping meldde. Maar ach ik was wat te vroeg en bedacht me de taart maar even boven te brengen in plaats van het in de auto te laten staan. Er klonken verschrikte kreten en er werd gauw iets weggemoffeld. Wel hingen er al diverse slingers met het getal 50 prominent aanwezig. Na diverse felicitaties werd ik vriendelijk verzocht weer op te donderen :-).

Op weg naar Friesland waren er zomaar ineens prachtige regenbogen in de lucht. Een schitterend gezicht en het voelde alsof mijn moeder daarboven in de "hemel" de slingers voor me had opgehangen. Tussen de buien door arriveerden we in Friesland en begaven we ons naar kantoor. Ook daar weer felicitaties en werden we meegenomen naar de ruimte waar het overleg zou plaatsvinden en waar de andere deelnemers ons opwachtten. Ik wist niet wat ik zag, ook hier alles versierd! Ik kreeg een prachtig boeket bloemen en toen het overleg begonnen was zwaaide de deur open en kwam weer een andere collega binnen met taart. Een taartje van Oranjekoek met een kaarsje. Wat een ontvangst!

Na het overleg weer terug naar Almere en daar waren inmiddels alle versierselen voltooid. Gelukkig hadden ze niet mijn portret met levensgroot 50 erop door het hele pand en in de lift verspreid, maar was alleen mijn werkplek versierd. Dat was best feestelijk werken zo. Van alle kanten kwamen de felicitaties en kreeg ik cadeautjes. Wat een geweldige collega's heb ik toch. Ik had drie soorten gebak gemaakt. Perentaart, worteltaart en chocoladebananenmuffins en het ging er grif in. De worteltaart had ik nog niet eerder gemaakt maar wat was die lekker zeg. Voor herhaling vatbaar. 

Vanuit het thuisfront had ik inmiddels het verzoek gekregen te appen als ik in de auto stapte. Daar heb ik me natuurlijk keurig aan gehouden. Bepakt en bezakt met bloemen en een tas vol cadeautjes stond ik voor de deur. Nog best lastig om de voordeur open te maken als je armen zo vol zijn, maar uiteindelijk zwaaide de deur open en het ontvangstcomité, (bestaande uit man en dochter) wat zich stiekem achter de deur had verschanst, barstte los in Lang zal ze leven!! Ook nu weer knuffels en een prachtig boeket bloemen. 

Alle bloemen werden zorgvuldig in een emmer water geparkeerd en ik mocht mijn jas uittrekken en toen ging de deur naar de huiskamer open. De kamer was versierd met ballonnen en slingers en op de tafel, voor de gelegenheid in het midden gezet, lagen 50 cadeautjes. VIJFTIG CADEAUTJES!

Wat geweldig en wat een verwennerij! Mijn broer en gezin wipten even aan met een groot boeket bloemen en ook mijn vader kwam even feliciteren. Fijn om ze even te zien. Daarna zijn we lekker de stad in gegaan en hebben we op het Rembrandtplein heerlijk gegeten. Eenmaal thuis nog een lang facetime gesprek met zoon vanuit Frankrijk en dat maakte het compleet. Het was een geweldige dag.
Nu zit ik hier  tussen de bloemen lekker op te bank te haken met zicht op al die cadeautjes en ik voel me zo rijk!!


50 is zo gek nog niet!