Bramenjam

Mijn hele jeugd heb ik alle weekenden en zomervakanties doorgebracht op de veluwe waar mijn ouders een grote stacaravan hadden. Aan het einde van de zes weken school- vakantie was het vaste prik dat we met het hele gezin bramen gingen plukken. Gestoken in oude kleren, de voeten in kaplaarzen en gewapend met emmers, teilen en werkhandschoenen gingen wij het bos in en waren zo de hele middag druk en zoet. Toen had je nog warme zomers waar van s'morgens vroeg tot s'avonds laat de zon scheen en waren er bramen in overvloed. Althans in mijn herinnering. Die bramen gingen allemaal mee naar huis waar mijn oma Corrie (de oma van de lekkere cake) er bramenjam van maakte. Als de oogst echt goed was dan maakte ze ook bramensap die wij dan s'winters over de zelfgemaakte griesmeelpudding kregen op zondag! 

Natuurlijk stond ik er met mijn nieuwsgierige neus bovenop bij dat jam maken. Wat rook dat verrukkelijk die kokende bramenbrij in ons keukentje. Alsof de zomer even terug was. Dat gaf zo'n ultiem gevoel van gezelligheid net als zelfgebakken appeltaart dat doet. 

Toen ik zelf kinderen kreeg wilde ik ze deze ervaring niet onthouden en omdat mijn ouders nog steeds die caravan daar in dat bos hadden en onze kinderen daar toch al graag vertoefden haalde ik ze over tot een middagje bramenplukken. Helaas werd dit niet zo'n suikerzoete herinnering als ik had, maar ontaarde dat middagje in een soort horrorverhaal, want dochterlief stapte in een wespennest. Ik heb dat beeld nog steeds op mijn netvlies staan. Die zwerm wespen die woedend uit hun nest opvlogen en mijn mooie lieve kind aan alle kanten aanvielen. Doordat haar lange haar voor haar gezicht hing bleek ze uiteindelijk maar vijf keer gestoken te zijn en na wat deppen met azijn en een groot glas limonade voor de schrik was het ergste leed al weer geleden. Helaas waren die wespen niet alleen boos op haar, maar ook op mij en mijn moeder en wij zijn wel allergisch voor de steken van deze akelige kleine ettertjes. En dus zaten wij diezelfde middag nog in het ziekenhuis voor extra medicijnen om de reactie in te dammen. 

Zoonlief had heel dapper de emmer met pas geplukte bramen gered en zo kookte ik de dag erna nog wat bibberig voor het eerst zelf bramenjam. Dat vonden ze dan wel weer gezellig en lekker. Geen wespentrauma gelukkig!!

Vorige week ging de telefoon, mijn nichtje van 10 was met haar broertje en vader (mijn broer) bij opa en oma in het bos en waren bramen wezen plukken. De helden! Enthousiast vertelde mijn nichtje dat ze wel 100 bramen hadden geplukt. Of ik daar even jam van wilde maken. Natuurlijk wilde ik dat. En zo geschiedde. De bramen werden een weekje in de vriezer bewaard, ik haalde geleisuiker en zocht mijn lege jampotjes op en vanmorgen werd mevrouwtje hier afgeleverd en gingen we aan de slag. Het resultaat is 5 potten volle jam en 1 half potje. Ze is reuze trots! 

Ook maken? Pluk ruim een kilo bramen en vul dit met een geschild appeltje aan tot 1250 gram. Zorg voor ongeveer 6 jampotjes en kook deze uit of was ze in een hete vaatwasser. Zet ze tot gebruik omgekeerd op een schone, gestreken theedoek. Zet een schoteltje in de vriezer! Was de bramen goed en breng aan de kook en laat doorkoken tot het een dikke brij wordt. Nu kun je het met de staafmixer fijn maken, zodat je geen jam met stukjes krijgt, maar dat hoeft niet. Als je niet van pitjes in de jam houdt moet je de brij nu zeven! Dat is heel vervelend werk en die pitjes zijn extra vezels. Voeg 500 gram geleisuiker erbij (kant en klaar te koop bij de supermarkt) en breng opnieuw aan de kook. Laat 1 of 2 minuten doorkoken. Pak nu het ijskoude schoteltje uit de vriezer, schep er een klein beetje hete jam op en laat afkoelen. Kijk nu of de jam dik genoeg is en proef of het zoet genoeg is. Als dat niet zo is laat dan wat langer doorkoken of voeg wat meer (gewone) suiker toe. Giet nu de hete jam in de potjes (met een jamtrechter gaat dit perfect), draai de dekseltjes erop en zet ze een paar minuten ondersteboven. Laat goed afkoelen, smeer een beschuit met je eigen gemaakte jam en geniet!