Grote Boze Man

Vanmiddag stond ik in de rij bij de plaatselijke XL super om een pak tagliatelle af te rekenen die ik zaterdag, heel dom, vergeten was. Meestal neem ik aan het begin van de winkel zo'n zelfscan apparaat maar voor dat ene pak vond ik dat een pietsie overdreven. Het was druk en er zat niets anders op dan aan te sluiten in de rij. Zoals altijd ging de kortste rij sluiten omdat de kassadame moest plassen en recht op haar theepauze had. Nu daar kan ik inkomen. Dan maar aansluiten achter de kar van een meneer, die behalve een aantal boodschappen en een giga groot pak wasmiddel, formaat flatgebouw, ook twee leuke kinderen in zijn kar had. Een meisje van een jaar of zeven en een jongetje van pak em beet een jaar of 5. Kan ook zes geweest zijn. Die twee waren heel gezellig met elkaar in gesprek over het snoep wat in de kar lag, terwijl pa, twee meter groot, zwart klein baardje, koolzwarte ogen waar hij woest de wereld mee inkeek, de boodschappen op de band kwakte. Terwijl de kinderen de smaak van een blauwe en een rode m&m met elkaar bespraken, scande de kassadame de boodschappen. Met moeite haalde ze het grote pak wasmiddel, vroeger had je een reclame van dit middel waarbij een helicopter een gigantisch beddelaken moest laten wapperen in de wind, maar dit terzijde, over het scanapparaat. Voor ons was ze even aan het zicht onttrokken en dat was een grappig gezicht. De vader met boodschappendienst vond dat helemaal niet zo grappig, hij stond venijnig met zijn vingers op het plastic tafeltje te tikken terwijl hij de anderen mensen in de rij, waaronder ik, woedend aankeek. Toen de kassadame weer zichtbaar was vertelde ze vriendelijk wat Pa haar schuldig was. Hij hoorde het bedrag aan en ontstak in grote woede. De kinderen keurden paps geen blik waardig en hadden het nu over appelsap en koek. Ze waren duidelijk aan hun vieruurtje toe! De kassadame verschoot van kleur en zei timide tegen de boze man, dat zij alleen maar scande en de prijzen niet had bedacht. Uiteindelijk bleek de prijs van het flatgebouw hoge pak wasmiddel wat in de kassa stond niet te stroken met de prijs die op het bordje in de winkel had gestaan. De Assistent Supermarkt Manager (ASM) werd er bij geroepen. Deze kwam heldhaftig aanhollen na het heftige gesnerp van de kassadame om ene Robbie! De goede man aanschouwde de nog zeer boze pa en werd voor mijn ogen twee keer zo klein. De man gaf aan dat het flatgebouw wasmiddel helemaal geen 25 euro kostte maar een tientje. Dat was andere koek ja! Zonder dat er ook maar iets van een controle plaatsvond bibberden de ASM en de kassadame dat de prijs direct aangepast zou worden. Maar daar alleen nam de boze pa geen genoegen mee, de hele mikmak moest opnieuw gescand worden, want hij had er geen vertrouwen meer in. Hij keek mij aan met een blik, van zeg er eens wat van als je durft! Nou en ik zal het maar eerlijk bekennen. Ik dorst het niet. Ik dacht ik kan toch moeilijk in het gangpad van kassa 12 op de vuist met een woedende pa terwijl zijn koters de voor- en nadelen van ontbijtkoek aan het bespreken zijn. Ik was dan wel net naar de sportschool geweest en had mijn linkse directe geoefend, maar ik wist bijna zeker dat hij sterker was dan ik en dat ik het onderspit zou delven. Beetje lullig om thuis te komen met een blauw oog en zes hechtingen in je wenkbrouw! Ik glimlachte, heel laf, maar wat liefjes voor me uit en wachtte keurig toen de hele boel opnieuw gescand was en pa, natuurlijk hetzelfde bedrag als eerst, onder veel gemopper had afgerekend. Omdat hij het flatgebouw nog in zijn kar moest hijsen en de rest van de boel in zijn kar moest mikken had ik mijn ene pak pasta al afgerekend toen hij nog aan het inpakken was. Hij liet me er mooi niet door en ik had zin om mijn kar met een rotgang tegen de zijne aan te gooien, maar ja dan zat er waarschijnlijk een van die kinderen tussen en dat kon ik ze niet aandoen. Onderweg naar huis bleef het voorval nog lang in mijn hoofd spoken. Blijkbaar kom je met een hele grote mond dus echt ver en kun je ervoor zorgen dat er zomaar 15 euro van de boodschappen afgehaald worden. Het gekste vond ik nog dat die kinderen helemaal geen sjoege gaven. Doet pa dit vaker en zijn ze het gewend of zaten ze zich zo te schamen dat ze maar over lekkere dingen bleven keuvelen. Zelf ben ik natuurlijk ook een lafbek. Ik had natuurlijk moeten zeggen, he Bokito ga jij effe lekker achteraan in de rij staan als je opnieuw wil scannen en nou opzouten want mijn tagliatelle en ik moeten naar huis. Bange poeperd die ik ben! We hebben wel lekker gegeten van de tagliatelle met spinazie, paddenstoelen en gorgonzolasaus. Dat dan weer wel