Feestje!

Waarschuwing: als je niet van verhalen houdt over kleinkinderen, of als dat te pijnlijk is, sla dan dit blogje gerust over!

Tijdens de voorjaarsvakantie is Arthur 7 jaar geworden en vanmiddag had hij zijn verjaarspartijtje met zijn vriendjes en vriendinnetjes. Hij verheugde zich daar enorm op, maar het was natuurlijk niet handig om zijn kleine broertje daarbij in de buurt te hebben. Ook voor zijn ouders niet, die al die koters in de gaten moesten houden. Je wil ze tenslotte heel teruggeven aan hun ouders als ze worden opgehaald. 

Daarom had ik aangeboden om voor Laurens te zorgen (absoluut geen straf) en aan het eind van de ochtend haalde ik de kleine man op! Ga je met oma mee, vroeg ik hem? Voor ik het wist stond hij al bij de deur. Tutu die, was het antwoord en inderdaad mijn auto stond voor de deur. 

Achttien maanden oud is hij nu en natuurlijk heb ik het bij mijn eigen kinderen, neefjes en nichtjes meegemaakt, maar telkens is het toch weer een wonder om te zien hoe zo'n klein baby'tje uitgroeit tot een mensje met een eigen wil en hoe zo'n mensje de wereld ontdekt. 

Van niks zelf kunnen naar steeds een beetje meer zelf kunnen en steeds meer kunnen begrijpen. De ene week lukt het nog niet om twee duploblokjes op elkaar te zetten en de andere week lukt het ineens wel en dan de trots op zo'n gezichtje! De interactie die je hebt met zo'n minimens. 

Als oma heb je misschien nog meer de tijd om dit proces te aanschouwen en er van te genieten. In de auto zat meneertje zich al te verkneuteren, althans zo vatte ik het op, want het gebrabbel was niet van de lucht en in mijn achteruitkijkspiegel zag ik af en toe zijn vingertje dat naar iets wees. 

Eenmaal uit de auto liep hij aan mijn hand naar huis en hij liep precies op de goede voordeur af. Die! Ja die. Poe! Ja Tim de poes was er ook, al vond die het bezoek iets minder leuk, want hij werd net in zijn dutje gestoord. 

Ik had het verzoek gekregen om Laurens hier zijn middagslaapje te laten doen, hij had al geluncht, was die ochtend erg vroeg wakker geworden en had al een hoop energie verbruikt. Maar eerst even landen, het leek me niet prettig om direct na binnenkomst door je oma je bed ingegooid te worden. Dus nog even een kwartiertje spelen en toen ik vroeg, dodo? Dat is het woord wat zijn Franse moeder gebruikt voor slaapje ging hij direct naar de trap. Ook dat doet hij zelf al, de trap oplopen, maar alleen als er iemand achter hem loopt. 

Ik legde hem in bed, gaf hem zijn speen en de Nijntje knuffel die hij hier altijd heeft en ging even bij hem in de buurt zitten op het logeerbed. Al gauw vielen zijn ogen dicht en was hij vertrokken. Zo tevreden en volkomen thuis. Hoe mooi is dat. 

Bijna 3 uur heeft hij liggen pitten en na een banaantje en wat drinken gingen we naar het tuincentrum, viooltjes kopen voor zijn moeder. Samen zochten we de viooltjes uit en hij genoot, van de kleuren van de bloemen én van de vissen in de aquaria. En ik genoot met hem mee! 

Daarna gingen we samen naar zijn huis, want Arthur vierde na zijn partijtje zijn verjaardag nog met de Nederlandse familie! Het feestvarken was een beetje moe, maar erg blij met zijn kadootjes en we hadden het gezellig met elkaar. Vandaag was een supergezellig feestje.