Feestje!

Waarschuwing: als je niet van verhalen houdt over kleinkinderen, of als dat te pijnlijk is, sla dan dit blogje gerust over!

Tijdens de voorjaarsvakantie is Arthur 7 jaar geworden en vanmiddag had hij zijn verjaarspartijtje met zijn vriendjes en vriendinnetjes. Hij verheugde zich daar enorm op, maar het was natuurlijk niet handig om zijn kleine broertje daarbij in de buurt te hebben. Ook voor zijn ouders niet, die al die koters in de gaten moesten houden. Je wil ze tenslotte heel teruggeven aan hun ouders als ze worden opgehaald. 

Daarom had ik aangeboden om voor Laurens te zorgen (absoluut geen straf) en aan het eind van de ochtend haalde ik de kleine man op! Ga je met oma mee, vroeg ik hem? Voor ik het wist stond hij al bij de deur. Tutu die, was het antwoord en inderdaad mijn auto stond voor de deur. 

Achttien maanden oud is hij nu en natuurlijk heb ik het bij mijn eigen kinderen, neefjes en nichtjes meegemaakt, maar telkens is het toch weer een wonder om te zien hoe zo'n klein baby'tje uitgroeit tot een mensje met een eigen wil en hoe zo'n mensje de wereld ontdekt. 

Van niks zelf kunnen naar steeds een beetje meer zelf kunnen en steeds meer kunnen begrijpen. De ene week lukt het nog niet om twee duploblokjes op elkaar te zetten en de andere week lukt het ineens wel en dan de trots op zo'n gezichtje! De interactie die je hebt met zo'n minimens. 

Als oma heb je misschien nog meer de tijd om dit proces te aanschouwen en er van te genieten. In de auto zat meneertje zich al te verkneuteren, althans zo vatte ik het op, want het gebrabbel was niet van de lucht en in mijn achteruitkijkspiegel zag ik af en toe zijn vingertje dat naar iets wees. 

Eenmaal uit de auto liep hij aan mijn hand naar huis en hij liep precies op de goede voordeur af. Die! Ja die. Poe! Ja Tim de poes was er ook, al vond die het bezoek iets minder leuk, want hij werd net in zijn dutje gestoord. 

Ik had het verzoek gekregen om Laurens hier zijn middagslaapje te laten doen, hij had al geluncht, was die ochtend erg vroeg wakker geworden en had al een hoop energie verbruikt. Maar eerst even landen, het leek me niet prettig om direct na binnenkomst door je oma je bed ingegooid te worden. Dus nog even een kwartiertje spelen en toen ik vroeg, dodo? Dat is het woord wat zijn Franse moeder gebruikt voor slaapje ging hij direct naar de trap. Ook dat doet hij zelf al, de trap oplopen, maar alleen als er iemand achter hem loopt. 

Ik legde hem in bed, gaf hem zijn speen en de Nijntje knuffel die hij hier altijd heeft en ging even bij hem in de buurt zitten op het logeerbed. Al gauw vielen zijn ogen dicht en was hij vertrokken. Zo tevreden en volkomen thuis. Hoe mooi is dat. 

Bijna 3 uur heeft hij liggen pitten en na een banaantje en wat drinken gingen we naar het tuincentrum, viooltjes kopen voor zijn moeder. Samen zochten we de viooltjes uit en hij genoot, van de kleuren van de bloemen én van de vissen in de aquaria. En ik genoot met hem mee! 

Daarna gingen we samen naar zijn huis, want Arthur vierde na zijn partijtje zijn verjaardag nog met de Nederlandse familie! Het feestvarken was een beetje moe, maar erg blij met zijn kadootjes en we hadden het gezellig met elkaar. Vandaag was een supergezellig feestje.   

Bloghop Favorieten: Plant of Bloem!

Het is alweer tijd voor de bloghop van de maand maart. Deze bloghop is bedacht door Elizabeth en gaat deze maand over de favoriete plant of bloem! En dat is nu net een kolfje naar mijn hand, want ik ben dol op bloemen en planten! 

Het maakt niet uit waar ze staan, in de vrije natuur, een buurtperkje, in huis of in mijn tuin, van planten en bloemen kan ik ontzettend genieten. Mijn trouwe bloglezers weten ondertussen wel hoe ik geniet van mijn tuin, oftewel mijn postzegeltje waar ik mijn borders verzorg en elk voorjaar weer de potten vul met eenjarige bloeiers en daar gezellige hoekjes mee maak. 

Toen wij bijna 32 jaar geleden hier kwamen wonen was de tuin niet veel meer dan wat verdord gras, uit de kluiten gewassen coniferen en veel onkruid. Het budget was laag maar dat gaf niet. Aan de straatkant was er behalve hier en daar een paaltje en een stukje gescheurd doek geen afscheiding, maar mijn lief maakte samen met onze vaders een schutting van sloophout met een pergola erboven. Hij werd netjes in de beits gezet en zie daar, het was ineens onze tuin geworden. 

Niet gehinderd door enige kennis van tuinieren ging ik naar plantjesmarkten en tuincentra en stortte me daar op de koopjes en plantte die in de juist gemaakte borders. Dat ging niet helemaal goed, maar een rozenstruik, genaamd Compassion had het wel naar haar zin en liet dat duidelijk merken door uitbundig te groeien en te bloeien en haar zalige parfum over de tuin te sproeien. 

Nu 32 jaar later, ben ik door schade en schande wijs geworden door veel over tuinieren te lezen en het maar gewoon te doen, maar  de roos Compassion staat nog steeds als een grande dame op haar plek tegen de schutting en nog steeds maakt ze me blij met een uitbundige bloei. Ik vertroetel haar dan ook, al heb ik in het begin haar ook wel eens pijn gedaan door een verkeerde snoeibeurt, maar ze heeft het me blijkbaar vergeven. Op dit moment komen er al weer kleine scheutjes groen aan haar takken en laat ze me zo zien dat ze er weer zin in heeft. Nou ik ook! 

Ik wil haar dan ook op dit blog uitroepen tot mijn favoriete plant én bloem! 

Natuurlijk zijn de andere planten in de tuin me ook dierbaar. De meeste vaste planten komen nu voorzichtig weer boven de grond en ik kan me dan al weer verheugen op hun bloei en de mooie combinaties die zij met elkaar maken in de border. 

Deze week was het zulk mooi weer dat ik een middag vrijgekomen heb om die door te brengen in mijn tuintje. Met de toet in de zon, een kopje thee erbij en Tim scharrelend om me heen ben ik aan het zaaien geslagen. Tomaten, bolcourgettes en doperwten in de groenteafdeling en bij de bloemen lathyrus en juffertjes in het groen. Die potjes staan nu in een kweekbakje op de vensterbank. 

In de tuin bloeien nu sneeuwklokjes, krokussen en helleborussen. Ook staat er hier en daar al een narcis die binnenkort haar gele blaadjes zal ontvouwen. Op het rek staan hele mooie dubbele narcisjes, die had ik kant en klaar in het tuincentrum gekocht en zij bloeien nu. Op de tuintafel staat een schaal met diepblauwe hyacinten, deze had ik met kerst gekregen en bloeien nu ook en ruiken heerlijk. 

Wat me opviel is dat er weer veel bijen en hommels op die narcissen en hyacinten afkomen. Veel meer dan vorig jaar en dat is een goed teken. 

Ik zou nog veel meer kunnen vertellen over mijn andere favorieten in de tuin, mijn sering, de lelietjes van dalen, de korenbloem, maar dat zou maar saai worden en dus ga ik gauw kijken bij de andere bloghoppers wat daar de favoriete bloemen en planten zijn. 

Weekendwondertjes

Nu ik niet meer op vrijdag werk heb ik drie dagen weekend en die drie dagen gaan eigenlijk net zo snel om, maar genieten doe ik er zeker van. 

Gisteravond was ik met schoonzus en zwager naar het theater. We zagen Saturday Night Fever in het DeLaMar in Amsterdam en wat een geweldige show was het. Met die heerlijke muziek van de Beegees en bij de hoofdrolspelers Buddy Vedder en Esmée Dekker spatte het plezier in hun optreden er vanaf, net als bij de rest van de cast eigenlijk. Ik heb er van genoten! 

Vandaag was ook een fijne dag, wakker worden met een stralende zon, koffie en het weten dat de dag nog helemaal voor je ligt. Terwijl ik zat te bedenken wat ik allemaal wilde en moest doen kreeg ik een mailtje binnen. De beoordeling van mijn eerste module opdracht was er en die had ik goed gemaakt. Wat een fijne opsteker. 

Tevreden reed ik naar het tuincentrum want ik had zin in viooltjes en het voortuintje had wat aandacht nodig. Bij het vervangen van de kozijnen was er niet zoveel meer van over en al helemaal niet meer nadat in december de straat openlag om de gasleiding te vervangen en de gasmannen de stoeptegels in mijn groenstrookje hadden geparkeerd. 

De hortensia had er niet onder geleden en tot mijn verbazing waren de rozenstruikjes ook veerkrachtig en hadden ondanks de kou toch al weer nieuwe loten gemaakt. Het onkruid begon ook al weer te groeien en het zag er wat armoedig uit. Dus hup naar het tuincentrum. Altijd een feestje! 

Eenmaal terug wiedde ik het onkruid en zette de gekochte tulpen, narcissen en blauwe druifjes in de grond, heel handig die bloembollen in zo'n pot en nog wat bodembedekkers. Bij de voordeur aan de haak hing ik een pot met violen. Het ziet er weer netjes uit. 

Dochter kwam theedrinken en dat deden we in de achtertuin, lekker in de zon en terwijl we bijkletsten zette ik wat primula's en viooltjes in diverse potten. Nog wat dode takken van vaste planten weggehaald en toen was de kliko vol en werd het al weer kouder. 

Dat gaf niks want ik wilde nog lekker even een uurtje breien. Arthur is helemaal gek van voetballen en wilde graag een Ajaxtrui! En die ben ik dus aan het maken voor hem. Afgelopen dinsdag mocht hij 7 kaarsjes uitblazen en dat deed hij in Parijs. We facetimeden natuurlijk en ik kreeg filmpjes van de jarige die samen met zijn moeder en neefje een groot Aquarium in Parijs bezocht. 

Op die filmpjes stond mijn kleine Franse Amsterdammer in zijn Ajax T-shirt de vissen te aaien. Althans zo leek het. Het was in elk geval leuk om te zien hoe hij genoot en hoe groot hij al weer is. 

Ik schiet nu lekker op aan de trui, het achterpand en de mouwen zijn af en nu ben ik bezig aan het voorpand. Gelukkig gaat het weer goed met Ajax en staan ze nu bovenaan in de competitie, tot grote vreugde van Arthur, want van verliezen houdt hij niet. En nu maar hopen dat ze kampioen worden en ik op tijd zijn trui af heb!