Tomaat

Als ik naar buiten kijk dan zie ik een tuin die een ietsiepietsie is verregend door dit oerhollandse zomerweer. Aan de ene kant staat een eenzame rose phlox te bloeien en aan de andere kant richt een gele helianthum dapper haar bloemblaadjes naar de lucht waar witte en donkere (regenwolken elkaar in een rap tempo afwisselen. In een pot staat een tomatenplant waar 1 tomaatje nu al dagen pogingen doet om van groen naar rood te kleuren. Het lukt niet erg.

Het doet bijna pijn  om dat ene zielige tomaatje, wat zo dapper probeert om mooi rood te worden, te aanschouwen. Vooral omdat je al weet dat het eigenlijk niks wordt met dat kleine ding dat zonder de bescherming en aanmoediging van vele broertjes en zusjes het aanzien van de plant hoog moet houden. Dat is jammer omdat ik erg van tomaten hou. Zo'n prachtige rode tomaat aan een mooi frisgroen steeltje dat je van de fruitschaal toelacht en zich gewillig in plakjes laat snijden en dan een prachtig plaatje maakt op je bruine boterham met kaas. Beetje zout en peper erop (en als we gek doen nog een piezeltje mayonaise) en het smullen kan beginnen. Zo'n boterham is eigenlijk nog veel lekkerder dan de allerbeste moorkop!

Nederland is tomatenland! Net zoals Italie en alle andere zuidelijke landen met een warm klimaat. Jammer is alleen dat zuidelijke tomaten meestal heerlijk gestoofd worden in een warm zonnetje en dat de Nederlandse exemplaren in de zomer heel dicht tegen elkaar aan moeten kruipen en zich moeten verschuilen achter hun blaadjes om zich nog een beetje warm en behaaglijk te voelen. En dat proef je! Zo'n tomaat die lui en vadsig uitgebreid in de zon heeft kunnen afbakken is een veel smakelijker exemplaar dan zo'n Hollandse koukleum!

Dat was ook het geval in Portugal waar wij laatst een dag of tien mochten vertoeven. De eerste de beste avond lag er bij de warme hap een pluk salade op het bord. Afgestyled met twee schijven tomaat, een flinke plak komkommer en een kloeke olijf. Het was bij zo'n toeristenrestaurantje waar je hier in Amsterdam nog niet dood gevonden wil worden en dus verwachtte ik niet veel van dat armzalig uitziende plukje sla met toebehoren. Lamlendig sneed ik dus de plakken tomaat doormidden en nam een hap in de wetenschap dat er toch nog iets gezonds, voorzien van een paar vitaminen, binnen kwam. En na de eerste voorzichtige kauwbeweging ontstond er een soort van smaakexplosie in mijn mond. Allemachtig wat smaakte dat armetierig uitziende stukje tomaat verrukkelijk. De aroma's van echte tomaat kwamen vrij, je proefde de zon en warm geluk. Ik werd op slag heel gelukkig. Jammer dat het maar twee plakjes waren en ik spiedde al rond of manlief zijn plakjes al weggewerkt had. Gelukkig had hij ze al afgeschreven en naar de rand van zijn bord geschoven klaar om in de kliko te verdwijnen. In een mum van tijd had ik ze gepikt! Allemachies wat was dat lekker.

De volgende avond, ander restaurant, minder toeristisch, weer zo'n hemelse ervaring. Nu lagen er wel twee tomaten in hele dunne plakjes gesneden omringd door plakjes waterige mozzarella met als kers op de taart een pluk basilicum. En ook nu weer was het genieten. Al die 10 dagen daar in Portugal heb ik genoten van de heerlijkste tomaten. Ik heb er nog even over gedacht om een kilo of wat van die schatjes in mijn handbagage te proppen, maar dat uiteindelijk toch niet gedaan. Ten eerste omdat ik niet met tomatenpuree in mijn koffertje wou thuiskomen en ten tweede was ik toch een beetje bang voor het beroemde vakantie effect. In het land van bestemming smaakt de ouzo of de pastis toch eigenlijk lekkerder, thuis is er dan niks meer aan.

En nu heb ik een beetje heimwee naar de Portugese tomaten. Daar voel ik me dan weer schuldig over want juist nu met die Russchische boycot en het daaruit voortvloeiende overschot aan Nederlandse tomaten moeten wij ons nu natuurlijk massaal tegoed doen aan onze tomaten. Aan mij zal het niet liggen, ik wil best mijn dagelijkse portie van 2 opschroeven naar 4, maar deze Hollandse jongens zijn helaas niet zo lekker als hun Portugese broertjes. Toch is het zonde om ze dan maar door te laten draaien. Ze hebben niet voor niks zo hun best gedaan om te groeien en mooi rood te worden. Tomatensaus dan maar. Een heleboel tegelijk maken en invriezen dan hebben we de hele winter zelfgemaakte lekkere pastasaus die je steeds weer op een andere manier een beetje op kan leuken door gehakt of andere groenten toe te voegen. Verzin het maar.

Nodig:
1 kilo tomaten
2 uien gesnipperd
scheutje balsamico azijn
2 teentjes knoflook
klein blikje tomatenpuree
1 mini klontje suiker
takjes verse tijm en oregano
rood pepertje
2 laurierblaadjes
Verse basilicum
olijfolie
peper en zout
blender of staafmixer

Snijdt de tomaten kruislings in en dompel ze even onder in kokend water en haal de velletjes eraf. Snijdt ze in vieren en haal het groene hartje eruit.  Verhit de olie in een hapjespan en fruit daar de uien zachtjes in tot ze zacht en glazig zijn. Voeg de knoflook toe, fruit even mee maar laat niet kleuren. Doe alle tomaten stukken en de puree bij de uitjes in de pan en bak ze op hoog vuur even om en om. Zet het vuur laag, voeg de laurier het rode pepertje (als je van pittig houdt kun je de peper ook in stukjes meefruiten en anders laat je hem heel) de suiker en de balsamicoazijn toe. Roer goed door en voeg een beetje water toe. Laat alles met de deksel op de pan een halfuurtje zachtjes stomen. Kun je ondertussen mooi naar je verregende tuin staren en nog even nadromen over je vakantie. Verwijder de peper (indien gewenst) en de laurier Pureer alles in een blender of maak er met de staafmixer een mooie saus van. Als je niet van tomatenpitjes houdt dan kun je de boel nog zeven, maar let op dit is een tijdrovend en vies werkje. Je traint hier dan wel weer je armspieren mee dus wellicht ter vervanging van een uurtje sportschool juist wel een goed idee. Helemaal als het je een fietstochtje door de regen scheelt! Breng op smaak met zout en peper en snipper de verse basilicum erdoor. Laat de hele handel afkoelen en schep wat je niet direct nodig hebt over in diepvriesbakjes en vries in. Nu heb je een lekkere basis voor een pastasaus, je kunt je pizzabodem ermee bestrijken, je kunt het gebruiken voor tomatensoep en bedenk dat je met je noeste arbeid het leven van een Hollandse tomatenkweker net weer wat dragelijker hebt gemaakt. Nou hoe fijn is dat? Nu alleen nog een beetje zon graag!