Gemakje

Op eerste kerstdag ging ik met mijn dochter naar het theater. Voor mijn verjaardag kreeg ik van haar kaartjes voor de matinee van Sister Act. Dat was heel gezellig. In het theater hing een feestelijke sfeer en het bezoek zag er ook wat feestelijker uit dan anders. Veel glitter en mooie jurken. Leuk om te zien. 

Het was een leuke en vrolijke voorstelling en na afloop wandelden we via het Leidseplein door de Leidsestraat naar het Rembrandtplein. Ook dat was een leuke wandeling door die feestelijk versierde stad.

Op het Rembrandtplein is er weer een kerstmarkt(je) en een schaatsbaan(tje) en ook dat was gezellig om naar te kijken, maar niet te lang, want het weer was niet gezellig, het motregende en het was waterkoud. In onze stamkroeg, nou ja meer een eetcafé, was het zoals ieder jaar weer prachtig versierd en daar namen wij een drankje en aten een hapje, samen met het gezin van mijn broer dat ook binnen kwam waaien! 

Op weg naar huis gebeurde er iets grappigs. Op het perron van het metrostation stond een dame met, naar het zich liet aanzien, een klein hondje aan de riem, maar eenmaal dichterbij bleek het geen hondje te zijn, maar een lichtgrijze poes die daar of het de gewoonste zaak van de wereld was aan de voeten van haar vrouwtje zat te wachten tot de metro eraan kwam.  

In de metro bepaalde het lot dat de dame met de poes tussen mij en mijn schoonzus in kwam zitten, met de poes op haar schoot. Die keek eens om zich heen, stond op en ging bij mijn schoonzus op schoot liggen. De eigenares en ik raakten in gesprek. De poes was een Britse korthaar en had en beeldschoon snoetje. De vrouw vertelde dat het een heel rustig katje was die graag mee op stap ging. Nou dat hoef ik met mijn Tim niet te proberen. 

De poes lag ondertussen op haar gemakje bij mijn schoonzus op schoot en liet zich door haar aaien. Halverwege de reis stond ze op en ging op de schoot van haar vrouwtje staan, zette nog even een poot op mijn bovenbeen, maar besloot toen toch op de schoot van haar vrouwtje te gaan liggen. Het was zo schattig om te zien, hoe dat beestje zich volkomen op haar gemak voelde in zo'n volle metro.

En net als die poes ga ik op mijn gemakje door de kerstvakantie naar het nieuwe jaar toe. Gisteren nog even op de kleinzonen gepast, zodat hun ouders ook even wat rust hadden. Laurens was erg verkouden en hing lekker tegen mij of dochter aan en met Arthur hebben we geknutseld. Hij is dol op siervuurwerk, dat kennen ze in Frankrijk met oudjaar niet, en dus hebben we van een lege keukenrol en mooie glimmende stukjes papier een vuurpijl geknutseld. Die maakt tenminste niet zo'n herrie! 

Het was maar goed dat Arthur nog even langskwam want ik had het achterpand van zijn trui af en ik was er achter gekomen dat ik een fout had gemaakt. Daar baalde ik van als een stekker en was eigenlijk niet van plan om het over te doen, want als je het niet weet zie je het niet, maar toen ik gister het achterpand even tegen zijn rug aan hield, bleek het al aan de krappe kant te zijn. 

Ik had hem al langer gemaakt, maar tjonge wat groeit dat kind hard. Nou niks aan te doen, dan begin ik toch maar opnieuw. 

Op mijn gemakje, met de Top 2000 op de achtergrond en een spinnende Tim die er ook op zijn gemak bij ligt! 

Fijne jaarwisseling alvast!