Bloghop van de maand november: Favoriete winkel!

Het is alweer tijd voor de bloghop van de maand november. Deze bloghop is bedacht door Elizabeth en gaat deze maand over je favoriete winkel! 

In deze maand buigen we ons in de bloghop over je favoriete winkel en ja die heb ik zeker, maar eigenlijk is dat er niet eentje! Het hangt er een beetje vanaf waarvoor ik moet winkelen en dat is niet het enige, want ook een winkel waar je fijn geholpen wordt door prettig personeel kan ook een prettige winkel zijn. 

Hier op het dorp hebben we een parfumerie van een bekende winkelketen, deze is ooit overgenomen van de vorige eigenaar en alle medewerksters zijn mee overgegaan naar de winkelketen en omdat ik daar al zo lang kom is het mijn favoriete parfumerie. Niet door de naam van de winkel maar door die leuke vrouwen die er werken en die ik goed ken en zij mij. 

Ook zit er hier op het dorp een woonwinkel die er ook al jaren zit, voorheen was het een ijzerwarenzaak die ook raambekleding verkocht. Hij is van vader op zoon overgegaan en ook daar kom ik graag omdat de service goed en persoonlijk is. 

Zo overdenkend zijn er dus meer winkels die mijn favoriet zijn en daarom heb ik maar een categorie gemaakt. 

Handwerken

In deze categorie is de handwerkwinkel van Jeanet Jafari van het blog Blij dat ik Brei een favoriet. Ik ben twee keer in haar winkel geweest samen met mijn lief. Als we een weekendje Zeeland deden dan was een bezoek aan haar winkel vaste prik. Nu ligt Arnemuiden te ver weg om zomaar even binnen te wippen, maar gelukkig heeft ze ook een webwinkel en daar bestel ik nog wel eens wat. 

Dichter bij huis is De Afstap ook een favoriet. Ze hebben daar prachtig, maar wel duur garen en ik heb er menig handwerkcursus gevolgd. Daar, zittend op de vide, met een groep enthousiaste medehandwerk(st)ers was het altijd fijn toeven in het hartje van Amsterdam. 

Huis en keuken

Op dit gebied ben ik fan van die goede oude Hema, maar ook ben ik fan van Dille en Kamille. Daar hangt altijd een prettige sfeer, soms als ik in de buurt ben wip ik even binnen en vaak snuffel ik even zonder iets te kopen, want hoeveel houten lepels verslijt een mens in zijn kokende leven? 

Søstrene Grene is ook zo'n winkel waar ik graag even mag snuffelen, daar heb ik een tijdje geleden leuke theeblikjes gekocht die ik gebruik voor losse thee. 

En die thee koop ik dan weer graag bij De Peperbol, een winkel op de Amsterdamse Albert Cuijpmarkt. Ze hebben daar niet alleen leuke keukenspullen maar ook heel veel soorten kruiden, drop en thee. En allemaal veel vriendelijker geprijsd - vooral de kruiden - dan in de supermarkt.

Boekenwinkel

Hier in Amsterdam heb je ook wel boekenwinkels waar ik graag even kom, maar er is maar één boekenwinkel die de titel "mijn favoriete boekenwinkel" mag krijgen. Daar kom ik al sinds mijn jeugd. Wij zaten bijna elk weekend in de caravan in Ermelo en toen ik oud genoeg was om zelfstandig naar het dorp te fietsen ging ik daar even snuffelen. Zo'n heerlijke boekenwinkel met (toen) een open haard en wat leunstoelen waar je rustig even kon zitten om te kijken of een boek wat voor je was. 

In de jeugdafdeling stonden krukjes en ik wilde heel graag een boek van Cissy van Marxveldt hebben (ik weet niet meer precies welke, de omnibus van Joop ter Heul of de omnibus van Marijke) en daar was ik voor aan het sparen. Bijna elk weekend ging ik wel even kijken of het boek er nog was en dan las ik steeds een stukje. Ik heb dat hele boek zowat uitgelezen daar en telkens vonden ze het prima en lieten ze me heerlijk lezen. Soms schaamde ik me wel een beetje, maar toen ik genoeg had gespaard heb ik het boek wel gekocht en nog heel vaak gelezen. Ik heb het nog steeds. 

Nu kom ik niet meer zo vaak in Ermelo, maar als ik er ben dan ga ik altijd even naar die boekwinkel. De hele familie weet het al, altijd nog even naar 

Riemer en Walinga De Boekverkopers

En deze winkel staat dus wel met stip op nummer 1 als mijn favoriete winkel!

Een paar jaar geleden ben ik er met Arthur geweest. 

Tuinpraatje!

Het is de laatste dag van oktober en er is nog zoveel kleur te zien in de tuin! Ook dit jaar kwam de dahlia pas laat op gang. In de zomer was er al een lange stengel te zien maar tijdens een zware regenbui lag die toch geknakt op de grond. Daar zouden geen bloemen meer aan komen. 

Tot mijn grote vreugde deed deze dahlia toch haar best om weer een nieuwe stengel te maken en deze week was het de vraag wanneer de bloem zich zou openen. Toen ik vanmorgen beneden kwam en in de tuin keek was het zover. Wat een schoonheid is het. 

In september kocht ik samen met Arthur een grote chrysant. Hij zat nog zo dicht in de knop dat de kleur amper te zien was, dat geeft niet oma want hij moet nog helemaal exploderen en dan zie je welke kleur hij krijgt. (Ik vond het grappig dat hij het woord uitkomen van bloemen niet kent en dat hij daarom er een eigen draai aangaf. Het blijft mooi die tweetaligheid)  Daar had hij natuurlijk gelijk in en er kwam een mooie herfstkleur naar voren. 

In een hoekje van de tuin stond nog een chrysant van vorig jaar die de winter had overleefd en daar kwamen weer groene blaadjes aan. Dan kan ik het niet opbrengen om zo'n plant weg te gooien en dat werd beloond want ook deze staat weer in bloei. 

Ik geniet erg van al die herfstkleuren en moet hoognodig aan de slag in de tuin want de bollen moeten er nog in. Sterker nog die moet ik nog kopen. Het is niet mijn favoriete tuinklusje, bollenplanten, maar de beloning in het voorjaar is altijd groot dus ik moet er toch tijd voor vrij maken. En hopen dat het in een weekend een paar uurtjes droog blijft. 

Hup Ajax hup!

Het duurde even, maar hij is nu echt af! De Ajaxtrui voor Arthur. Ik ben er vorig jaar in november aan begonnen en toen het achterpand af was bleek dat ik de eerste steek van het rugpand aan het begin al had laten vallen en die was dus niet meegebreid. Die steek kreeg ik er natuurlijk niet meer bij en toen ben ik maar opnieuw begonnen en meteen maar een maat groter. 

Vorige week vrijdag had ik het voor- en achterpand al aan elkaar gezet en de hals erin gebreid en toen ik Arthur zondagavond zag moest hij even passen omdat ik het gevoel had dat de mouwen wat tekort waren. Dat bleek ook het geval en dus heb ik daar deze week een stuk aangebreid en het logo erop gemaasd. 

Het is zo fijn dat ik op de vrijdagen niet meer werk, dan heb ik ook tijd om dit soort dingen op mijn gemakje te doen. Het logo heb ik op Pinterest gevonden als telpatroon, het patroon heb ik van Jessica Tromp en de verdeling heb ik zelf een beetje bedacht en de inspiratie voor de mouwen heb ik ook van een voorbeeld van Pinterest. Het garen is van colourcrafter en dat breit heerlijk en is lekker zacht. 

Hoewel het project een tijd stil heeft gelegen, ik begin altijd enthousiast en dan komt er halverwege toch vaak de klad in, heb ik er veel plezier aan beleefd. Het is leuk dat Arthur zo van voetballen houdt en fan van Ajax is. Hij zit natuurlijk in Amsterdam op school waar veel vriendjes ook Ajax fan zijn en waarmee hij graag en veel voetbalt. Die genen heeft hij niet van zijn vader, maar wel van zijn opa. Die zou erg trots op hem zijn. 

Als hij wat groter is dan wil ik een keer samen met hem naar een wedstrijd in de Arena. Dat had hij ongetwijfeld met opa gedaan, maar nu moet ik de honneurs maar waarnemen en dat is ook leuk. Zelf ging ik als meisje met mijn oom en tante naar Ajax in toen nog stadion De Meer. Daar heb ik mooie herinneringen aan. 

Helaas gaat het nu niet zo goed met Ajax, maar dat gaat vast wel weer beter worden als ze een betere manier van samenwerken hebben gevonden. Arthur maakt het niet uit, hij is toch wel fan. 

Nu dit breiproject is afgerond denk ik voorzichtig al weer aan een volgend. Misschien nog een trui voor Laurens, want ik zag zo'n leuke trui voorbij komen met Dikkie Dik, maar eerst even verder haken aan de zigzagdeken. Met dit herfstige weer wat niet uitnodigt om lekker in de tuin te rommelen is het binnen goed toeven met een haakwerkje en een potje thee!

                                                

Haarlem, Vlissingen, Hasselt, Barneveld en Ameland!

De titel van dit blog duidt niet op een rondreisje door Nederland. Het zou qua volgorde ook helemaal geen logische route zijn en je bent dan ook wel even onderweg, want in deze volgorde moet je - ik heb het uitgerekend - 765 kilometer rijden. En dan heb ik de kilometers vanaf mijn woonplaats naar Haarlem en vanaf Ameland weer terug naar huis nog niet eens meegerekend. Hoewel ik denk dat ik dan op Ameland wel een fijn hotel had geboekt om even bij te tanken. 

Het gaat dus niet om een reis, maar bovenstaande plaatsnamen komen overeen met de kleuren van het garen van Scheepjes Colour Crafter, alle kleuren van dit garen hebben een naam van een plaats. En de "route" is dus niet geografisch gekozen maar de volgorde van kleuren die ik het mooiste vond voor mijn zigzag dekentje. 

Van Haarlem (bruin), Barneveld (roomwit) en Ameland (zachtgroen) had ik van elk nog drie bollen op voorraad en het leek me leuk om daar een dekentje van te haken. Een lekker dekentje in een leuk patroon wat makkelijk weghaakt en wat fijn is om op een koude winteravond over je voeten te leggen op de bank. 

In mijn vakantie was ik op zoek gegaan naar een leuke steek zie dit blog en had ik met een restje het patroon geoefend. Het was heerlijk om daar zomaar een dag aan te besteden. Toen ik dat onder de knie had heb ik de steken opgezet en ben ik begonnen met bruin en al gauw dacht ik, hmm met drie kleuren wordt het misschien toch een beetje saai. Als je op Pinterest kijkt naar voorbeelden zie je zoveel leuke combinaties voorbijkomen en daarom moest er wat bij, ook omdat ik met het garen dat ik had waarschijnlijk maar een kort dekentje zou kunnen maken. 

Nu heeft Colour Crafter heel veel verschillende kleuren en ben ik eens lekker gaan snuffelen bij diverse online handwerkwinkels en bedacht ik waar die kleuren bij moeten passen. Mijn bank is bruin en er liggen oranje kussens op en ook een groene, een beetje de kleur van kleur Ameland en dus wilde ik er een warm oranje bij hebben en een zandkleur. 

Het was nog een beetje puzzelen welke volgorde het zou worden, ik had diverse combinaties gemaakt met de bollen wol, maar deze leek me het leukste. En het haakt heerlijk weg. Ik heb gekozen voor brede strepen van zes toeren, dan heb ik wat minder draadjes weg te werken en oogt het wat rustiger. 

Heel ver ben ik nog niet, want ondertussen heb ik ook druk aan de Ajaxtrui voor Arthur gewerkt. Alle panden zijn af, de hals zit er in en ik ben het logo erop aan het mazen. Morgen zie ik hem en kan ik nog even meten of de mouwen lang genoeg zijn. Mocht dat niet zo zijn dan kan ik ze nog aanpassen. 

Het is maar goed dat ik niet zo'n rondreisje maak want bij Elizabeth zag ik vandaag ook alweer zo'n leuke deken voorbij komen. Inspiratie genoeg, nu de tijd om het te doen nog! 

Wijze woorden van Patricia

Begin deze maand overleed Patricia Routledge, een Britse actrice die jarenlang de rol van Hyacinth Bucket (zoals zij het uitsprak Bouquet) vertolkte. Ik keek graag naar die serie en verwonderde me dan over hoe één vrouw, die zich beter voelde dan anderen, zo'n impact kon hebben op haar omgeving. Dat soort gedrag zag ik wel eens in mijn werkomgeving en dan kreeg zo'n iemand in mijn hoofd het etiket; dat is een Hyacinth! 

Maar ik dwaal af, want de reden dat ik zo graag keek was vooral de humor die er in voorkwam, er waren afleveringen bij dat ik zowat van de bank afrolde van het lachen met haar absurde plannen en de gekke situaties die daaruit voortkwamen. Ik herinner me een aflevering waarin ze een boot gingen huren om er een chique diner of zoiets op te geven. In plaats van een super-de-luxe jacht werd het een simpel kajuitbootje en er ging van alles mis. Mijn lief en ik lagen blauw van het lachen. 

Patricia Routledge is 96 jaar geworden en rondom haar overlijden kwamen er diverse interviews met en berichten over haar in de media waarin ze vertelde over haar lange leven en hoe ze daar op terug keek. 

Mooi om te lezen en één ding raakte me in het bijzonder. Ze zei: 

"Ouder worden is geen laatste stap, het kan het mooiste hoofdstuk van je leven zijn als je jezelf toestaat om weer tot bloei te komen."

Het heeft me aan het denken gezet, want wat ze zegt kan het verschil maken tussen een fijn leven in je laatste jaren en langzaam verbitterd en verzuurd ouder worden tot je laatste uurtje is geslagen. Natuurlijk moet je dan wel je gezondheid en de omstandigheden waarin je leeft een beetje meehebben, maar hier komt mijn favoriete quote weer goed van pas! 

Mooi ook dat iemand die over zo'n groot talent beschikte om anderen zo ontzettend aan het lachen te maken ook het vermogen bezat om mensen aan het denken te zetten. Een veelzijdig iemand, Patricia Routledge, ik hoop dat ze mag rusten in vrede. 

Ondertussen denk ik na over haar advies hoe ik dat in de praktijk ga brengen want het laatste wat ik wil is een zure en verbitterde oude vrouw worden. Zo een waar mensen dan van zeggen: Oh die, nee daar moet je met een grote boog omheen lopen, wat een vreselijk chagrijnig mens is dat. Dat wil ik te allen tijden zien te voorkomen. 

En ineens denk ik terug aan mijn eigen moeder die in het laatste jaar van haar leven, geconfronteerd met een zwak hart en een warrig hoofd, vaak tegen me zei. Ach laten we nog maar een beetje lol maken, want dat deden we voor haar ziekte altijd zo graag. En dat deden we dan weer, tot de tranen van het lachen over onze wangen siepelden. 

Net zoals Patricia dat in de rol van Hyacinth voor elkaar kreeg. Tot mijn grote vreugde vond ik het allerleukste stukje van die boot terug op YouTube. En ook nu weer kreeg ik de slappe lach. 

https://www.youtube.com/watch?v=_rQOwakB7Z0

Kopje thee!

Om 16.00 uur werden we verwacht in het Amstel Hotel en dus stapten dochter en ik, netjes aangekleed, om half vier op de metro. We stapten uit op het Weesperplein en liepen naar het hotel. Over de blauwe loper mochten we naar binnen. (ik had stiekem op een rode loper gehoopt, maar dat zat er niet in). 

In de prachtige hal met een majestueuze trap werden we ontvangen door een aardige meneer achter de receptie die onze jassen aannam en ons verzocht om plaats te nemen in de hal want vanuit daar werden we opgehaald voor de afternoon tea. 

Dat wachten was geen straf want zo konden we even het mooie interieur aanschouwen. De prachtige herfstboeketten die op allerlei sokkels kunstig opgesteld stonden in het midden van de hal, de mooie, hoge plafonds en een schitterende kroonluchter, waarbij ik wel direct dacht; je zult zo'n ding maar moeten poetsen. 

Om 16.00 uur verscheen er een heer in de hal die ons en alle andere mensen één voor één opzocht op zijn gastenlijst, ons verwelkomde en ons naar onze plaatsen bracht in de serre met uitzicht op de Amstel. Wij kregen een mooi gedekte tafel voor het raam en onze stoelen werden aangeschoven. 

Er kwam een dame die ons een glas champagne inschonk en vertelde wat de bedoeling was. We zouden 4 gangen krijgen, twee hartige en twee zoete en bij elke gang kregen we een andere thee geserveerd. 

Even later kwam de eerste gang dat bestond uit een klein glaasje gazpacho van pompoen, een schaaltje met een salade afgetopt met rilletes van eend en een heel klein bordje met wildzwijnenpaté en een toastje van ontbijtkoek. Daar kregen we een groene thee bij met citrusaccenten. 

De tweede gang bestond uit drie mini sandwiches, belegd met zalm, pastrami en gegrilde groente en een roggebroodrondje met roomkaas, komkommer en mierikswortel en bij deze gang kregen we een speciale jasmijnthee. 

Bij de derde gang kwam er een prachtige etagere op tafel met allemaal heerlijke zoetigheden, zoals een macaron, een witte chocolademousse met iets van rood fruit gevuld. Een eclair van melkchocolade gevuld met iets van sinaasappel, een stukje operacake én een tartelette met caramel en room. Hier kregen we een earl grey thee bij, geserveerd in een portglas. 

Als laatste gang kwamen er twee scones, een vanille en iets met sinaasappel en pistache en daarbij zat een glaasje met perengelei en een clotted cream. De thee was een icetea met rabarber. 

Het was een groot feest! Al die mooi opgemaakte bordjes en schaaltjes, al die smaken die zo goed op elkaar waren afgestemd samen met de verschillende theesoorten. De prachtige omgeving, het uitzicht op de Amstel en het gezelschap van mijn dochter. 

Hoewel het allemaal kleine hapjes waren, was het al met al toch een beste maaltijd en hebben we daar 2,5 uur gezeten. Ik had vooraf geen idee wat ik verwachten kon en had als avondeten een pannetje groentesoep gemaakt. Een lichte maaltijd na zo'n theefestijn, maar we zaten zo vol dat we de soep thuis niet meer aangeraakt hebben. Die komt wel op en gaat anders de vriezer in. 

Het was een geweldig verlaat verjaardagscadeau en ik heb er van genoten! 

Een rood randje en tegenstellingen.

Gistermorgen lag ik op de behandeltafel bij de huisarts terwijl zij heel vakkundig een gerstekorrel uit mijn linkerooglid aan het verwijderen was. Het kreng zat er al een tijd en ondanks warme kompressen en het verzoek om die plaats vrijwillig te verlaten, deed hij dat niet. Terwijl de huisarts aan het peuteren was zei ze, ik hoop niet dat je dit weekend een feestje hebt waarbij je vol in de make-up moet, want dat is nu even niet verstandig. 

Nee, zo'n feestje heb ik niet dit weekend, maar ik had gistermiddag wel "dienst" bij de voedselbank. Inmiddels ben ik lid van het vrijwilligersteam en mag ik na een paar keer meegekeken te hebben samen met nog iemand de intakegesprekken en de herintakegesprekken doen. 

Bij dit soort gesprekken hoef je niet volop in de make-up en opgedoft aanwezig te zijn dus de afwezigheid van mascara en het rode randje aan mijn oog viel helemaal niet op. En ik kon er niks aan doen dat het rode randje nog wat roder was geworden én dat mijn andere oog ook wat roder was geworden aan het eind van de middag.

Want wat een schrijnende en intens verdrietige verhalen hoor je daar en wat is het dan mooi dat je een luisterend oor kunt bieden en als na de intake blijkt dat iemand recht heeft op boodschappen dat je toch iets kunt doen. Al is het maar een heel klein beetje. En wat kunnen mensen dan blij en opgelucht zijn als blijkt dat ze boodschappen krijgen en dat de tranen van opluchting dan vloeien. Een klein druppeltje op een gloeiende plaat, maar vaak helpt dat kleine druppeltje en daar gaat het om. 

Ook gisteren hoorde ik weer een schrijnend verhaal en bloedde mijn hart en hoewel ik in mijn werk geleerd heb om wel mee te leven maar niet mee te lijden, schoot ik toch even vol. Gelukkig had deze client recht op boodschappen en was het fijn om te zien hoe de client met een grote tas met verse groente en andere boodschappen de deur uitging. Nu staat er de komende dagen in elk geval een warme maaltijd op tafel. 

Het is niet allemaal verdriet, het zijn ook verhalen van hoop, moed en heel veel veerkracht van mensen die zich beetje bij beetje uit hun ellende weten te ontworstelen en ook dat is mooi om te zien. Na zo'n middag besef ik steeds weer hoe goed ik het zelf heb en dat het leven een roulette is waarbij het balletje zomaar in het verkeerde vakje kan vallen. In elk geval ben ik blij met dit vrijwilligerswerk, het geeft me het gevoel iets te kunnen bijdragen, al is dat niet veel. 

Een hele bijzondere tegenstelling is dan wel dat ik vanmiddag samen met mijn dochter een high tea heb in een van de sjiekste hotels van Amsterdam. Het Amstel Hotel. Dat is nog een verjaarscadeautje uit 2023. Toen kreeg ik van dochter een voucher om samen met haar te gaan high teaen. De bon was twee jaar geldig en het was er nog niet van gekomen om hem te verzilveren. 

Dus vanmiddag ga ik met mijn rode randje, zonder make-up, maar wel netjes aangekleed naar dat sjieke hotel. Daar mag ik vast wel naar binnen zonder mascara en anders zet ik mijn zonnebril op. Dat doen beroemde gasten die in zo'n hotel logeren ook om niet herkend te worden. Ik ben benieuwd of we nog een beroemdheid spotten en ik ben heel benieuwd naar de entourage en natuurlijk het lekkers dat we gaan krijgen. Ik hou jullie op de hoogte!